Regret . Pari Mah ~ افسوس . پری‌ماه

نام تصنیف : «در این سرای بی‌کسی» | سُراینده : «سایه» [هوشنگ ابتهاج] | آهنگ‌ساز : زنده‌یاد «محمدرضا لطفی» | خواننده : «محمدرضا شجریان» | اجرایی از : زنده‌یاد «محمدرضا لطفی» و «محمدرضا شجریان» به همراه «گروه شِیدا» ا

در این سرای بی‌کسی، کسی به دَر نمی‌زند
به دشتِ پُرملالِ ما، پرنده پَر نمی‌زند
یکی ز شب‌گرفتگان، چراغ برنمی‌کُند
کسی به کوچه‌سارِ شب، دَمِ سحَر نمی‌زند
نشسته‌ام در انتظارِ این غبارِ بی‌سوار
دریغ کاز شبی چنین، سپیده سَر نمی‌زند
گذرگهی‌ست پُرستم، که اندر او به غیرِ غم
یکی صلای آشنا، به ره‌گذر نمی‌زند
دلِ خرابِ من دِگر، خراب‌تر نمی‌شود
که خنجرِ غم‌ات از این خراب‌تر نمی‌زند
چه چشمِ پاسخ است از این دریچه‌های بسته‌ات
برو که هیچ‌کس نِدا به گوشِ کَر نمی‌زند
نه «سایه» دارم و نه بَر، بیافکنندم و سزاست
وگرنه بر درختِ تَر، کسی تبر نمی‌زند



Dar in Sarāye Bikasi در این سرایِ بی‌کسی

Bahare Delkash

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

Es la composición que hizo N. Paganini cuando estuvo de gira en Londres, allá por 1831. Es increíble todo lo que se puede llagar a hacer con un sólo violín. Y aunque. aparentemente, esté todo hecho, todavía quedan muchos matices con los que jugar y crear en la música.
Dedico este tema a un buen amigo mío, que nos dejó hace diecisiete años: Hilario Cortell, cantante y fundador del grupo "Los Incatalogables". Él me habló de que intuía, que en otra vida, tuvo raíces en Gran Bretaña y que aún guardaba recuerdos que le marcaron enormemente en ésa otra vida que, supuestamente, tuvo allí. En su disco "Los Incatalogables y yo", mostró esta especial pintura -con autorización del autor- en su contraportada del CD.

God save the Queen

شاعر : معینی کرمانشاهی
اجرا در ارکستر ملی ایران

Alireza Ghorbani - Sang-e-khara  علیرضا قربانی -سنگ خارا

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم
ای نور هر دو دیده بی‌تو چگونه بینم
وی گردنم ببسته از تو کجا گریزم
ای شش جهت ز نورت چون آینه‌ست شش رو
وی روی تو خجسته از تو کجا گریزم
دل بود از تو خسته جان بود از تو رسته
جان نیز گشت خسته از تو کجا گریزم
گر بندم این بصر را ور بسکلم نظر را
از دل نه‌ای گسسته از تو کجا گریزم
 مولانا

Az to Koja Gorizam

Peyvande Mehr ( ahaang.com )

ای ساربان - محمد رضا شجریان

برنامه «ساقی نامه در ادب پارسی» که با عنوان «هفت شهر عشق» نیز مشهور بود، در دهه پنجاه خورشیدی بصورت هفتگی روزهای جمعه از تلویزیون ملی ایران پخش می شد.

در این برنامه هنرمندانی چون شادروان «کامران داروغه» نوازنده کمانچه، زنده یاد «منصور نریمان» نوازنده عود، «محمد موسوی» نوازنده نی و «محمود فرهمند» نوازنده تمبک حضور دارند و استاد محمدرضا شجریان نیز به عنوان آوازخوان، این گروه را همراهی می‌کردند.

واژه ساقی‌نامه به گونه‌ای شعر که در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده می‌شد گفته می‌شود.

تهیه کننده این برنامه، «زنده یاد بهمن بوستان» و مجری این برنامه «خانم فخری نیکزاد» است.

متن شعر اجرا شده:

المنه لله که در میکده باز است
وین سوخته را بر در او روی نیاز است
خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است
شرح شکن زلف خم اندر خم جانان
کوته نتوان کرد که این قصه دراز است
رازی که بر خلق نهفتیم و نگفتیم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

بیا ساقی آن می که حال آورد
کرامت فزاید کمال آورد
به من ده که بس بی‌دل افتاده‌ام
وز این هر دو بی‌حاصل افتاده‌ام
بیا ساقی آن می که عکسش ز جام
به کیخسرو و جم فرستد پیام
بده تا بگویم به آواز نی
که جمشید کی بود و کاووس کی
بیا ساقی آن می کز او جام جم
زند لاف بینایی اندر عدم
به من ده که گردم به تایید جام
چو جم آگه از سر عالم تمام

SaghiNameh dar Adabe Parsi

محمد رضا شجریان - ساقی نامه‌

تصنیف آتش جاودان - آتشی در سینه دارم جاودانی...ء

محمد رضا شجریان - ساقی نامه‌

KURUS

Recent comments

hossein saberi

Related tracks