The Upload

تاریخ پشت سد نمی‌ماند. خون روی خون تلنبار می‌کنند. کشتار اما از آبان آغاز نشده است، از دی‌ماه سرفراز آغاز نشده است، کشتار حتا از آن تابستان خون و جنون، از تابستان کودتا و شعبان بی‌مُخ و دربار پهلوی آغاز نشده است. رد کشته‌گان ما در سرتاسر تاریخ مانده است. تاریخ ولی تنها روایت کشتار نیست، تاریخ هم‌چنین روایت قیام و ایستادگی است، روایت مقاومت و مبارزه. و درست همین لحظات است که در هر قیامی دوباره و از نو درخشان می‌شود و به یاد می‌آید. چنین است که تابستان قیام تشنگان در خوزستان، قیام مردم محروم و ستمدیده‌ی عرب و لر، آن تابستان تفتیده‌ی مرداد را به یاد «بچه‌های اعماق» آورد و اکنون می‌خواهد به یاد ما بیاورد که «خشم خفته در خاکستر تابستان» این‌بار از خاکستر تابستان «شعله» کشیده است، نبردی تا رهایی در پیش است، نبردی آمیخته با خشم و خون که یک‌بار دیده‌ایم بهار خون مردمان، گلِ ارغوان آورده است. بهار کوتاه آزادی را در انقلاب کبیر بهمن دیده‌ایم و می‌دانیم تاریک‌ترین شب‌های ستم نیز باقی نخواهد ماند. ما اضمحلال شب را در مشت‌های دی و مرداد و آبان دیده‌ایم، در مشت‌های خوزستان، در فریاد طغیان خلقی که می‌آید، در دست‌های آفریننده‌ی مردمِ آینده. تاریخ پست سد نمی‌ماند چرا که قیام‌هایی در پیش است، باشکوه‌تر از قیام‌های گذشته، خشمگین‌تر از قیام‌های گذشته و توفنده‌تر از قیام‌های گذشته. و درست در لحظه‌ی پیروزی سینه‌های مشبک شهدای قیام خوزستان همراه ما خواهند بود در ویرانی کاخ‌های ستم، در دقایق رهایی.

در قیام تشنگان، خشم تو شعله بر خاکستر تابستان
ای میهنم ای ایران من، ای میهن ای زندان من
می‌درخشد شعله‌ی آفتاب، روی طوفان سرخ انقلاب
تا رهایی با خشم و خون به پیش، از دل آهن و دود و شخم و خیش

جام غم، شود نگون، شود نگون، شود نگون
گل دهد، فلات خون، فلات خون، فلات خون
بهار خون مردمان، گل آورد، گل ارغوان، گل ارغوان، گل ارغوان

در قیام تشنگان، خشم تو شعله بر خاکستر تابستان
ای میهنم ای ایران من، ای میهن ای زندان من
می‌درخشد شعله‌ی آفتاب، روی طوفان سرخ انقلاب
تا رهایی با خشم و خون به پیش، از دل آهن و دود و شخم و خیش

جام غم، شود نگون، شود نگون، شود نگون
گل دهد، فلات خون، فلات خون، فلات خون
گلوله شعله‌ور شود
شب وطن، سحر شود، سحر شود، سحر شود
می‌درخشد شعله‌ی آفتاب، روی طوفان سرخ انقلاب
تا رهایی با خشم و خون به پیش، از دل آهن و دود و شخم و خیش

قیام تشنگان | بچه‌های اعماق

Ba To Mimunam

Ba To Mimoonam - Kajcool

قتل‌های زنجیره‌ایی ــ احمد میرعلایی

در فردای قتل های سیاسی، جوی آکنده از وحشت و نگرانی بر زندگی نویسندگان ایران حاکم است. لیست های پراکنده ای از نویسندگانی منتشر میشود که گویا قرار است به سرنوشت پروانه و داریوش فروهر، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده دچار شوند. هوشنگ گلشیری، در برنامه ای در زمستان هفتاد و هفت، گوشه ای از این نگرانی ها را بازگو می کند.

صدای هوشنگ گلشیری درباره قتل‌های زنجیره‌ای

No Destination

Highway

هر نبردی زبان خودش را پیدا خواهد کرد، زبانی مصادره‌نشدنی، خلاق و آفریننده. زبانی که نظمِ عمومی مستقر را مختل می‌کند تا امکان آفرینش امر نو پدیدار شود. مبارزان نبرد نوین دنبال مجوز و انتشار رسمی نیستند، آنان هرآنچه می‌آفرینند را منتشر می‌کنند چرا که آثار آنان سنگی است از سنگ‌های سنگر. درست در عصر همین هشتم مارس، در حالی که بدن‌ها کبود است و بسیاری روانه‌ی بازداشتگاه شده‌اند سرود «زنانِ راهِ نو» نشان خواهد داد که چیزی تمام نشده است، همه‌چیز هنوز در نقطه‌ی آغاز است. این سرود چنان که در توضیح سازندگان و خواننده‌گانش پیداست حاصل تلاشی جمعی است که در نقاط مختلف جهان پراکنده‌اند و با این وجود اراده به مبارزه، بر پراکندگی آنان چیره شده است تا با هم عمل مشترکی را به سرانجام برسانند. آنها چیزی را ممکن کرده‌اند که تا پیش از این ناممکن یا لااقل غیرضروری می‌نمود. خودشان در توضیح نوشته‌اند:
«صداهایی که می‌شنوید، نمایی عمومی است از «وضعیت»، وضعیتی که بازتاب نابی است از واقعیت بیرونی «ما». مایی که هم هست و هم نیست: نیست چون جغرافیای این تجربه‌ی جمعی، جغرافیای واحدی نیست، اما هست چون می‌شود صدایش را شنید، هم در همین سرود و هم به وضوح جایی خارج از سرود، در خیابان. صداهایی که می‌شنوید حرفه‌ای نیست، چون حاصل تجربه‌ی یگانه‌ای است درجغرافیایی پراکنده از ایران تا خارج از ایران. حاصل زندگی عینی ما، حاصل نبود امکانات و هزار مشکل ریز و درشت دیگر، حاصل پراکنده بودن صداهایی تک‌افتاده که امکان‌پذیر بودن تجربه‌ی جمعی را اصرار کردند. حاصلِ همان چیزی که از خیزش دی‌ماه تا دختران خیابان انقلاب را در خیابان‌ها رقم زدند، حاصلِ ستم جنسیتی و طبقاتی‌ای که وضعیت انتزاعی ما را به امر انضمامی گره می‌زند: ضرورت تاریخی همبستگی «ما»یی که چیزی برای از دست دادن ندارند جز زنجیرهایشان.»

متن سرود:

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به یک سو کارگر در خروش
ازو میرسد صوت شورش به گوش
به یک سو زنان مبارز/ جوان یا که پیر
به بند سیاه ستمگر اسیر
رسیده به خشمی یگانه همه مرد و زن
به تنگ آمده از رسوم کهن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زززززززن

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به گیسوان توبه‌تو/ به روشنای سرخ رو
به شادی و سبکسری/ به این تنِ از آنِ من/ رها ز یوغِ دیگری
که من جهانی دگر را به خواب دیده‌ام
که راه آن از آزادی زن می‌گذشت

سرود زنانِ راهِ نو

نوار دوم

سرود پیک سرخ : به یاد پیکارگران سرخ! سال سرود ۱۳۶۰

موسیقی و اجرا: حسین رنگچی
شعر: الیاس قنواتی لاری

بیش از چهل روز از اعدام زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین‌پناهی گذشته است، آنها که رفتند تا «راه» بماند. مرده‌گانمان اما روزی بازخواهند گشت، به همین خیابان‌ها. «انفجار درد» قطعه‌ای است به یاد آنان و برای همه، برای هر کسی که می‌داند باید چیزی تغییر کند، باید چیزی را از بنیان تغییر دهیم.

زانیارِ دل‌نوازم
لقمانِ پاک‌بازم
رامینِ سرفرازم
من جانِ مرده بودم
یک خشمِ خورده بودم
از یاد برده بودم
این مرده‌های بیدار
بیدارهای بر دار
فریاد وا زِ بیداد

در مرگ خواب دیدم
بس اضطراب دیدم
تن را کباب دیدم
در سیخ تیز صنعت
بر شعله‌های دولت
در لقمه‌های قیمت
فریاد وا زِ بیداد

زانیارِ دل‌نوازم
لقمانِ پاک‌بازم
رامینِ سرفرازم
بر دار جان گرفتم
آواز نان گرفتم
من سازمان گرفتم
با ساز کوکِ ملت
فریاد وا زِ بیداد

در روزگار سردم
من انفجار دردم
توفان ریزگردم
من رعد و تندبادم
چون ظلمِ فقر گادم
این طفل خشم‌زادم
فریاد وا زِ بیداد
فریاد وا زِ بیداد
فریاد وا زِ بیداد

Single

انفجار درد. حسین رنگچی

Lyrics: Armin Ebrahimi
Music, Guitars: Hamed Sayyad
***
ارُس
عاشق بوی هر جای توئم
این خنگا می‌گن عُریانی نقصه
دیوونه‌ی سینه‌های توئم
حکومت از دیوونه می‌ترسه
 
توو گازی که میگیرم از لبات
با انگورِ تو مست میکنم
در این پُزیشن‌های بی‌حیا
همزمان توو موهات دست می‌کنم
 
توو کاناپه با تو یکی می‌شم
این می‌تونه یه اعتراض باشه
می‌گن زیبایی رُ سربسته کن
چطور... وقتی پاهات باز باشه؟
 
آزادی از آزادی گفتن نیس
حرفام مشمولِ سانسورم می‌شن
ما ترسو عُمری زندگی کردیم
حتی ترسِ حرف‌زدن از تن 
 
نیازتو حس می‌کنم همش
تو رُ صدها هزار فردا می‌خوام
توو بغلی طولانی و شدید 
تو رُ هر جور و همه جا می‌خوام
 
می‌خوامت و برادرای زشت
بیننده‌های این نمایشن 
توو زیرزمینِ دادگاه با شلاق 
روی تنم نقاشی می‌کشن 
 
توو تابستونای خیلی بلند 
ساحل جای هم‌آغوشی‌مونه 
از نوودهای دوتایی عارم نیس
نوودهایی که توی گوشی‌مونه 
 
عاشق بوی هر جای توئم
با این بو از پیش تو پا می‌شم
وطن جایی برای ما نداشت 
بگو توی قلبِ تو جا می‌شم

Eros 
I love the smell of every inch of you
These dumb people say that being naked is wrong
I'm crazy about your breast
The government is scared of us, the insane

In biting your lips
I get drunk with your grape
In these shameful positions
I run my fingers through your hair

I get one with you on the couch
This can be a protest
They say that you must close the curtain on beauty
How can it be done, with your legs wide open?

Freedom is not to talk of freedom
What I say is subject to censorship
We lived like cowards our whole lives
Always scared to even talk about the body

I feel your desire, your needs
I want you for hundreds of thousands of tomorrows
In a never-ending embrace
I want you everywhere, anyway I can

I want you, and the ugly cops
Are watching this show
And they paint on my body
With their lashes, in the basement of the court. 

In very long summers
The beach is our place to make love
I'm not afraid of taking nude pictures together
The ones we took are still there in our phones

I love the smell of every inch of you
I walk away carrying that smell
We didn't have a place back in our homeland
Just say it and I'll fit in your heart

Eros - ارُس

این اپیزود با حمایت دیزا منتشر می‌شود. دیزا وب‌سایتی است برای فروش پوشیدنی‌های با ارزش، برای کسانی که به هنر اهمیت می‌دهند.

www.diza.gallery

حمایت از ما از داخل ایران: 
https://www.radiodeev.org/donation/

حمایت از ما از خارج از ایران: 
https://www.paypal.com/paypalme/radiodeev
https://www.patreon.com/radiodeev

عنوان اپیزود برگرفته از شعری سروده‌ی فرناندو پسوآ

عکس کاور: فستیوال سانتو آنتونیو از رویترز

#پادکست #پادکستـفارسی #رادیودیو #رادیوـدیو

#پرتغال

Radio Deev

اپیزود سی‌ام - دریایی به شوری اشک‌های پرتغال

For Our Lost Mind (Ft. Domē)

Abuata ابوعطا

Sheet Music

Cadeques

Composed, performed & produced by Deryn Cullen

Snowdrifts

در همین زمستان ملتهب به یاد می‌آوریم، روزهای باشکوه بهمن را به یاد می‌آوریم و از طلوع به طلوع نقب می‌زنیم، طلوعی که اینک در هنگامه‌ی آغازش هستیم، از همان دی و همان آبان در هنگامه‌ی آغازش هستیم، در هنگامه‌ی پایان شب، سرنگونی این شب ظلمانی. از خاطره‌ی طلوع به یاد می‌آوریم که طلوع ممکن است. ما این را از صدای گام‌های بدن‌های انکارشده شنیده‌ایم که بازگشته‌اند، بدن‌های حذف‌شده، نادیده‌انگاشته‌شده، سلبِ اختیارشده. همان بدن‌هایی که در گذشته بهمن را رقم زدند حالا بازگشته‌اند تا سیمرغ‌های فردا را به پرواز درآورند. «بچه‌های اعماق» نوید انقلاب را در گذشته می‌شنوند تا نوید انقلاب را رو به فردا فریاد بزنند. آن ترانه‌سرای شهید شیلیایی هم گفته بود آینده از امروز آغاز می‌شود و امروز انباشت آرمان‌های رستگارنشده‌ی دیروز است. رزمی در میان است، از صدای خش خش بی‌سیم‌ها، از فرمان تهاجم و کشتار معلوم است رزمی در میان است، رزمی که در کوره‌های رنج، در تاول دست نطفه‌های فردا را می‌بندد.

کوهی کنارِ مرداب
خون‌لخته‌ها و خوناب
غاری در آن مسیر است
دُرنا در آن اسیر است

بر کوهی از لختهْ‌خون
مردابِ سرخِ مسکون
آواز دُرنا کنون
شب می‌شود سرنگون

چون رقصِ نور در شکست
دُرنا که در خون نشست
در تخمْ تاولِ دست
سیمرغ صد نطفه بست

امضا که این شروع است
آغازِ یک طلوع است
رخدادِ ژرفِ فردا
امروز در وقوع است

از نابرابری‌ها
از گنجِ او رنجِ ما
این نطفه‌ها جان گرفت
یک رزم سامان گرفت

حالا جنینِ خشم است
نافش به خونِ چَشم است
تاریخِ پیچ و تاب است
نویدِ انقلاب است

امضا که این شروع است
آغازِ یک طلوع است
رخدادِ ژرف فردا
امروز در وقوع است

این یک جنینِ خشم است
نافش به خونِ چَشم است
تاریخِ پیچ و تاب است
نویدِ انقلاب است

تاولِ دست | بچه‌های اعماق

khoroos

Related tracks