Javad_borairi@yahoo.ca - تصنیف قصه شب - استاد بنان

و دستهای من این جاده های بی برگشت
و دستهای تو آن آسمان در هم رشت
بگیر دست مرا تا از اصفهان برویم
که از زمین و زمان با دو استکان برویم...

روسری خوانی

تصنیف قصه شب - استاد بنان

تنها ماندم … تنها رفتي … زنده یاد استاد بنان
شاعر : زنده یاد رهی معیری خواننده : زنده یاد استاد بنان
رفــــتي و رفتن تو آتش نهاد بـردل از کاروان چه***ماند جز آتشي بمنزل

اي مـطرب دهر پـرده بنواز
هان از سر درد، در ده آواز
تا ســوخته اي دمي بنالد
تا شيفته***اي شود سرافراز

چــنـان در قيـد مـهرت پاي بنـدم که گويـي آهوي سـر در کمنـدم
گـهــي بر درد بـي درمان بـگريــم گـهي بر حال بـي سامان بخنـدم
نه***مجنونم که دل بردارم از دوست مـده گر عاقـلـي بيـــهوده پـــنـدم

همه شب نالـــم چون ني… که غمــــي دارم، که غمـــي دارم .
دل و جان بردي اما…نشــدي يارم… يارم.

با ما بودي… بي ما رفتي …
چو بوي گل به کجا رفتي، تنها ماندم … تنها رفتي …

چو کاروان رود، فغانم از زمين، بر آسمان رود، دور از يارم… خونيــن***بارم …

فتادم از پــــــا، ز ناتوانی … اسير عشقم، چنانکه داني…
رهايي از غم، نمی***توانم … تو چاره***اي کن، که می***توانی
گر ز دل بر آرم آهي، آتش از دلم خيزد چون ستاره از مژگانم، اشک آتشين ريزد

چو کاروان رود، فغانم از زمين، بر آسمان رود، دور از يارم… خون مي بارم…

نه حـبيبي تا با او غـم دل گويم
نه اميدي در خاطر که تورا جويم
اي شادي جان، سرو روان، کز بر ما رفتی
از محفل ما چون دل ما، سوي کجا رفتي…

تنها مانـــدم … تنها رفــــــتي …

به کجــــايي غمگسار من، فغان زار من، بشنـــو، باز آي…باز آي…
از صبا حکايتي ز روزگار من، بشنو، باز آي
باز آ… سوي رهي…
چون روشني از، ديده ما رفتي…
با قافله باد صبا، رفتي…
تنها ماندم… تنها رفتي…


BANAN (Golhaye Rangarang 217 B) - http://tinyurl.com/2eoapa4

اولین اجرای سیاوش بیدگانی (محمدرضا شجریان) در رادیو at برگ سبز ۲۱۶

چه شب ها چه شب ها که از هجرت نخفتم
بدل چون- لاله داغت را نهفتم
نگفتم-غمت را مردم و با کس نگفتم
نیامد نیامد سرانجامم نیامد
نگارا خدارا بجـز خون جگر
چون لاله در جامم نیامد
گــرفتار بــلا گشتـم ، بـه عشـقت مبـتلا گشــتم
بـبـین مهــر و وفا را، خـــــــریدارم بــــــلا را
به کف حسنی که زود آید، چو گل دیری نمی پاید
چـــرا نــــازی به حُسنی، کــــه می جوید فنا را
مــــران از درگـــه خود، گــــــــدای آشنــا را
منّــــور کن زحسنـــت،شبــــی بـــزم صــفا را

غلامحسین بنان - چه شب ها که از هجرت نخفتم

The time

The recorded audio of the 1st session of the workshop on Complexity for non-expert people. For more details see Sitpor.org/Abbas

Complexity Workshop, Part 1

آوازی از اسماعیل ادیب خوانساری در دستگاه شور، به همراهی پیانوی مرتضی محجوبی و ویولن رضا محجوبی، در تاریخ نهم دی‌ماه ۱۳۲۸ خورشیدی در منزل امیری فیروزکوهی ضبط شده است.
-
Vocal: Esmaeil Adib Khansari
Piano: Morteza Mahjoubi
Violin: Reza Mahjoubi
Record: 1950s

چشم تر | آواز شور ادیب با ویولن رضا و پیانوی مرتضی‌خان

استاد بنان - دل می رود ز دستم

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
وآن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد 
گوهری کز صدف کُوْن و مکان بیرون است 
طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد 
مشکل خویش برِ پیرِ مُغان بردم دوش 
کو به تایید نظر حل معما می‌کرد 
دیدمش خرم و خندان، قدحِ باده به دست 
و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد 
حافظ 
آهنگ و تنظیم : روح الله خالقی

تصنیف جام جم - بنان


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

شعر از فریدون مشیری

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته تقدیر!
 
هنوز،  نفرین می بارد از درو دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاه بد کردار.
هنوز وحشت از جانیان آدمخوار!
هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر.

هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند،
هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوزهمهمه سروها که ” ای جلاد!
مزن! مکش! چه کنی؟ های ؟!
ای پلید شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟!
چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟

هنوز، آب، به سرخی زند که در رگ جوی،
هنوز،
هنوز،
هنوز،
به قطره قطره گلگونه، رنگ میگیرد،
از آنچه گرم چکید از رگ امیر کبیر.
نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که داروی غم های مردم ایران.
نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.

هنوز زاری آب،
هنوزناله باد،
هنوز گوش کر آسمان، فسونگر پیر.
هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه
برون خرامی، ای آفتاب عالم گیر.
نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است.
تو را ز کنگره عرش می زنند صفیر!
به اسب و پیل چه نازی؟  که رخ به خون شستند،

درین سراچه ماتم، پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیاید کسی؟
محال ..... محال،
هزاران سال بمانی اگر،
چه دیر....
چه دیر....!
 

تصنیف امیر کبیر-شهرام ناظری

الهی به مستان ميخانه ات
به عقل آفرینان دیوانه ات

الهی به آنانکه در تو گُمند
نهان از د ل و دیده مردمند

از آ ن می که در دل چو منز ل کند
بدن را فروزان تر از دل کند

از آ ن می که چون شیشه بر لب زند
لب شيشه تبخاله از تب زند

مغنّی سحر شد خروشی برآر 
ز خامانِ افسرده جوشی برآر

مِی‌ای ده که چون ریزیش در سبو
برآرد سبو از دل آواز هو


تصنیف قصه شب - استاد بنان

Javad_borairi@yahoo.ca

Related tracks