öyle

"Suzy ve Öldüren Fısıltılar" albümümün onuncu ve son çalışması. Fısıltılar teker teker hissedildikten sonra bir bütün haline gelecekler. Keyifli Dinlemeler...

Hassas dokunuşu yaptığı için başta Ari'ye, 
Ayriyeten mix işlemlerinde de bizi yalnız bırakmayan Mangaş Bey'e sonsuz teşekkürler.

10. Pikapta Raks X Ari - Suzy Diyarda Can Veriyor

Altyapı: Enstrumentalist

v1 
İşlenilmesi ve affı muhakkak bir günah taşıyor sakallarımdan, ah! 
Yalnızım diyebilen şairler gördük, evli. 
Fanusu tıkayan bir kum tanesiyim, yok yerim. 
Dönemem yüzümü yarına 
Ellerim matah bir sırra tamah etti 
Hangi ismin eksik Allah'ım ? 

İnsanlar aynı anda konuşuyorlar, neden? 
İnsanlar aynı hazda kalabalık be hep. 
Her suçlamayı kabul eden bir yürek nasıl dayanır buna? 
Bakar durur yola, susup varır sona, gene de şakaklarına dayanır güneş. 

Kimine kardeş kimine kalleşlik eder, etsin, olsun. 
Batmışken diyorsun, tam olsun. 
Fakat bir kez olsun dostum onu bile tamamlayamıyorsun, 
bu son olsun! 

Çünkü ağlamak ciddiyet ister 
İhanete uğramak şans 
Ölmek? Ölmek pek çok şey isteyebilir 
ama en azından yaşamış olmak gerek. 
Duydun mu? 
Hadi, durma, sen de, dene. 

NAKARAT 
Vardık deryâya 
o kızıl vicdâna 
Kallavi tabutlarla 
Karıştık mânâlara 

v2 
Gülümsese de şimdilik yalanlara suratlar 
Herkes katil olacak bak, bayatlayacak kurallar 
Allah'ım beni iyileştir de hayat falan uzatma 
O bahsettiğin huzur var ya hayal kadar uzakta 

Kurduğumuz hayaller de beş dakikayı bulmaz 
Ne yani öldük diye enkaz mıyız burada? 
Söyledim ya, ölü bir adamı oynuyorum gezegende 
Arada güleceğim tutsa da tek yaptığım susmak 

Ölüme doğru binip gidin, hastaneler pek iyi değil 
O kadar kefenin içine siyah yakışmayacak dedik de mi? 
Dünyanız delik deşik, içinde birkaç garip kişi 
Bir de tutunamayan arkadaşlarımız var, tıpkı benim gibi 

Hayat senin olsun dostum, bol bol gül ve ağla 
Münasebetsiz beni hor gördüyse hatta 
Şimdi bu adam son dörtlükte patlar 
Ve ardından atlar on dördüncü kattan!

NAKARAT 
Vardık deryâya 
o kızıl vicdâna 
Kallavi tabutlarla 
Karıştık mânâlara

Seni Ben Alnından Sevinç Büsbütün

02- Ölemiyorum düet. Furkan

v1 
Ve o gün geldiğinde yarim 
inancın ve duygun ters yüz olduğunda  yani 
her şeyin mahvolduğunu düşündüğün  
ve hatta en kötüsü Allah kahretsin, dediğin ânda 

Cevabı çoktan verilmiş sorular sıralandığında
ve çoktan alınmış kararlar sürüklediğinde seni
duymak isteyeceksin belki dur diyecek bir sesi
ruhunu dinle, orada bulacaksındır aradığını

Çünkü yıllar yılı sığındığım tek yer orası
şu an inanılası zor şekilde çok derindeyim
dudaklarım ne yapsam bükük, bu şarkıyı söylemekteyim
anlamanı da beklemekteyim, sade sevmeni değil

Görüyorum saçların nasıl darmadağın
görüyorum gözlerinde karanlık bir mağara
görüyorum yüzün bir tüyün salınarak yere düşüşü
mavi hiç bu kadar çocuk bu denli soluk olmamıştı

Sevinçten de ağlayacaksın yarim, inan
ki o vakit demirden çelik çelikten de gemiler yapılacak
dünü unut demiyorum ama bil bunun yarını da var
sanıyor musun ki yağmur ancak denize yağar

Tamam, kabul, bunları söylemek hakkını nereden buldum
doğru. Fakat bilemez mi insan doğalı çok oldu bu günün güneşi 
her ân'ın bir öncesi varken anlamamak bunu ne mümkün
zaman günü sürekli eder sürgün

NAKARAT 
Hatırla bunun için ertelemiştik uçurumları  
Bırakma sen tökezlersen yıkılır dünya 
Sabırla bekleyip öperek söndür mumları 
Şafaktır karanlığın en koyu anının ardı 

Ne zaman kaybolursa umudun 
Açıp bu mektubu oku 

v2 
Ben ki çocukluğu ortadan bükülmüş 
hafızası kitaplar ve gençlik aptallıklarıyla çürümüş  
anlamlar ve yeni güneşler aramakla mükellef bilirim kedimi 
bin düş arasında sürdürdüğüm döğüşe rağmen  

Bazen kaçarım her şeyden Oblomovlaşırım bazen  
gene de unutmamaktayım ki söz vermiştik o hâlde  
kurumayacağız kalmayıncaya dek tatmadığımız hazan  
ve sen tarihin gördüğü en haklı direnç, en içten lütfen 

Belki aç kalkacağımız sabahlar  
belki kaç kereler yağmalanmış baharlar 
belki sanatı ayaklar altında hem de hiç olmadığı kadar 
belki devleti hâlâ ayakta hâlâ zulmeder göreceğiz  

Yine de biz yaşamı bir  
yeni doğmuş çocuğun ağlayışındaki haklılıkla seveceğiz 
bağrımıza basacağız koklayıp ah öpeceğiz onu 
bizim direncimiz: sevgili derdimiz bu.  

Dünyamız farklı aynı olsa da kul 
kusur bizim diyelim e mi? Onlara bırakalım huzuru  
saçların tek başına yeteri kadar sulh 
parmakların hükmetsin sultama gülüşün milisler doğursun 

Nazım'ı düşün, İsa'yı, Yusuf'u, Muhammed'i  
bütün büyük o insanları düşün dertleri ne idi ? 
şu yazdıklarıma ihanet edecek olan benimdir belki 
o zaman ne olur bırakıp gitme beni, tut kendime getir olur mu?  

NAKARAT 

"Bu satırları, bu kehaneti, bu mısraları haklı çıkartma. 
Bir çiçek solduğu yerden boy vermez tekrar.  
Belki henüz görmedik o günleri. Belki henüz karşılaşmadık bile. Ama bir gün tanışacak ve  göreceğiz ve tüm bunlar şu günden sana yazılmış olacak. O gün geldiğinde yarim, diyeceğim sana, yarim sana bir mektup var!"

12- Mektup Var

v1 
Kalk, perdeyi aç pencereden sark 
Güneşle yıka yüzünü, bir sigara yak 
Kaldırıp başını bak mavinin çalımına 
Bir mısra seçip oku tam şu ana uygun 
İçinde terk edilmiş şehirler ve gurbet olsun

Bizim harcımız değilse de yalnızlığa dil uzatmak 
Bazı sabahlara uyanmak görüyorsun ya zor azizim 
Hele de yoksa sıcak ekmek kokusu evi dolduran 
Vermiyor işte kalbe Kıbrıs'ta hayat huzur falan

Gir mutfağa kahveni koy sade, yudumla 
Hazırlan, çık kapıdan 
Düşünme bugünü yarınının tut kolundan 
Eğ başını yürü şimdi 
Dediği gibi İsmet Özel'in 
Bizim 'çün dokunaklı bir şarkı değil ki yaşamak

İşte durak, birazdan Lemar servisi 
Yaldızlı diplomalar, samimiyetsiz telaş 
Bir saat sohbet edecek kimse yoksa 
En arkaya oturup ki boşsa eğer kitap okumaya başla yavaş yavaş

Okulu geçelim, orası tam bir felaket 
Arkadaşlar da olmasa insana işletir cinayet 
Dersler biter nihayet, kurtuluruz 
Dönebiliriz artık inimize, ah, ne memnunuz!

Gece güneşi çağırır, bir beni-ademi düşler 
Oturup masa başına hadi bakalım geçir saatler 
Biraz Adam Hurst biraz Rimbaud ile lirikler 
Ve yatma vakti 
Sabah kalkıp bu şarkıyı yeniden yaşayacaksın

(Çünkü... ee... tarih tekerrürden. Felek de bu yüzden çember ya zaten.)

v2 
Sabah uyandım, çünkü kural varsa uyarsın 
Içim dışıma çıktı, belki şu anlık 
Bu yaşta saçım sakala karışmış, bi temizlik çabası 
Kahvaltıları sevmem çünkü kahve onun verilmiş sadakası

Yüksekte evim, çünkü sabah küfretmek iyi 
Arada düşünüyorum var mıdır hayatın zulmetmediği 
Birazcık gülümsesem şaşırıyorum cennette miyim diye 
Var mıdır bu zulme katlanan kuvvetli biri

Ah, neler geldi başıma, günlerdir uyuyorum 
Arada otobüsü kaçırıyorum, ürperti duyuyorum 
Duyan da sanacak ki sanki gülpembe yaşıyorum 
Bu dünya zenginlerin dünyası, biliyorum

Sadece yürümem için mi biçimlenmiş herbir yol? 
Peki dinlenen insanların niçin kendi derdi yok? 
Onlara birer birer izin vermiş sanki o 
Tembel miyim Allah'ım yoksa içimden mi gelmiyor?

Kimim ben ve nerede o aradığım tatlı huzur? 
Bütün yetilerimi çekip aldı benden sanki okul 
Sabah alarmla kalkacaksam akşam huzurlu yatmıyorum 
Kafamda hikâyeler dolanır, fakat artık yazmıyorum

Daha samimi geliyor bana kampüsteki köpekler, 
Yollardaki insanlardan, kahretsin, peki neden ben böyleyim? 
Inan bana bilmiyorum, 
Saat üç, hadi yat artık, yarın beni bekler...

(Neden mi ters yöne yürüyorum? Çünkü hayat o yönde akmıyor.)

13- Öz-günüm

v1
Var mı hissettiğim bir ev?
Yüreğimde şahlanan gri göğün safir rengini bastırır hey 
Çünkü Allahsız ve devletsiz bırakılmış onca beden
Öyle ikna edilmesi zor bir grev ol der bana 
Madem bu yürek durmaya ayarlı muhakkak bir saat 
Onu bir bombaya çevirmek de var bir türlü doğmayan bir sabah 
Saraylarda, bankalarda, çelik kasalı vicdanlarda, 
Sınırlarda, parlamentolarda patlatmak sonrasında 
Gökten yağmur gibi akacak olan kan değil yoksulun hakkı 
O makam ki ne diye zimmetlendi size sonunu ne sandın 
Bir bebekten cani yaratan sistemden usandı halk 
Tek avaz yok şu memlekette insanım diyen susar mı?
Dağları yeşil, insanı eşit ve inancıyla çeşit çeşit 
Ne asker ne gerilla ne ezilen ne ezen yok tek kişi 
Börklücen'in de göğsü durmadan bunun düşüyle depreşirdi
Kapandı kapılar değişime, aşamadan o güzelim insanlar eşiği
Mal da halkın makam da mülk de
Tahtında maganda kükrer
Benim de der zamanla her şey biz sustukça ürkek ürkek  
Bütün bir dünya ülkem, budur benim de ülküm 
Baş benim diyen zalimin düşer başı elbette bir gün


NAKARAT
Dem bu demdir haber geldi
Haydin canlar, Hudey Hudey
Çok bekledik, vakit erdi
Kızıl sancak kalktı hey hey

Ne mültezim ne ümera
Ne cellâtlar ne vüzera
Çekilsin bütün zalimler dara
Kızıl sancak kalktı hey hey

Kalksın kement, zincir, halka
Geliyoruz dalga dalga
Malın mülkün hepsi halka
Kızıl sancak kalktı hey hey

İslami Yahudi ve İsevi
Ata bilmez mi Âdem’i
İnsan olan gelsin beri
Kızıl sancak kalktı hey hey

Dede Sultan geçti başa
Zalimlerin aklı şaşa
Bedredin’im sen çok yaşa
Kızıl sancak kalktı hey hey


v2
Güneş batınca harlayan bir dağ gibiyim, capcanlı bu nefesim
Avucumuzda sımsıkı bir yürekle her sloganı attığımız içindir
Benimle doğar garip bir halk, benimle, dipdiri bir biçimde
Çünkü kan gitmiyorsa ölümdür, o akarsa kıpkırmızı kesilir vicdan

Biliyoruz, çünkü bu emanet bir kitaptı bize anamızdan,
Yanlış bir yük gibi ezilip dururken altında
Yakalardan söküp attığımız kirli renkler, kıravatlar ve yaka kartlarıyla
Şimdi çıktık yola, anamızdaki tüm kirli kanı emerekten,

Gözümüzün rengini silerekten fakat silmeden yaşlarımızı
Çünkü o yaş ki hatırlatır bize öfkemizi ve hırslarımızı
Aynı zamanda o yaşlar ki merhametimizin başlangıcı
Bir yetimin başını okşamak ancak bu halkı yeniden aşklandırır

Az kaldığı için kıyamete, paklamıyor bizi aslan payı
Felaket tellalıyız ve evet hastalık gibi bir çağdayız
Açmadık diye mi ağzımızı toplanmış bir dolu çakal?
Öyleyse en güzeli şiirlerini patlatmaktır karakolda

Akşamlardan medet umarak geceyi aç geçirip,
Sabah kuşandık kılıcımızı, şimdi hepisi hak getirir
Al şu yeleği bam diye giy, peygamberin eteğinden
Kızıl sancak kalktı, hey, haydi al öcünü!


Söz, prodüksiyon, altyapı: KvL
Nakarat: Börklüce Mustafa “Kızıl Sancak”

Çılgına Çevirmeliyiz Canavarı

03- Kızıl Sancak

v1
Bir sual beni diriltir:
Bizi nedir kırbaç, canavar ve zindandan habersiz
canavara kırbaç verip, üstelik esir 
ve hatta köle olmaktan memnun
böyle rezil bir halde eşreflikten uzak tutan?
Söylesenize utanmadan bize böylesine tuzak kuran
şehir bu haklara şeytanımsı bir suratla
hayaları buruşmuş 
muhakkak müthiş göbekli bir adamın 
ağzı gülmekten kulaklarına varsın diye sahip olmadı mı?
İşte uymak vazifesiyle gizli kurallara hepimiz
unuttuk nasıl da yakışırdı marşlara sesimiz
sade nefes almak şimdi tek maharetimiz bu 
bir darağacı da sorarım bre aynını yapmıyor mu?
Ekran, futbol, vitrin, moda ve kasıklarda ter 
kulağına fısıldarken "haydi uzatmadan gel" 
bu kurallar bizi sevindiren şey yüzünden 
dünyası cehenneme dönenenler var diyemezler 
Ve para gene para hep para olsun be para
İşte hakkında konuşulabildiklerimiz ancak bu kadar
Yazık ki ne din, ne bilim, ne sanat 
Tam da iktidarın işine gelen 
vasat beyinlerimiz çıldırtan sorular soramaz
Bu dünya böyle niçin, kimse bilmez nasıl içim
Ağladım senin yüzünden değil senin için 
Demeğe de dilim varmıyor ama 
Kabahatin çoğun senin ey şehrimin insanı canım kardeşim


NAKARAT
Şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin 
Kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin 
Şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin 
Bozuk paraların insanı, sivilcelerin 
Şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin 
Pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin 
Şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin…


v2
Yaklaş, anlatacaklarım var
Sonra kaç kaçabilirsen
Bilmenin esaretiyle ve yalnızlığa taş taşıyaraktan
Uyanırsın bu ucuz büyüden ya da tıkarsın kulaklarını
Duyunca benden kaltak şehri ve onun aşksız çocuklarını

Onlar ki önce hırslı olmayı sonra ölümü unutmayı öğrenir günde on sekiz saat
Çünkü ölüm panzehirdir hırsa
Kâr yapar, taksit öder ve kart edinir boyuna
Sonunda insan vazgeçtiği anda kahpeleşir dünya

Ve paylaşmadıklarıyla böbürlenir şehrin insanı
Paylaştıkları kirlidir, kendini en temiz sanar
Artık vasat ve gıybetin gelir kapısı var
Artık eşkıyaların bile birer veri tabanı var

Ah kapitalisttir şehrin insanı, fakat bilmez kapital ne
Siyasi bulur bu şeyleri ona dinden bahsedersen
Pahalı cümleler ve kıyafetler vurur can evinden
Protokoldekileri sever, uyar onlar ne dediyse

Kendisini kandırdığı gün insanlara da güveni bitti
Asla dolmadı o içindeki boşluk,
Hep bir ihtiyaçla yanıp tutuştu, içki, kadın, din ve izdihamla 
Önce kendisine köle oldu, sonra iktidara

Şimdi daha da yaklaş şehrin insanı, şehrin 
Ceplerin külçelerle dolu ve çıkmak istiyorsun yokuşu 
Kendin ol biraz, at şu maskeni, geçsin, 
yaşam denen ince sızı, haklı ve korkusuz.


NAKARAT 


Söz, prodüksiyon, altyapı: KvL
Nakarat: İsmet Özel “Üç Firenk Havası”

05- Şehrin İnsanı

v1
Varsa sığmayan yüreği bedenine 
Göğün altında bile kapkara semtler 
Tenekeden ve çileden çatılmış evler 
Biz devletin üvey evlatlarıyız

İşte tam da burada dövülecek çelik 
Sıkılacak yumruk açıkça anarşi 
Eşitleyecek rezidansları tam da kıçımızın kenarına

Kalk, çat kaşlarını karayağız gardaşım 
Bir şeyi olmayan gözlerinde kan taşır 
Ölmeden dirilmek yaraşır bize 
Biz mülksüzler değil miyiz?

Ölümü unutturdu kapitalizm bu çağa 
Halkın boğazına dayadı bıçağı 
Parayla birlikte 
o güzelim kitapları da kahrolası bankalar bastı

Kaçalım göz yummaktan ve susmaktan 
Kan kusmakta sultanlar, reisler ve başkanlar, 
Fesli şapşallar 
Kafamızı siktiler yıllarca

Sakın ha yakınıp amaca mani olacak 
şeylere fırsat verme 
Ne sağ ne sol vardır Türkiye'de 
Tek millettir yoksullar

Ve din; o saray ve bezirgan avukatı
Ve bir sihirbazlar ordusu dolu
Vekil seçtiğimiz kravatlı katil 
Vakit çok geç değil hiç bir zaman

Allah bizden umut kesmedi henüz 
Ezilen ve yoksul gelecek başa 
Almak için değil dağıtmak için 
Öyleyse korkmamalı yaşamaktan


NAKARAT
Koyun beni hak aşkına yanayım
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan
Yolumdan dönüp mahrum mu kalayım
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

Kadılar müftüler fetva yazarsa
İşte kemend, işte boynum asarsa
İşte hançer, işte kellem keserse
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

Ulu mahşer günü olur divan kurulur
Suçlu, suçsuz gelir orada dirilir
Piri olmayanlar anda bilinir
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

Pir Sultan'ım arşa çıkar ünümüz
O da bizim ulumuzdur pirimiz
Hakka teslim olsun garip canımız
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan


v2
Mezhebi geniş, meşrebi hafif bir ülke burası
Her yeri hapis 
Bizse sokaktaki en cepleri delik kimseleriz 
Biz serserileriz

Almışken hegemonya devleti esir
Bizden başka kim zapt edebilir bu sokakları 
Bizden başka kim, söyle,
Bu halka sevgiyle renk verebilir?

Kapkara zehir yayılır saraydan 
Muktedir için çalınır sirenler 
Bizi bekler geceleri zevk perileri 
Ansızın sokaklarda sesleri gelir

Bekleyin bizi
Denk gelebilirsiniz her an her yerde cismimiz ile 
Biz terk edilmişizdir, es geçilmişizdir 
Yine de pes etmemiş, cenk etmişizdir

Pek tedirginsiniz mülk edinmişler!
Bankalar içindeki kör beyinsizler.
Ölmeden ölenler, ölmeden dirilin 
Ve tüm öcünüzü alın o "söz verenler"den

Fakat henüz mahallede karanlık pusmadı 
Salyalarını akıtır tahakküm kurtları 
En haklı isyan celâli hortladı 
Ağzındaki taşlar ile ebâbil kuşları

Pekâlâ susmayız belalar gelirse 
Üstümüze o aşağılık ekâbir beyinlerden 
Kalk ve al hakkını o kâfir cebinden 
Vefasız heriften, tasasız meclisten

Şaşırma kardeşim, o korkak bakanın yüzünden asılır onlarca adam 
Yurtlar yıkılır 
Ve zenginler elbet birbirlerinin suç ortaklarıdır.


NAKARAT


Söz, prodüksiyon, altyapı: KvL
Nakarat: Pir Sultan Abdal “Dönen Dönsün Ben Dönmezem Yolumdan”

09- Dönmezem Yolumdan

v1
Vakit kara bir gece
keyifsiz yaşlı bir gemi 
Dalgalar ve deniz 
Bir tabutu taşıyor gibi 
İçimde garip bir his 
Yıldızların bizi takip eden birer minik narin peri olduğuna dair

Saçlarımı kokluyor rüzgar 
İnliyor gök, bir cigara parlatıyorum memleket karası
Yarası olanların rotasını ay ışıldatır 
Öyle gidelim ki bu kancık asır katiyen bulamasın bizi

Üçüncü sayfalardan komuoyu o gam yurdu 
Koca şehirde nefes alacak tek bir yer bulamıyordum
Babam soruyordu kim olmak istediğimi 
Ona öfkelendiren toplumsal cevaplar sıralıyordum

Korkuyordum çalışmaktan koca göbekli insanlar için 
Daha iyiydi çeliğe versem şekil elimde çekiç 
Yahut sallasam orak gün boyu buğday başları biçip 
Başımda güneş, güneşli başımdan geçirseydim yalnızca şiir

Türkiye'de düşleri gerçekleştirmek güç hep neden
Fikirlerini anlatsan insanlar gülüp geçer 
Bir sonumuz olduğunu bilmenin sesi gene de güven verir 
Yalnızsın, elde değil ki gücenmemek

Rimbaud gibi göç etmeden, yapamazsın dedi yüreğim 
Öyleyse sorma niçin şimdi bu gemideyim
Ölüm ne taraf söyleyin de dümeni o yöne çevireyim 
Vakit kara bir gece 
Dalgalar ve deniz


NAKARAT
Akşamlar / ağlatıyor! / Ağladım, / çok ağladım!

Akşamlar ağlatıyor! Ağladım, çok ağladım!
Ay ışığı insafsız, güneşim acımasız:
Buruk aşklar uğruna uyuşuk, esrik kaldım,
N’olur bu gemi batsın! Beni de alsın deniz!
Bilirim nasıl döğer kıyıları dalgalar,
Şafağın güvercinler gibi coştuğu anı,
Akıntı ne, hortum ne, gökler nasıl çatırdar,
Ben gerçekte yaşadım düşlerde yaşananı
Ala gözlü, cırlak kuşlar çığlıklar atarak,
Dışkı yağmurlarıyla ada yakın diyordu,
Boğulanları suda uykuya bırakarak
Yelkenleri şişirmiş, gemim ilerliyordu!

Gecenin içinde bir gemi süzülür
Geminin içinde bir adam görünür

v2
Gecenin ölüsündeyim, kamaramda bu şarkı çalıyor.
Böylece kafamın içindeki sesler beni uyarmış oluyor.
Korkunç şimşekler çaksa vicdanım susar mı sanıyon?
Gök karanlık, deniz zifiri, ben daha fazla karanlık arıyom.

Baktıkça beni iyice dibine çekiyor hırçın dalgalar.
Bu aynı ülkeme bakmak gibi bir şey, kızgın amcalar,
Bağırıp duruyorlar, asıl mühim olana çıt çıkartmadan.
Ve kolayca çekip gidebiliyorlar iz bırakmadan.

Hiçbir mankafa memnun kalamaz bu hayattan.
Mecbur olduğun şeyler menfur ya da pek siktiriboktan.
Hayat sana hiç ismini sormaz, hatta bilmez kim kimi kollar.
Bir sürü aptal it sürüsü var, kâdiri mutlak gaydırı gubbak (hoop)

Halimiz ortada yani aslanım, bari bu durumdan kendini kurtar.
Her biri kurtlarla yatıp kalkar, aklını kullan, kaç buralardan.
Tolstoy gibi, rembo gibi, leutremont ya da zerdüşt gibi.
Hayat bunlar gibi berduş bir tip, cennetse tabii bir düş gibi.

Hayat elbette keltoş biri, göbekli ve sarhoş, ama gel gör ki,
Hiç patron da değil, hatta gayet mâkul biri,
Şimdi bilemiyorum aslanım, sence de bu gemiden sarkmalı mı?

Yelkenlerim baston gibi, belki de bu gemide kaybolduğum içindir ki,
Şu an bilinmeyene doğru meylediyorum
Karanlığın dibini boylamalı mı? Şimdilik seyrediyorum
Epeyi geriyorum ortamı, meteliğimiz olmadığından
Özgürsek, içine girecek bi deliğimiz olmadığından mı? 


NAKARAT


Söz, prodüksiyon, altyapı: KvL
Nakarat: Arthur Rimbaud “Le Bateau Ivre”

12- Gemi

TİREN

GİRİŞ
Gidiyoruz vakit tamam ses duyuldu
Gidiyoruz sâdık kaldığımız eminliği ile
Gidiyoruz burnumuzda tüten diyara
Gidiyoruz orası burada olmayanlarla dolu bir yer
Gidiyoruz şimdiye kadar tanımadıklarımızla
Gidiyoruz el sıkışmadan, uzlaşmadan
Gidiyoruz bu dünya bizler için bir cehennem
Ve sizler için de öyle olmasını ümîd ediyoruz.

V1
Gidiyoruz tamam da biz kimiz ve gittiğimiz yer neresi
Kara yelesiyle kapkara şu katarın işte lacivert velvelesi
Götürüyor bizi yararak ovayı bir bıçak gibi besmelesiz
Terk mi kaçış mı yoksa hicret mi bu gidiş gelgelelim

Gittiğimiz yerde belki de bekliyor bizi le spleen de Paris
Belki de Divân-ı Kebir, Yunus’un cönkü veyahut Hassan Bin Sâbit
Belki de bekliyor bizi milyar kere milyar adet sipahi
Fakat derûni ahenk değil; o, taşın kendisi ve edâsı

Camda bir yüzsün sen yapayalnızlaşan elâsın 
Raylarda bir çift göz, seni böyle resmetmeye ne lâzım
Bir mahpusluğun kelepçesinde şu vagonun hengâmesi
40 kişilikse de yapısı 80 memet yüklü tasası 

Değerdir velhâsıl ne halkın zevkidir ne de vicdânı
Dünyanın En Güzel Arabistanı’dır, Elhân-ı Şitâ’dır
“Sözüm odun olsun
hakikât olsun tek.” diyen Akif’in selâmı
Garip’tir, alışılmış bağdaştırmaya belâdır.

Gidiyoruz işte varmaya değil gitmeğe niyet alıp
Kelimede eriyip gidiyoruz, yol olup yoldaş olup
Ne yanımız maşrık neresi mağrip bilmesek de
Gidiyoruz gidemesek de 
Hâmid’in zikrettiği gibi “Gâlip sayılır bu yolda mağlup.”

Evler ev değil, tanımıyor olmalı artık yollar seni
Dudaktan kağıda seğirtti su, bir tren neşet etti
Seçtik seçenekler arasında olmayanı
Gençtik, öfkelendik, sevdik ve böyle neşelendik.

NAKARAT
Bu tiren bir şiir
Bu şiir bir gidiş 
Bu gidiş bir koku
Bu koku bir ömür    
Bu ömür bir ölüm         
Bu ölüm bir doğum               
Bu doğum bir bir bir              
Tekrarla ey Bilal                 
Tekrarla ey Bilal tekrarla                                        
Koşup yetişsin bu tirene
Belâya hazır olan

V2
Gidiyoruz bezirgânız, Çin'den Maçin'e
Gidiyoruz meta'ımızdan alana satarak
Gidiyoruz sert basan bir ayak yumuşak bir kalple
Gidiyoruz uzaklara yükseklere derinlere
(Gidiyoruz) kavrayıp belinden o kızı
Gidiyoruz tutunarak bir vagona
Gidiyoruz sarkarak ötekinden
Gidiyoruz ayağımızı attığımız ırmak
Arkada bıraktığımız koku
Şehirden çıktığımız anda
İzlenmeye değer bir insan ya da cin tarafından izlenecek bir iz olsun diye.
"İnsan ziyandadır" (ziyandadır)
Eksik alıp fazla satsak bile kârdayız biz
Sebebi aşk değilse niye bu diyarlardayız
Gam yükünü nasıl taşısın bu tiren rayları
Dargın hafsalamız ve gönlümüz paramparçadır
Ya ne yüzden böyle memleket kokuyor garlar?
Kimimiz vatan hainliğine devam ediyor hâlâ?
Cenneti özlüyor aşkla?
"İnsan zindandadır."
Ölünce kurtulur ancak
Bu uzun yolculukta sımsıkı dost olmak var
Bir kuple hoş sohbet var
İşiten çok duyan az
Elimizde bir sûret var: yârin sûreti
Bu yolda varıncaya dek ona
Güzel öyküler toplamak vazifemiz
(Gidiyoruz)
Karasevdasını alan koşup yetişsin bu tirene

NAKARAT


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

devletli nesnedir aşk

02- Tiren

DÜNYANIN GERİ KALANINA

İmdi irden çıkub gelsem
Tozu dumana katub ne
Varsa önümde kılınçtan
Geçirüb koşarak gelsem

Birden bir hay û huy ile
Secdeden de sonra hemen
Dalar gibi bûthaneye
Yalınayak koşub gelsem

Bir baş’mış gibi öfkeyle
Dutub aklımı saçundan
Geçerek aralarundan
Gelsem, insanlarun, gelsem

Yir û gök kim hududdur da
Ancak vahşî hayevâna
Dört duvaridur Ka’be ya
Allâh’un evünden gelsem

Kıpkızıl kanı pîr û pak
Bir süte çeviren doğum
Pespenbe beyni gri küle
Çev’ren ölüm gibi gelsem

Duyar gibi oluyorum
Otuz beşten girü her subh:
“Yolun düşmesün,” ey gönlüm
“Ya sen düş yollara” gelsem

Gelsem kûy-i cihâna ki
Kuy-i Yusufdur ora hem
Gelsem Hûv-i canâna ki
Hûy-i Mushafdur ora hem

Gelsem sûr-i kıyâmet ki
Sûr-i vuslatdur bana hem
Görsem sûrî kıyâfet ki
Sûre-i Sad’dur bana hem

Gelsem gelürüm ben elbet
Gelmek ne ki sen olurum
İnsanum hem yevmü'd-dîne
Cümle vesilen olurum

Omuzlaruma kuş konmuş
N’ideyim adım intikâm
Düzâha gidmez ins û can
Ancak orayı fethider

Her gice tam ortasında
Salondaki halının hem
Televizyon izleyüb hem
Tüfengimi temizlerüm


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

16- Dünyanın Geri Kalanına

SUSMAK

Yarım kalmış şarkı, düş, kitap, sarı, gece, acı, heves, kavga ve direnç 
bütün bunların arasında bir ben ve gönül denen şu elem yurdu 
dönmekte dünya, dönmekte dünya üzerinde çirkin şeyler: 
apoletler meselâ, para, haber ve smokinler
ve patavatsız sarhoş müthiş ruhsuz et yığını
neyse ne, der içimden bir şerh elbet bu da bir şey
meselâ yalnız kalmak için kâfi, diş biletecek kadar taciz
ses etmeğe değer ama "Nasıl?" sorusuna arayış
vay bu kanayış bu içli yakarış bu kara kış ortasında
neye yarayacağını bilmeden
adımlarımdan daha tez, çok daha tez dağlara varmış 
anadan üryan bir haykırış koparmışım
sonrası çığ
sonra çığ 
son: çığ.

Susmak - İki el ve bütün gözlerimle susmak
Susmak - Bir yemini yerini getirircesine susmak
Susmak - Bir cenaze evinin ağırlığı ile susmak
Susmak - Suçlanan bir masumun onuruyla susmak
Susmak - Bir yoksul babanın keder ve acziyetiyle
Susmak - Bir yetimin yuttuğu ağlayışıyla
Susmak - O büyük çağrı gayrı işitilinceye
Susmak - Gerçeği sezip ona ulaşıncaya dek susmak
Susmak - Belki de susan olmadığı için susmak 
Susmak - Anlayan biri belki çıkar diyerek susmak
Susmak - Hem artık ne beklenebilir ki cümle laftan
Susmak - En iyi ihtimâl, en soğuk intikam
Susmak - Güle dair bir neden yok nasıl olsun
Susmak - Gül açar çünkü açar niyesi niye
Susmak - İşkencede işkenceciye susmak
Susmak - Giden dönüp bakmasın diye susmak
Susmak - Konuşuyorsan koşmuyorsun demektir
Susmak - Kime ne etti ki bana ne etsin
Susmak - Tövbeyi tazelemektir, emektir
Susmak - Daha gelmedi mi bana gelen üşüme sana
Susmak - Hak edilen bir şey değilse ya nedir
Susmak - Ebu Kubeys sırtalarına beklenen bu can a benim
Susmak - Tüm neslimin acısı ruhumda topyekün
Susmak - Hisset, düşün: Kün feyekün

Önce inandım kendime ama geç olmadı yetemediğimi görmem
Önce niyet ettiğim gitmek düşüncesi tatmin etmedi beni
Sonra yaşamı niye teptiğimi söyle dedim hadi söyle dedim hadi söyle
Böyle böyle aradım işte böyle böyle bulduğumu sandım

Bekledim şehre bir gelen olur, dudaklarıma da bir soran
Susmayı anlatacak ve susup kalacaktım hani yok yol tepen
Demek vay beni kendi yankısını dinlemek zorunda bırakan ses
Kesilsin, sussun o hâlde; ne söylenen olsun ne de söyleyen

Çünkü insan eşrefi mahlukattır demedi babam bana
Benden sonra başladı sigaraya ve benden sonra da bıraktı
Baktım sayfalar bomboş bomboş ve kapkara
Bir oğlan çocuğu işte yüzünü tükürmüş gidiyor yerlere

Ulusalcılar tanıdım, faşistlerden farksız
Faşistler tanıdım, komünistlerin aynı
Otorite karşıtları var bir de, kime neye karşılar belli değil
Bir dost tanıdım kimseye benzemiyor adı susmak neyleyeyim

İnsanlar mı, onlar mutlu olmanın aptalları
İnsanlar mı, onlar yürüyen kalın bağırsaklar
İnsanlar mı, onlar kim onlar, hani neredeler?
İnsanlar mı, şimdiye dek bir tane ekleyen oldu mu derde dert?

Sustum çünkü susmayı bir öç, bir karaşın söz bildim
Zaten bir şey diyen kimesne yok, sadece hayvan böğürtüleri
Çatsam devlet derslerine, çatsam öyle bir gemi direği
Varlığın ortasına dikilen bir zafer bayrağı gibi

Ve yükselse cümle derya, kopup bulsa tufan yolu
Geliyor gün, yakındır, yakınmamızın da elbet sonu
Yahut çekilse cümle sular ve hatırlansa o tek sual
“Bir sabah sular kurudu, kim getirebilir suyunuzu?”


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

17- Susmak

NAKARAT
Kristallerim mermerlerimi çiziyor artık
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben!
Tutunduğum otobüs direkleri başkasının çıkıyor
Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden

Rodrigues, onun saçları evimin perdesi
Gözden akan yaş problem değil de burundan akanı canımı sıkıyor
Rodrigues beni çenemden ve başımın üstünden yakalar
Rodrigues, kedilerin kulakları ne kadar da komiktir

V1
İşte faks makineme bir kâğıt daha sıkışıyor
Kahretsin ben böyle şeylere daima zarar veririm
Fakat onun narin kuvvetinden kağıtlarıma zarar gelmez
Ve insan haddini kendi kendine bildirir

Âşık olmak şimdilerde meşhur ve meşrudur
Üstelik Rodrigues’le birlikte bir evden çok uzaktaysak
Onun dizlerindeki küçük taşları ben toplarım
Buna karşılık arada beni yoklar
Ah tanrım

Ben bazen kahpe dünya! diye bağırırım
Rodrigues ise: fuck the world!
Fakat bu söylediklerim sizi yanıltmasın
O bazen parmakuçlarında yükselerek üst raflara dadanır

İnce bilekleri, göbeği ve koltuk altı
İşte ancak o zaman onun gerçek yüzünü görebilirsiniz
Cehennemde ateş olacağını sanmıyorum,
daha ziyade nem sıkıntı yaratacaktır

İnsanların sadece %100’ü filtrumlarını yalayabilir
Fakat bu en çok Rodrigues’e yakışır
Bak bu bilgi ansiklopedilerden değil
Bizim çıplaktır atlarımız, Rodrigues’le!

Saç ve püsküllerimizdir esas kıyafetlerimiz
Milenyumlardır söndürülemeyen bir yangındır galaksimiz
Ah tanrım

Kalçalarımıza kadar otlara batarız
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben
Birbirimizin organlarını sayarız
Kameramız da denizdeki dalgaları saymaktadır zaten

Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden
Rodrigues, onun topukları en pembe tanrımız
O halde toynağından öpsün seni Rabbim,
düşün ki kaç adım geri düşecek yazgımız?

NAKARAT
Kristallerim mermerlerimi çiziyor artık
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben!
Tutunduğum otobüs direkleri başkasının çıkıyor
Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden

Rodrigues, onun saçları evimin perdesi
Gözden akan yaş problem değil de burundan akanı canımı sıkıyor
Rodrigues beni çenemden ve başımın üstünden yakalar
Rodrigues, kedilerin kulakları ne kadar da komiktir

Belki Değil Mutlaka

A03- Rodrigues, onun saçları evimin perdesi

Mütemadiyen ağlamaklı
üstüste dizilmiş günlerin almaz aklı
Burada da kalmasak mı, der ayakları ve
Hiçbir yere sığamaz artık,
Tadamaz artık,
Duyamaz artık,
Göremez artık,
Aynaya bakar ve düşünür: “Başaramadık, artık yaşamasak mı?”

Elde kırık, yalnız bir umut
Hayatın ucunda hor görülmüş bir ruh gibi tek ve buruk
Dudaklar kan ve bükük
Kapalı perdeler ardında soğuk gözler sönük, görünmez ufuk
Gün biter mi başlar mı bilinmez böyle donuk düşler kurup

Renksiz ise gülüp ağlamak
Bir gülü kendi dikeniyle dağlamaktan farksızdır.
Özgür olmak başkası değildir hapis olmaktan
Yalnızca kendini değil, saçları da ağartır artık tan
Ve dökülür dudaklardan bir şiir çöplükteki bu artıktan.

Esir alamazsın beni sen, yalnız bir insan teslim olur
Azâd edemezsin beni sen, yalnız bir insan firar olur
İdam edemezsin beni sen, yalnız bir insan intihar olur
Terk edemezsin beni sen, yalnız bir insan şair olur.

A06- Deneme

Her Şey Mümkün Kötülük de Çiçeklik de

01- Aşkım da Değişebilir Gerçeklerim de

resmi hesap değildir, rahatça ve indirmeden dinleyebilmeniz için kurulmuştur.

02- Ölemiyorum düet. Furkan

Kiliseler ve Liseler

Related tracks