شب شعر گوته

شب شعر احمد شاملو در ایالات متحده آمریکا

شب شعر در آمریکا - احمد شاملو

دەنگی مامۆستا فەرزاد لە گرتووخانەوە- شەو، شێعر، شکەنجە

Farzad kamangar- فرزاد کمانگر، شب، شعر، شکنجه

.کامی جان  برای تو 

شعری برای اسماعیل شاهرودی

رضا براهنی - اسماعیل

فرزاد کمانگر - وقتی باد ما را می‌برد

فروغ: تولدی دیگر

آخرین شعر خوانی نصرت رحمانی

شب اول از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران در ۱۸ مهر ۱۳۵۶ با بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران آغاز می‌شود که آن را رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای، عضو هیات دبیران موقت کانون نویسندگان ایران می‌خواند. مجری‌گری شب اول را اسلام کاظمیه بر عهده دارد.

Ten Nights of Poetry 1

شب اول | بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران | با صدای رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای

در فایل دوم از شب اول هاینس بکر، مدیر انستیتو گوته در ایران از سوی خودش پیامی برای خوش‌آمدگویی به شرکت‌کننده‌گان می‌خواند. ابتدا به زبان آلمانی و سپس چنان‌که اسلام کاظمیه می‌گوید «با لحن شیرینی که فارسی حرف می‌زنند» به فارسی.

شب اول | خوش‌آمدگویی هاینس بکر | رییس انستیتو گوته

سیمین دانشور که اسلام کاظمیه او را چنین معرفی می‌کند: «هم خودش خانم سیمین دانشوره برای ما و هم یادگار جلال آل‌احمد» در شب اول با موضوع «مسائل هنر معاصر» سخنرانی می‌کند.

شب اول | سخنرانی سیمین دانشور | مسائل هنر معاصر

سیاوش مطهری اولین شاعر از میان شاعران است که در شب اول شعر می‌خواند. مطهری در این شب به ترتیب شعرهای «تو، ای بزرگ قبایل»، «با کاروان حُله»، «در این شرابسالی»، «در انتظار دیرترین میعاد» و «غزلک ۳» را می‌خواند. در کتاب ده شبِ ناصر موذن نام او به عنوان چهارمین شاعر شب اول ثبت شده، ترتیب شعرها رعایت نشده و علاوه بر شعرهایی که مطهری آنها را در شب اول خوانده شعری به نام «تو، عاشقانه‌ترین...» از او در این کتاب منتشر شده که مطهری آن را در شب‌های نویسندگان و شاعران ایران نخوانده است.

شب اول | شعرخوانی سیاوش مطهری

منصور اوجی، دومین شاعر شب اول را جلال سرفراز برای شعرخوانی دعوت می‌کند. اوجی هرچند در ابتدا اعلام می‌کند ده شعر کوتاه خواهد خواند، در نهایت هشت شعر را به نام‌های «منصور منم، منم منم، منصور»، «سرود عمر چه کوتاه است»، «در جوهر هر شراب شک کردیم»، «گفتند: تا شراب شبی سر کن»، «چه فاصله است بر این خاک؟»، «این رقص»، «هرچه شقایق است و گل» و «هوای باغ نکردیم» به ترتیب می‌خواند. نام او در کتاب ده شبِ ناصر موذن به عنوان سومین شاعر شب اول آمده است.

شب اول | شعرخوانی منصور اوجی

نصرت رحمانی آخرین شاعر شب هشتم است. ماجرای سخنرانی مهمید و حواشی آن اما هم‌چنان پایان نگرفته. پیش از رحمانی اسلام کاظمیه پشت تریبون می‌آید و می‌گوید: «دوستانِ عزیزِ من! ما این بغض‌های فشرده در گلوی شما رو در گلوی خودمون هم احساس می‌کنیم. گفتیم و هی تکرار کردیم و باز می‌گوییم که این جلسات رو امیدواریم آنقدر ادامه بدهیم که همه تحمل بیاموزیم، نزدیک‌تر به هم بشویم و صفوفمون فشرده‌تر. حالت خاصی که یک لحظه در اثر احساسات دوست عزیزمون آقای حیدرپناه، که از بلوچستان برای دیدن این شب‌ها به اینجا آمدن، به وجود اومد باعث شد که احوال خاص شما جواب اون همه صمیمیت و شعر صادقانه و خوب جلال سرفراز، دوست عزیزمون رو نده. اجازه بدید که از طرف شما احساسات شما رو به جلال، که خیلی زحمت کشیده برای برگزاری این جلسات، ابراز کنم.» (تشویق جمعیت) چند جمله‌ی دیگر می‌گوید و بعد اعلام می‌کند: «منشی‌زاده نیامده، نمی‌دونم چه شده. شاید در ترافیک گیر کرده... من از نصرت رحمانی چی بگم؟» و به این ترتیب نصرت رحمانی را برای شعرخوانی دعوت می‌کند. بر اساس برنامه‌ی اعلام‌شده‌ی ده شب کیومرث منشی‌زاده بنا بوده در شب هشتم شعر بخواند و شعرهای او هم در فصل مربوط به شب هشتم کتاب ده شب منتشر شده‌اند اما منشی‌زاده بسیار دیر به شب هشتم می‌رسد. نصرت رحمانی به ترتیب شعرهای «هفت تاول»، «سماع خیزاب‌ها»، بخش بلندی از «تبعید در هفت‌چنبر زنجیر» و «انهدام» را می‌خواند. در کتاب ده شب شعرهای «هفت‌تاول» و «سماع خیزاب‌ها» منتشر نشده‌اند، در عوض شعرهای «پیاله دور دگر زد» و «من آبروی عشقم» از نصرت رحمانی در کتاب چاپ شده‌اند که شاعر آنها را در این شب‌ها نخوانده است. علاوه بر این بخش انتهایی شعر بلند «تبعید در هفت‌چنبر زنجیر» با چند صفحه فاصله از شعر اصلی با نام «عشق در چنبر زنجیر» چاپ شده. کاظمیه گفته بود منشی‌زاده هنوز نرسیده. بعد از شعر «سماع خیزاب‌ها» است که گویا منشی‌زاده می‌رسد و بنابراین جلال سرفراز پشت تریبون می‌آید و می‌گوید: «دوستان عزیز توجه بکنن، آقای کیومرث منشی‌زاده بعد از نصرت رحمانی شعرهاش رو می‌خونه... پس منتظر می‌شیم که نصرت شعرهاش رو بخونه تا هر اندازه که دلش می‌خواد و بعد به شعرهای منشی‌زاده گوش می‌دیم.» نصرت رحمانی میان حرف سرفراز می‌آید که: «البته من اینجا مال شمام تا موقعی که دلتون می‌خواد. [ولی] من خسته‌ام.» صدای سرفراز را می‌شنویم که می‌گوید: «آخرین شعرت رو بخون، بیا پایین.» نصرت رحمانی اما دو شعر دیگر می‌خواند و پس از او کیومرث منشی‌زاده پشت تریبون می‌رود تا بگوید: «سلام، بنده چون حالم خوب نیست و از طرفی احساس می‌کنم که شب هم دیر است و خیلی مشکل است بیرون رفتن از اینجا، اجازه بدید فرداشب خدمتتون باشم.» حالا با به دست آمدن نسخه‌ی کامل‌تری از فایل‌های این شب‌ها می‌دانیم منشی‌زاده نه چنان‌که اعلام می‌کند در شب نهم، بلکه در شب دهم شعر خوانده است.

شب هشتم | شعرخوانی نصرت رحمانی

سخنرانی هوشنگ گلشیری درباره‌ٔ داستان‌نویسی معاصر در ایران، شهر کُلن آلمان، ۱۳۷۱
عکس: رضا دقتی

سخنرانی هوشنگ گلشیری درباره‌ٔ داستان‌نویسی معاصر در ایران

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود
تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود
دنبال یار گشتم، تو سطل زباله بود
دنبال عشق گشتم، تو سطل زباله بود
دنبال نور گشتم، تو سطل زباله بود
دنبال حور گشتم، تو سطل زباله بود
دنبال مرگ گشتم تو سطل زباله بود
کارم حواله بود

Hamid & Christina Moghadam Program in Iranian Studies

Mohsen Namjoo - Karam Havale bood محسن نامجو کارم حواله بود

حافظ خوانی -  ابراهیم منصفی

برای قامت‌های شکسته

بر اساسِ قطعه‌ی «هوا ناگهان سرد می‌شود»؛ اثرِ اولافور آرنالس
و صدای اسماعیل بخشی و سعید سلطان‌پور
#آوخ

شب هشتم | شعرخوانی نصرت رحمانی

khoroos

Recent comments

Saïd

Related tracks