خود کوزه ،خود کوزه گر و خود گِل کوزه

Download: t.me/arminebrahimi1

مرگِ نه‌چندان مهمِ یک شاعر
ذهنم مثِ یه معدنِ طلاس
که نمی‌دونم باش چی‌کار کنم
قطعه‌های پلکانو دارم 
نمی‌تونم رو هم سوار کنم

مثِ کسی که نفت پیدا کرده
اما رو یه سیاره‌ی دیگه
یا شاعری که رازِ بودنو 
به یه زبانِ مُنقرض می‌گه

توو این هزارتووها جلو میرم
با چشمایی که خوااب می‌بینن
بدبختانه واقعیت‌ها رُ 
با پلکای کتااب می‌بینن

صاحبِ حجمی از خلاقیت 
ملبس به جین و بِلَک تی‌شرت
با یه ماگِ سَر پُر از کافئین 
در حلقه‌یِ گفت‌وگوهای چِرت

باورمو هر روز می‌سنجم
به افتضاحِ مُطلقِ هستی
به منطقِ لَنگِ لَقِ رفیق 
در تاکسیای جهلِ دربستی

توو بدنی که پوسیده می‌شه 
گُنجایشِ مشکوکِ چَن حدس‌ام
مالیخولیا وار خوشحالم 
از جمع‌و‌ضربِ حُسنِ هر نقص‌ام

ابهاممو ابراز می‌کنم 
به معنیِ موجودِ توو چیزا
به ایده‌آلیستیِ زنده‌بودن 
که منو سَر دُئونده تا حالا

به خیلی از بارونا بدبینم 
وقتی کسی لای کارتُن خوابه
چه نفعی توو تفسیر می‌شه دید؟
از این حقیقت که انتخابه

خودباوریمو سخت می‌فهمم 
که سُسته مثلِ یه صف توو سرما
توو این هزارتووها جلو میرم 
با بپر بپر کردنِ درجا

فکرای نو توی سرم دارم 
اما همه می‌خوان تکرار کنم
ذهنم مثِ یه معدنِ طلاس 
که کاش می‌شد ازش فرار کنم

***

The Not-so-Important Death of a Poet
With a thousand ideas in my mind,
 it's like a gold mine I don't know what to do with
I have the parts to build a stairway,
 and yet I'm helplessly trying

Like someone who has found oil in his land,
 but it's on another planet
Or a poet who writes about the secret behind life,
 but in an extinct language

I walk through the labyrinth,
 with these sleepy daydreaming eyes
Eyes that see the world through these illusionary lens

The owner of much wisdom and talent,
 dressed in jean and a black shirt
With a mug full of caffeine, 
surrounded with pointless conversations

I reconsider my beliefs day after day,
 in this absolute mess of a universe
All with the illogical nature of these friends,
 sitting in these god-forsaken cabs

In a body which is rotting away,
 I'm a man of peculiar suspicions 
I'm happy in a quite melancholic way; 
The result of all the wrong equations

I express all my ambiguities to the meaning of all things lonely
To the idealistic way of life,
 which has had me wrapped aroud its fingers

I'm too cynical about the rain,
 when there's someone sleeping out there in boxes
What good does interpretation do? 
from this truth that's our only choice

I hardly know how to have high self-esteem,
 something which is shakey in these cold street queues
I walk through these labyrinths, 
with idle jumps right where I'm standing

Thoughts swirl around in my head, 
but they all want me to repeat things over
My mind is like a gold mine,
 wished I had a way to escape

The Not-so-Important Death of a Poet - مرگِ نه‌چندان مهمِ یک شاعر

احمد بحرینی عزیز، سال‌ها پیش این متن خوبش رو برای یک پادکست دوستانه و خصوصی خونده بود. این قسمت از پادکست اما ماندگار شد توی قلب شنوندگان محدودش. حیف بود که در فضای عمومی، منتشر نکردیمش. با اجازه ازش، اینجا آپلودش میکنم، برای همه کسانی که مبتلا به دوستی‌های عمیق مجازی هستند. دوستی‌هایی با جبر جغرافیایی.
.
میکسش رو با موسیقی پس‌زمینه‌ش امیرحافظ انجام داده بود که دیرزمانی است اطلاعی ازش نیست. آخرین بار شنیدیم که عاشق لیلایی شده در بندر و از شیراز رفت به سمت بندر و دیگه خبری ازش نشد.

به یاد آن جمع و هیاهوهایش.

احمد بحرینی - مجازی نبوسم، چه کنم؟

و کودکانی که جنگ را هر روز بازی می کنند...

روژاوا

روژاوا - Rojawa

تَنِش 

باقر قربانی هویه 
 آهنگساز: ماهان فرزاد
_
خواب، سرگردان میان کوچه های شب
کوچه ها در پچ پچ تب
میخُرامد از فراز دشت های دور، با آرامشی سنگین،
                                                      نرم نرمک باد
داغ از هُرمِ نفسهایش
لحظه های تب زده، شب ناک،
 میدمد در کوچه های تنگ آبادی
آتش از سرشاخههای باد
                           میریزد
قطره های راز، از شب نقطه های دورخیزِ خیره
                                                     میبارد
بر مزار کومه های لخت آبادی

رودی از سرچشمۀ بنبست،
                                میخیزد
روح من جاری میان رود
رود، جاری از بُنِ احساس
آبخوردش چشمۀ بیآب اندیشه
کشتزارِ خشکِ احساساتِ همسایه
در هوای خالی مرداب
                          مدفون است
ابرهای کهنۀ چرکین بر این مرداب 
                                    گریان است
در نگاه شعله های شمع
 قطره های آتشین جامِ شب 
                             جاری است

رازناک فکر بکر دختری در جامه ای از نور
در خیال دفتری ممنوع
                        می جوشد.

می سراید، نغمه ها از یادهای دور یا نزدیک
                                          بر آتش
خاطرات سوگ پروانه:
- روزگاری بود، روزی بود
نهرهای زندگی از باوری سرشار
در عروق شهر،
                 جاری بود
در هوای نبض جنگلها، تپشهای محبت بود
سایه سار هر درختی، آبشار ریزش صوت قناری بود
هر چنار و نارون بید معلق، کاج

یادگار نازنینی بود

رازدار عشق «مجنون» شور «لیلی» بود
شعلۀ شمعی، چراغی، هیمه ای روشن
خانه هامان را
              صفا میداد

گاه گاهی نیز
با ادب فالی ز دیوان «لسان الغیب»
                             دل ها را،
                                  جلا میداد  
 
بر سپیدار و اقاقی
شور اوای کبوترهای عاشق بود
میربود آرامش از دیوارۀ مهتاب
زنگها را می زدود از چشم آئینه
رود را امواج سیمین دست و رو میشست
شب، کنار زهره و ناهید
در دل مهتابی دریاچه،
                        تن میشست
مرغ آتش خوار
در میان شعله های دوردست ماه
در دل مرداب میرقصید.

روزگاری بود، روزی بود

دختران کولیِ سرمسست
قلبها پر شور
در نگاه سبزشان امواج بیتاب رهایی
                                  نور افشان بود
آرزوهایشان کنار دست
در کپر هاشان کمی مانده به آبادی
یا کنار چادری آن سوی نخلستان،
                سرود مهر، میخواندند.
نوجوانانشان – (نفس ها گرم)
پیرهاشان- (مرد یا زن)
                          خود تفاوت چیست؟
زندگی را در میان دستهای پینه بسته ناز میکردند
سینه ها، بی کینه،
                    سرشار از صداقت بود
ناگهان در کودکی، طفل بهاران مرد
اوج رویش در نگاه خشک باران مرد
بلبل از نامهربانی چمن افسرد
گل ز داغ او به باغ زندگی پژمرد
ماهِ افسونگر – چراغ آسمان- خاموش
اهرمن با اورمزد اینک شده در جوش
شب، به ولگردی رها در کوچه های شهر
                             کوچه ها اما اسیر شب
                             جاده ها باریک
                             قاصدک، دلتنگ
«بوعطا» سر داده بر جای«چکاوک»
                                «غوک»
شب، کنار جاده، وامانده
بذر امواج سیاه از دامن چیندار
                            افشانده
بر سر هر روزن و هر بام
خوابگاه ایمن تردید گسترده
لایه لایه، بر هوا، دریا، زمین،
                         بر کوه،
 سفر ه های پر ز هیچ از هیچ گسترده
تا چه روید از نهال این شبِ تردید ناک مست!
؛؛
دخمۀ کوتاه من،
                  اینجاست
سایۀ لرزان این بید خزان آلود آبادی
تک درخت خشک تنهائی
جز به بامِ سایه بان گون، کومۀ کوتاه من
ناخن انگشت بر بام و درِ دیگرکسان
                                       هرگز نمیساید.
هیچکس اما نمیداند،
گناه از کیست!
لیک میدانم، من امّا خوب میدانم
دخمۀ کوتاه را جز این نمیشاید
بامهای پست را، جز این نمیباید
این گناه از ماست،
                     آری...
                           این گناه ماست...
                                            میدانم!
—
طرح جلد: مسعود مرگان

Aghazi Digar

Tension

Tension | تنش

sareban,avaz

مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغام
تو فارغی و به افسوس می‌رود ایام
سعدی

دیوانه ایم و شهر به ما نامبارک است
بیرون کشیم رخت که صحرا مبارک است
در قتل ما مضایقه خوبان برای چیست
مارا مبارک است٫ شما را مبارک است
واقف لاهوری

قسمت آواز سه گاه بر اساس قسمتی از قطعه ی «عمل افشاری»، ساخته ی سعید نایب محمدی و آواز مجتبی عسگری، است

سه تار: پیمان قدومی زاده
آواز: الهه امیدواری

Segâh - Homâyūn

موسيقي قوالي از راز آميز ترين و عرفاني ترين موسيقي هاي شرق جغرافيايي است ، در اين اپيزود قصد داريم به شكل ديالوگ محور گذري به موسيقي قوالي داشته باشيم ، در اين اپيزود به معرفي موسيقي استاد نصرت فاتح علي خان ، فيض علي فيض خان ، راحت فاتح علي خان و فريد اياز و برادرش ابو محمد و .... به پردازيم و روند موسيقي قوالي را تا جريان مدرن دنبال كنيم

Journey To The Mystic with Siavash Mobaraki - Episode 1

And My Eyes Have Taken The Sleep-و چشمانم را خواب گرفته است

The Memories Never Die - Fereydoun Bahrami | خاطرات هرگز نمی میرند - فریدون بهرامی

می‌نویسم
تار و صدای محمدحسین درپور
ترانه: ابراهیم منصفی

------------------

عشق مرز نمی‌شناسد، اقلیم‌ها و فرهنگ‌های متفاوت، آن را با بیان‌ها و رنگ‌ها و صداهای گوناگون فریاد می‌کنند.
موسیقی خراسان همیشه راوی عشق و صدای عشاق بوده، با خود فکر می‌کردم اگر حدیث یک عشق پرشور جنوبی، به قامت این موسیقی درآید، چگونه اثری خواهد بود و چگونه اثری بر جان می‌گذارد؟
این ایده را با بزرگوار دوستم، محمدحسین درپور، [فرزند برومند حضرت استاد شادروان نورمحمد درپور] در میان گذاشتم و سروده‌ای از ابراهیم منصفی، راوی عشق‌های پر شور جنوب، را برای این گرامی فرستادم. ایشان به فروتنی و گرمی استقبال کردند و گفتند دوتار را برداشتم و شعر را جلویم گذاشتم، این آهنگ‌ها آمدند. 
ایشان این کار را در چند مقام خوانده‌اند و برای من فرستادند که هر یک به اندازه دیگری شنیدنی است، اکنون گوش بدهید به «می‌نویسم» سروده‌ی «رامی» در مقام نوایی با صدا و دوتار محمدحسین درپور.

سیاورشن / کانال کیدی
--------------

متن ترانه:
به یاد تو از درد جان می‌نویسم
همه از تو نامهربان می‌نویسم
تو را گفتن واز تو چیزی نوشتن
همیشه ولی ناگهان می‌نویسم
در این خانه ی تنگ و دربسته‌ی دل  
 من از آبی آسمان می‌نویسم
یکی تلخ رفته یکی مانده شیرین
من اما هم این و هم آن می‌نویسم
نه دیروز رفته نه امروز پیدا
 من از جبر تلخ زمان می‌نویسم
تو در غربت و من اسیر ولایت
 تو از ما و من از جهان می‌نویسم
تو از تنگناهای تاریک جانت
من از مشکل آب و نان می‌نویسم
از آن رو که تقدیر من بی کسی شد
من از محنت بی کسان می‌نویسم
چنین پیر و خسته نمی‌دانم آخر
  چرا شعرهای جوان می‌نویسم
همیشه خیال تو را می‌سرایم
همیشه ولی ناگهان می‌نویسم

Mohammad Hosein Dorpour

Minevisam, Mohammad Hosein Dorpour

Âbân | ترانۀ ماه آبان

شرحی از ترجمه‌ی کتاب من دینامیتم، سرگذشت فریدریش نیچه.

از ترجمه من دینامیتم- سرگذشت فریدریش نیچه.mp3

Tehran based independent  radio and music platform, dedicated to spread positive feelings, broadcast music and introduce lost gems. Download the app from App Store or Google Play

Journey To The Mystic with Siavash Mobaraki - Episode 1

Khonia FM

Recent comments

Albi

NASRIN

Digregorius Franco

Saalehii

Related tracks