شب شعر گوته

Vocals: Shajarian
Music and Mash-up:  Soroush Kamalian

Kaash

دوتار و آواز: ارزمون شکارچیان
Dotar and Avaz: Arzemun Shekarchiyan

[توضیحات تکمیل می‌شود]

Arzemun Shekârchiyân

ارزمون ۰۹ | Arzemun 09

Songs of Azerbaijan(1981)
Based on Iranian-Azeri Folk music 
Composer: Hossein Alizadeh
Song: Nasrollah Nasehpour

سرودهای آذربایجان
آهنگساز: حسین علیزاده 
خواننده: نصرالله ناصح‌پور
۱۳۶۰

Songs of Azerbaijan

از میهن آنچه در چمدان دارم

01 Esmailkhoi Bidarkoja  از میهن آنچه در چمدان دارم

مجموعه کاست‌های چاووش
چاووش ۱
چاووش ۲
چاووش ۳
چاووش ۴
چاووش ۵
چاووش ۶
چاووش ۷
چاووش ۸
چاووش ۹
چاووش ۱۰
چاووش ۱۱
چاووش ۱۲

Châvosh 7

Mojde-ye Zafar

مویه‌های زاگرس نمونه‌هایی است از آواهای سوگ در فرهنگ اقوام کُرد، لُر و لَک که در کرمانشاه، لرستان، ایلام، بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد ساکن‌اند. سوگ‌آواها در مناطق مختلف ایران از تقدس و اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و به همین دلیل همواره در طول تاریخ، از لحاظ فرم و شکل ملودیک کمتر دستخوش تغییر شده و خصوصاً در مناطقی چون زاگرس میانی و جنوب زاگرس بسیار بکر و دست‌نخورده‌تر مانده‌اند. آواهای سوگ به لحاظ نغمگی تنوع چشمگیری دارند و مثلاً در ایل بختیاری هر تیره آواز خاص خود را دارد و در سوگ هرکس، با هر ویژگی‌های فردی، شعر و ملودی خاصی را می‌خوانند. این سی‌دی شامل ۲۷ نمونه‌ی سوگ‌آوا در 
میان اقوام زاگرس‌نشین است که بیش از هفتاد هنرمند آنها را اجرا کرده‌اند.
گردآوری و متن: پیمان بزرگ نیا
Zâgros Lamentations:
Examples of Kurdish, Lori and Laki Laments
(Kermânshah,  Ilâm, Lorestân, Bakhtiyâri,  Kohgiluye and Boyer Ahmad)
Owing to their ancient history and rich cultural background,  different ethnic groups in Iran have their own specific customs and rituals when it comes to mourning ceremonies, as in other cultural and ritualistic occasions. These mourning ceremonies are considered to be rituals that are the result of collective emotions which reflect the Iranians’ sorrow and grief, mourning for their loved ones, heros, and saints. These ceremonies prove their deepest love and affection, particularly for the distinguished figures in their family, tribe, or region. Moreover, they are considered to be opportunities to express their tribal and national artistic flair for music along with their passionate feelings.
The laments are known to be sacred and of particular value in different areas in Iran. Therefore, they have been prone to minimum change through time in terms of musical and melodic form. In some areas, specifically in mid and south Zâgros, the laments have remained almost intact. Like the other Iranian folk music repertoires, the abovementioned laments of Zâgros are dying, leaving only few narrator of this particular genre of music behind. Among the Bakhtiyâris there is a wide range of melodically different laments. Each family has its own song and they sing specific songs with specific melodies while mourning for figures with particular personality traits. Among the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân,  women sing murs, which is a pretty remarkable and unique song that is called zhan dang by the Lors of Lorestân and Laks. Despite the gradual demise of this type of music, even in the virgin and intact lands of Kurds and Lors, one can most assuredly claim that mur, hure, seru and domdâl are the most ancient and original types of music still being performed.
The main lament singers of the tribe are women, though murs are often performed by men as well. The Lors hold their mourning ceremonies elegantly, filled with distinctive rites. In the past, some of their mourning ceremonies tended to last for weeks or even months. The way of performing the ceremony and even the type of music selected for it depended very much on the status of the deceased. Whenever someone young or a brave man passed away, women sang seru while scratching their faces and cutting their hair locks. Moreover, the immediate family of the deceased would wear black for two or three years. Cutting hair locks is called palkanun by the Lors. 
Listening to the recordings of these ceremonies  from north to south of Zâgros helps one to recognize the similarities they share in terms of the songs and the instrumental melodies. For some tribes, however, the living conditions and centuries of moving from a place to another have caused some minor diffrences in their music. These songs and melodies are performed in different regions with different names. Mur is the name given to them by the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân.  While Bakhtiyâris call them gugeriv, domdâl, seru and khungeriv. In Kohgiluyeh and Boyer Ahmad they are known as  ghamune and sharve.


Heyrâ (Lorestân Laki)/ ZAGROS LAMENTATIONS

در سوگ بیژن مفید (ایرج گرگین 1363)پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنیست

مجموعه ترانه سرودهای بهمن ۱ – رستاخیز سیاهکل (بمناسبت ۱۹ بهمن ۴۹ سرآغاز جنبش نوین انقلابی ایران)؛
۰- اعلام اسامی
۱ –کارگر و سرمايه دار
۲ – ميهن
۳ – ۱۳ آبان
۴ – ۱۹ بهمن ( هماره ياد )؛
۵ – راه صمد
۶ – امپرياليزم
۷ – رنج و کار

کار: کارگاه هنر ايران

مجموعه ترانه سرودهای بهمن ۱

4-19Bahman-Hamaare_yaad   ۱۹بهمن-هماره یاد

Bakhtiyâri Dances
Publish Year : 2004
K. Hasani, Z. Hosseini and A. Mehdipur, Kârna and Sornâ 
Q. Qâsemi, B. Ne’mati and P. Bozorgniâ, Vocals
A. Heydari, Q. Qâsemi and M. Kuchaki, Dohol
Recording and accompanying notes by Mansureh Sâbetzâdeh
M. CD 174

Bakhtiyari Dances

Kaj Kola Shirazi, Azizom/Bakhtiyari Dances

شاعر: مهدی اخوان ثالث 
گوینده : بنفشه طاهریان
موسیقی : @bongoplanet

Hey Folani - هی فلانی

شب اول از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران در ۱۸ مهر ۱۳۵۶ با بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران آغاز می‌شود که آن را رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای، عضو هیات دبیران موقت کانون نویسندگان ایران می‌خواند. مجری‌گری شب اول را اسلام کاظمیه بر عهده دارد.

Ten Nights of Poetry 1

شب اول | بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران | با صدای رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای

در فایل دوم از شب اول هاینس بکر، مدیر انستیتو گوته در ایران از سوی خودش پیامی برای خوش‌آمدگویی به شرکت‌کننده‌گان می‌خواند. ابتدا به زبان آلمانی و سپس چنان‌که اسلام کاظمیه می‌گوید «با لحن شیرینی که فارسی حرف می‌زنند» به فارسی.

شب اول | خوش‌آمدگویی هاینس بکر | رییس انستیتو گوته

سیمین دانشور که اسلام کاظمیه او را چنین معرفی می‌کند: «هم خودش خانم سیمین دانشوره برای ما و هم یادگار جلال آل‌احمد» در شب اول با موضوع «مسائل هنر معاصر» سخنرانی می‌کند.

شب اول | سخنرانی سیمین دانشور | مسائل هنر معاصر

سیاوش مطهری اولین شاعر از میان شاعران است که در شب اول شعر می‌خواند. مطهری در این شب به ترتیب شعرهای «تو، ای بزرگ قبایل»، «با کاروان حُله»، «در این شرابسالی»، «در انتظار دیرترین میعاد» و «غزلک ۳» را می‌خواند. در کتاب ده شبِ ناصر موذن نام او به عنوان چهارمین شاعر شب اول ثبت شده، ترتیب شعرها رعایت نشده و علاوه بر شعرهایی که مطهری آنها را در شب اول خوانده شعری به نام «تو، عاشقانه‌ترین...» از او در این کتاب منتشر شده که مطهری آن را در شب‌های نویسندگان و شاعران ایران نخوانده است.

شب اول | شعرخوانی سیاوش مطهری

منصور اوجی، دومین شاعر شب اول را جلال سرفراز برای شعرخوانی دعوت می‌کند. اوجی هرچند در ابتدا اعلام می‌کند ده شعر کوتاه خواهد خواند، در نهایت هشت شعر را به نام‌های «منصور منم، منم منم، منصور»، «سرود عمر چه کوتاه است»، «در جوهر هر شراب شک کردیم»، «گفتند: تا شراب شبی سر کن»، «چه فاصله است بر این خاک؟»، «این رقص»، «هرچه شقایق است و گل» و «هوای باغ نکردیم» به ترتیب می‌خواند. نام او در کتاب ده شبِ ناصر موذن به عنوان سومین شاعر شب اول آمده است.

شب اول | شعرخوانی منصور اوجی

اولین شاعر شب پنجم بر اساس برنامه می‌باید اسماعیل شاهرودی باشد. هزارخانی با بیان این مطلب می‌گوید: «ولی اسماعیل شاهرودی، از پیشکسوتان شعرا و هم‌چنین کانون نویسندگان ایران که از سال ۱۳۲۳ تا به امروز شما با شعراش آشنا هستید اینک مریضه و بستری است. بنابراین اینجا حضور نداره. به جای او و به یاد او سیاوش کسرایی شعری از او می‌خونه.» کسرایی بعد از سخنانی پر شور شعر «تخم شراب» از اسماعیل شاهرودی (آینده) را می‌خواند؛ با این وجود در کتاب ده شب غیر از این شعر، دو شعر دیگر نیز از شاهرودی منتشر شده است. در انتهای این شعرخوانی کسرایی بدون هماهنگی با مجری برنامه سعید سلطان‌پور را برای شعرخوانی دعوت می‌کند. شرح این ناهماهنگی را می‌توانید در مطلب «رویای آن ده شب پاییزی» در مونتاژ دوم بخوانید.

شب پنجم | شعرهای اسماعیل شاهرودی | با صدای سیاوش کسرایی

khoroos

Related tracks