به سرم میزند این مرتبه حتما بپرم.....

کاسه خونی جگری سوخته مهمان منی

این جماعت همه گرگند مبادا که تو را

مرد بد نام زیاد است مبادا که تو را

تا مبادا که تو را باز مبادا که تو را

پرده بر پنجره انداز مبادا که تو را

و جهان مادر آبستن خط فاصله هاست

سرم انگار به جوش آمد و مغزم پوسید

قبل رفتن بگذار از ته دل آه شوم
طوری از ریشه بکش اره که کوتاه شوم

شعر

استاد علیرضا آذر - هم مرگ

روز پاییزی میلاد تو در یادم هست
روز خاکستری سرد سفر یادت نیست
ناله ی نا خوش از شاخه جدا ماندن من
در شب آخر پرواز خطر یادت نیست
تلخی فاصله ها نیز به یادت ماندست
نیزه بر باد نشسته ست و سپر یادت نیست

یادم هست ..... یادت نیست ......

خواب روزانه اگر درخور تعبیر نبود
پس چرا گشت شبانه در بدر یادت نیست
من به خط و خبری از تو قناعت کردم
قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست

یادم هست ...... یادت نیست ......

عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
کوزه ای دادمت ای تشنه مگر یادت نیست
تو که خود سوزی هر شب پره را میفهمی
باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست
تو به دلریختگان چشم نداری بی دل
آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست

یادم هست ...... یادت نیست
**************
سفر نامه۱۹۹۴
 نام ترانه :دلریخته 
  شعرآهنگ : شهیار قنبری  
تنظیم :عبدی یمینی 

Delrikhte دلریخته , شهیار قنبری

مریم سپید(گل مریم) از بهروز (عباس آیانی)

فال من را بگیر و جانم را
من از این حال بی کسی سیرم
دستِ فردای قصه را رو کن
روشنم کن چگونه می میرم
حافظ از جام عشق خون می خورد
من هم از جام شوکران خوردم
او جهاندارِ مست ها می شد
من جهان را به دوش می بردم
مست و لایعقل از جهان بیزار
جامی از عشق و خون به دستانم
او خداوند می پرستان شد
من امیر القشون مستانم
حالِ خوبی نبود آدم ها
زیر رودِ کبود خوابیدم
هرچه چشمش سرِ جهان آورد
همه را توی خواب می دیدم
من فقط خواب عشق را دیدم
حس سرخورده ای که نفرین شد
هر کسی تا رسید چیزی گفت
هر پدر مُرده ابن سیرین شد
من به تعبیر خواب مشکوکم
هر کسی خواب عشق را دیده است
صبح فردای غرق در کابوس
رو به دستان قبله خوابیده است
مردم از رو به رو ،دَهن دیدند
مردم از پشت سر، سخن چیدند
آسمان ریسمانمان کم بود
هی نشستند و رشته ریسیدند
نانجیبیِ عشق در این است
مردِ مفلوک و مُرده می خواهد
نانجیبیِ عشق در این است
دامنِ دست خورده می خواهد
من به رفتار عشق مشکوکم
در دلِ مشتِ بسته اش چیزی ست
رویِ رویش شکوهِ شیراز است
پشتِ رویش قشونِ چنگیزی ست
من به رفتار عشق مشکوکم
مضربی از نیاز در ناز است
در نگاهش دو شاهِ تاتاری
پشتِ پلکش هزار سرباز است
مردِ از خود گذشته ای هستم
پایِ ناچارِ مانده در راهم
هم نمی دانم آنچه می خواهی
هم نمی دانم آنچه می خواهم
ناگزیر از بلندِ کوهستان
ناگریز از عمیقِ دریایم
اهل دنیای گیج در اما
گیجِ دنیای اهلِ آیایم
سهروردی منم که در چشمت
شیخِ اشراق و نورِِ غم دیدم
هم قلندر شدم که در کشفت
سر به راه تو سر تراشیدم
خانِ والای خانه آبادم
زندگی کن مرا،خیابان را
این چنین مردِ داستان باشی
می کُشی خوش نویسِ تهران را
مرگِ شعبانِ جعفری هستم
امتدادِ هزاردستانم
لشکرم یک جهان شش انگشتی ست
من امیر القشون مستانم
قلبم اندازه ی جهانم شد
شهرِ افسرده ای درونم بود
خونِ انگورهای تَفتیده
قطره قطره جای خونم بود
شهرِ افسرده ای درونم بود
خالی از لحظه های ویرانی
جاده ها از سکوت آبستن
شهرِ تنهای واقعا خالی
توی تنهاییِ خودم بودم
یک نفر آمد و سلامی کرد
توی این شهرِ خالی از مردم
یک نفر داشت کودتا می کرد
یک نفر داشت زیر خاکستر
آتشی تازه دست و پا می کرد
من به تنهاییِ خودم مومن
یک نفر داشت کودتا می کرد
یک نفر مثل من پُر از خود شد
یک نفر مثل زن پُر از زن شد
از همان جاده ای که آمد رفت
رفت و اندوهِ برنگشتن شد
کار و بارِ غزل که راکد بود
کار و بارِ ترانه هم خونی ست
آسمان در غزل که بارانی ست
آسمون تو ترانه بارونی ست
دست و پاتو بکِش،برو گمشو
این پسر زندگی نمی فهمه
واسه مردای گرگ دونه بریز
این خر از کُره گی نمی فهمه
تو سرش غیرِ شعر چیزی نیست
مُرده شورِ کتاب و شعراشو
می گه دنیا همش غم انگیزه
گُه بگیرن تمومِ دنیاشو
گُه بگیرن منو،برو بانو
واسه مردای زندگی زن شو
واسه من لای جرز،اتاق خوابه
گاوِ مردای گاوآهن شو
من کنار تو ریز می مانم
تو کنارم درشت خواهی شد
من نجیبانه بوسه خواهم زد
نانجیبانه مشت خواهی شد
اقتضای طبیعتت این است
به وجود آمدی که زن باشی
به وجود آمدی بسوزانی
دوزخی پشتِ پیرهن باشی
به وجود آمدم که داغت را
پشتِ دستان خود نگه دارم
مثل دنیای بعد از اسکندر
تختِ جمشیدِ بعد از آوارم
تختِ جمشیدِ بعد از آوارم
سر ستون های من ترَک خوردند
بعدِ بارانِ تیر باریدن
هرچه بود و نبود را بردند
شعرِ آتش به جان نفهمیدی
ماجرا مثل روز روشن بود
قاتل روزهای سرسبزم
بدتر از این همه تبر،زن بود
قبله ی تاک های مسمومم
ناخداوندِ مِی پرستانم
لشکرم رو به خمره می رقصند
من امیر القشون مستانم
چشم و هم چشمِ من خیابانی ست
که تو را باشکوه می سازد
که مرا مثل کاه می بیند
که تو را مثل کوه می سازد
مثل کوهی درشت و محکم باش
مثل فاتح نگاه خواهم کرد
آنقَدَر اَنگِ ننگ خواهم زد
دامنت را سیاه خواهم کرد
روی دستان خویش می مانی
پای این قصدِ شوم خواهی مُرد
که رکَب از تو خورده باشم
این آرزو را به گور خواهی برد
سر بچرخان و باز جادو کن
مالِ دنیای خر شدن هستم
بوسه ها را به جان من انداز
مردِ این جنگِ تن به تن هستم
چشم و لب های نیمه بازت را
ماهِ غرقابِ نور می بوسم
من زمینی،تو آسمانی را
از همین راه دور می بوسم
این که اَلابرَه دو چشمت شد
زیر پای هزار اَلفینم
هم خودم قاضیَم،خودم حکمم
هم هلاکیده ی اَبابیلم
پشتمان طرحِ نقشه هایی است
پشتِ هر طرح،دست در کار است
تا دهان مفت و گوش ها مفتند
پشتمان حرفِ مفت بسیاراست

عــلیـرضـا آذر «

مــدارِ مـربّـع _ عـلیــرضــا آذر

قطعۀ "دیدار شمس و مولانا" با صدای همایون شجریان و محمد معتمدی

همایون شجریان و محمد معتمدی - دیدار شمس مولانا

فریدون فروغی - كوچه شهر دلم

آپلود شده توسط پیج نوای دلنشین فیسبوک 

آرتوش - سنگ قبر آرزو

ترانه: ایرج جنتی عطایی
آهنگساز: بزرگ لشگری

دو سه شبه که چشمام به دره»
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره

می‌خوام که دل به دریا بزنم
 یه سینه حرفو یک‌جا بزنم
چرا کسی نمی‌گه به من
 عشق و امیدم به کجا رفته

شبا اگه که تنها بمونم
 با غصه‌ها تو دنیا بمونم
به کی آخه می‌تونه بگه
 او که پشیمونه چرا رفته

دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره

فردا دوباره پاییز می‌شه باز
دلش ز غصه لبریز می‌شه باز
ای آسمون بهش بگو پشیمون می‌شی
به سوز عاشقی قسم که دلخون می‌شی


دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
«خدا کنه که خوابم نبره

Marzieh - Khoda Koneh Keh Khabam Nabareh  مرضیه - خدا کنه که خوابم نبره

اسم خواننده‌هاشون رو متاسفانه پیدا نکردم. 

همچو شاهین به کمند مبتلای بالُم..
تا قیامت نیروه 
یادت زِ خیالُم

کی اشنیده صدای گریه‌هامون؟

uploaded by h.zamini @ facebook.com/Behtarin.Songs

Banan - Elahe Naaz

مرجان 
تو اگه بخوای میتونی
ترانه سرا :محمدرضا رخشانی
 آهنگساز: پرویز مقصدی
تنظیم:  ناصر چشم آذر

متن :
  تو شب زندگی من تو مثل ستاره تابون
     نه بهت میرسه دستم نه ز چشمم میشی پنهون
     من از این زندگی خسته بسکه بیهوده دویدم
     مثل ماهی توی دریا مثل کولی تو بیابون
     تو واسه لبهای بسته ام طعم شیرین کلامی
     گرچه خیلی دوری از من همه دلبستگی هامی
     تو اگه بخواهی می تونی با یه حرف عاشقونه
     با یه ذره مهربونی منو از غم برهونی
     تو مثل شراب کهنه واسه بدمستی عاشق
     خط پایان نیازی مرحم خستگی هامی

علیرضا آذر - تومور 2

like it and smile

Recent comments

SAL

Mamad Lore

Mamad Lore

Mamad Lore

Related tracks