شب شعر گوته

مهر کنید و به کانال یک کلمه با محمد امینی بپیوندید تا از برنامه های دیداری و شنیداری تازه آگاهی یابید
https://www.youtube.com/watch?v=lyIe1_5jWcc&authuser=0
در این برنامه محمد امینی نویسنده وپژوهشگر تاریخ درباره بازبینی تاریخ ایران مدرن، از انقلاب مشروطه تا ولایت فقیه ،     04 25 2021جلسه بیستم سخن میگوید ضمنا شما شما میتوانید این برنامه را از این طریق هم ببینید 
https://youtu.be/bAVD9wn6dK8

بازبینی تاریخ ایران مدرن، از انقلاب مشروطه تا ولایت فقیه ، با محمّد امینی 04 25 2021جلسه بیستم

فلسفه رمان مدرن - نشست چهارم: لبه تیغ و لذت رمان خواندن

06 Esmailkhoi Bidarkoja غزلواره

Unknown album (15/02/2016 11:4

1-bahman2-4_azarakhsh چهار آذرخش

شب اول از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران در ۱۸ مهر ۱۳۵۶ با بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران آغاز می‌شود که آن را رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای، عضو هیات دبیران موقت کانون نویسندگان ایران می‌خواند. مجری‌گری شب اول را اسلام کاظمیه بر عهده دارد.

Ten Nights of Poetry 1

شب اول | بیان‌نامه‌ی کانون نویسندگان ایران | با صدای رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای

در فایل دوم از شب اول هاینس بکر، مدیر انستیتو گوته در ایران از سوی خودش پیامی برای خوش‌آمدگویی به شرکت‌کننده‌گان می‌خواند. ابتدا به زبان آلمانی و سپس چنان‌که اسلام کاظمیه می‌گوید «با لحن شیرینی که فارسی حرف می‌زنند» به فارسی.

شب اول | خوش‌آمدگویی هاینس بکر | رییس انستیتو گوته

سیمین دانشور که اسلام کاظمیه او را چنین معرفی می‌کند: «هم خودش خانم سیمین دانشوره برای ما و هم یادگار جلال آل‌احمد» در شب اول با موضوع «مسائل هنر معاصر» سخنرانی می‌کند.

شب اول | سخنرانی سیمین دانشور | مسائل هنر معاصر

سیاوش مطهری اولین شاعر از میان شاعران است که در شب اول شعر می‌خواند. مطهری در این شب به ترتیب شعرهای «تو، ای بزرگ قبایل»، «با کاروان حُله»، «در این شرابسالی»، «در انتظار دیرترین میعاد» و «غزلک ۳» را می‌خواند. در کتاب ده شبِ ناصر موذن نام او به عنوان چهارمین شاعر شب اول ثبت شده، ترتیب شعرها رعایت نشده و علاوه بر شعرهایی که مطهری آنها را در شب اول خوانده شعری به نام «تو، عاشقانه‌ترین...» از او در این کتاب منتشر شده که مطهری آن را در شب‌های نویسندگان و شاعران ایران نخوانده است.

شب اول | شعرخوانی سیاوش مطهری

منصور اوجی، دومین شاعر شب اول را جلال سرفراز برای شعرخوانی دعوت می‌کند. اوجی هرچند در ابتدا اعلام می‌کند ده شعر کوتاه خواهد خواند، در نهایت هشت شعر را به نام‌های «منصور منم، منم منم، منصور»، «سرود عمر چه کوتاه است»، «در جوهر هر شراب شک کردیم»، «گفتند: تا شراب شبی سر کن»، «چه فاصله است بر این خاک؟»، «این رقص»، «هرچه شقایق است و گل» و «هوای باغ نکردیم» به ترتیب می‌خواند. نام او در کتاب ده شبِ ناصر موذن به عنوان سومین شاعر شب اول آمده است.

شب اول | شعرخوانی منصور اوجی

اولین شاعر شب پنجم بر اساس برنامه می‌باید اسماعیل شاهرودی باشد. هزارخانی با بیان این مطلب می‌گوید: «ولی اسماعیل شاهرودی، از پیشکسوتان شعرا و هم‌چنین کانون نویسندگان ایران که از سال ۱۳۲۳ تا به امروز شما با شعراش آشنا هستید اینک مریضه و بستری است. بنابراین اینجا حضور نداره. به جای او و به یاد او سیاوش کسرایی شعری از او می‌خونه.» کسرایی بعد از سخنانی پر شور شعر «تخم شراب» از اسماعیل شاهرودی (آینده) را می‌خواند؛ با این وجود در کتاب ده شب غیر از این شعر، دو شعر دیگر نیز از شاهرودی منتشر شده است. در انتهای این شعرخوانی کسرایی بدون هماهنگی با مجری برنامه سعید سلطان‌پور را برای شعرخوانی دعوت می‌کند. شرح این ناهماهنگی را می‌توانید در مطلب «رویای آن ده شب پاییزی» در مونتاژ دوم بخوانید.

Ten Nights of Poetry 8

شب پنجم | شعرهای اسماعیل شاهرودی | با صدای سیاوش کسرایی

علی موسوی گرمارودی آخرین شاعر شب پنجم است که به دعوت هزارخانی برای شعرخوانی پشت تریبون قرار می‌گیرد. او به ترتیب شعرهای «سلام بر فلسطین»، «خنده‌های همسفر»، «در سایه‌سار نخل ولایت»، «در ستایش رادی»، «با تلاوت مهتاب»، «در پایان هر هنگامه»، «خزان» و «محبوبه‌ی شب» را می‌خواند. موسوی گرمارودی در مورد شعر اولش می‌گوید: «به برادرم هزارخانی تقدیم شده است به خاطر بیشترین بینشی که او در زمینه‌ی فلسطین با آثار قلمی‌ش به ما داده است.» و سپس شعر را می‌خواند. فایل این شعرخوانی هم در مجموعه‌یی که ما در اختیار داریم و هم در آرشیو کتابخانه‌ی گویا افتادگی‌هایی دارد. هنگامی که به دنبال نسخه‌ی اینترنتی‌ای از این شعر بودیم تا آن را با صدای شاعر تطبیق دهیم و بدانیم چه مقدار از شعر در فایل موجود نیست به نکته‌ی جالب توجهی برخوردیم. در سال ۱۳۸۷ مراسمی با نام «غزه غزلی در خون» برگزار شده و در آن از شعر فلسطین موسوی گرمارودی «غبارروبی» کرده‌اند. گرمارودی توضیح داده است که این شعر را یک‌بار پیش از سخنرانی علی شریعتی در حسینیه‌ی ارشاد خوانده و یک‌بار هم نزد سیدمحمود طالقانی اما اصلن به روی خودش نیاورده که این شعر را در شب‌های نویسندگان و شاعران ایران هم خوانده و آن را به «برادرش» منوچهر هزارخانی تقدیم کرده است. موضوع جالب‌تر اما این بود که متوجه شدیم نسخه‌ی «ویرایش»شده‌ی شعر سلام بر فلسطین تفاوت‌های آشکار و فاحشی با شعری دارد که گرمارودی آن را در شب پنجم از ده شب خوانده است. چنان‌که پیداست این شعر بارها و بارها با عبور از دستگاه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی توسط شاعر ابن‌الوقت بازبینی شده است. برای نمونه در تمام شعر کلمه‌ی نفرین‌شده‌ی «چریک» به کلمه‌ی سودآور «سپاه» تغییر یافته یا دو بیت «تو خون خویش، به رگ‌های تن، می‌انباری/ چریک، خاک فلسطین، به خون خود، آلود/ تو رفته‌یی "عرفات" و تمام "سعی" تو، این/ چریک "یاسر" یک جبهه‌ی دگر بگشود» که آشکارا به یاسر عرفات اشاره دارد به این ترتیب خوش‌آمد روایت جمهوری اسلامی از فلسطین و عرفات شده است: «تو خون خویش، به رگ‌های تن، می‌انباری/ سپاه غزه، یک جبهه‌ی دگر بگشود». گرمارودی شعر بعدی را به «همسفرم سعید سلطان‌پور و برای خنده‌هایش» تقدیم می‌کند و بعد شعر «در سایه‌سار نخل ولایت» را با این مقدمه می‌خواند: «شعری که می‌خوانم گفتگوی عاشقانه‌یی است با امام علی، پیشوای من که بر هویت شیعی من نیز تاکیدی است. تشیع شناسنامه‌ی روح و اندیشه‌ی من است و من به آن مباهی‌ام. تشیعی در مفهوم راستین و بازیافته‌ی آن، نه در معنای صفوی و یا حتا دیلمی‌اش. در معنایی که از حجر بن عدی شهید در زمان معاویه آغاز می‌شود و از شهدای فخ، علویان، سربداران و دیگرها می‌گذرد و با ثقه‌الاسلام و دیگرها و دیگرها همچنان پویا و اگرچه هماره در اقلیت اما همیشه پر خون و پر حماسه جریان دارد و خواهد داشت.» و بعد از آن توضیح می‌دهد: «شعری که خوانده بودم منظومه‌ی خیلی بلندی بود که من به احترام این‌که آقایون وقتشون دیر شده است، قسمتی از آن را خواندم» هنوز چند خطی از شعر «در ستایش رادی» را بیشتر نخوانده است که گویا تعدادی از باغ بیرون می‌روند یا چنین قصدی دارند. گرمارودی خواندن شعر را قطع می‌کند و می‌گوید: «آقایون! اشکالی نداره، آقایونی که می‌خواهند برند تشریف ببرند. شیعه و تشیع همیشه مظلوم بوده است و هیچ مانعی ندارد. عرض کردم ما همیشه در اقلیتیم. شاید برنامه این بوده است که سخن یک شیعه کمتر شنیده شود، اشکالی ندارد، هر کس می‌خواهد کاملن آزاد است برود» و بعد دوباره شعر را از ابتدا می‌خواند. این در حالی است که شعرخوانی موسوی گرمارودی یکی از طولانی‌ترین شعرخوانی‌ها در تمام ده شب است و تازه در شرایطی که او «لطف» می‌کند و از دو شعر «در سایه‌سار نخل ولایت» و «محبوبه‌ی شب» تنها قسمتی را می‌خواند
توضیحات بیشتر در این مورد را در مونتاژ دوم، نسخه‌ی مطالعه‌ی آنلاین بخوانید

شب پنجم | شعرخوانی علی موسوی گرمارودی

شب هفتم نیز مانند شب سوم دو سخنران دارد و سخنران دوم داریوش آشوری است. آشوری را هم تنکابنی برای سخنرانی فرا می‌خواند و او با عنوان «شعر آزادی‌ست» سخنرانی می‌کند.

Ten Nights of Poetry 12

شب هفتم | سخنرانی داریوش آشوری | شعر آزادی‌ست

شب نهم از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران با سخنرانی باقر پرهام تحت عنوان «فضای حرف و فضای عمل» آغاز می‌شود. در فایل‌هایی که به دست ما رسیده چند خط ابتدایی سخنرانی باقر پرهام را نمی‌شنویم و در سخنرانی هم یک افتادگی وجود دارد که می‌تواند به عوض کردن نوار برای ضبط مربوط باشد.

شب نهم | سخنرانی باقر پرهام | فضای حرف و فضای عمل

khoroos

Related tracks