عالیه این آهنک ❤️❤️❤️

صدای خاتم ناهید عزیز بسیار دلنشین هست و برام جالبه اون زمان این ترانه رو خوانندند و بسیار هم غمگینه . سپاس از شما و خانم ناهید دایی جواد عزیز ، هم اکنون دارم مصاحبه ایشون رو از یوتیوب میبینم . 🙏❤️🌹

عجب صدای جرس و محکمی داره این خانم. عالیه!

روحشان در آرامش و یادشان همیشه گرامی باد.

یاد استاد سیروس ساغری زنده باد که این آهنگ را در تب ساخت 

بهترين هاى موسيقى سنتى

ای خدا به کی بگم به کی بگم
که داره تنهایی آبم میکنه
حیفه من زندونی غم بمونم
غم داره خونه خرابم میکنه
چرا هیچکس نمیخواد حرفامو باور بکنه
بار این تنهایی رو برام سبکتر بکنه

کی میاد و کی میاد اون که چشاش
واسه من شبو چراغون بکنه
دست گرمشو تو دستم بذاره
خلوت دستامو ویرون بکنه
چرا هیچکس نمیخواد حرفامو باور بکنه
بار این تنهایی رو برام سبکتر بکنه

دارم از تنهایی دیوونه میشم
چرا هیچکس به سراغم نمیاد
نمیخوام دیوونه تنها باشم
دیوونه همدم دیوونه میخواد
چرا هیچکس نمیخواد حرفامو باور بکنه
بار این تنهایی رو برام سبکتر بکنه

دارم از تنهایی دیوونه میشم
چرا هیچکس به سراغم نمیاد
نمیخوام دیوونه تنها باشم
دیوونه همدم دیوونه میخواد
چرا هیچکس نمیخواد حرفامو باور بکنه
بار این تنهایی رو برام سبکتر بکنه
چرا هیچکس نمیخواد حرفامو باور بکنه
بار این تنهایی رو برام سبکتر بکنه

ايرج جنتي عطايي | بابك بيات | فريدون فرخزاد


 


ترانه: او نیامد
آواز ؛ بانو فرح
 تنظیم: از یک آهنگ محلی توسط اکبر محسنی 
آواز دشتی 
شعر: ایر تیمورتاش



بانو فرح ؛ او نیامد

آشپزخونه - گیتی پاشایی

از آن شبی که برنگشتی پروین

از آلبوم «نه فرشته‌ام نه شیطان» همایون شجریان و تهمورس پورناظری
شعر از مولانا

چونی بی من - همایون شجریان

Bahare Delkash

پروین ـ پیک سحری

ذلیل و بیچاره تر از من نیست در کوی تو/ خمیده شد پشت من از غم چون ابروی تو/

گرفته هرکس زلب لعل تو کام دل خود/ نشد روا کام من ز تو وای وای بر دل من/


به مجلس بیگانگان نوشی باده ی ناب/ به هر کجا می روی با هر کس مست و خراب/

خبر نداری زحال خود با مردم که چه سان/ کند بس آزار و ستم وای وای بر دل من/


کسی چو من قدر تو را کی داند صنما/ به راه عشق تو دهم جان و دل به فدا /
بیا بنه رسم ستم به یک سو دلبر من/ شوی پشیمان به خدا وای وای بر دل من

ایرج بسطامی - تصنیف ذلیل و بیچاره

ناهید دایی جواد غروب کوهستان

یاد باد ـ بیداد ـ محمد رضا شجریان

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹) خواننده ایرانی بود. محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آن تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.[۱] او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ (چند سال پیش از مرگش) به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد.
نوری در تهران زاده شد و در جوانی آواز را نزد خانم اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌داند.

دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‌های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.

آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیهٔ سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او اخیراً چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و مهربانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفرینندهٔ شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است. یکی از مهمترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.

نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و«مصطفی پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تاثیر از استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت. شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و... گنجاند.او پس از انقلاب اسلامی و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. اندگار]] موسیقی انتخاب و معرفی شد. او فارغ‏‌التحن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او در سال‌های صیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. وی به لحاظ پایبندی به اخلاقیات و پرهیز از دروغ و فریب به جایگاه والایی در بین مخاطبان و در اجتماع دست یافت.این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرد. این هنرمند در حاشیه سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودآخر عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و اجرای ترانه‌های مختلف محلی آذری، گیلکی، شیرازی و... او همچون «جان مریم»، «شالیزار»، «واسونک»، «جمعه بازار» و... به لحاظ احساس و لهجه در نهایت زیبایی و استادی است.در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان [[چهره مانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفریننده شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است که هر یک اوج حس وطن دوستی را در دل ایرانیان بیدار می‌کند. یکی از مهم‌ترین، زیباترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد.سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران به دیار باقی شتافت


نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره

من می خوام ،تا آخر دنیا ، تماشات بکنم
اگه زندگی برام چشم تماشا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

آرزوها - محمد نوری

مرضیه، قسم به دلهای خسته دلان Marzieh

شیدای زمانم
رسوای جهانم
بی دلبر و بی دل 
بی نام و نشانم
دامن مکش از من
بنشین که نه شاید 
آن دل که سپردم 
دیگر بستانم
آه ... آه
افسونگری ای افسانه من
افسانه دل دیوانه من
شوری و نویدی
در تیرگی شبهای سیه 
ای روشنی کاشانه من
چون نور امیدی
در تیرگی شبهای سیه 
ای روشنی کاشانه من
چون نور امیدی
شیدای زمانم
رسوای جهانم
بی دلبر و بی دل 
بی نام و نشانم
دامن مکش از من
بنشین که نه شاید 
آن دل که سپردم 
دیگر بستانم
شمع ام که به جان
می سوزم 
تا محفل دل افروزم 
افسانه منم
افسانه عشقم
حال دل خودمی دانم 
گر لبز سخن می دوزم
دیوانه منم دیوانه عشقم
پروا از غمها نکنم
پروانه ام و پروا نکنم 
از آتش سوزان
من خود سر تا پا شررم 
آتش کم زن بر بال و پرم 
ای شمع فروزان
من خود سر تا پا شررم 
آتش کم زن بر بال و پرم 
ای شمع فروزان
شیدای زمانم
رسوای جهانم
بی دلبر و بی دل 
بی نام و نشانم
دامن مکش از من
بنشین که نه شاید 
آن دل که سپردم 
دیگر بستانم

Aminollah Rashidi -  Atre Gisoo(afsaneh)

شعر : نواب صفا
آهنگ : مجید وفادار

کو آن شبها آن بی خوابی ها   کوآن تب ها آن بی تابی ها
کـو در بحــر مواج عشقــت  غــم جستن ها محنت یابی ها

جانکاهـــم کو  فغان و آهــم کو  ،کوعشـق منت پرور من
کو آن ماهی که بنگرد گاهی عکس خود را در ساغر من

گر چه جدا افتادم   یاد رخ صیادم  چون گذرد از یادم   پر گل می گردد بستر من

بر لـب چـو آورم نامـش کام جـانـم شیرین گردد
بخـت سیـاه من روزی چـون مـوی او زرین گردد


گردد مه فلک شرمنده   یک شب که روی او تابنده   همچون رخ مه و پروین گردد

داریوش رفیعی - کو آن شب ها ؟

پُرسون پُرسون - گروه کُر دختران

تاج اصفهانی - آتش دل

به دریا شِکوه بردم از شب دشت
وز این عمری که تلخِ تلخ بگذشت
به هر موجی که می گفتم غم خویش
سری می زد به سنگ و باز می گشت
فریدون مشیری

ناهید دایی جواد غروب کوهستان

kheirollah dehkordi

Recent comments

Mani M 🗣

mehran rajabdost

Jaleh Manavi

Sina Afshary

Related tracks