[پنج صبح]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
شعر:دی ۹۹

مار توی آستینم بدش میاد از پونه
بونه می گیره دیونه
زمونه تمومه جوونیم و گرفته نشونه 
گونه هایی که خیس تر از لای پاهاشونه
شونه به شونه میارشون تا وسط میدونه جنگ
این بازیِ خونه
یه امر خصوصی دارم بات یار نفوذی
شاید مرگ لبت و بوسید
بفرما رولت روسی
نگایی میگامت تو رو یه لا قبا دیلاق
ما غیر حق و احقاق نکردیم اینم اقراری که نمی کنیم انکار
بشو خیره توی چِشَم
ماشه اول و می کشم
میاد اسلحه رو شقیقه م 
می چشم طعم حقیقت
دقیقا گیره عقیدم
زمین بایره دایره شکلِ داخلِ
کهکشانِ داغِ عین لای پاهای فاحشه
یه خواهشِ پای ناچاری از سر تمنا
اینا مصلحتن اما
شده نوبتت بفرما
توی خواب خوش بمون
نگاه خشکمون به چشم خیسِ خیره گیره
تو سیگارت و بکش من ماشه جای جفتمون
این دستای آلوده س
که اسلحه رو تو دست گرفت
به رُخِت نمیارم رخنه کرده توم ترس
طعم ترس و می چشم و 
دومی رو می کشم
گلو گلوگاه گلوله
تو سرا شلوغه 
پُره عبور و مروره
زیر پاها غروره
می لوله تو لوله 
دودِ دوران بلوغه


سومی رو می کشم
میگی شیطونی جلو آدما خَم نمیشی
وقتی گربه پنجه کشید رد نمیشی
موش فاضلابی حتی اگه ستونم باشی تو  پنجمیشی
چارمی رو می گیرم من سمت قلبم نشونه
این تقاصِ هر دومونه 
حقشه گاییده بشه قلبی که غرق اونه
بخاطر دختری که توی قلب من بود
اگه ماشه رو بچکونم هم قاتلم هم مقتول
ماه منم باشی بازم شق القمر می کنم
مرد و عمل و قول و حرف و
مرگ و خطر
نمیگم ضرب المثل
میدم بت ضرب العجل
عجله داره عجل
منم که شب باس بغل کنم قلم و
قلع و قمع کنم و شهر و خبر کنم که غوطه ور تو قوتیم 
انبار باروتیم
مثل برهوتیم
تو سکوتیم
پاها توی پوتین ولی زیر پای پوتین
تکرار پشت تکرار 
تکرار پشت تکرار
کُس خوار طوطی
پشت خنده های پوچیم
گریه های روتین
تو زمین زمین گیر شدیم ولی
فکر ملکوتیم
خورشیده تابیده سپیده نویده امید و میده
تاریکی رفته
امروز روز منه
یه نور از توی روزنه
رو پیشونیِ منه
پنجه رو نمی کشم
ایستادم رو پنجه ی پا پنجره رو باز می کنم
ساعت پنج صبحِ الان پنجمی رو می کشم

Rokhsareh

12-Panje Sobh

[خنیاگر]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود(با تشکر از نامور)
آهنگساز:امید شاهد
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
بیت باکس:کاتر
شعر:شهریور ۹۹ ویرایش دی ۹۹

اُغُر به خیر مُقُر بیا مَقَرتون کجاس؟
وسط اجتماس
لا به لای واژه هاس
نه بوی خوبه اسکناس
نه خبری از قصه هاس
رپ سلاح نسل ماست
چشای ما تر بود و گلوی تو خشکه 
یه چندتا سرفه
لباس گشادت مخالف عرفه
چشمای تو تنگه ندید نون و سر سفره
شده نفت به نفعت تف بت
دلا راست بشو جلومون
گفتاواز بخون برامون
یاوه گو ما یاغی می خوایم
تو قاری می خوای
قناری می خوای
خنیاگرِ عالی می خوای
قار قار کلاغ و تو این حوالی
بهاری می خوای
یکی چهچهه بزنه بِره
به به و بشنوه بگه
خاک پای مردمم
عوضی اومدی عوضی اشتباه گرفتی
می کنیم پوستت و توی اجتماع قلفتی
وقتی رپ می کردم 
همه بام هِد میزدن هر دم 
من اینقد این کار و می کردم 
گرفتن آرتروز گردن
کلمه جفت و جور می کردم
تو رپ و می دادی گوش و من رپ و می کردم
شاید واسه ی همینه همه ی شعرامون بی پردن


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی


بیتا خانم پا می داد و رایگان می کردم
من قد سِنِت دفتر شعر بایگانی کردم
بیتا کیه شریک جرمته یا زیدته؟
یه آکله ی باکره
مادر فولاد زره
شریک جدید دزدای شهر و 
رفیق شفیق قافله
طبل جنگه حق علیه باطله
خودکار من حاضره 
ورق ناظره
جوهرش جواهره
صبر کنین تا من رپ کنم 
واست کلمه بپیچم رد کنم
کلی رپر پَپِه رو پرت کنم
کاسه کوزه شونو جمع کنم
بسه حرف صدتا یه غاز
مطربای دردسر ساز
بخونید آواز 
بنال چی میخوای باز؟
می خوام یه بیت ساز
با چندتا کیک ساز مخالف بزنه اگه نبود قانع ام به بیت باکس
رپ بیان درد
امید با رپ جوانه زد
جهان جهل جریح از هر کجای جنگ برای حق
سنگِ پیش پای لنگ 
توی عرصه های تنگ
رپ برام یه درسه
که عُرضه داره عَرضه کنه اعتقاد و 
بی ترس و لرزه
چقد می ارزه؟
باس قلم شه قلمی که بخواد بترسه
تو شازده ای نه شاعر نشو وارد این عَرصه


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی


دنبال پولی و شهرتی می دونم 
شَدید
ریشه کن شُدید
میشه هم جوید 
علفِ خرسه 
خطاها خطای دیده
صدای من نرسید به گوش همشهریم
میشه غم شبیه م
دست کم میگیری 
تو شعر خط و نشون می کشی
از کی خط میگیری؟
اگه از اجتماع باشه من خط فقر و دارم
اگه عاشقونه باشه از خط چشم یارم
تو رفتی دفنی لا خاطرات سرنوشتِ تارم
خودت گفتی طرفدارمی من مدرکش رو دارم
چی بود تو مشکلت؟
زندگی دروغی زیباس عین چشم خوشکلت
چه ربطی به بحث داره؟
اصلا رپ چیه اینقد حرف داره؟
رپ یه سبک خاصِ واسم همیشه بازم
حتی مسیحی هم میشدم من پاپ رو نمی خواستم
اوجِ بدون باله
صوتِ یه قومِ لاله
لالایی پدر واسه اون که مادر نداره
رپ یعنی یه معجزه واسه اون که باور نداره
هر رپر یه فردوسیه هر ترک یه شاهنامه
این یه شاهکاره 
روی مخ شما شاتگا‌نه
منم مسلح به ادبیات بی ادبیم حاجی فاک داره


ما دردا رو داد می زدیم لعنتی
فریادِ پُره حسرتیم
ندادی مُهلتی پی لکنتی
تو قید و بند قدرتی
سکوت مطلقی
ما عاشق رپ فارسیم النَکاح و سنتی

10-Khonyagar

[بیدمجنون]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود
آهنگساز:نیکوتین
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
شعر:فروردین ۹۵ ویرایش فروردین ۱۴۰۰

تو یه باغ کوچیک میون یه دشت سرسبز
بین خنده ی غنچه و اشک شبنم
کنار یه برکه ی پُر از آب
بغل سیبای جوون و 
بید مجنونِ مجذوب یه دونه 
درخت سیب کهن سال
برکه ی بکر آب زلال
سمت باغ و گلا یه جوی جاری
یه روز عالی
برکه عاشق بارون
بارون میباره آروم
آروم میگیره با اون
بارون عاشق باغبون پیر بود
باغبون قصه دلش جای دیگه گیر بود
باغ پُر بار و می خواست
میوه ها رو می خواست
دَم از آدمیت میزد چیدن سیبا رو می خواست
بید مجنون، مجنون سیب پیره
سیبه دلش پیش گنجشکه گیره
شکوفه رو موهاش نمی شینه
شکوه و تو موهاش نمی بینه
کسی جز بید مجنون
دزدیده از اون نگاهش و 
بید مجنونم بید لیلی کو؟
ببین لیلی کوه به کوه نمیرسه
دستم به میوه هات نمیرسه
میوه هات نمیرسه به انتهای قصه


این یعنی مخالف عرف بسه سرپیچی
اصلا سهم من هیچی
اگه محصول ندی محصور میشی
از همه طرد میشی و
بعدش مرگ تدریجی
توی باغی که باقی توی باغ نبودن
بید مجنون و برکه دیگه شاد نبودن
من بید مجنونم تو مجنون کی هستی؟
بگو بینم به پای کدوم لیلی ای نشستی؟
نفس کشیدنت و مدیون کی هستی؟
برکه میگه بارون آروم قالمون
گذاشت قانونِ عشق همینه
برکه گریه میکنه
به خشک شدن چشماش برکه فکر نمیکنه
صدای گریه ی برکه به باغبون میرسه
درختا میگن باغبون به دادمون میرسه
بید گفت درختا وقتش نیست که شونه خالی کنیم
خودمون یه کاری کنیم
اشک برکه رو می بینیم
امروز پشت هم نباشیم
فردا پشت هم می میریم
باغبون و ول کنید
فکرِ بکری کنید
برید فکر برکه کنید
به هم تکیه نکنید
تکه تکه میشید
عشق و زنده کنید


پچ پچ باغبونا بوی کینه میده
یکی میگه 
درختی می مونه که میوه میده
باغبون میگه
توی باغمون میوه
کم شده آخه آسمون دیگه واسمون نمی باره
قبلِ اینکه آبای برکه کمتر بشن
باید سیب پیر و بید مجنون پرپر بشن
اون گوشه ی باغ بید دلش گیره
سیبِ بی ثمر و پیره
رو به سیب میگه
سیب من تو هفتا سین هفت سین سینه می
محدوده ی منی
معنی میهنی
وطن این تنی
تو از توطئه ی باغبونا بی خبری
میگن سایه ت سنگینه چون همیشه بی ثمری
باردار نشی من آبستن دردم
به پات سوختم ببین خاکستر سردم
پیرم در اومد دیگه جوونه رو بزن
بانوی من سنگ دل شو شکوفه رو بزن
یه سیب بنداز زمین بانو نرو
بذار باغبون کشف بکنه جاذبه رو
از این جاده نرو
جای من و خالی کن روی شاخه ی پُره خیالیت
کوچ کن از این حوالی


بید مجنون دیونه با خبر میشه
داره تن همسایه ش مهمون تبر میشه
صدای خنده میاد
با تبر و اره میاد
کاری از من بر نمیاد
ابر لعنتی ببار باغبون و خیس کن
از بیخ و بُن و ریشه باغبون و نیست کن
باد تو شروع به وزیدن کن
عزیزم رو تکه تکه کردن
تو عطش داری داغی 
یاغی عروس این باغی
نفس نفس زدن تو نفس گیره
تا تنت تو حجله ی تبر میره
سیب پیر به گنجشک گفت
پرواز بکن بکن بالت و باز
گنجشک بهش گفت
خوب خونه خرابم کردی باغت آباد
گنجشکا از روی شاخه ها پریدن
بال زدن بالا رفتن حالمون و دیدن
بال بال زدیم و بالمون و چیدن
باغبون از این بهشت پرتم نکن
آدم آدم شو طردم نکن
ذغال فروشای شهر کارشون شد سکه
قربانیِ عشق شدن باغبون و بارون و باغ و بید و برکه

09-Bide Majnoon

[هردمبیل]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود و تیر
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:محمدرضا فلاح
شعر:بهمن ۹۹

ببین گلم جوونی کردم پیر
من که کلا لنگم تو این هردمبیل
خودم از بهمن می کشم قلبم تیر
هم رنگ تو بود اون که ننگ تو بود
شکست شیشه ی عمرت و یه سنگ صبور
خواسته هات گمن توی نیازای شدیدم
جدیدا عزیزم میگی بی من اشک میریزی 
وانمود می کنم اون پیازا رو ندیدم
چه آشی واسم پختی
یه پیالش و بریز توی کاسه ی صبرم
پیاز داغ و بریز کف دستای سردم
تو خواب غفلتی چقد سخته تعبیرت
تحت تاثیرت بودم
هم بندت بودم هم همبندت 
از کوره در رفتی من تحت تعقیبت
کیف و کوک می کنم و ساز مخالف میزنم
باد موافق می وزه
وقتشه دلم و به دریا بزنم روی کلکای تو
الان پای تو
منه خام سوختم ما و جرمامون پای دار
خروسای بی محلن مرغای ماهی خوار
من که شیش میزنم تو رفیق شیشمی
حتی شیش تیغ کنم بازم تو بیخ ریشمی
بگو گلم ریخته کدومش کنار تختت
لخته خون من یا موهای لختت


نشسته غم روی این قلبِ تیره و تار
پریده رنگ از لب بوم این رخسار
جونم به لب رسید بم جون بده با لب هات
به دنیای تاریکم نور بده با چشمات
منی که از خودمم قطع امید کردم
شدم یه جون پیر  و خسته و بی رمق
بین این بیمارها
این همه تیمار دار
من فقط دنبال دست تو می گردم
دلت سیاه بود بیخود هی به دلم صابون زدم
که هرچی هست کنارش از همیشه آروم ترم
واسم مثل گل بودی،تا فهمیدم پوچی
با آتیش قلبم زدم تو بارون قدم


یادمه سرباز بودم بی بی می گفت پسرم تو شاه قلبمی
گیشنیزا رو پاک میکرد
یاد می کرد 
از اونی که رفته و خاطره م و خاک می کرد
می گفت دل نده به اون که از خشت اول کجه
چندتا آجر رجه
کج و معوجه
تنه لبه تیغه نَمه نَمه دیده
دیگه غمه همه گیره
الان پیک اوله
کُت تنشه اونی که رو به غم نده
یه روز همه کس خدا میشه اونی که بی کسه
عشق مقدسه
بی بی جون من بسه
نصیحت نکن
پیک شادی تو دور همی بود نه تو مدرسه
به تو یقین دارم به خودم مشکوک
چشام آب نمی خوره خودم مشروب
حرفاش کشک بود
یه وجب روغن داشت
آشی که پخته بود طعمش تلخ بود

08-Hardambil

Jonoun 
Prod: Madness & Saleck & Iliad
Mix & Master: Madness Record

Jonoun

Saleck - Intro

[این به اون در]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: قصاص
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: مهر ۱۴۰۱


ما فرق داریم با هم
خشکمون زد و چشممون تر و دندمون نرم
دنبال خونه ما خونه این به اون در

رو پیشونیم جای عَرقِ عِرقه
دنیامون پره فرقه یه فقره ش فرقه
پاره پوره ایم پره بونه ایم
عاشق مشت محکم زیر چونه ایم
از هم متنفر عین مار و پونه ایم
اونا برجاتو زدن
تو سر برج نرسیده برجکمو زدی
این به اون در
من و نقد نکن لعنتی خورده خوردم
میخکوب نمیشیم چون چهارپامون نعله
شما یکی به نعل میزدی و یکی به میخ
ما به پای نه می میریم ولی نمیگیم بله
شما مردا رو تیر میزدی زنا رو سیخ
ما ها نَقلی هرگز نمی کردیم تا بشیم نُقل مجلس
شما مثل نقل نبات عُقده از چشم
داره می ریزه هر روز کنج قلبت
شما جمعتون جمعِ چپتون پره
ککتون نمیگزه خره تو خره
قمه تو تنه هم وطنه گوشاتون کره
تنتون طعم خون میده و غمتون کمه
ما ها مجنونیم تلخیم با شیرین قهریم
شما جاکشا گوشت تلخ شیرین عقلین
گیریم گریم کردین و
پاهاتونو دراز تر ازگیلیم کردین
لقمه ی چرب تر یا مشکل کمتر
معلوم هست دنبال چی می گردین؟

ما فرق داریم با هم
خشکمون زد و چشممون تر و دندمون نرم
دنبال خونه ما خونه این به اون در

ما دل می دادیم می داد قلبمون تاوان
دلت مرد و یخ زد زیر بهمن و آوار
تنها نقطه اشتراکمون تقریبا تقویمه
که بازم کلی فرق دارن با هم بهمن و آبان
آبادی خراب شده قبرستون آباده
این به اون در
دانشجو حبس شده دانشگاه آزاده
این به اون در
رفیقام انگشت شمار
رفیقات انگشت نمان
این به اون در 
برادرات مُشتی مسئول و مدیرن
چون دستور و می گیرن
برادرام مَشتین مسعود و مبینن
این به اون در
مردا با دردا تو جبهه می میرن 
نامردا با نقدامون جبهه می گیرن
طرف ما که اوضاع جور نمیشه 
طرف شما تلف نمیشه جون نمیده
پس آبمون با هم تو یه جوب نمیره
چنگا رو میکشن رو پاهای لنگا
سنگا پرت میشن ماییم پیروز جنگا
رنگا عوض میشن درست سر بزنگاه
توی تنگنا در میارین ادای تنگا
این به اون در
اومد پیرمون در تو جنگ نا برابر
تو یه مخلوقی با رخساره ی اهریمنی
من خالق رخساره و اهریمنم این به اون در

ما فرق داریم با هم
خشکمون زد و چشممون تر و دندمون نرم
دنبال خونه ما خونه این به اون در

تو میگی بی تو فغان
من میگم بیتِ فغان
این به اون در

برنو

01 - In Be On Dar [prod.faghan]

این منم
آهنگساز : دیفرنت ریسک
میکس و مستر : عارف اف.بی.آر
لینک دریافت : http://www.mediafire.com/download/z5o62295h0lqwj0/In+Manam_Hamzad+%28Composed+By+Different+Risk%29%287%29.mp3

In Manam Hamzad (Composed By Different Risk)

Arnik x Faghan X Surenzo - Khial

Ashioone

Eghma

من یه بزرگ مرد کوچیک//که نمیشم هرزه زوری
هرچقدم پشتمو خاکی کنی بازم سرپام//یه دنیا خندست واست اشکام
گاف ندادم زیر منت هیچ کسی نرفتم//یاد گرفتم از بی کسی نترسم و
بزرگ باشم که هیچوقت نرسه بهم دست کوچیکا//رفیقم بعد خدا صدام که وصل رو بیتا
یه بزرگ مردم با قلب ترک خوردم//جون میکنم با اینکه میدونم قبله اینکه برسم به هدف مردم
احمقا انتظار دارن بترسم از خطر عمرا
من سرو جلو هیچ آشغالی خم نکردم//رئیس خودم بودمو نشد تر لبم په
واسه چشم گفتن و برده شدن//من عاشق خودمم رو دیوار اتاق پوستر شده عکس خودم
به پناهی گوش دادم این دستمو گرفته دست خودم//از همه حتی از خودمم دیگه خسته شدم

من اون بزرگیم که کوچیک نمیشه//هیچ چشمیو زوری نمیگه
مثل یه دیوونه همیشه میخنده//بیخیال همه چی وقتی که میجنگه
من هیچوقت کوچیک نمیشم//هیچ چشمیو زوری نمیگم
مثل یه دیوونه همیشه میخندم//بیخیال همه چی وقتی که میجنگم

از خودم قول گرفتم نگه دارم همیشه بالا سرمو//همیشه دوس داشتم اون که نشسته بالا سرمو
سرم  پایینه ولی ترسی ندارم از گنده لاتی//چون که میدونم زیر خاکم فوقش داشی
دوتا پا دارم که             عوضش نمیکنم با ماشینای خوشگل//هیچ موقع خودمو خورد نکردم واسه دافیای کسشر
من مینازم به منش هیپ هاپیم//با زندگیم بازی کردم با اینکه میدونستم نیست بازی
حتی رفیقام دشمنی کردن در حقم//سکوت میکردم  فکر میکردن نفهمم
آره باخت زیاد دادم اما الان فرق کرده اوضا//مردونگیو هدیه دارم از روزگار بدم که داشتمو بستم به تخمام
به قول یه بزرگ دیگه الان شدم یه درخت تو کویر//تنهای تنها  فقط یه قلب بامه که گرفته عجیب
ولی هنو سرپام

من اون بزرگیم که کوچیک نمیشه//هیچ چشمیو زوری نمیگه
مثل یه دیوونه همیشه میخنده//بیخیال همه چی وقتی که میجنگه
من هیچوقت کوچیک نمیشم//هیچ چشمیو زوری نمیگم
مثل یه دیوونه همیشه میخندم//بیخیال همه چی وقتی که میجنگم

من بزرگم به اندازه دونه های اشک یه مادر//به اندازه یه قله که توی لعنتی ریز میبینیش ، تلخ نگاهم
به پای این بزرگی خیلی چیزام رفته به باد په//من تو تک تک باختام بردو دیدم و سخته ببازم حالا
من جای بقیه خودمو دور میزنم ، پک میزنم//میفرستم پیش خدا آرزوهامو 
یه رویا پردازم ولی میکشم این رویاهای لعنتیمو//بدون نگاه کردن میگیرم دستای عقبیمو
با اینکه میدونم توشونه خنجرا رو میبینم//و بازم زندگی میکنم رو مود ابلها
سرود احمقا دائما رو لبم زمزمه میشه//و مغزم از آشوب و ولوله میگه
اینجا خبری از چلچله نیست که
تاریک راهم و ادامه میدم با نور قلبم فقط

من اون بزرگیم که کوچیک نمیشه//هیچ چشمیو زوری نمیگه
مثل یه دیوونه همیشه میخنده//بیخیال همه چی وقتی که میجنگه
من هیچوقت کوچیک نمیشم//هیچ چشمیو زوری نمیگم
مثل یه دیوونه همیشه میخندم//بیخیال همه چی وقتی که میجنگم

10-Khonyagar

Mahmoud

Recent comments

mobinn

Related tracks