ตั้งแต่ที่ฉันลืมตา ใช้ชีวิต
ท่ามกลางโลกแห่งเครื่องหมายคำถาม
โลกแห่งความสับสน

ฉันเคยหวาดกลัวความตาย
กลัวในวันที่สุดท้าย เรื่องราวชีวิตจบลง
เหลือไว้เพียงร่างว่างเปล่า
ไม่มีความหมาย ไม่มีสักหยดน้ำตา

ดอกไม้...ให้ความรักผลิบานขึ้นในหัวใจ
สุดท้าย...ร่วงโรยไปแต่ยังติดตราตรึงดวงใจ

ใคร...สักคนก็พอ
ชีวิตตายให้มีความหมายเพื่อคำว่ารัก
ไม่ยิ่งใหญ่ แค่เธอจำไว้เพียงพอ

หยดน้ำค้างพร่างพราย ในยามที่ฟ้าเปิด
เตือนใจให้ทำสิ่งดีดี กับใครสักคนที่เคียงข้าง
หากฟ้าหม่น เพียงชั่วข้ามคืนหนึ่งชีวิตอาจสาย

เด็กน้อย...ได้เรียนรู้เติบโตและมีหัวใจ
มีรัก...มอบให้ใคร ได้เตรียมตัวตายได้ทำเพื่อ

ใคร...สักคนก็พอ
ชีวิตตายให้มีความหมายเพื่อคำว่ารัก
ไม่ยิ่งใหญ่ แค่เธอจำไว้เพียงพอ

คล้ายดั่งรุ้งงาม แสงทองส่อง
ใคร...สักคนด้วยรัก
ชีวิตตายให้มีความหมายขอทำต่อไป
ไม่ยิ่งใหญ่ แค่เธอจำไว้เพียง

ใคร...สักคนก็พอ
ชีวิตตายให้มีความหมายเพื่อคำว่ารัก
ไม่ยิ่งใหญ่ แค่เธอจำไว้เพียง

คนคนหนึ่งชีวิตได้ทำเรื่องสวยงาม ไม่เสียใจ
เตรียมตัวตายแม้ชีวิตบทสุดท้ายเมื่อไร วันนี้ไม่กลัว
มันอาจไม่ยิ่งใหญ่ แค่เธอจำไว้เพียงพอ
ความสุขที่ยิ่งใหญ่ ได้มีชีวิตเพื่อใคร

โลกของผมมีแค่ดนตรี

PPSP