واقعا رویای شیرین رو بردند هممون تو خواب بودیم و همچنان تو خوابیم کی میخواییم بیدار شیم درود به گروه کیوسک و ارش سبحانی دمتون گرم که چهره واقعی مملکت رو نشونمون دادید با این البوم زیبا 

در اینجا خواننده برای رسیدن به رویای شیرین مست میکنه :)

رویای شیرینو بردن هممون تو خواب‌ بودیم خواب😞

این قسمت برای من خود زندگیه

کاور آهنگ "تو بمانی و من" از عباس مهرپویا

To Bemani o Man

من همونم که می‌خوندش از گل و نور و ستاره
من همونم که می‌خواستش چشم ماه رو در بیاره
پا می‌شم از این همه شب وقتی که بیای دوباره
می‌شه دنیا رو عوض کرد اگه چشمات بگن آره

رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن

بدون ترس و دلهره رها شدم میون باد
وقتی میای صدای پات از همه جاده‌ها میاد
تو آسمون زندگیم تنها ستاره‌ی منی
تو رو واسه نفس می‌خوام می‌خوام 
عمر دوباره‌ی منی

ای که تویی همه کسم، بی تو می‌گیره نفسم
ای که تویی همه کسم، بی تو می‌گیره نفسم
بی تو می‌گیره نفسم

رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن همه‌مون تو خواب بودیم، خواب
رویای شیرین رو بردن

(سلطان قلبم تو هستی تو هستی دروازه های دلم را شکستی)

Royaye Shirin

Majera

Majera: Sam Moosaei

گفتی که مستت میکنم،پر زانچه هستت میکنم
گفتم چگونه از کجا؟ گفتی که تا گفتی خودآ

ای در دل من میل و تمنا همه تو
واندر سر من مایهٔ سودا همه تو

گفتی که درمانت دهم. بر هجر پایانت دهم
گفتم کجا،کی خواهد این؟گفتی صبوری باید این

ای در دل من میل و تمنا همه تو
واندر سر من مایهٔ سودا همه تو
................................................................................................................................
موسیقی: گارگُپ
شاعر: مولانا
ظبط: استودیو امیر شمسی پور و استودیو محمد دریاوردی
کاور آرت: احمدعلی کارگران

Divaneh / Shams

Music: GarGop
Poet: Rumi
Recording Studio: Amir Shamsipour & Mohammad Daryavardi
Cover Art: AhmadAli Kargaran

GarGop

Divaneh/Shams

هانی نیرو/پیمان قدیمی‌

باد

دردِ عشقی کشیده‌ام که مَپُرس
زهرِ هجری چشیده‌ام که مَپُرس
گشته‌ام در جهان و آخرِ کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس
آن چنان در هوای خاک درش
 می رود آب دیده ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
 سخنانی شنیده ام که مپرس
سوی من لب چه می‌گزی که مگوی
 لب لعلی گزیده ام که مپرس
بی تو در کلبه گدایی خویش
 رنج هایی کشیده ام که مپرس
 همچو حافظ غریب در ره عشق
 به مقامی رسیده ام که مپرس
-----
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس 
که چنان ز او شده ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد 
که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس
-----
انتخاب و پالایش صدا: حسین کرمی
منبع:
https://shajarian-home.com/Musics?id=5121&category=Private

درد عشق - آواز محمدرضا شجریان و نی محمد موسوی

Ghamsaye

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

Dar Man Kasi

کتیبه

(2)گرم و زنده بر شنهای تابستان زندگی را بدرود خواهم گفت
(2)تا قاصد میلیونها لبخند گردم . تابستان مرا در بر خواهد گرفت و دریا دلش را خواهد گشود
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
آخ . زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت 

ترانه سرا : فریدون رهنما 
آهنگ ساز و خواننده : فرهاد
آلبوم برف

Farhad-Katibe(کتیبه-فرهاد)

موسیقی تریلر فیلم قاعده تصادف

قاعده تصادف - ما تو مریخ

Kiosk is a pioneering Iranian rock band (The Berlin Daily Newspaper) founded by Arash Sobhani in Tehran in 2003. After censorship and restriction by Iranian authorities, its musicians immigrated to the U.S. and Canada. The band has since toured throughout the world and released 10 albums. Kiosk is known for its satirical lyrics, which provide a socio-political commentary of life in Iran, as well as its blend of several music styles, from Iranian folk to gypsy jazz to rock. Kiosk's music has been described by BBC World as "songs that speak to a generation...Kiosk's stinging political satire is hidden within its blues and folksy sound." Haaretz has referred to Kiosk as the most popular Iranian rock band in the Iranian diaspora, while Ahram Online describes how the band gives a voice to their generation. Kiosk's live album "Triple Distilled," recorded at Yoshi's Jazz Club, was chosen by presenter Mark Coles from BBC World's "World of Music" as one of the ten best world music albums of the year, alongside such artists as Paolo Conte and Ali Farka Touré. TIME Magazine has called Kiosk "a band that can criticize the Iranian government without retribution," while Frontline PBS has praised their "eclectic sound that incorporates a multitude of instruments and styles." Current Kiosk members include Ali Kamali (bass, recording engineer), Arash Sobhani (lyricist and songwriter, guitar, vocals) and Shahrouz Molaei (drum).

Royaye Shirin

KIOSK

Recent comments

navid tad

navid tad

milad amraei

vahid abdi

Related tracks