Meydan Azadi

Meydan Azadi - Akharin Derakht

Akharin Derakht

Lost Spaces

Dar Abhaye Dour _ xoroos (makhoola)

mehr - are baroon miomad

در آوارِ خونینِ گرگ ومیش 
دیگرگونه مردی آنک، 
که خاک را سبز می خواست 
و عشق را شایسته ی زیباترینِ زنان 

که این اش 
به نظر 
هدیّتی نه چنان کم بها بود 
که خاک و سنگ را بشاید. 

چه مردی! چه مردی! 
که می گفت 
قلب را شایسته تر آن 
که به هفت شمشیرِ عشق 
در خون نشیند 
و گلو را بایسته تر آن 
که زیباترینِ نام ها را  بگوید. 

شیرآهن کوه مردی از اینگونه عاشق 
میدانِ خونینِ سرنوشت 
به پاشنه ی آشیل درنوشت. 
رویینه تنی 
که رازِ مرگش 
اندوهِ عشق و غمِ تنهایی بود. 

« آه، اسفندیارِ مغموم! 
تو را آن به که چشم 
فروپوشیده باشی!» 

« آیا نه 
یکی نه 
بسنده بود 
که سرنوشتِ مرا بسازد؟ 

من تنها فریاد زدم نه! 
من از فرورفتن تن زدم. 

صدایی بودم من 
شکلی میانِ اشکال ، 
و معنایی یافتم. 

من بودم 
و شدم، 
نه زانگونه که غنچه یی گُلی 
یا ریشه یی که جوانه یی
یا یکی دانه که جنگلی 

راست بدانگونه 
که عامی مردی شهیدی؛ 
تا آسمان بر او نماز بَرَد. 

من بی نوا بند گکی سربراه نبودم 
و راهِ بهشتِ مینوی من 
بُز روِ طوع و خاکساری نبود: 

مرا دیگرگونه خدایی می بایست 
شایسته ی آفرینه یی 
که نواله ی ناگزیر را 
گردن کج نمی کند. 

و خدایی دیگرگونه آفریدم». 

دریغا شیرآهن کوه مردا 
که تو بودی، 
و کوهوار پیش از آن که به خاک افتی 
نستوه و استوار مُرده بودی. 

اما نه خدا و نه شیطان 
سرنوشتِ تو را 
بُتی رقم زد 
که دیگران می پرستیدند. 
بُتی که 
دیگران اش می پرستیدند. 


احمد شاملو - سرود ابراهیم در آتش - فریدون شهبازیان

Vahid Khoshnevis - Akhtaran

دُنیا نَه جای مُندِنِنْ ، شادُن اَتِی ناشاد اَرِیْ

مِثل یَه مَردِ چی چِکا ، بَعد اَ دو روز اَ یاد اَرِیْ

نِمِک رو زَخْمُنُم مَریز ،  اَ غُصَّه دِلخونُم مَکُ

اِی مِثلِ لیلی دِلفِریب هَمدَردِ مَجنونم مَکُ

یادِ عَزیز دَسْتُنِتْ ، اَز دَستِ خَسْتَه م پَس مَگِه

شَهر ِقدیم چشمُنِت، اَز چشم بَستَه م پَس مَگِه

درد ِ لَطیفی کِه تو اِی نَصیب هیچ کافر نَبوت

ای گُل که روی ماه تون ، هیچ وِی خدا پرپر نبوت

نِمِک رو زَخْمُنُم مَریز ،  اَ غُصَّه دِلخونُم مَکُ

اِی مِثلِ لیلی دِلفِریب هَمدَردِ مَجنونم مَکُ

مرد چیچکا، شعر و موسیقی ابراهیم منصفی (رامی)، اجرا مجید نصیری

The Fall

Nimkate Zakhireh (Single)

Nimkate Zakhireh

باز هم در پی این شهر سپید
دست در دست سفر آمیختم
باز در شور و خیال دیدار
دخل بر شاخ چنار آویختم
شاید این بار دگر دستم را
همچو ماهی
غرق آبی و امید
بی‌ نفس، خشک، رها در سه سراب
پی دستان خودت نگذاری
شاید این بار مرا با همه جان
بپذیری دم در نگذاری

شعر: آیدا شاه قاسمی

09 - Mirage

دروغه که از دل میره
اگه کسی از دیده میره
پای هفت سین تنهایی دلم
سراغ تورو میگیره
بازم آلاله غنچه کرده
ای کاش بودی و می دیدی
جای خالیمون شهرو پر کرده
اینو توی خوابتم نمی دیدی
حالا حبس و اسارت خونگی
توی وطنی که خودش یه زندونه
اونی که میخواد باز تورو ببینه
توی سلول خونه می مونه
موهای سفید و بخت سیاه 
همه دنیا واسه ما غربت بود
انتظار فردا رو کشیدیم و
اونم آبستن مصیبت بود
.
الا ار دست می‌گیری بیا کز سر گذشت آبم
که پیش از رفتن از دنیا دمی با دوست دریابم
زمستان است و بی برگی بیا ای باد نوروزم
بیابان است و تاریکی بیا ای قرص مهتابم
.
دروغه که از دل میره
اگه کسی از دیده میره
پای هفت سین تنهایی دلم
سراغ تورو میگیره
تو بهارم بودی که خزون شد
تو گلی که تو دستام جون میداد
تو شکفتی و شکستی توی اون
پاییزی که بوی خون میداد
جای فال و بغض تحویل سال
جای عیدی مادر خالیه
ما به درد و بلا عادت داریم
سرخی صورتا واسه سیلیه
حسرتم گرفتن دست تو
حسرتم آغوش و خنده ها بود
این حجم عظیم تنهایی
این این این این حق ما نبود
.
الا ار دست می‌گیری بیا کز سر گذشت آبم
که پیش از رفتن از دنیا دمی با دوست دریابم
زمستان است و بی برگی بیا ای باد نوروزم
بیابان است و تاریکی بیا ای قرص مهتابم

irād band - BI BAHAR - ایــرـاد - بی بهار

درست در روزهایی که بلوک راست اپوزیسیون، فوج در فوج بودجه‌بگیرها و مقاطعه‌کارانِ دموکراسی چشم به آمریکا دوخته‌اند و امیدوارند دونالد ترامپ و دار و دسته‌اش دوباره وارد کاخ سفید شوند شاید رویای منتظرانِ قدرت ایرانی تحقق یابد و به یاری او بر تخت بنشینند، «بچه‌های اعماق» به شیلی نگاه می‌کنند، به خیابان‌های شیلی. آنجا که نولیبرالیسم هار با ردای نظامی و پشتیبانی کارشناسان خبره‌ی گسترش دموکراسی آمریکایی به قدرت رسید، بر مغز ازهم‌پاشیده‌ی سالوادور آلنده و دست‌های قطع‌شده‌ی ویکتور خارا قوت گرفت و حکمرانی کرد اما مقاومت مردمی ژنرال را و سرانجام قانون اساسی ژنرال را به زباله‌دان تاریخ انداخت. درست در روزهایی که راست ایرانی، در تمامی اشکال و نمودهای خود منتظر است تا قانون اساسی‌ای را در ایران به اجرا بگذارد که لااقل خطوط بنیادین سیاست‌های اقتصادی آن همان چیزی است که در این روزها در شیلی به زباله‌دان افکنده شد «بچه‌های اعماق» به شیلی چشم می‌دوزند و به آبان، به قیام آبان و جهانی که برمی‌خیزد از خواب گران، چنان‌که کارل مارکس در نامه‌یی به آرنولد روگه نوشته بود: «جهان مدت‌هاست رویای چیزی را دارد که اکنون کافی است از آن آگاهی یابد تا واقعا دارای آن شود.» این روزها در سالگرد قیام آبان، در دقایق شادی در شیلی «بچه‌های اعماق» بر ملودی‌ای از ویکتور خارای شهید با ماهی سیاهِ امید، با قلب سرخ آبان تجدید عهد می‌کنند. سولوی ساکسیفون این قطعه توسط رفیق «جیولیو جیانی» نواخته شده و ضبط ساکسیفون هم توسط رفیق لئوناردو گَلَتو انجام گرفته. این اولین همکاری «بچه‌های اعماق» با رفقایی ایتالیایی است.

سُر خورد، دوباره پا شد
تک ماند، دوباره ما شد
تا بی‌کران رویا
یخ بسته بود دریا
در یخ دوباره جنبید
ماهی سیاهِ امید
سُر خورد، دوباره پا شد جهان


در تندباد و توفان
افتاده بود بی‌جان
از برق تیز دندان
بر پوز دیو خندان
سر بر کشید خیابان
با قلب سرخ آبان
سُر خورد، دوباره پا شد جهان

زخم جهان‌ِ دردیم
سرخ و سیاه و زردیم
ما رنج‌کشان کاریم
سر‌های روی داریم
شکسته قفل پامان
صد مُهره بر صدامان
سُر خورد، دوباره پا شد جهان


در فقر و رنجِ انسان
حصار و بند و دربان
بی‌وقفه پیچ بحران
با مشت محکم نان
بشکن تو درب زندان
آهن و سنگ و سیمان
سُر خورد، دوباره پا شد جهان


سر بر کشید خیابان
با قلب سرخ آبان
سُر خورد، دوباره پا شد جهان

ماهی سیاهِ امید | بچه‌های اعماق

khoroos

Recent comments

tolou.ghf

kouroshparchami98

Zahra Chegini

Ahmad Ghasemi

Related tracks