آواز همایون شجریان
۲۰ امرداد ۱۴۰۰
برداشت صدا از ویدیوی اینستاگرام همایون شجریان

اشارات نظر
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش ، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست

سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

سایه
هوشنگ ابتهاج

Homayoun Shajarian (Nashavad) همایون شجریان - اشارات نظر

Shirin شیرین شیرینم  نامجو

آهنگ: موسی معروفی
آواز : سولماز بدری
شعر : وحید دستگردی
ضبط : استودیو توکاتا - خرداد 93 

Mooseme Gol موسم گل

ساز و آواز دشتستانی
آلبوم: آستان جانان
آواز: استاد شجریان
سنتور: پرویز مشکاتیان
كلام: دوبيتي های باباطاهر

----------------------------------
دلا از دست تنهايي به جونم - ز آه و ناله خود در فغونم
شوان تار از درد جدايي - كره فرياد مغز استخونم
عزيزون از غم و درد جدايي - به چشمونم نمونده روشنايي
گرفتارم به دام غربت و درد - نه يار و همدمي نه آشنايي
فلك كي بشنوه آه و فغونم - به هر گردش زنه آتش به جونم
يك عمري بگذرونم با غم و درد - به كام دل نگرده آسمونم
نميدونم دلم ديوونة كيست - اسير نرگس مستونة كيست
نميدونم دل سرگشته مو كجا ميگردد و در خونة كيست
نصيب كس نوي درد دل مو - كه بسياره غم بيحاصل مو
كسي بو از غم و دردم خبردار - كه داره مشكلي چون مشكل مو
دلي ديرم كه بهبودش نميبو - نصيحت ميكرم سودش نمي بو
به بادش مينهم، نش ميبره باد - بر آتش مينهم دودش نمي بو
بود درد مو و درمونم از دوست - بود وصل مو و هجرونم از دوست
اگه قصابم از تن واكره پوست - جدا هرگز نگرده جونم از دوست
مو آن آزرده بيخانمونم - مو آن محنتنصيب سخت جونم
مو آن سرگشته خارم در بيابون - كه هر بادي وزه پيشش دوونم
به صحرا بنگرم صحرا ته وينم - به دريا بنگرم دريا ته وينم
به هر جا بنگرم كوه و در و دشت - نشان از قامت رعنا ته وينم
مو كه افسرده حالم چون ننالم - شكسته پر و بالم چون ننالم
همه گويند فلاني ناله كم كن - ته آيي در خيالم چون ننالم
به آهي گنبد خضرا بسوجم - فلك را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه كارم را بساجي - چه فرمايي بساجي يا بسوجم
غم عشقت بيابون پرورم كرد - هواي بخت بي بال و پرم كرد
به مو گفتي صبوري كن صبوري - صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد 


Saz o Avaz  Dashtestani - ساز و آواز دشتستانی

Mahsa Vahdat   Marjan Vahdat - Twinklings of hope - مهسا ، مرجان وحدت - دارم امیدی

جانا چرا با ناز و با آوا و لبخندی
به جانم آتش افکندی
مرا دیگر نخواهی...
امشب که باران غمت از دیده میبارد
دلم در سینه مینالد
مرا دیگر نخواهی
جانا
مرا دیگر نخواهی...
اشکی که ریزد زدیده ی من
آهی که خیزد زسینه ی من
رنگ تمنا ندارد...
تو آن گل مریم سپیدی
بی تو دلم شوری و امیدی
دیگر به دنیا ندارد
دیگر به دنیا ندارد...

جانا مرا دیوانه کردی
در عاشقی افسانه کردی
آخر کجایی...
رفتی غم و دردم ندیدی
این چهره زردم ندیدی
امشب کجایی...
اشکی که ریزد زدیده ی من
آهی که خیزد ز سینه ی من
رنگ تمنا ندارد...

تو آن گل مریم سپیدی
بی تو دلم شوری و امیدی
دیگر به دنیا ندارد
دیگر به دنیا ندارد...

همچون نسیم از برم بگذر
یک لحظه در دیده ام بنگر
شاید نشانی زمهر و وفا
گیرم به چشم تو بار دگر...

اشکی که ریزد ز دیده ی من
آهی که خیزد ز سینه ی من
رنگ تمنا ندارد...

Maryam Single

Gole maryam - Taher ghoreyshi

به جان جمله ی مستان که مستم همایون1

ارغوان- هوشنگ ابتهاج -سایه -- Arghavan - Sayeh

Sahar Mohammadi
Shoore Hasti
-
شور هستی
خواننده سحر محمدی
پیانو امیر بهزادی

Shoore Hasti - شور هستی

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

Fereydoon Moshiri-فریدون مشیری

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

Homayoun Shajarian (Nashavad) همایون شجریان - اشارات نظر

Mahmoud Eskandari

Recent comments

Reyhane Yazdanpanah

Mostafa_soleymani

Young Vergg

maryam 912300

Related tracks