Guillaume Juramie: Basse
Romain Berrodier: Piano 
Ralph Lavital: Guitare
Jeff Ludovicus: Percussions

Nieumiejętność powstrzymania się od wyciągania z uszu słuchawek i śpiewania wzbudzała zdziwienie, odrazę do tej czynności, gdyż nigdy prędzej nie zdarzało się mnie tego robić i nie czułam w tym żadnego powołania. Pierwszy raz do umysłu dotarło znane uczucie silnego przeżywania każdego z pięknych utworów głownie w głosie wokalisty/ki. Nachodzenie mnie tym dawało jednoznaczną myśl. Uważałam za niemożliwe, by mogło mi to wychodzić. Zakładałam je z powrotem. Powracałam.
Powtarzałam to wiele razy.. Aż do momentu, kiedy wyciągłam oby dwie i zaczęłam śpiewać piosenki pewnego rastamana.
Oczywiste jest to, że pierwszy raz rzadko coś komuś wychodzi, w dodatku kiedy czuje się tak dogłębnie dźwięki i zachwyca ciągniętym pięknie ku górze głosem... Zabawą nim. Może odpychać usłyszany własny. Zadręczać, gdy naprawdę czuję się potrzebę, by śpiewać.
Nie zdążyłam się zastanowić a już to znów robiłam.. Nie potrafiąc sobie wytłumaczyć, po prostu muzyką żyłam. Nie zamierzałam siebie zniechęcać.
Było to 2011 roku, kiedy zbliżało się lato.
 Pierwsze teksty dotyczyły wspaniałości, uwielbienia, wizji czystości i dostarczania zdrowia-Natura. Druga najważniejsza sprawa-'proza' życia-Miłość, jak dotąd dobrze nieznana, poniekąd przeżyta, odczuwana jako wielka potrzeba do przetrwania, klucza szczęścia, mądrości, odnalezienia celów i do nich dążenia.
A także o nienawiści, którą mnie obdarowano i którą otrzymując prościej było okazywać i uwzględniać widząc błędy ludzi/świata, gdzie ja sama się naprawiałam i krytykowałam, namawiałam, zawsze zostawałam sama..
Tego czasu wzięłam do rąk starą gitarę i wprawić się chciałam w znane piosenki. 
Nie trwało to zbyt długo, szybko stało się nudne, długo chyba trawało przekonanie siebie, że naprawdę w tym tkwię.
 Czułam jak potrzebuję przekładać każde uczucie swe na dźwięk. 
Odkrywałam to, jaką jestem nie tylko z wierzeń.

Kiedyś, ktoś bardzo pięknie powiedział mi: Ty czujesz muzykę bardziej niż artyści, którzy ją wykonują. Nie zaprzątnęło to mojej głowy, ponieważ te słowa odebrane zostały w pełni jako niezrozumiałe. Z czasem stwierdziłam, tak, to racja. Jestem niezwykła.
_ _ _ _ _ _ _ 
Sowa- artystka, wokalistka, kompozytorka, autorka wszystkich tekstów.
Prawdziwą twórczość rozpoczęła w połowie 2013 roku. Począwszy od poważnych tekstów w dziale ludzkości, problematyki złudnego postępowania (sprawiających ból i wywołujących niechęć-z własnych przeżyć i banalnych przekonań), po przez burze wywołane uczuciami, gdzie potężną świadomość prawdy nadały Boże znaki, aż skończywszy ('rozpoczynając') na wysłaniu serca potrzebą spokoju zewnętrznego jak również wewnetrznego- miłością. Czystością otoczenia i ciszą jego.

Muzyka często daje odczuć że żyjemy, pozwala też nam przeżyć. 
Moimi instrumentami są: gitara i dłonie. Tamburyn również.

Soul z elementami reggae, poezja śpiewana, melorecytacja, jazz

Pierwszym utworem okazała się być ,,Łąka''. Zima ,br.' (marzec 2015) bądź ,,Poduszka''
Sngiel zapowiadający płytę EP ukaże się na jesień 2015 roku. 

https://www.facebook.com/pages/S%C3%B3wka-artystyczna/1419468074997094?ref=hl

Zapraszam

ABO

jeff ludovicus