گرامی باد یاد زنده جاودان بیژن جزنی وآن هفت آزاده سرافراز

تاریخ سی ساله جزنی رو بخونید 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

یادشان گرامی  راهشان پر رهرو .درود بر راه آزادی .

به یاد رفیق بیژن جزنی و تمامی جانباختگان راه آزادی.

گزیده‌ای از شعرهای لوئیس سرنودا، شاعر بزرگ اسپانیایی
به ترجمه و صدای محسن عمادی

Victor Jara's Album

Luis Cernuda (Brief Anthology) | Mohsen Emadi

چو شهاب روشنائی،
سرکش سرخ رهائی
با تو پوینده و پویا،
رزم خونین فدائی
رودی از خشم سیه کل،
جاری جنگل دوری
تو حماسه نبرد تن شب با تن نوری
با شفق های شکفتن،
نبض مشتاق بهاری
تن به خون شکسته ای تا
صبح توده ها برآری،
تو که میلاد شقایق به تن خشک کویری
تو طلوعی از رهیدن بهر دستهای اسیری
  * * *
تا شب از خون رفیقان ،
باغ بارآور طوفان
در عمیق شب دشمن،
تو نهادی سر پیمان
با شکوفه های طوفان زستاره ها دمیدی
ای همه یاد رفیقان،
نام پایای «حمید» ی
تو که میلاد شقایق به تن خشک کویری
تو طلوعی از رهیدن بهر دستهای اسیری
چو شهاب روشنائی،
سرکش سرخ رهائی
با تو پوینده و پویا رزم خونین فدائی

با تو پوینده و پویا رزم خونین فدائی

بر این جاده ها/ قدری گل/ قدری شبنم نشسته است/ امروز می دانستم هوا ابری است...ء

امروز می دانستم هوا ابری است/ شعر و صدای احمدرضا احمدی

▨ نام شعر: ریشه در خاک
▨ شاعر: فریدون مشیری
▨ با صدای: شاعر و حسین علیزاده
▨ موسیقی: zack hemsey the way
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــ
تو از این دشتِ خشکِ تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من تو را بدرود خواهد گفت
نگاهت تلخ و افسرده‌ست
دلت را خار خار ِ ناامیدی سخت آزرده‌ست
غم این نابه‌سامانی همه توش و توانت را ز تن بُرده‌ست

تو با خون و عرق، این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی
تو با دست تهی با آن همه طوفانِ بنیان‌کن دَر افتادی
تو را کوچیدن از این خاک، دل برکندن از جان است
تو را با برگ‌برگِ این چمن پیوندِ پنهان است

تو را این ابر ِ ظلمت‌گستر ِ بی‌رحم ِ بی‌باران 
تو را این خشک‌سالی‌های پی در پی
تو را از نیمه ره برگشتن ِ یاران
تو را تزویر غمخواران
ز پا افکند

تو را هنگامۀ شوم شغالان
بانگ بی‌تعطیل زاغان
در ستوه آورد

تو با پیشانی پاک نجیبِ خویش
که از آن سویِ گندم‌زار
طلوع با شکوهش خوش‌تر از صد تاج ِ خورشید است؛
تو با آن گونه‌های سوخته از آفتابِ دشت
تو با آن چهره‌ی افروخته از آتش ِ غیرت
-که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است-
تو با چشمانِ غم‌باری
ـ که روزی چشمه‌ی ِ جوشان ِشادی بود
اینک حسرت و افسوس، بر آن
سایه افکنده‌ست ـ خواهی رفت
و اشکِ من تو را بدرورد خواهد گفت

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاکِ از آلودگی پاکم
من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم
امید روشنایی گرچه در این تیره گی‌ها نیست
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه، می‌رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی
گُل بر می‌افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ ِ کوه، چون خورشید
سرود ِ فتح می‌خوانم
و می‌دانم
تو روزی باز خواهی گشت
▨
توضیح فریدون مشیری درباره‌ی این شعر: ریشه در خاک داستان مختصری دارد؛ یک وقت خدای نکرده بعضی‌ها به خودشون نگیرند که چون به دلایلی به هر حال وطن عزیزشان را ترک کرده‌اند من قصد ملامتی دارم به اونها، ابدا همچین چیزی نیست. دوست عزیزی که دیشب در منزلش بودیم در سیاتل، همان کسی است که ۲۲ سال پیش با دورنمای بسیار زیبا و فریبنده‌ای از غرب، که امریکا باشد، از من می‌خواست که با خانواده‌ام مثل او که قصد کوچ از ایران را داشت من هم کوچ کنم و بیام. و شبی تا پاسی از نیمه‌شب در این زمینه سخن گفتیم و به هر حال آنچه او می‌خواست بسیار شاید منطقی، زیبا، فریبنده، همه چیز از این قبیل بود. من ازش خواستم تا فردا صبح بیاندیشم و جوابی به او بدم. جوابی که من به او دادم، همین شعر ریشه در خاک است

فریدون مشیری | ریشه در خاک | پالایش شده

▨ شعر:  چه خبر؟ (مَناعی)
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
▨ موسیقی: بداهه‌‌نوازی سهراب پورناظری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا. 
گوشه زد با ستاره‌ی سحری. 

چه خبر؟ مرگِ دل. گُلی ندمید 
تا به لُطفِ هوا، به گریه‌ی ابر 
از زمینْ رازِ آسمان نچشید. 
تازه شد داغِ لاله‌های تری. 

چه خبر؟ مرگِ حق‌ْحق و هوهو. 
لال شد مرغ و نغمه رفت از یاد، 
تا که گُنگانِ ده‌زبانِ دورو 
نازْمستی کنند و جلوه‌گری. 

چه خبر؟ مرگِ قول و فصلِ خطاب. 
سپر افکند هر زبان‌آور: 
قَبَسی زنده کرد، نَک چه جواب 
چون نَفَس بر میاوَرَد شجری؟ 

چه خبر؟ تا کمانِ غمزه کشید، 
از سَمَن تا چمن بشارت رفت؛ 
نَحْل پوسید و جز غبار ندید 
کس بر اوراقِ بوستان اثری. 

دودِ دل تا برآوَرَد شبنم،
از نظر رفت و یادِ غنچه نماند.
شُکْرُلله که از صفای اِرَم 
سَمَری ماند و لیلهُ‌القَمَری. 

قصّه نو کرد و تَر نکردم مغز.
چه ثَمَر؟ هیچ، شاهدانِ چمن 
همه رفتند و چون برآمد نَغْز
عِشْقِ پیچان به دارِ دیده‌وری،

دنیا تَیْه بود و بی سر و ته،
«خانه آبادِ» گفت و دید و شنید 
شاهدی می‌کُنند و بَه‌بَه‌بَه 
مگسِ بی‌مَریّ و خِیْلِ خری.
▨
از کتاب حلاج الأسرار (اخبار و اشعار)، نشر بیدگل، صفحه ۱۵
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیژن الهی در یادداشت این قطعه آورده است؛ مناعی جمع «منعی»، به معنی خبر ِمرگ
«مناعی ما (کارِ 1361) نه ترجمه‌ست، نه تعبیه؛ گردانه‌ست، به معنی موسیقائیِ لفظ، روی قطعه‌یی با قوافیِ میمی (أنعی الیک...) که حلاج در آخرین شب ِزندان، بعد آخرین راز و نیاز بر زبان راند در حضور ِ دو کس که یکی خادم ِِایام ِ حبس بود و یکی مرید و ملاقاتی

بیژن الهی | چه خبر؟ (مَناعی)

Iseethelight

هماره یاد

 

(زخون جلوه کن ای هماره یاد) 2

(صبح خونین بهمن به چشمان تو آرمیده) 2

 

 

(شرر زد به مرداب تیره گون

خروش خون

زقلـب سیــه کــل کشیــده پــر

زجوش خون

هزاران پرستـوی خـونچکـان

به خون خانه

(دل اش خون و چشم اش به آن آبـی بـی کرانـه) 2)
 

 

 مگر بشکفد باغ نیلوفران

بـی قــراران آن پهــن آبــی

مگر بشکفد از خون در شب خستگان آفتابی) 2

 

 

(زخون جلوه کن ای هماره یاد) 2

(صبح خونین بهمن به چشمان تو آرمیده) 3



Hamareh-Yad  -  هماره یاد

دو شعر از رسول یونان 

به رسول یونان که خوب است و به سیاوش سعدلو که این روزها مشغول ترجمه رسول است.
و به بوستون شهر دوستیها

#میشا مشنکا
 ----------------------------------------------------------------------------------------------



تو به بوستون می‌روی
من نمی‌دانم کجاست دلم می‌گیرد
تو به گاباتا می‌روی
من نمی‌دانم کجاست دلم می‌گیرد

تو به هر کجا که من نمی‌شناسم می‌روی
دلم می‌گیرد
نمی‌دانم چرا فکر می‌کنم
جاهای دور و نا‌آشنا
در قلمروی مرگ واقع شده‌اند!

نمی‌گویم به سفر نرو
برو
اما به تبریز به اهواز
یا به هر کجا که بتوانی با اتوبوس‌های آخر شب برگردی

نمی‌شود به هواپیماها اعتماد کرد
آدم‌ها را به پرنده بدل می‌کنند
و من به یاد ندارم
پرستویی از بوستون
یا درنایی از گاباتا بازگشته باشد.
(رسول یونان)﻿



این هم مقاله مجله اسیمپتوت راجع به 
ما
http://www.asymptotejournal.com/poetry/rasool-yoonan-six-poems/

از رسول یونان

سرود پرنیان شفق
به مناسبت چهلمین سال‌گرد قتل بیژن جزنی
بازخوانی و اجرا: رادیو ریزوم
شعر: سیاگزار برلیان
تنظیم: فواد کیکانلی
با هم‌خوانی رفقای رادیو ریزوم 
این سرود پیش از این در برنامه‌ی یازدهم رادیو ریزوم استفاده شده است

سرود پرنیان شفق | به یاد بیژن جزنی

رضا براهنی - در رثای غزاله

به یاد تو از درد جان می‌نویسم
همه از تو نامهربان می‌نویسم
تو را گفتن و از تو چیزی نوشتن
همیشه ولی ناگهان می‌نویسم
در این خانه‌ی تنگ و در بسته‌یِ دل
من از آبیِ آسمان می‌نویسم
یکی تلخ رفته، یکی مانده شیرین
من اما هم این و هم آن می‌نویسم
نه دیروز رفته نه امروز پیدا
من از جبر تلخ زمان می‌نویسم
تودر غربت و من اسیر ولایت
تو از ما و من از جهان می‌نویسم
تواز تنگناهای تاریک جانت
من از مشکل آب و نان می‌نویسم
از آن روز که تقدیر من بی‌کسی شد
من از محنت بی‌کسان می‌نویسم
چنین پیرو خسته نمی‌دانم آخر
چرا شعرهای جوان می‌نویسم
همیشه خیال تو را می‌سرایم
همیشه ولی ناگهان می‌نویسم

سرود پرنیان شفق | به یاد بیژن جزنی

khoroos

Recent comments

sirooszokaei

arash.s

𝔸𝕝𝕚𝕣𝕖𝕫𝕒 𝔾𝕙𝕒𝕟𝕒𝕥𝕚

farzad hasanzade

Related tracks