چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

شجریان - آهنگ وفا (Shajarian)

ای همه گل های از سرما کبود
خنده هاتان را که از لبها ربود؟
مهر هرگز اینچنین غمگین نتافت
باغ هرگز اینچنین تنها نبود
روزگاری شام غمگین خزان
خوشتر از صبح بهارم می نمود
این زمان حال شما حال من است
ای همه گلهای از سرما کبود!
تاج عشقم عاقبت بر سر شکست
خنده ام را اشک غم از لب ربود
زندگی در لای رگهایم فسرد
ای همه گلهای از سرما کبود

https://facebook.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousi.com

افسانه رثایی و حسین علیزاده - گل‌های کبود

تصنیف بسیار شنیدنی "چشم نرگس" با صدای روح نواز استاد محمد رضا شجریان و آهنگی زیبا از علی اکبر خان شیدا و تنظیم استاد فرامرز پایور بر روی شعری زیبا از شوریده شیرازی




دستگاه:دشتی

خواهم که بر زلفت هر دم زنم شانه
ترسم پريشان کند بسی حال هر کسی چشم نرگست(مستانه مستانه)
خواهم بر ابرويت رويت رويت هر دم کشم وسمه
ترسم که مجنون کند بسی مثل من کسی جشم نرگست(ديوانه ديوانه)
يک شب بيا منزل ما حل کن دو صد مشکل ما ای دلبر خوشکل ما
دردت به جان ما شد روح و روان ما شد ***
خواهم که بر چشمت هر دم کشم سرمه
ترسم پريشان کند بسی حال هر کسی چشم نرگست(مستانه مستانه)
خواهم که بر رويت هر دم زنم بوسه
ترسم که نالان کند بسی مثل من کسی چشم نرگست(جانانه جانانه)
يک شب بيا منزل ما حل کن دو صد مشکل ما ای دلبر خوشکل ما
دردت به جان ما شد روح و روان ما شد

استاد محمد رضا شجریان و علی اکبر خان شیدا و استاد فرامرز پایور- شوریده شیرازی


ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران / بیداری سپیده در چشم جویباران / آیینه نگاهت پیوند صبح و ساحل/ لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران/ بازا که در هوایت خاموشی جنونم/ فریاد ها برانگیخت از سنگ کوهساران/ ای جویبار جاری زین سایه برگ مگریز/ کاین گونه فرصت از کف دادند بیشماران/ گفتی :" به روزگاران مهری نشسته " گفتم :/ بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران / بیگانگی زحد رفت ای آشنا مپرهیز/ زین عاشق پشیمان ، سرخیل شرمساران/ پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند/ دیوار زندگی را زین گونه یادگاران/ وین نغمه محبت بعد از من و تو ماند/ تا در زمانه باقی است آواز باد و باران/ محمدرضا شفیعی کدکنی 

ای مهربان تر از برگ...محمد رضا شجریان

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی
...
دلِ عارفان ببردند و قرارِ پارسایان
همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی
...
مزن ای عدو به تیرم ، که بدین قَدَر نمیرم
خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی
...
مده ای رفیق پندم ، که نظر بر او فکندم
تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی
...
دلِ دردمند سعدی ، ز محبت تو خون شد
نه به وصل می‌رسانی ، نه به قتل می‌رهانی

شجریان - نه خلاف عهد کردم - کنسرت ماهور - غزل سعدی Shajarian

ساز و آواز: درآمد ماهور - گشایش - حصار - خاوران - بسته‌نگار
محمدرضا شجریان
داریوش پیرنیاکان
جمشید عندلیبی


غزل حافظ

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/	نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم/	که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال/	رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
همای گو مفکن سایه شرف هرگز/	در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل/	توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
هوای کوی تو از سر نمی‌رود آری/	غریب را دل سرگشته با وطن باشد
به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ/	چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد

سرو چمان-ساز و آواز، خوش است خلوت

آلبوم:کنسرت شب وصل
دستگاه: ماهور
خواننده: استاد شجریان


شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان، خدا

شنیدم ماهی، وُ هم شاهی
میان دلبران، بت صاحبدلان ، خدا

گفتم که غمخواری شوی
جانم، در روز جدایی

شمع شب تارم شوی
جانم، ترسم که نیایی

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی ، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

*****

نه دلم بردی تو
نه غمم خوردی 
دلم آزردی، به خدا

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

نادیدنِ رویت می کُشدم
آن سنبل مویت می کِشدم

تصنیف شنیدم ماهی - شجریان

کلام: حافظ | آهنگساز: محمدرضا شجریان | آلبوم: دل مجنون

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه
زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب
این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه
شاه خوبانی و منظور گدایان شده‌ای
قدر این مرتبه نشناخته‌ای یعنی چه
سخنت رمز دهان گفت و کمر سر میان
و از میان تیغ به ما آخته‌ای یعنی چه

یعنی چه | محمدرضا شجریان

چه شود به چهره زرد من نظری برای خدا کنی
چهارباغ
چهارپاره
محمدرضا شجریان
شعر از هاتف اصفهانی

سرو چمان-ساز و آواز، خوش است خلوت

Kāvän