my playlist

بیست و ششم اسفندماه بیست و ششم اسفندماه ۱۳۹۲

Sakhte Iran

Sarab

۱۳۹۲ بیست و ششم اسفندماه بیست و ششم اسفندماه

Mashti

Quf-Taraneh Alidoosti

#hip_hop #rap #moltafet #mahdyar #Quf #samet

Ali Quf saghi feat bidad

(Samet)

Quf_saghi (feat bidad)

Music by Mahdyar Aghajani . Words by Quf, Mahdyar Aghajani . Vocals: Quf . Additional Vocals: Bidad
More info: http://blog.mahdyar.com/post/342376740/title-basse-moftbari-rapper-quf-traditional
Lyrics English translation: http://blog.mahdyar.com/post/358887069/basse-moftbari-lyrics-english-translation

Quf - Basse Moftbari (featuring Bidad)

Words: Fadaei
Music: Mahdyar Aghajani
Artwork: Hirad Sab

مقدمه:
۳
۱
۴
۱
۵
۹
۲
۶
 
قسمت ۱:
مجوز یعنی مخدر منتها پاک
می‌رقصن مرده‌ها باش
نون به نرخ روز می‌خورن و مخبرا چاق
غنچه‌ها باز عمق بازار
ماهی قرمز رو تنگه پاداش
عیده
تیزی مهمونه
می‌شه سفره شیکم گنده‌لاتا
قیمه قیمه می‌شن گشنه‌ها
سیرا واسه قیمه لیله سر محل
شده کلاهخودا قابلمه
انگاری از جبهه می‌اومدن
مثکه عیبه، مگه غیر اینه
که رعیت گوجه زده به ذهن حقیقت
مملکت نی که طویله‌س
می‌گم آزادی، می‌گی ولی‌عصر
پی شریعتی
همه مثل من و تو اسیرن
می‌کنن بقیه رو  نصیحت
همه خورشیدن ولی روز رو ندیدن
مهره‌ی سوخته‌ای عزیزم
بدو که دود از کنده بلند می‌شه و
رونده قانون طبیعت
اونا فقط دنبال سانسور جدیدن
واللهی کمترن حتی از چرک‌نویس‌های پشت ورقم روزنامه‌های معتبر
نوکرم
می‌گن خوبا دین‌دارن
مثل فردین، جیمز دین
هنرمندین، ریدین
اکبر عبدین

همخوان:
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
معتل چی؟
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
بگو معتل چی؟

قسمت ۲:
تکذیب، دروغه همه‌ش
مثل توجیه نقض حقوق بشر
طعمه تو تله‌س
طلوع سحر
سربازا تک تک دار فانی رو می‌بوسن
مسخره‌س
زندگی باشرف کـ ـساده نون نمی‌شه
یارانه برا فاطی تنبون نمی‌شه
پول به ریشه
بزنی خورده می‌شه
شهر، شهر خورده‌شیشه
حتی رمضون یه روزه خوب نمی‌شه
جامعه چرخ گوشته
کودک کار می‌شه پالتوی پوستت
اشراف سینه‌عملی زیر لوستر سوخته
شمع و ژول ورن و فرانکلین روزولت تو روحت
تکذیب، همه‌ش دروغه
قسم به داغی گلوله
تو سینه سوخته سرخ می‌شه کلمه
تو که تعارفی نبودی
قضا (غذا) و قدره
بزن نمک‌گیر نمی‌شی، کمه نمکش
حاجیت پیشتازه تو لاتی
خشکه می‌گیره زود آتیش
بدخواه می‌بینه نیش‌بازه انگار کیش داده
یارو فیزیکش می‌پاشه انگار شیر بازه یا با پیکاسو فیت داده
ولی پرونده گیر داره
چون شاهد نیست آخه…

همخوان:
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
معتل چی؟
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
بگو معتل چی؟

قسمت ۳:
علافین
زندگی‌نامه‌تون خالی از مفاهیم
بخونم به فصل نرسیده شکوفه می‌زنم اونم بهاری
داره فضا بوی زخم کاراتونو
لاتین
فقط تو محافل مجازی
دغدغه‌تون هم اینه که تو بازی نبازین
ولی با کله تو صورتتونیم مثل نوازی
بدخواها درمی‌رن انگار کلانیم
گلاویز، اونا فراری، پی دیه
واژن قوانین آلت جرم رو داده غلافی
بپیچید، آره ما می‌کنیم پاره جماهیر
فقط ملتفته که داره فدائی
رول کن ولی رول بازی نکن
چاره نداری
سه می‌شی بدو
یکه می‌خوری تف کن
هسته داره روابط ما
چی شنیدی ها؟
حبس داره جرایم ما
فرق داره شرایط کار
لرز داره سوابق ما
نداره ته مثل عدد پی
همه سرنخ‌ها وصل سیبیل شاه و بی‌بی
سربازا خام و سیریش
جر می‌ده کالبد رو مین
مسئولین مثل دالتون‌ها جیم
جنگل شن و ماسه و قیر
چادر و جین
جناب خان خاکستری
هه‌هه‌هه و رامبد و کیر 

همخوان:
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
معتل چی؟
جنایی دایره‌س، فدائی عدد پی
نمی‌دونن شدن طرف کی
بدون منم که مسئله گیر
بگو معتل چی؟

قسمت پایانی:
پذیرا باشیم
آخر هفته دورهمی هـ‌ها
به صرف رولت روسی در خدمتیم
جی‌پی‌اس هم نمی‌خواد
سرراسته
پاریس، فدائی
آهنگساز جانیه
بیا

Fadaei - Jenayi

Words: Quf
Music: Mahdyar
Artwork: Hirad Sab

اینجا تهرانه یعنی‌ شهری که
هر کی‌ که چند تیکه ملک به نامش نیس، تنبیهه
دیگه ته کشیده سهمیه
باس بپیچه بره، تبعیده
تشنه‌س، همه‌‌جا ترخیصه (تر خیسه)؛
اینجا خشکتر (خشک تر) می‌شه
همه با هم می‌سوزن
جز اون که دستش دبه‌س باش گرم می‌شه
هیشکی تو لحظه نی‌
نمی‌دونن آب داره چه مزه‌ای
نمی‌دونن چه رنگه دین
واس ما که سفید
رنگین کمونِ شیش‌رنگ برا سرین
سبز برا جزایری
زرد برا ظریف، قرمز برا حریف
همه می‌خوایم از دنیا کوررنگ نریم
پس دنیا رو رنگ زدیم
از آفتاب‌پرست قدرتمندتریم
از کفتار و کرکس مفت‌برتریم
بین مخلوقات کلاً تکیم
چون بلدیم به هیشکی فرصت ندیم
حرفای بدو بمون گفتن نگیم
بابات زدت، بگو خوردم زمین
گفتن ماشین کو؟ بگو بردن تعمیر
زیرپات خالی‌ باشه مستضعفی
دروغ بگو، لکنت نگیر
ولی‌ فحش نده بذا بگن مؤدبی
حتی با خودمون معذبیم
بین اتاق و جامعه معلقیم
پیرو کوروش و محمدیم
ولی‌ تو صف اختلاس معطلیم
می‌گیم برتریم اگه مذکریم
تهران مال شما، من یکی‌ مرخصی

رو به آفتاب پشت
راه می‌رم می‌دم فحش
راه می‌رم می‌دم فحش
زندگی‌ زنده رو زنده کشت
من دیگه رو به آفتاب پشت
راه می‌رم می‌دم فحش
راه می‌رم می‌دم فحش
زندگی‌ زنده رو زنده کشت

میله در دست یعنی‌ پرچم
نه الان یعنی‌ سلفی تو قرچک
خانوم ترک، آقا تک‌چرخ
خانوم معتاد، آقا شلوارش دو تاس
ننه خسته شد انقد فحش داد
که پندار کردار رو بندا کنار ولی‌ نیک گفتار
ولی‌ کی‌ می‌خونه هشدار
تو چس فیله چشمای حضار
به یه ورشونه چراغ‌قوه‌ها
فیلم کیلو چنده؟
کی‌ بلده اسم یه نویسنده؟
فقط ببین اگه بغلی می‌خنده
دستتو دراز کن بمال
نیروی جوان، کمبود مکان
می‌شه سینمای نمناک
نیروی افغان، کمبود جواب
می‌شه این همه تل‌باز
همینه همه‌چی‌ روکوده
پس چرا در نمیاد جوونه؟
هر روز تو خونشونه
دور از جونت حلزونه
از وقتی‌ شماره‌ها شد هشت رقم
اینا دیدن ضایع‌س رو خط نرن
ولی‌ بابا نداره شبی‌ پونصد تومن
حالا همه شبیه گوسفند شدن
توورمه ولی‌ دم کاسبا گرم
هنوز پک پنجاه
فاحشه‌ها ساک صد شده هفتاد
میگن متخصص سرپاس، متولد هفتاد
از مردا متنفره اما
نیس دست‌بردار طلبکار
پس آبت می‌کنه با لب‌هاش
مایه رو می‌ماله پا درداش

رو به آفتاب پشت
راه می‌رم می‌دم فحش
راه می‌رم می‌دم فحش
زندگی‌ زنده رو زنده کشت
من دیگه رو به آفتاب پشت
راه می‌رم می‌دم فحش
راه می‌رم می‌دم فحش
زندگی‌ زنده رو زنده کشت

دختر آرنولد پوشکو جر داد
کره‌ی شمالی موشک فرستاد
منبع‌ت کجاس؟ تلگرام
بچه محلا پاک‌ترن حتی از مادر ترزا
ولی‌ جا مغز انسان
بذا قلب تمساح
محل، گنده‌ها گشنه‌ترن
کوچیکا بپان خورده نشن
محل، لشگرِ پشتِ سرم
یعنی‌ کسی‌ فحش بده مُرده طرف
محل منم منم محل
نمی‌کنمش با هیچی‌ عوض بدل
از بس کله خرم
خونواده صدا منو نباید بشنون
صدا سیما نیس که رئیس پلیس با امین آقا بره ماه عسل
ما لات اصلاً
بهتر از این چاقالاییم که پیشواز گفت‌آوز رفتن
ماحصل داستان اینه:؛
تا وقتی‌ امثال ماها هستن
نمی‌گیرن دست راست قلم
که بگیرن زیرمیزی با دست‌چپ
گاز می‌گیرن انگشت با عسل
بگو بابا احسنت
تخماشون انقد گنده‌س که حتی معلومه روی نقشه‌م
رو زمین پر بطریه
می‌دن بو سگ
دورمون پر رفیقه
با خنجر می‌شن تو رگ

رو به آفتاب پشت
راه می‌رم می‌دم فحش
راه می‌رم می‌دم فحش
زندگی‌ زنده رو زنده

Quf - Fohsh

Words: Quf
Music: Mahdyar Aghajani
‌
Artwork: Hirad Sabaghian
‌
؛[قسمت ۱]؛
هر شب می‌شینم می‌زنم زیر مرجان
سه کام حبس...
غرق تو افکارم می‌شم تو دل شب
با متانت...
مخم پرت می‌شه به صد سال بعد
یعنی‌ تا اون موقع چی‌ اومده سر آدما؟
قراره ادامه داشته باشه کل‌کل تبعیض نژاد؟ درگیر فساد؟
یا بالاخره مهم نی کی‌ زنه، کی‌ مرده
کی‌ پوستش چه رنگه
حتی مهم نی کی‌ زرنگ و تنگه
چون دیگه خرکاری کار ماشین‌های فرنگه
نه، دیگه ملیت معنی‌ نداره
تبار همه زمینه، چنیمه حقوق بشر
می‌ریم آمستردام بعد اوشون فشم
واستا دروغ نگم مثکه مرجانه بد پکوندتم
اه، افکارمو ربود ازم
؛[همخوان]؛
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان
؛[قسمت ۲]؛
ها، یادم اومد داشتم می‌گفتم
مرجان تو دستم، داشتم بیت رو می‌کشتم
خلاصه که امیدوارم صد سال بعد
ارزش اشخاص نه پول، نه زور
نه قر و فر و مُد و موی بور باشه
دیگه فرمول واسه زیبایی‌ موجود نباشه و
موزون کسی‌ئه که فکر خوب داره و
مثل خمپاره بترکه خلاقیت و پشتکارش در افکار عموم
هر وقت فهمیدی هدف داره علوم می‌بینی‌ یه حیوونی
نه زمامدار امور تعیین تکلیف کنی‌
بحث رو کمی‌ شخصیش کنیم
تا حالا تفتیش شدی؟
کسی‌ زور بت گفته؟ قطعاً!
چونکه انسون یه گرگه و حیرون طعمه و
کمبود بودجه و گرونه برجه و
شیکم حاجی فقط تو پنت‌هاوس می‌گنجه
؛[همخوان]؛
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان
؛[قسمت ۳]؛
بدبینم همیشه، نمی‌دونم تقصیر تهرانه یا مرجان
به هر حال از الان بگم حتماً صد سال بعد هم
امثال صدام هستن که مرزا رو ببندن
شاید بعداً ملت بخندن به منم
فکر کنن چرت می‌گفتم یه ضرب.نه!
گوش کن! گردن صدام رفت بالا دار
ولی‌ به دست کی‌؟
 به دست کثیف امثال اوباما و
سارکوزی و برلوسکنی
به قول بهروز وثوقی تو قیصر
من بچه‌ام آره، خیلی‌‌ هم بچه‌ام
چونکه هر کی‌ چک بزنه می‌جنگم
ولی‌ تو کتک می‌خوری و
زیردیوار افتاده رد می‌شی‌ که بگی‌ پهلوونی؟
پهلوون اینه به نظرت؟
من یه نردبون می‌زنم به دیوار
منظره رو می‌بینم اونورش
اونورم پر معضله
؛[همخوان]؛
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی‌ از جا برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان

Quf - Fatwa

زمانی که منو ترد میکردی از عدن 
خاکیه پنهان خلق انتهای تنگ تر از روحم 
چقدر سنگینم از بی وزنیه وجودت وقتی نقش میزدی تو به این پیکر 
کالبدم این طنینو طی کرد 
من از گل تو روییدم به دیدن 
که خارای سیاهت نمیتونن ببینن 
من از ین تضمین چه بی ضمانتم وقتی یگانگی اجباری برای رویش گل نیست 
اما شاید میشد صدای آواز پرنده های وجودو از کوچه بپرسیم 
کجایی خورشید که 
گناهِ پل ریختن از صدای پای سکوتِ این سایه ها بود 
بیا به هم بتابیم تو این قبیله های حجابت که دلیل کشف ستاره ها بود 
شاید همینم دلیل خلق "نگاه" بود 
بگو اهریمن کدوم ستاره ان پلک های بسته رو دو تا کهکشان مجاورت 
شاید دل به معاشقه ی تو بسته پرنده که نمی وزن باد های مخالفش 
شاید تو خود بادی 
خالق اتفاقی 
که این جهان زاییده شده اتفاقی 
اما اِنگار تو چشم انداز طبیعت این کالبد بی حجابی 
نقاش این نگاری 
یه روزی از تارای تنیده شده ی دور بدنم بیرون میزنم به خیال خلق خودم 
زخم های تنم دست به یکی میکنن تا به علت نبودن این مرگ حمله کنن 
یه روزی حتی از سوی جهان پرتو غیر 
به معرفت روشن سخنت دل نمیدن 
اون روز چهرتو غرق میکنم تو نقاشیام وقتی چشمای ساکنم صدای برکه میدن 
یه روزی شاید ابر ها از پریدن رنگ 
تو شاهرگ شونه های طبیعت سر 
به تنهایی خمیدنت بتابونن نور 
که سایه ها تماشاچیه رقصیدنتن 
تو قدر اعتقاد من به حامیه نگاهی 
گاهی عجیب الخلقه های خوابیده به بالین درخت ها میریزن از این پاییز تکراری 
بیا تصویرمونو پشت این آیینه بکاریم
-----
چه از زبون آزادی ، چه تو روزنه ی نور پرده های پنهانی
چه تو زندونِ اربابای خیالی
درست همین جایی که ما باشیم
کلِ جهان مدحِ توئه
از ابرای متحرک تا آسمونای دورِ پُر از آتیش
همون دایره های تو خالی نقاشیت
جاری ، تو ردای باد قرمزِ کیهانی
تا غبار توی سینه ی رویای بیداری
کران به کران مدح امکانیه که
ما اونو به اسم خدا میشناسیم
ما حرکتِ پر از شوق تو بومت
به ثانیه های تو همه رنگا رو باختیم
همه رنگا رو جز .....، همون حرفای تکراری
چقدر همه پُریم از معمای تاریخ
چقدر دروغ از شد روزای پوشالی ساختیم
چه شبایی که با نبودنت نبوده راهی
با چند قطره وجود و افسانه های واهی
موندگار شدیم تو شهرِ آهن و شیشه
تو رو تو دود تکنولوژی کشیدیمت تو سینه
بهمون گفتن آدم میتونه همه جا ببینه
تو رو زیرِ بارِ قانونای سیستم نمیشه دیدت
زیر چارچوب زیر پرچم قارون
سخنِ عدالتو کشیدن رو سرِ هممون
گور معرفته مهربون منجی کجاست
سرمون زیر زورِ سرانه با کلاه بی کلاه
کلِ جهان مدح توئه
مهم نیست چنذ تا استخونِ چند تا بچه
زیرِ چرخِ ارابه های سرمایه داری میترکن
وقتی ارباب عطسه کنه
مهم نیست وقتی تو خوابِ نازی
با اشاره ی ابروی ملکه هرکی رنگِ پوستش
به قدرِ قصمرو با تحریمِ حیاتش
از خاورِ بیگانه جفت پاهای نازکشو اَره کنه
وقتی زیرِ نظرتیم همه چی دستِ توئه
فقط دیگه چرا تکرار نمیشه لوت؟
عاد و ثمود ، اقوام نوح
همشون همینجان هنوز
و فرائنه ای که پشت کردن به ستاره های آسمون
چند هزار سال قبل تر
وقتی سنگ های عظیم به اراده ی تو به حرکت درومدن
ولی الان ثابتن و علمی که دوباره ریشه کرد

Arraabeha

Sokhan

شد از قلمش خلع 
میریخت تو جامدادی جنگ 
وقتی تراشید سرشو پایه نقاشیش 
همه بهش خندیدن 
گفت چقدر حقیرن این رنگ ها 
یه خط صاف کشید وسعتو نشناخت 
تهش نقطرو انداخت 
گفت خدا همین جاست 
که من میکنم حسش 
ما همه از همین نقطه ها میگرفتیم شکل 
شایدم این کرم تو این جهان پیله نمیشه 
وقتی شکم هوا پر از خاکه 
باید پروازو بلد باشه اون تا بشه فاتح 
چشماش که بازه اما نگاه میکنه به ساعتش میفهمه هنوز خوابه 
میکشه ۴ تا خطه صاف هی 
از همون خطایی که بهشون میسپاره باد دل 
گفت پروازو مدیونم به ایم ریسمانه پاره 
کجای اتاقت شدی پنهان که اگه نورم بهت بتابه نداره فایده 
بگذریم در کل تق تق تق 
در شد باز یکی گفت بس کن 
همه هستیم 
اما هیشکی همرنگ نیست 
من دارم خفه میشم از این تنگی 
از این تردید 
شاید ما تو دنیای بعد مرگیم 
شایدم همین جا نشستیم منتظر چرخیم 
چرخ ارابه های خاموش 
زیر جهل دریای مغلوب شده به پیروزیه فانوس 
ولی ما که از چوبیم غرق نمیشه هیچکس 
انگار شنای ساحل شناگرای خوبی نیستن که غرق میشدن تو ماهه کامل 
نه چون اونا از خاکن 
تهش همه یکی ان
تو این عالم ذر چیزی برای ترسیدن نیست که بخوام ببینم
-----
مثل ارابه ها رو من قدم بزنید
کل جهانِ سفید منو با رنگ بخرید
من همین پهنا من همین گستره ی سفید
من همون پیچی که تو موهای لیلی نمیشه دید
بزن آبی کهشکونِ پسِ آسمون
از شهر بزن بیرون روی این دنیای کاغذی
زمین صاف و بی مرزه تا وقتی با منی
من و تو رویاییم یه عالمیم

Rang'Haa

-----------------------------
07 . Skit (3ta harfe akhar)
-----------------------------
بی قیدو شرط بدون نیت 
بدون هیچ انتظاری از وجود سیرت 
نمونده نیازی برای دیدن 
ندیده های حبس شده پشت میله های بدون سلول چشم های خیرم 
بیاید بریم جایی که ستاره هاش تیرن 
تو رویایی دیدن کابوس خواب ندیده ام 
جایی که دهن مردمش همیشه باز نیست 
جایی که برنده بمونیم با این که باختیم 
این تفکرا که فقط غمن 
نمیدونم
یا این غما باعث افکار منن که میخونم ؟
همین مجمعم پاسخ سوال صلاح جمع نیست 
تا کی به گردنتون آویزه طلای تحقیر؟
تا کی میخوایید شورش کنید علیه بند تسبیح 
دونه ها علت پراکندگیتون پارگیه نخ نیست 
شماها فقط رعیتین پای این قلو زنجیر 
باید بدونین که اربابه که میکنه تغییر 
من سعی کردم شمارو بیرون بکشم ولی انگار فقط خودم دارم غرق میشم تو لجن 
خواستم تنهایاتونو دور کنم ازتون ولی خودم نقابشو میکشیدم رو صورتم‌
بیایید بریم جایی که نیست اثری از بودنم 
یا حتی از کبوترم 
ولی هنوزم تو سرم میبینم دونه هاش رو خاکن 
به امید برگشتنش چه خونه ها که ساختم 
چه زوزه ها که بادم میکشید اما هیچکس صداشو نمیشنید 
این چراغو نمیشه دید با این ک هوا تاره 
اما صدای سازش 
می ارزه به لرزیدن انگشتای شهنازت رو تن سیمت دنیا 
رو سر سیبت افتاد کدوم درخت فهمت ؟
ساکنین ستاره های سنگدل 
انگشت اشارتون سمت کدوم دل تنگه 
کدوم حشره طعام مدفوع سیری ناپذیر این مرگه ؟
دروغتون قشنگه 
چه آهه سردی از دل تنها میره تو کوچه ها 
هنوزم میاد روح این شهر به خواب پوکه ها ؟
شاید به جای فتحش 
دلم گرو حضم همین سه تا حرف آخره که نوشتم رو قلبش 
بیاید با هم بریم به همون جایی که بفهمه 
به همون جایی که بشه بهش بگن دل

Skit (3ta Harfe Akhar)

-----------------------------
06 . Pesar Bache
-----------------------------
یه پسر بچه که زندگیشو شروع کرده تو یه کوچه ی باریکو 
کثیفه پر از لکه 
با یه قفسه ی چوبی پر از هیچی که تکیه به دیوار زده با یه میخو چند تیکه چسب که
 دلگیر از خالقی که رنگ پوستشو سیاه آفریده شاید هیچ موقع بخشیده نشه 
سنگ فرش خیابون میده بوی آغوش مادرشو از دید اون زندگی یه تحقیر محضه 
تو حرارت شهرم اون اغلب لباسشو بیرون میاره از تن
 یه ساعت مچی بد رنگ رو مچش که همیشه خوابه انگار خسته اس 
کی میخواد عاقل شه نمیدونم من اصلا 
پدرش یه سرباز تو جنگ جهانی سوم بود که هیچ وقت به خونه برنگشت 
پس هیچکس نیست که واسه شام میز بچینه وقتی نمیدید پدرو مهمونه سرزدش 
میزنه آلبوم عکسای خونوادگیشو ورق 
معلم سر کلاس دنیا حاضریشو نزد 
با خودش گفت تو جایی که ارابه میشد قلم 
من یه جاده ی سیاهه پر از راهه پیچو خمم 
مثل درختی ک دلش لرزیدو برگهاش ریخت 
حقیقتو تو دستای مرد نجار دید 
شاید اونم میخواست یه پسر واقعی باشه 
نه یه ادمک چوبی بشه هم بازیش 
زیر آوار نگاهی که از چشماش میگذشت 
بین مردمی که برده ان و انکار میکنن 
اون پادشاهه قلمرو تنهاییاش بود 
نه سرزمین هایی ک با خون اشغال میشدن 
اون رنگ میزد به دیوارای شهر تا شاید انتقامشو از این زمین یخ زده بگیره 
اما تمام رنگ های تاریکه دنیارو جمع کنی یه صحنه از این منظره نمیشه 
میگفت با یه گل میشه بهار 
رومو میشه یه روزه ساخت 
تق تق 
کیه میزنه در پس 
دوباره یه مهمونه ناخونده 
پسرک اینو گفت تو واهمه ی مرگ 
دست نوازش کشید رو سرش راهبه ی شهر 
چشماشو بست تنش انگار شد سرد 
شد طرد رفت جایی ک نشه پیداش کنن 
گفت تو جهانی ک پر شده از کوتاهیه فکرت 
چقدر بلند تر شد قد این دیلاق جهل 
شاید دیگه نمیزنه نبض این سکوت ک این شهر زندست هنوزم به اجبار وهم 
چه کلافه میبافتمت تو منظره ی بومم 
من هنوز باید تو این زمین یخ زده بمونم 
وقتی رنگی نیست که به صورت بی روح این شهر بزنم 
چطور از دستی ک روش نقش زده بخونم 
عا پسرک من هنوزم خسته ام 
میاد از همه چی بدم 
حالمو بهم میزنه رفتن 
بعد از آخرین برف دیگ خروس نمیخوند کبکم 
تو دنیای ساخته مغزم چقدر سفیده 
با این وجود هنوزم میشه دیدت

Pesar Bache

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها 

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

Noor

Sarab

Artists: Quf, Kaboos, Dariush, Arsham

Composer: Saeed Dehghan

Additional Production, Arrangement, Mix & Mastering: Mahdyar

Executive Producers: Quf, Mahdyar

Artwork: Hirad Sabbaghian

Album: Sakhte Iran

-Lyrics-

| همخوان |
نذا بفهمه حالت خرابه، بذا بفهمه خوابش سرابه
قاتل جانت زمانه، رگبار مسلسل دقایق

| قسمت اول - قاف |
نمی‌شه بری بیرون با جیب خالی
نمی‌شه کمک کرد با این وضع مالی
نمی‌شه برینی با خیک خالی، بشاش تو افکار رویایی
تو بی‌فکری آزادی، دسته‌دسته بازاری، فکر مرز هاوایی
زن و بچه و دارایی، طرز فکر قاجاری
به قیمت خروج قاچاقی، می‌گه ناچاریم، اینجا جا ما نی
بوس می‌خوایم نه فقط لالا جیش، مک‌دونالد و آپاچی
ایران آباد چی؟ طاق می‌زنیش با پاستیل؟
اوضاع بشه قاراشمیش، تو بری اونور و ما وایسیم؟
چشم انتظار آبادی، وقتی هنوز مضره آب عادی
بنگاه معاملاتی، دنبال مازاراتی
راننده تاکسی پی تخفیف اوراقچی
نازکه پارتیت؟ پس تکلیف امضای اوراق چی؟
الاغی یا خماری یا کجه دوزاریت؟ ساخته ایران؟
گرچه سخته ساخت ایران، این مجموعه اصله، ساخت ایران

| همخوان |
نذا بفهمه حالت خرابه، بذا بفهمه خوابش سرابه
قاتل جانت زمانه، رگبار مسلسل دقایق

| قسمت دوم - کابوس |
نذار بفهمه بریدی، کل عمر دویدی
خاطرات رو ورق می‌زنی
توش یه لحظه خوشی نیست
بدبینی، با خودت درگیری
ترسیدی، بالاتر از سیاهی که رنگی نیس
واسه این درد علاج نیست، درمان نی
ساکتی ولی این سکوت کمتر از فریاد نیست
انقدر باید درد بکشی تا انا الحق بزنی
همه‌چیو بشکافی حلاج شی، ملت درگیر اراجیف
فن آخر جنگه، تسلیم شدن ننگه
خیلیا خودشون رو عادت می‌دن راحت می‌شن
ولی اون‌که تغییر می‌ده هنرمنده
چون باعث مسیر همه روشن‌تر شه
تو چشمات یه‌جا خیره می‌شه
خیسه می‌چکیده ازش اشک
اگه جلوشو بگیری کینه می‌شه، خشم یه ابزاره مثل قلم
تو دست کسیه که می‌نویسه هر ورق
که تیکه‌تیکه می‌شه می‌افته زیر میزش
به هدف نزدیک و از نوشتن سیر نمی‌شه
چون کرده پیله، دیده مردم مغزشون ریده دیگه
جامعه مبتلا به بی‌حسیه
گیجه، شده پر عقده، کل فکرش پروازه
کرمه، ولی ذاتاً پروانه‌س
حتی اگه تو جو کثیف تهران عمرش یه روزه
حتی اگه آخر بسوزه مهم نی واسه‌ش و
رو لباش خنده‌ش چون می‌دونه یه کوچه
به اسمش هست که بن‌بسته تش و
یه رد پا، آخرشه که شده محو، پر زد و رفت

| همخوان |
نذا بفهمه حالت خرابه، بذا بفهمه خوابش سرابه
قاتل جانت زمانه، رگبار مسلسل دقایق

| قسمت سوم - داریوش |
اینجا ایرانه، یه چیزى بدترتر از چیزى كه بهرام دم زد ازش
بچه‌هاش هم ترفندبلد، گنده‌هاش بلدن در رن فقط
سند تویى، مدرک منم
مردک تو ماده خامى، امثال من صنعت‌گرن
من بچه‌ى عقده‌م حاجى
شل نمی‌گیرم كه پشتم باشى واسه محكم‌كارى
حتى اگه شب‌زنده‌داریم صبح باید پاشیم
تو به درد نمی‌خورى بچه جون
وقتو اینطورى صرف می‌كنى
وقتم - وقتت - وقت
وقتمون - وقتتون - وقتشون
نرسه پک بهتون می‌بره مغزتون، كف خونه كف و خون
چون ما در حال ساختیم، پروانه هم داریم
نیازى ندارم برام ببارى، حقایق لاستیک، کلام ما میخ
باختن براى ما نى، كاشتن براى ما مین
تن می‌دیم به سختى اما سر نمی‌ره
بد می‌خوره زمین هركى واسه‌مون بد ببینه
بسه دیگه ریده طرز دیدت
تقصیر كیه؟ لابد تقصیر من و سرزمینه

| همخوان |
نذا بفهمه حالت خرابه، بذا بفهمه خوابش سرابه
قاتل جانت زمانه، رگبار مسلسل دقایق

Quf, Kaboos, Dariush, Arsham - Sarab

Hezari (www.PARSIHIPHOP.com)

Quf Feat. Eshragh & Namayande (Hezari)

Words: Quf
Music: Mahdyar

از وقتی‌ دکتر پیچید به پام
بیرون بیام 
داد زدم: «وای ایرونیا
باس زنده بمونیم لای گیرونیا
خیلی‌ کمه حاجی 
با یه شیکمِ خالی‌ 
انتظار دارید
خوشحال باشم؟؛
نه!» هشدار دادم
پس پرستار
 منو برعکس گرفت و زدم، آخ
 از همون موقع شدم طلبکار
 اولا تو خونه جنگ، دعوا
 تَل، طلاق 
دادگاه  و سردرد
 بعداًها تو کوچه بَنگ، شهلا
 کَل، کلان
پاسگاه و دستبند
 هی‌ بِم می‌گفتن: «علی‌ کَری می‌شنوی یا نه؟؛
 می‌گم از کمر می‌شکنی 
ادامه بدی به پیشروی 
تو گسترشِ زیرزمین»؛
گفتم گوشم با شماس، درسته، ولی‌  

تو هم تهِش علی‌دوستی، مثلِ ترانه
مثِ کفخوابِ خزانه
مث تمامِ اراذل

گذشت یه عمری
نه قلم‌به‌مزدیم
نه اهلِ دزدی
مملکت تو خاک و خون که امثالِ تو مفتی
بخورن رُست‌بیف  
دولُپی
پر کنن قُپی
که شدن پُخی
ولی‌ رو پیشونیشون حک کردن «تخمی»؛
همه خیارن، کارا صد در صد قزمیت
محرزه دیگه، ملتفت نباشه کلِ رپ انگلِ صوتی 
مفت‌بر و مفت‌گیر
چرا؟ چون حقتو خورده نظام؟
واسه همین شدی چس‌خورِ آقازاده‌ها؟
بکش بالا تُف کن تو صورتِ بابات
بگو: «الان توله‌ت دزدِ ارزِ حکومته» چاقال 
یه روز شیشه لنگه رو هَش
یه روز دیگه می‌شه منگِ آوَنگ
یه روز می‌گه شرطو ببند 
یه روز راهزن و رانت‌زن
تو شیکمت یه روده‌ی راست هست؟
نه! ولی‌


تو هم تهِش علی‌دوستی، مثلِ ترانه
مثِ کفخوابِ خزانه
مث تمامِ اراذل


دو ماه سه ماه پولِ کاربَرو نده 
جاش بپیچ دورِ مُچت ساعتِ پَتِک
پلنگِ اینستا کفِ دامنِ زنت
یارو برا ننه‌ش هم دامنه زده
من شاشیدم خاک‌ریزِ باورِ کَجِت
که کلِ هنرِ تو، فریبِ آدمِ خره و
وا می‌ره، پا می‌ده مایه ببینه باورت لاله و کَره
کاراتون پخش از رادیوجوات
بغلِ مهوش، ساسی و شهرام
صُبحا پا منقل، کاردیو شبا
همه‌چی‌ برعکس، کاپی و ادا
خلایق، هر چه لایق
دنبالِ ردپای سبکِ خارج
هیچی‌ نداری از خودت، اَه چه ضایع
فقرای بچه‌مایه
ولی‌
 
تو هم تهِش علی‌دوستی، مثلِ ترانه
مثِ کفخوابِ خزانه
مث تمامِ اراذل

Quf - Fohsh

Mahdyar

Recent comments

mirass

Amir MMD

Ali

Arash

Related tracks