اجرای سرود با شعر «پوینده‌گان» از سیاوش کسرایی
این اجرا در تابستان 1389، در زیرزمین‌های مقاومت انجام شده است
از ما خواسته‌اند این اجرا را پخش کنیم در پخش هر چه بیشتر آن کوشا باشیم
آنان به مرگ وام ندارند/ آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند/ .../ آنان/ تا آخرین گلوله جنگیدند/ آنان با آخرین گلوله‌ی خود مردند/ آری به مرگ وام ندارند/ .../ امشب ستارگان به بستر خون خسته خفته‌اند/ بیدارباش را/ در کوچه‌های دور/ بیدارباش را/ در شاهراه خلق/ به آوا درآورید/ دلخسته‌گان به بستر خون تازه خفته‌اند

پوینده‌گان

برپاخیز، از سرودهای معروف انقلابی ایران که توسط کنفدراسیون دانشجویان .ایرانی با الهام از آهنگ سرود ال پوئبلو اونیدو خاماس سرا ونسیدو ساخته شد

برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی	، رها شویم ز قید بندگی
چو در جهان قیود بندگی، اگر فتد به پای مردمی
به دست تو است، به رای مشت تو است
رهایی جهان ز طوق جور و ظلم
به پا کنیم قیام مردمی، رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف، برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم
برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن برپاخیز از جا کن، بنای کاخ دشمن
به هر کجا نشان ز ثروت است، ز حاصل تلاش کارگر است
زمین غنی ز رنج برزگر
ز همت‌اش شود ز دانه خرمنی
به پا کنیم قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
اگر شود صدای ما یکی، ز خشم خود شرر به پا کنیم
بنای صلح جاودان نهیم به پای خلق، چو جان خود فدا کنیم
به پا شود قیام مردمی رها شویم ز قید بندگی
هم‌پاییم، هم‌راهیم، هم‌رزمیم، هم‌سازیم جان بر کف برخیزیم، برخیزیم پیروزیم
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن
برپاخیز از جا کن بنای کاخ دشمن

Bar Pa Khiz / سرود برپاخیز

تصنیف دشتی (چه شود گر فکنی)
اصغر خان تجلی
اثر کلنل علینقی وزیری

چه شود گر فکنی بر من مسکین نگهی
تو مهی بر آسمانی و منم خار رهی
روی خویش از عاشقان جانا مکن هرگز نهان
نور ماه از آسمان تابد بر اطراف جهان
به دست تو تیر جفاست ای صنم
نشانه ی تیر تو کیست آن منم
نخواهم از دام تو رَست بی خطر
دمی بر این بسته ی دام کن نظر
ای گلعذارم ، بردی قرارم، دست از تو هرگز من برندارم
با همه جور تو من در ره دیگر نروم
بسته ام در دام صیاد که دگر من نشوم
چون کنون از جان خود من شسته ام دست ای حبیب
کی مرا بیمی بود از جور و از کید رقیب
گذشته در راه تو موج از سرم
بگو کز این پرده که روی آورم
خوش آن که اندر ره دوست جان دهد
به راه عشق آنچه نکوست آن دهد
آن روی مهوش، آن موی دلکش، یکباره افکند بر جانم آتش

حسین گل گلاب

Tasnif Che Shavad kolonel vaziri تصنیف دشتی (چه شود گر فکنی) اصغر خان تجلی اثر کلنل علینقی وزیری

مجموعه سرودهای شراره های آفتاب
ترانه سرود آفتابکاران جنگل
ترانه سرود باد و توفان 
ترانه سرود خـون ارغـوان‌هـا 
ترانه سرود گل مينا 
ترانه سرود رود 
ترانه سرود پرنيان شفق
ترانه سرود ايران من 

03 - Khoone Arghavaan Haa خـون ارغوان‌ها

بعد از آن، مـرداد گـران، خشم تو خفته در خاکستر تابستان ،
 ای میـهن‌ام ای، ایــران من، ای میــهن ای، زنــــدان مـــــن
 می‌درخشـد شعلـه‌ی آفتـاب، روی طـــوفــان سـرخ انقـلاب 
چون فدائی با خشم خون به پیش 
از دل آهن و دود و شخم و خیش
جام غم شود نگون شود نگون شود نگون 
گل دهد فلات خون فلات خون فلات خون
بهار خون مردمان 
گل آورد گل  ارغوان گل ارغوان گل ارغوان
.......................................... 

  

iran -e - man    ترانه سُرود ایران من

متاسفانه نمی دونم چه کسی داره می خونه. از آخر مستند خاوران ضبطش کردم. 
به یاد...

Khavaran | برای خاوران

شهیار قنبری از چهره‌های مطرح ترانه‌ی معترض در سال‌های پایانی دهه‌ی چهل و پنجاه ایران است. او که متاثر از جنبش دانشجویی دهه‌ی شصت در اروپا بود بعد از بازگشت از دانشگاه کمبریج به یکی از اصلی‌ترین آغازکننده‌گان موج نوی ترانه در ایران تبدیل شد. آلبوم پیشمرگانه‌ها در سال 1980 در تهران ضبط شد ولی انتشار عمومی آن در پاریس بود و در خلال آن سال‌های خون و جنون. «بچه‌های مهاباد» برای نخستین بار در همین آلبوم منتشر شد و از کمتر شنیده شده‌ترین آثار شهیار قنبری محسوب می‌شود

بچه‌های مهاباد

Unknown Album

Sar oomad zemestoon - khashak - سر اومد زمستون - خاشاک

آفتاب تیغ کوهه
استاد غلامعلی پورعطایی
در سال ۱۳۲۶ خورشیدی در تربت جام به دنیا آمد وی نوازنده دوتار و سرآوازهای عارفانه و عاشقانهٔ خراسان و پیشکسوت موسیقی نواحی خراسان است

Aftabe-tighe-koohe

هزارخانی که در برابر عمل انجام‌شده قرار گرفته، از سعید سلطان‌پور دعوت می‌کند تا شعرهایش را بخواند. سعید سلطان‌پور چنین آغاز می‌کند: «سلام شکسته‌گان سال‌های سیاه! تشنه‌گان آزادی! خواهران! برادرانم! سلام.» او سپس چند دقیقه با جمعیت سخن می‌گوید. در تمامی فایل‌هایی که تاکنون از این سخنرانی و شعرخوانی سلطان‌پور منتشر شده بخشی از سخنرانی او مفقود است. در فایل‌هایی که به دست ما رسیده این بخش را برای اولین‌بار می‌شنویم هرچند متن مکتوب آن را قبلن خوانده‌ییم. این بخش یک افتادگی دو جمله‌یی دارد که می‌تواند به تعویض نوار برای ضبط مربوط باشد. سلطان‌پور بعد از پایان سخنانش و خواندن ابیاتی از حافظ می‌گوید: «دیگر شعرهایم را می‌خوانم، ۲۲ شعر از کتاب آوازهای بند و کتاب از کشتارگاه.» با این وجود در نهایت به ترتیب هشت شعر می‌خواند به نام‌های «غزل زمانه»، «با کشورم چه رفته است»، «اگر از خواب برآید بیمار»، «بر این کرانه‌ی خوف»، «سرود برای گل‌های سرخ»، «خُفتار»، «شانه به شانه، با فلزتاوان، با زمین‌کاوان» و «چهار حرف». بعد از شعر خُفتار کسی از اداره‌کننده‌گان جلسه با سعید سلطان‌پور صحبت می‌کند، صدای او را به وضوح نمی‌شنویم، تنها کلمات «سعید» و «وقت» را تشخیص می‌دهیم، سلطان‌پور به او می‌گوید «چشم» و خطاب به جمعیت ادامه می‌دهد: «من بیست و دو قطعه داشتم و چون وقت کمتر هست با اجازه‌تون شعرهایی رو که باید بخونم، می‌خونم» سپس خواندن شعری با نام «بهار در خانه‌ی ما» را آغاز می‌کند اما بلافاصله می‌گوید: «ببخشید خودم این رو نمی‌خونم.» در تمام فایل‌های صوتی تاکنون موجود که با نام «شعرخوانی سعید سلطان‌پور در شب شعر گوته» یا نظایر آن به فراوانی تکثیر شده و منبع همگی همان کتابخانه‌ی گویا است ما تنها چهار شعر اول را می‌شنویم و شعرخوانی در ابتدای شعر «سرود برای گل‌های سرخ» قطع می‌شود. این برای اولین‌بار است که شعرخوانی سعید سلطان‌پور را کامل خواهیم شنید.

iran -e - man ترانه سُرود ایران من

kashefi

Related tracks