Composed and Produced by Milad Derakhshani
Lead Vocal by Sara Naeini 
Words by Houshang Ebtehaj

Esharate Nazar

darya - Heydoo Hedayati - دریا چه اسم قشنگی - حیدو هدایتی

single

Shahin Najafi - 209 (شاهین نجفی - 209)

برای #مهاجرت
برای سنگینی و #سکوت مسیر خونه تا #فرودگاه #امام تو دل #شب
برای همه دفعاتی که موقع #خداحافظی، تو بغل عزیزی، جمله ی {نکنه این بار آخر باشه} اومد تو ذهنمون
برای #زندگی ای که باید تو یکی دو تا #چمدون جا میدادیم
برای اون لحظه ای که از #گیت رد شدیم، سرمونو چرخوندیم، تا واسه آخرین بار، برای بابا مامانامون، برای #دوستامون دست تکون بدیم
برای همه دفعاتی که از خودمون پرسیدیم: حالا واقعا می ارزید؟
برای همه دفعاتی که #حسرت خوردیم: چی میشد اگه #ایرانم (.....) و
برای همه دفعاتی که #حالمون خوب نبود و #پشت #دوربین #گوشی وانمود کردیم که حالمون #خوبه#


چیزایی که توی این ترک میشنوین
مرجان فرساد - خونه ی ما
علی عظیمی - فردا سراغ من بیا
باران نیکخواه - میترسم از این کشور خوسیده
داماهی - دیوانه
محسن نامجو - رفتی
پالت - خانه بر دوش
مینورام - پرنده ی مهاجر
و دیالوگ هایی از مینی سریال شادی به کارگردانی پوریا تکاور عزیزم، رادیو چهرازی و فیلم پل چوبی

To Leave

ندونسته دلمو به غریبه سپردم...........

Ye Gharibe (Single)

Ye Gharibe ~Maziar

نفس  داریوش
-اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه- 
باکیفیت خوب

نفس  داریوش -اگه حتی بین ما فاصله یک نفسه- باکیفیت خوب

my way

کاوه آفاق - عطر تو  (Kaveh Afagh, Atre To)

The Ways - Shal

ای ساربان
شعر: رهی معیری
خواننده: محسن نامجو


‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎در بستن، پیمان ما
‎تنها گواه ما شد خدا
‎تا این جهان، بر پا بود
‎این عشق ما بماند بجا
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎تمامی دینم، به دنیای فانی
‎شراره عشقی، که شد زندگانی
‎به یاد یاری، خوشا قطره اشکی
‎به سوز عشقی، خوشا زندگانی
‎همیشه خدایا، محبت دلها
‎به دلها بماند، بسان دل ما
‎که لیلی و مجنون فسانه شود
‎حکایت ما جاودانه شود

‎تو اکنون ز عشقم گریزانی
‎غمم را ز چشمم نمی خوانی
‎از این غم چو حالم نمی دانی
‎پس از تو نمونم برای خدا
‎تو مرگ دلم را ببین و برو
‎چو طوفان سختی ز شاخه غم
‎گل هستی ام را بچین و برو
‎که هستم من آن تک درختی
‎که در پای طوفان نشسته
‎همه شاخه های وجودش
‎ز خشم طبیعت شکسته

‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

Live in Waterloo

Ey Sareban - Mohsen Namjoo

حوصله ندارم اما همه ی قصه رو میگم
همه ی قصه رو حتی اونجایی که دوست ندارم
بزار صحبت کنیم این بار جای این که بنویسیم
راجع به دو جین سوالو یه سری عقده ی بدخیم
می دونم که دیگه مردم مرگ من موقتی من نیست
این جواز دفن و کفن یه صدای لعنتی نیست
توی این بحبوحه ی شک وسط این همه بحران
خودمو گوشه ی آسفالت جا گذاشتم تو اتوبان
ژست بی خوبی منگی واسه من نگیر دوباره
کسی که جلوت نشسته عصبی و لت پاره
من دیگه اصلا نمیخوام تیغو رو رگم بسرم
پایتخت دود و گوگرد قهرمان قصه ی مرگ

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

خط موشکو تو دستت نسل من خط کشی می کرد
واسه انفجار قلبت شعر من خودکشی می کرد
جعبه جعبه استخونو غم پرچمای بی باد
کودکی نسل ما رو به قرنطینه فرستاد
من با زندگی شعرم یا با تو شوخی نداشتم
واسه تو شوخی بودیم ما خیلی تلخه سرنوشتم
حالا هی غلط بگیر از دیکته های نانوشته ام
یا که اوراق بهادار بده جای سرنوشتم

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

بین این صد تا اتوبان یه مسیر منحنی نیست
که کسی پشت سرم هی نده فرمان واسه ی ایست
وقتی آژیر رو کشیدن توی گوش لت و پارم
خودم عین بمب دستی شعرم هم شد انفجارم
یه نفر رو در و دیوار خون خاطره می پاشه

یه نفر که میگه این بار بزار انگشت رو رو ماشه
خیلی ساده نرسیدی سر صحنه واسه اجرا
انگاری که محض خنده گرگه زد به گله ی ما

اگه چیزیو نگفتم توی خاطرم نمونده
متاسفم که ذهنم خاک قصه رو تکونده
تسمه ی دلم برید و من از اون دقیقه لالم
یه سری تصویر موهوم ساخته میشه تو خیالم
ببین این زخمای کهنه دیگه پانسمان نمیشن
شدن عین تیر آخر وسط جمجمه ی من

منزوی شو توی قلبت ،ی اد کارون شب دجله
سر کوچه های بن بست ، یاد حجله پشت حجره
بچه های خاک و بارون، یادته ریختن تو میدون
مادراشون پشت شیشه، پدراشون ته دالون
پس چرا با تو غریبست، نسل بی خاطره ی من
یادمون نیست که چه جوری، واسه همدیگه می مُردن
پاش بیفته باز دوباره، روی مغربت می بارم
باز توی منطقه ی مین ، دست و پامو جا می ذارم

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

اسم پایتختو با خون ، می نویسم واسه یادداشت
تنها چیزی که تو دنیا ، روی پاهام نگهم داشت
سر و ته کنم تو جاده ، مقصدم تهش همین جاست
وسط برجای تهرون ، ازدحام شعر و رویاست
می گذره این روزا از ما ، ما هم از گلایه هامون
عادی می شن این حوادث ، اگه سختن اگه آسون
توی پاییزمجاور ، وسطای ماه آذر
شد قرارمون که با هم ، بزنیم به سیم آخر

The Ways - Shal

Milad.T