[پنج صبح]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
شعر:دی ۹۹

مار توی آستینم بدش میاد از پونه
بونه می گیره دیونه
زمونه تمومه جوونیم و گرفته نشونه 
گونه هایی که خیس تر از لای پاهاشونه
شونه به شونه میارشون تا وسط میدونه جنگ
این بازیِ خونه
یه امر خصوصی دارم بات یار نفوذی
شاید مرگ لبت و بوسید
بفرما رولت روسی
نگایی میگامت تو رو یه لا قبا دیلاق
ما غیر حق و احقاق نکردیم اینم اقراری که نمی کنیم انکار
بشو خیره توی چِشَم
ماشه اول و می کشم
میاد اسلحه رو شقیقه م 
می چشم طعم حقیقت
دقیقا گیره عقیدم
زمین بایره دایره شکلِ داخلِ
کهکشانِ داغِ عین لای پاهای فاحشه
یه خواهشِ پای ناچاری از سر تمنا
اینا مصلحتن اما
شده نوبتت بفرما
توی خواب خوش بمون
نگاه خشکمون به چشم خیسِ خیره گیره
تو سیگارت و بکش من ماشه جای جفتمون
این دستای آلوده س
که اسلحه رو تو دست گرفت
به رُخِت نمیارم رخنه کرده توم ترس
طعم ترس و می چشم و 
دومی رو می کشم
گلو گلوگاه گلوله
تو سرا شلوغه 
پُره عبور و مروره
زیر پاها غروره
می لوله تو لوله 
دودِ دوران بلوغه


سومی رو می کشم
میگی شیطونی جلو آدما خَم نمیشی
وقتی گربه پنجه کشید رد نمیشی
موش فاضلابی حتی اگه ستونم باشی تو  پنجمیشی
چارمی رو می گیرم من سمت قلبم نشونه
این تقاصِ هر دومونه 
حقشه گاییده بشه قلبی که غرق اونه
بخاطر دختری که توی قلب من بود
اگه ماشه رو بچکونم هم قاتلم هم مقتول
ماه منم باشی بازم شق القمر می کنم
مرد و عمل و قول و حرف و
مرگ و خطر
نمیگم ضرب المثل
میدم بت ضرب العجل
عجله داره عجل
منم که شب باس بغل کنم قلم و
قلع و قمع کنم و شهر و خبر کنم که غوطه ور تو قوتیم 
انبار باروتیم
مثل برهوتیم
تو سکوتیم
پاها توی پوتین ولی زیر پای پوتین
تکرار پشت تکرار 
تکرار پشت تکرار
کُس خوار طوطی
پشت خنده های پوچیم
گریه های روتین
تو زمین زمین گیر شدیم ولی
فکر ملکوتیم
خورشیده تابیده سپیده نویده امید و میده
تاریکی رفته
امروز روز منه
یه نور از توی روزنه
رو پیشونیِ منه
پنجه رو نمی کشم
ایستادم رو پنجه ی پا پنجره رو باز می کنم
ساعت پنج صبحِ الان پنجمی رو می کشم

Rokhsareh

12-Panje Sobh

[خنیاگر]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود(با تشکر از نامور)
آهنگساز:امید شاهد
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
بیت باکس:کاتر
شعر:شهریور ۹۹ ویرایش دی ۹۹

اُغُر به خیر مُقُر بیا مَقَرتون کجاس؟
وسط اجتماس
لا به لای واژه هاس
نه بوی خوبه اسکناس
نه خبری از قصه هاس
رپ سلاح نسل ماست
چشای ما تر بود و گلوی تو خشکه 
یه چندتا سرفه
لباس گشادت مخالف عرفه
چشمای تو تنگه ندید نون و سر سفره
شده نفت به نفعت تف بت
دلا راست بشو جلومون
گفتاواز بخون برامون
یاوه گو ما یاغی می خوایم
تو قاری می خوای
قناری می خوای
خنیاگرِ عالی می خوای
قار قار کلاغ و تو این حوالی
بهاری می خوای
یکی چهچهه بزنه بِره
به به و بشنوه بگه
خاک پای مردمم
عوضی اومدی عوضی اشتباه گرفتی
می کنیم پوستت و توی اجتماع قلفتی
وقتی رپ می کردم 
همه بام هِد میزدن هر دم 
من اینقد این کار و می کردم 
گرفتن آرتروز گردن
کلمه جفت و جور می کردم
تو رپ و می دادی گوش و من رپ و می کردم
شاید واسه ی همینه همه ی شعرامون بی پردن


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی


بیتا خانم پا می داد و رایگان می کردم
من قد سِنِت دفتر شعر بایگانی کردم
بیتا کیه شریک جرمته یا زیدته؟
یه آکله ی باکره
مادر فولاد زره
شریک جدید دزدای شهر و 
رفیق شفیق قافله
طبل جنگه حق علیه باطله
خودکار من حاضره 
ورق ناظره
جوهرش جواهره
صبر کنین تا من رپ کنم 
واست کلمه بپیچم رد کنم
کلی رپر پَپِه رو پرت کنم
کاسه کوزه شونو جمع کنم
بسه حرف صدتا یه غاز
مطربای دردسر ساز
بخونید آواز 
بنال چی میخوای باز؟
می خوام یه بیت ساز
با چندتا کیک ساز مخالف بزنه اگه نبود قانع ام به بیت باکس
رپ بیان درد
امید با رپ جوانه زد
جهان جهل جریح از هر کجای جنگ برای حق
سنگِ پیش پای لنگ 
توی عرصه های تنگ
رپ برام یه درسه
که عُرضه داره عَرضه کنه اعتقاد و 
بی ترس و لرزه
چقد می ارزه؟
باس قلم شه قلمی که بخواد بترسه
تو شازده ای نه شاعر نشو وارد این عَرصه


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی


دنبال پولی و شهرتی می دونم 
شَدید
ریشه کن شُدید
میشه هم جوید 
علفِ خرسه 
خطاها خطای دیده
صدای من نرسید به گوش همشهریم
میشه غم شبیه م
دست کم میگیری 
تو شعر خط و نشون می کشی
از کی خط میگیری؟
اگه از اجتماع باشه من خط فقر و دارم
اگه عاشقونه باشه از خط چشم یارم
تو رفتی دفنی لا خاطرات سرنوشتِ تارم
خودت گفتی طرفدارمی من مدرکش رو دارم
چی بود تو مشکلت؟
زندگی دروغی زیباس عین چشم خوشکلت
چه ربطی به بحث داره؟
اصلا رپ چیه اینقد حرف داره؟
رپ یه سبک خاصِ واسم همیشه بازم
حتی مسیحی هم میشدم من پاپ رو نمی خواستم
اوجِ بدون باله
صوتِ یه قومِ لاله
لالایی پدر واسه اون که مادر نداره
رپ یعنی یه معجزه واسه اون که باور نداره
هر رپر یه فردوسیه هر ترک یه شاهنامه
این یه شاهکاره 
روی مخ شما شاتگا‌نه
منم مسلح به ادبیات بی ادبیم حاجی فاک داره


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی

10-Khonyagar

[بیدمجنون]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود
آهنگساز:نیکوتین
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
شعر:فروردین ۹۵ ویرایش فروردین ۱۴۰۰

تو یه باغ کوچیک میون یه دشت سرسبز
بین خنده ی غنچه و اشک شبنم
کنار یه برکه ی پُر از آب
بغل سیبای جوون و 
بید مجنونِ مجذوب یه دونه 
درخت سیب کهن سال
برکه ی بکر آب زلال
سمت باغ و گلا یه جوی جاری
یه روز عالی
برکه عاشق بارون
بارون میباره آروم
آروم میگیره با اون
بارون عاشق باغبون پیر بود
باغبون قصه دلش جای دیگه گیر بود
باغ پُر بار و می خواست
میوه ها رو می خواست
دَم از آدمیت میزد چیدن سیبا رو می خواست
بید مجنون، مجنون سیب پیره
سیبه دلش پیش گنجشکه گیره
شکوفه رو موهاش نمی شینه
شکوه و تو موهاش نمی بینه
کسی جز بید مجنون
دزدیده از اون نگاهش و 
بید مجنونم بید لیلی کو؟
ببین لیلی کوه به کوه نمیرسه
دستم به میوه هات نمیرسه
میوه هات نمیرسه به انتهای قصه


این یعنی مخالف عرف بسه سرپیچی
اصلا سهم من هیچی
اگه محصول ندی محصور میشی
از همه طرد میشی و
بعدش مرگ تدریجی
توی باغی که باقی توی باغ نبودن
بید مجنون و برکه دیگه شاد نبودن
من بید مجنونم تو مجنون کی هستی؟
بگو بینم به پای کدوم لیلی ای نشستی؟
نفس کشیدنت و مدیون کی هستی؟
برکه میگه بارون آروم قالمون
گذاشت قانونِ عشق همینه
برکه گریه میکنه
به خشک شدن چشماش برکه فکر نمیکنه
صدای گریه ی برکه به باغبون میرسه
درختا میگن باغبون به دادمون میرسه
بید گفت درختا وقتش نیست که شونه خالی کنیم
خودمون یه کاری کنیم
اشک برکه رو می بینیم
امروز پشت هم نباشیم
فردا پشت هم می میریم
باغبون و ول کنید
فکرِ بکری کنید
برید فکر برکه کنید
به هم تکیه نکنید
تکه تکه میشید
عشق و زنده کنید


پچ پچ باغبونا بوی کینه میده
یکی میگه 
درختی می مونه که میوه میده
باغبون میگه
توی باغمون میوه
کم شده آخه آسمون دیگه واسمون نمی باره
قبلِ اینکه آبای برکه کمتر بشن
باید سیب پیر و بید مجنون پرپر بشن
اون گوشه ی باغ بید دلش گیره
سیبِ بی ثمر و پیره
رو به سیب میگه
سیب من تو هفتا سین هفت سین سینه می
محدوده ی منی
معنی میهنی
وطن این تنی
تو از توطئه ی باغبونا بی خبری
میگن سایه ت سنگینه چون همیشه بی ثمری
باردار نشی من آبستن دردم
به پات سوختم ببین خاکستر سردم
پیرم در اومد دیگه جوونه رو بزن
بانوی من سنگ دل شو شکوفه رو بزن
یه سیب بنداز زمین بانو نرو
بذار باغبون کشف بکنه جاذبه رو
از این جاده نرو
جای من و خالی کن روی شاخه ی پُره خیالیت
کوچ کن از این حوالی


بید مجنون دیونه با خبر میشه
داره تن همسایه ش مهمون تبر میشه
صدای خنده میاد
با تبر و اره میاد
کاری از من بر نمیاد
ابر لعنتی ببار باغبون و خیس کن
از بیخ و بُن و ریشه باغبون و نیست کن
باد تو شروع به وزیدن کن
عزیزم رو تکه تکه کردن
تو عطش داری داغی 
یاغی عروس این باغی
نفس نفس زدن تو نفس گیره
تا تنت تو حجله ی تبر میره
سیب پیر به گنجشک گفت
پرواز بکن بکن بالت و باز
گنجشک بهش گفت
خوب خونه خرابم کردی باغت آباد
گنجشکا از روی شاخه ها پریدن
بال زدن بالا رفتن حالمون و دیدن
بال بال زدیم و بالمون و چیدن
باغبون از این بهشت پرتم نکن
آدم آدم شو طردم نکن
ذغال فروشای شهر کارشون شد سکه
قربانیِ عشق شدن باغبون و بارون و باغ و بید و برکه

09-Bide Majnoon

[هردمبیل]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود و تیر
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:محمدرضا فلاح
شعر:بهمن ۹۹

ببین گلم جوونی کردم پیر
من که کلا لنگم تو این هردمبیل
خودم از بهمن می کشم قلبم تیر
هم رنگ تو بود اون که ننگ تو بود
شکست شیشه ی عمرت و یه سنگ صبور
خواسته هات گمن توی نیازای شدیدم
جدیدا عزیزم میگی بی من اشک میریزی 
وانمود می کنم اون پیازا رو ندیدم
چه آشی واسم پختی
یه پیالش و بریز توی کاسه ی صبرم
پیاز داغ و بریز کف دستای سردم
تو خواب غفلتی چقد سخته تعبیرت
تحت تاثیرت بودم
هم بندت بودم هم همبندت 
از کوره در رفتی من تحت تعقیبت
کیف و کوک می کنم و ساز مخالف میزنم
باد موافق می وزه
وقتشه دلم و به دریا بزنم روی کلکای تو
الان پای تو
منه خام سوختم ما و جرمامون پای دار
خروسای بی محلن مرغای ماهی خوار
من که شیش میزنم تو رفیق شیشمی
حتی شیش تیغ کنم بازم تو بیخ ریشمی
بگو گلم ریخته کدومش کنار تختت
لخته خون من یا موهای لختت


نشسته غم روی این قلبِ تیره و تار
پریده رنگ از لب بوم این رخسار
جونم به لب رسید بم جون بده با لب هات
به دنیای تاریکم نور بده با چشمات
منی که از خودمم قطع امید کردم
شدم یه جون پیر  و خسته و بی رمق
بین این بیمارها
این همه تیمار دار
من فقط دنبال دست تو می گردم
دلت سیاه بود بیخود هی به دلم صابون زدم
که هرچی هست کنارش از همیشه آروم ترم
واسم مثل گل بودی،تا فهمیدم پوچی
با آتیش قلبم زدم تو بارون قدم


یادمه سرباز بودم بی بی می گفت پسرم تو شاه قلبمی
گیشنیزا رو پاک میکرد
یاد می کرد 
از اونی که رفته و خاطره م و خاک می کرد
می گفت دل نده به اون که از خشت اول کجه
چندتا آجر رجه
کج و معوجه
تنه لبه تیغه نَمه نَمه دیده
دیگه غمه همه گیره
الان پیک اوله
کُت تنشه اونی که رو به غم نده
یه روز همه کس خدا میشه اونی که بی کسه
عشق مقدسه
بی بی جون من بسه
نصیحت نکن
پیک شادی تو دور همی بود نه تو مدرسه
به تو یقین دارم به خودم مشکوک
چشام آب نمی خوره خودم مشروب
حرفاش کشک بود
یه وجب روغن داشت
آشی که پخته بود طعمش تلخ بود

08-Hardambil

Single

Leser Pêyi Xom

Gring

Sasan Sunami - Koole poshti

[اهریمن_پایان]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: خرداد ۱۴۰۱


زبان زبانه کشید زمان رو به زواله
زیانه تازیانه 
زوارا در رفته
تاریخ یه سطل آشغالِ ظلمه پُره زباله
گشنه ها سیر شدن از چشم تر
سیرا میشن گشنه تر
ماشه میشه ضامن قدرت
رسانه مهلت می گیره
با تنی تمیز و باطنی کثیف
واسه تطهیر ظاهر ظلمت
عشق به قلب ما جلا بود
نقطه عطف ماجرا تو عمق درد مادرا
با خِفَت تو خواب غفلت عابرای برده
لالا لالا لاله های لالِ لای نرده
آزادی یه آمالِ مالامال درده
تو پاییزای زرده
نوید بهار و دادن خیره به زمستون
زندگی تیره تیرِ تو تیرِ
از سینه ی مادر تا سینه ی قبرستون
تومن گرفت قلاده جای پلاک
من، تو افتاد دو تا لاله روی خاک
عُشاق مشتاقِ آغوش 
کی میشه فرصت؟
قدرت به ندرت به عشق می داد مهلت
تو رکود عشق و خنده
با سکوت کر کننده ی درنده
اونی که کوتاه نیومد سر بلنده
نگو آزادی دوره گلم
دختر بهار بیا تا آغوش و خونه کنم
روی شونه هام مویه بکن موهات و شونه کنم
برای بوسیدنت گونه رو بونه کنم
پشت میله ی مژه حبس نگاه بی عشقت
دیده های خوشکلت و دیدگاه زشتت
وقتی معنی آزادی رو خوب درک می کنی
که فریاد آزادی بده حتی مردمک چشمت
زیر آوار غم میرم
آواره ای میهن
روزی که آزادی بشه آوای هم میهن
میشه پایان اهریمن



13 - Ahriman(Payan) [prod.faghan]

[بُهتون]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: مرداد ۱۴۰۰


علف هرزم آفت مزرعه م
من پُره حسرتم
قلبم و پس زدن
زیبا نیستم عین مریم و نسترن
حرف نمی زنن 
سکوت می شنوی تو لب که می زنن
سایه ی همسایه شد سنگین رو سرم
لاجرم منم و یه قلب بی جنم
پشت شیشه های دودی یه پنجره ی چوبی
یه گل مریم پشت نرده ها با توری
بین من و مریم فقط درای قفله
زیبای خفته
تف به اون چشای تحفه
در اورده کفرم و اون حرفای مفتت
متنفرم از اون نگاه مغرورت و
چشمای معصومت و 
صدای مغمومت 
از این همه زیبایی چی بوده منظورت؟
آخ چقد زیبایی مریم
یه تیر خلاص زدم به ندای قلبم
دست نگه دار گل گبر سربار
عرض اندام نکن 
درکت هر بار سخت تر می شد
تو رو باکره می دیدن من و هرزه هربار
طرفدار تو بودن طلبکارِ من
تلمبارِ غم رو هم 
له شده روی تن لگدمال من
مریم هیچ عابری من و ندید
تو من و نده فریب 
می دونم بعیده عشق و بهم بده نوید 
تو رو همه دوست دارن با اون تن سفید
از خشکسالی سراب و عطش چی می دونی؟
از ترکیدن تن تو تگرگ چی می دونی؟
از هرزگی کردن علف چی می دونی؟
از این عابرای بی شرف چی می دونی ؟
یه روزی این تن پیر می زنه جوونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


خلاصِ کار عشق لا دردا خلاصه
نفرت و جا دادی تو این قلب قراضه
هر دومون اسیر یه بند بودیم رفیق
قاضی شدی گفتی مرغ همسایه غازه


ببین علف هرز من و ببخش
طلب اشک می کنم با کلی خشم
تو اون ور شیشه هایی
پیش پایی می بیننت و 
ریشه هایی که زمین گیر میشه گاهی
با کدوم هدف آخه تو تیررسشون 
تو دامنه ی بهتونی؟
مثل گوشت قربونی میشی واسه مهمونی
کدوم شرف داره 
هرزه ی آزاده یا باکره ی زندونی؟
بگو چرا حیرونی؟
قضاوت نکن 
صدای دهل فقط بوده از دور خوش
تو این خونه رو فحش می دادی و 
ما توش رشد کردیم
تو چنگال چرک یه گوژ پشت
تو با عابرای کوچه و بوی جوی مولیان
آدمای این خونه مثل مالیخولیان
فراری از خوبیان از داس های خونیان
تو اون ور شیشه ها فقط حرف میزنی
نمی دونی ما اسیر دست اهریمنیم
گهگداری می کنه پنجره رو باز
تا نفس بکشیم در حد یه نیاز
آزار می بینم که آزاد ترینی
عدالت نبوده رفیق هرگز این قیاس
تو با ابر و باد و مه و خورشید و فلک
من با عجز و آه و غم و غربت و کلک
به جرم جَرگه بودن گیر زنجیر
آب و جرعه جرعه میده جیره بندی
سنجید سنگ دلی و دل و رنجید 
به ما کلی خندید
از گریه های هر روز زلفا چی می دونی؟
از زوزه و پوزه ی گرگا چی می دونی؟
از عشق ورزیدن لای ظلما چی می دونی؟
از به ته خط رسیدن دنیا چی می دونی؟
یه روزی آزاد می شیم میریم از این خونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


خلاصِ کار عشق لا دردا خلاصه
نفرت و جا دادی تو این قلب قراضه
هر دومون اسیر یه بند بودیم رفیق
قاضی شدی گفتی مرغ همسایه غازه



03 - Bohton [prod.faghan]

Jangjoo (Produced By Navid Alb

Reza Tesla Featuring Shano , Mehvar & SaeeDSP --- Tale E Nahs
Produced By Spad
Label : Jadval

08-Hardambil

Mahmoud

Related tracks