

سينِ هفتم
سيبِ سُرخي‌ست،
حسرتا

که مرا
نصيب
ازاين سُفره‌ي سُنّت
سروري نيست.



شرابي مردافکن در جامِ هواست،
شگفتا
که مرا
بدين مستي
شوري نيست.



سبوي سبزه‌پوش
در قابِ پنجره ــ
آه
چنان دورم
که گويي جز نقشِ بي‌جاني نيست.
و کلامي مهربان
در نخستين ديدارِ بامدادي ــ
فغان
که در پسِ پاسخ و لبخند
دلِ خنداني نيست.



بهاري ديگر آمده است
آري
اما براي آن زمستان‌ها که گذشت
نامي نيست
نامي نيست.



ahmad shamlou / احمد شاملو . سیم هفتم

kmrn