به مجنون گفت روزی ساربانی                           چرا بیهوده در صحرا روانی
اگر داری تو با لیلی سر و کار                              بود آن بی وفا با دیگران یار
سر و زلفش به دست دیگران است                   تو را بیهوده در صحرا روان است
ز حرف ساربان مجنون فغان کرد                        برایش این رباعی را بیان کرد
درخت بی ثمر هر کس نشاند                             علاج درد مجنون را نداند
میان عاشق و معشوق رمزیست                       چه داند آن که اشتر می چراند

The Badila Ensemble – مجنون و ساربان

javad_vahid