[Zwrotka 1]
Siedzę na kanapie, laptop grzeje uda,
Staty lecą w górę – to nie cud, to moja drużyna.
Zamiast dzwonić do mamy – dzwonię do ziomka,
„Ej, widziałeś ile mamy playów? Czujesz to, chłopak?!”

On odbiera w sekundę – nie ma zbędnych słów,
„Odpaliłem Spotify, wpadło na loop, jest mood.”
Nie gadamy o problemach, tylko planach na klipy,
O tym, co nagramy dziś, a co wpadnie na Virals za tydzień.

[Refren]
Telefon do ziomka – bo wiem, że rozkmini,
Nie powie „wiesz, synku…” tylko: „dobra, lecimy!”
Telefon do ziomka – tu nie ma dramy,
Jest flow, jest vibe, i zero moralnej gadki od mamy.

Telefon do ziomka – śmiech przez pół nocy,
I motywacja, żeby wstać, nawet gdy nie ma mocy.
Telefon do ziomka – bo to moja ekipa,
Nie muszę tłumaczyć, czemu tworzę, kiedy świat już znika.

[Zwrotka 2]
Mówię mu: „Ziomuś, mam beat jak sen,
Trzeba to nagrać zanim system padnie o 5:00 AM.”
On na to: „Dawaj, zaraz odpalam Cubase’a”,
I zanim się obejrzysz – mamy hooka z przestrzenią jak NASA.

Nie potrzebuję już potwierdzenia z rodziny,
Mam team, mam ludzi – z którymi cisza nie boli, tylko płynie.
I jak kiedyś szukałem ratunku w dawnym głosie,
To dziś ten głos to „ej, mamy to, stary – lecimy po swoje!”

[Refren]
Telefon do ziomka – bo wiem, że rozkmini,
Nie powie „wiesz, synku…” tylko: „dobra, lecimy!”
Telefon do ziomka – tu nie ma dramy,
Jest flow, jest vibe, i zero moralnej gadki od mamy.

Telefon do ziomka – śmiech przez pół nocy,
I motywacja, żeby wstać, nawet gdy nie ma mocy.
Telefon do ziomka – bo to moja ekipa,
Nie muszę tłumaczyć, czemu tworzę, kiedy świat już znika.

[Outro]
Nie każdy potrzebuje matczynej troski,
Czasem wystarczy głos ziomka,
Żeby przypomnieć sobie, że jesteś królem własnego życia.

Rack City

Tyga