خبر آزادی میرسه به خونه

فغان جان عالییی 🔥✌️✌️✌️🔥🔥🕊️🩸🌱

این یکی رو خیلی زیاد بودم

[پنج صبح]

مجموعه:رخساره
کلام:محمود
آهنگساز:منکر
مهندسی صدا:نویان
ضبط:استودیو گرند
عکاس:مسعود نادری
شعر:دی ۹۹

مار توی آستینم بدش میاد از پونه
بونه می گیره دیونه
زمونه تمومه جوونیم و گرفته نشونه 
گونه هایی که خیس تر از لای پاهاشونه
شونه به شونه میارشون تا وسط میدونه جنگ
این بازیِ خونه
یه امر خصوصی دارم بات یار نفوذی
شاید مرگ لبت و بوسید
بفرما رولت روسی
نگایی میگامت تو رو یه لا قبا دیلاق
ما غیر حق و احقاق نکردیم اینم اقراری که نمی کنیم انکار
بشو خیره توی چِشَم
ماشه اول و می کشم
میاد اسلحه رو شقیقه م 
می چشم طعم حقیقت
دقیقا گیره عقیدم
زمین بایره دایره شکلِ داخلِ
کهکشانِ داغِ عین لای پاهای فاحشه
یه خواهشِ پای ناچاری از سر تمنا
اینا مصلحتن اما
شده نوبتت بفرما
توی خواب خوش بمون
نگاه خشکمون به چشم خیسِ خیره گیره
تو سیگارت و بکش من ماشه جای جفتمون
این دستای آلوده س
که اسلحه رو تو دست گرفت
به رُخِت نمیارم رخنه کرده توم ترس
طعم ترس و می چشم و 
دومی رو می کشم
گلو گلوگاه گلوله
تو سرا شلوغه 
پُره عبور و مروره
زیر پاها غروره
می لوله تو لوله 
دودِ دوران بلوغه


سومی رو می کشم
میگی شیطونی جلو آدما خَم نمیشی
وقتی گربه پنجه کشید رد نمیشی
موش فاضلابی حتی اگه ستونم باشی تو  پنجمیشی
چارمی رو می گیرم من سمت قلبم نشونه
این تقاصِ هر دومونه 
حقشه گاییده بشه قلبی که غرق اونه
بخاطر دختری که توی قلب من بود
اگه ماشه رو بچکونم هم قاتلم هم مقتول
ماه منم باشی بازم شق القمر می کنم
مرد و عمل و قول و حرف و
مرگ و خطر
نمیگم ضرب المثل
میدم بت ضرب العجل
عجله داره عجل
منم که شب باس بغل کنم قلم و
قلع و قمع کنم و شهر و خبر کنم که غوطه ور تو قوتیم 
انبار باروتیم
مثل برهوتیم
تو سکوتیم
پاها توی پوتین ولی زیر پای پوتین
تکرار پشت تکرار 
تکرار پشت تکرار
کُس خوار طوطی
پشت خنده های پوچیم
گریه های روتین
تو زمین زمین گیر شدیم ولی
فکر ملکوتیم
خورشیده تابیده سپیده نویده امید و میده
تاریکی رفته
امروز روز منه
یه نور از توی روزنه
رو پیشونیِ منه
پنجه رو نمی کشم
ایستادم رو پنجه ی پا پنجره رو باز می کنم
ساعت پنج صبحِ الان پنجمی رو می کشم

Rokhsareh

12-Panje Sobh

[اهریمن_پایان]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: خرداد ۱۴۰۱


زبان زبانه کشید زمان رو به زواله
زیانه تازیانه 
زوارا در رفته
تاریخ یه سطل آشغالِ ظلمه پُره زباله
گشنه ها سیر شدن از چشم تر
سیرا میشن گشنه تر
ماشه میشه ضامن قدرت
رسانه مهلت می گیره
با تنی تمیز و باطنی کثیف
واسه تطهیر ظاهر ظلمت
عشق به قلب ما جلا بود
نقطه عطف ماجرا تو عمق درد مادرا
با خِفَت تو خواب غفلت عابرای برده
لالا لالا لاله های لالِ لای نرده
آزادی یه آمالِ مالامال درده
تو پاییزای زرده
نوید بهار و دادن خیره به زمستون
زندگی تیره تیرِ تو تیرِ
از سینه ی مادر تا سینه ی قبرستون
تومن گرفت قلاده جای پلاک
من، تو افتاد دو تا لاله روی خاک
عُشاق مشتاقِ آغوش 
کی میشه فرصت؟
قدرت به ندرت به عشق می داد مهلت
تو رکود عشق و خنده
با سکوت کر کننده ی درنده
اونی که کوتاه نیومد سر بلنده
نگو آزادی دوره گلم
دختر بهار بیا تا آغوش و خونه کنم
روی شونه هام مویه بکن موهات و شونه کنم
برای بوسیدنت گونه رو بونه کنم
پشت میله ی مژه حبس نگاه بی عشقت
دیده های خوشکلت و دیدگاه زشتت
وقتی معنی آزادی رو خوب درک می کنی
که فریاد آزادی بده حتی مردمک چشمت
زیر آوار غم میرم
آواره ای میهن
روزی که آزادی بشه آوای هم میهن
میشه پایان اهریمن



13 - Ahriman(Payan) [prod.faghan]

[عروس آتش]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: تیر ۱۴۰۱


رعیت من در چه حاله؟
تو عشق و حاله یا اشک و ناله؟
اگه اعتراضی بکنه بناله
کلِ وطن و می کنم دشت لاله
یه بوسه می خوام از این گونه ها تهش
بی غل و غش
چهره ی رنگ پریدش پریوش
میشی عروس من یا عروس آتش؟
من شعف و شیونتم
فرهادتم مجنونتم بیژنتم
خون روی پیرهن تن پیرِ
پینه بسته ی میهنتم
اهریمنتم
دوام عوام تضمین قَوامِ قُوام
تمام غمام مقامِ مقامِ مقامِ مقام
بقا رو می خوام
یه طرف زَر و زور و 
زن و زمین و زیور و
یه طرف شر و شور و 
شهر و شهید و شیون و
به رعیت میشه تحمیل
که ببینه تعلیم
که چه جور ترجیح بده که 
تقلید کنه و تهدید
نشه تنبیه و بگیره ترفیع
آزادی نه این ور مرزه نه اون ور مرز
دروغ محضِ دروغ محضِ دروغ محض
سکوت کن حوصله کن
فریاد نزن گِله کن
اولویتش نونِ نه آزادی شکم خالی و دل پُر
یا با اولین بوسه آروم می گیری
یا تو آتیش عشق من گُر می گیری


از اسارت در میام در نمیرم
تو آغوش اهریمن نمیرم
آزادی عشق آزادی عشق
غیر این به چیزی تن نمیدم


وقتی رعیت با یه قصه خامه
تو انزوا میون ازدحامه
چشم رو آزادی می بنده برای نون
این دیگه قرص نان نیست قرص خوابه
اوضاع وقتی میشه جالب
که تاریخ و نقل می کنه یه جاعل
جانبِ جناب و می گیرن
برای ارباب جابر
چی بهتر از جامعه ی جاهل؟
بشین به مرور تاریخ
کی مدال غرور و آویخت؟
گلوله ها ریخت خون و
رو سنگ فرش و خیابون و
جنون و جوب و
جنگ و جُرم و جنوب و جُور و
جوون و جون و
جهل و جبر هم جفت و جور و
افراط و افترا رکنِ اعتقاد دگمه
حکمِ عُقده نقره داغ میشن لقمه
یه نکته
تو تو وطن تو در توی توی غربت
کدوم و داری توی ظلمت؟
قدرتِ عشق یا عشقِ قدرت؟
حاکمیت با قاطعیت رو واقعیت
پا میذاره میشه از جامعه رد
آزادی حبسِ تو عمقِ نفس
توتیای چشمام تو قفس
امروز نبین از پُل رده خَرتو
فردا همین رعیت می گیره خِرتو
ترجیح میدم بمیرم
گونه هام و به چنگال گرگ نمیدم
از بوسه ی آتیش گُر بگیرن
ولی هرگز تو آغوش ظلم نمیرم


از اسارت در میام در نمیرم
تو آغوش اهریمن نمیرم
آزادی عشق آزادی عشق
غیر این به چیزی تن نمیدم



12 - Arose Atash [prod.faghan]

[کرخت]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: اردیبهشت ۱۴۰۱


چه خبر قاصدک؟
روی ساز نی لبک
رقص شاهپرک بود یا موی دخترک؟
یه باد تندم یه تندر
که تند در میرم از چشمای زلفا 
که میشه تند تر
خسته از مجادله م کجا برم؟
مجال دَم زدن نیست عازمِ مرزای مجاورم
قاصدک قاصد کدوم قصیده ای؟
غزل خدافظی رو بخون 
غریبه ای، قرینه ایم 
ما از کدوم قبیله ایم؟
با من همسفر شو
با خبر از خطر شو
اینجا عمرمون هدر شد
ترک من بشین ترک کن این دیار و
شعارای آزادی رو دیوار و
بلبل زبونیای طوطی وار و
قاصدک خوش خبر 
چشم تر به در خیره س
سوختن خشک و تر
راستی چه خبر از مرز پر گهر؟
وزیدم تا توی موی یارها برقصم
گفتن بیدی نیستن که با این بادها بلرزن
وزیدم تا از سکون دریا نترسن
گفتن ناخدا خودِ خداس بادبان و بستن
کی عاشق باد بود کی حزب باده؟ 
تو ازدحامه رفتن کی کرد نظاره؟
نَرَم می میرم 
طبیعت من با موندن در تضاده
قاصدک از آزادی بی خبر می مونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


با هر جوانه کشید نفرت زبانه 
زمانه خبرِ آزادی داد با هر ترانه
تردید تو تردد بود بین دو راهی
موندن انگیزه می خواد و رفتن بهانه


بادِ توی باده توی بادیه رفتن تو عادیه
خبر به آبادی ما هم میرسه 
آگاهی آغاز آزادیه
شروع شادیِ آتیه
من می خوام بمونم 
از آزادی بخونم
توی این زمونه هر کی بهونه داره نمونه 
نمونه ش تو که عاشقونه 
سمت لاله های واژگونه 
همجوار خونه داشتی آشیونه
هربار گریخته باد افسار گسیخته
رخنه کرده لخته روی برگای کرخته لاله
نصیب آبادی نشد نسیم آزادی
باد تو بوی توی جوی سوی 
کوی موی روی شونه ی معشوقی
به بادیه مشکوکی
پر کنده فرتوت
بند بندِ بدنمون در بند بند بود
مرز پر گهر یه گربه گنده
با چنگِ گرگِ روی گُرده با حُقه
تشنه ی جرعه ی آب 
گشنه ی یه لقمه
هزار ساله مُرده
وسط کشتار به عشاق یه هشدار داده بودم 
از آخرین بوسه روی گونه
به کفشدوزک و علفی که می زدش جوونه
به مریما و لاله های رو طاقچه ی خونه
گفته بودم با کوشش به گوشش برسونه
خبر آزادی یه روز میرسه به خونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


با هر جوانه کشید نفرت زبانه
زمانه خبرِ آزادی داد با هر ترانه
تردید تو تردد بود بین دو راهی
موندن انگیزه می خواد و رفتن بهانه



11 - Kerekht [prod.faghan]

[جوخه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: فروردین ۱۴۰۱


هوا دود و مِه رو به رودِ دِه رفتن
روز و طی کردن توی دی
جرثومه ی عار
سرجوخه پپش جوخه ی دار
زیر چنارِ کِنارِ کُنار
بی گدار زدن به آب زلالِ زلالِ زلال
سربازا به صف یه اسلحه دستشون
ترس و می بینم تو قلب شکستشون
لرزش دستشون ارباب پستشون
مامور بد اخلاق
حناق با یه پوتین براق
مامور و معذورم سرجوخه ام
نزن سرکوفت به من که سرکوبگرم
میده مغزه رد 
حرفام محض اطلاع میده مزه بد 
تلخه معذرت
ترجیمه منفعت به منزلت
در و پنجره ت وقتی بسته باشن
یا مرز و رد کن 
یا سیاهی میشه همه منظره ت
هوا سرده طوفان میاد برف و بوران
منم مرد دوران بگو گرگ گردان
سهم قربان میشه صد گروگان
تا از سرجوخه بشم سرگروبان
سرکوب شیرینه جوخه خوب می دونه
مثل اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن


سرجوخه سرکوبه سهم قربان
با سرهنگ و سرگرد و سرگروبان
امروز تنم رو سنگ و کلوخه
میشه فردا نوبتت سرجوخه جوخه
شاه واسه سرباز رخ می گیره
و زیر سم اسب اُخت می گیره
تن تن داده به تن پوش جنگ
غنیمت خریت تو بقچه میره
مهره ی سوخته ای پره حقه ای 
عقده ای طعمه ای لقمه ای 
ارباب تو رو ریز می بینه نقطه ای
دستای خونیت و بشورشون
به خاک کشوندشون تو شب شومشون
من و کشون کشون برده قشونشون
نشون به اون نشون 
که من عاشقی رو دادم نشون بشون
سربازا تو طول تاریخ
تو ارض تاریک
تا بیخ ماشه رو کشیدن تا نشن توبیخ
عرق عرق دود
ارباب عنق عنق بود
همه جا قرق قرق بود
از گلومون قلپ قلپ قلپ قلپ خون
سرجوخه تشنه ی خون هر جوونه
منم اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن


و تو دختر بهار زلفا
قرار و ملغا بکن 
که طعمه شدیم واسه گرگا، قربان
بانو بی من بهانه نگیر
بهای امید بودن بوسه رو گونه ها
از خون جوونا لاله دمید
این رویش میده بهار و نوید
می خواستم قلبت و از ته قلب
بوسه رو گونه ی رنگ پریده ت
ولی آزادی داره اولویت
بودی تو بند جسم
بانو تله س طلسم
یه معادله ی دو مجهولی
هر جا که محرومی باشه 
تو علتی معلولی
جابری مجبوری
سکوت می کردی چیزی نمی گفتی
یعنی شریک جرمی جبر و پذیرفتی
با یه تشبیه 
وصال تو حصار و بکنم تشریح  
تا بدی تشخیص که چیزی تهش نیست
فرضا که وصاله 
که رو لباشون لبخند و میاره
مرغ عشقی که در بنده دوباره
عشق و داره آزادی رو نه
صد نسل بعدش فرزند حصاره
عشق و آزادی حقِ هردومونه
مثل اولین بوسه روی گونه


شهر شد شاهد شهوت شیطان 
شنید و می شد شریک جرم
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن
ظالم و مظلوم ملزوم همن 
تو شبیه منی من شبیه تو
جوخه ی آتش شلیک کن
جوخه ی آتش شلیک کن



10 - Jokheh [prod.faghan]

[شیون]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: مهر ۱۴۰۰


اطراف کلبه ی وحشت
جایی که گرفته نشئگی نشأت
همه خمار از رخوت و خفت
ظالم و مظلوم ارباب و رعیت
قطره های اشک و خون
تو دشت لاله های واژگون
تو خشم آشکارا واسه نون
تو بندن بنده های نیمه جون
به دستور ارباب 
هر بار تخم نفاق میره در خاک
قبرستون میشه سینه چاک کل افلاک
مفلوک و فلک کردن شد خشم قلبم
تا در بیاد اشک مریم
رعیت رافت ارباب و ندید
از خون جوونا لاله دمید
از هر قطره یک لاله
هر آه مادر شد یک ناله
کم کم کر کرد گوش فلک
نبود جز ناله از تن جزغاله
من معترضم شده حق من گم
روییده اشک مریم از اشک مردم
تخم نفاق جای بذر گندم
ارباب میدادی باد به غبغب
که برنمی گردیم ما به عقب
تو آستینمون بود مار و عقرب
د نا مسلمون کو حق رعیت؟
دیوار حاشا بلند بود
دیواری کوتاه تر از ما ندیدی واسش
اشک سرخ گل و می چیدی واسش
رعیت چیزی نبود تو کاسه ش
شخم زدن رو آوار غم
با خریت گاو آهنم
تخم نفاق روی خاک باورم
لاله دمید از خون برادرم
هر داس که درو می کرد تن لاله ها رو
پر از خون می کرد دست ما رو
واژه های لالمون لابه لای لاله های واژگون
خون جوون عاشقای خاکمون
آه سرد ناله های داغمون
مرگ داره داره مکافاتمون
پاره بود با پوزه های گرگا
لابه لای زوزه های گلبانگ
پیراهن یوسفای گمنام
آزادی سهم منه هر چقد که دوره
مثل اولین بوسه روی گونه


ارباب رعیت با شادی
همه قانع به غارت قامت غمگین آبادی
گرم بازار مردم آزاری
تو رو زندونی کردن آزادی


جیره خورای بی عُرضه
بی غصه بودن تو این حُقه
بت ساخته بودن از یه بی بته
بودن غلام حلقه به گوش
خریدنی اهل فروش
مرداب مُرده نه مَرده خروش
از میهن صدای شیون میاد
بوی خون از این پیرهن میاد
دیدم میاد
یه مادر پیر با صد اشک و شیون
داد میزد کاوه مادر شیرم حلالت فرزند شیرم
غلامای حلقه به گوش
گربه صفتای ترسو و موش
می گفتن ما مطیع دستوریم
می دونین مدیونیم
ماموریم معذوریم
بدجوری مجبوریم
مظلومیم
آزادی در ازای التماسه
فقط حق یه قشر خاصه
شما رعیتا سکه ی یه پولید
زندونی بمونید
تا بدونید آزادی هم وزن اسکناسه
خون چکید از داس ها تو دستشون
هاج و واج و تار و ماره
خوب شنید از لاله های مستشون
آش و لاش و داد و ناله
از خون جوونا سبز شد اشک سرخ مریم
صبرِ مرهم
سخته قطعا
ارباب، رعیت قانع س
این کاوه س که مانع س
پا پس نمی کشه نا کس
راه هست واسه در رفتن
پره چاله س واسه برگشتن
تلخ ترین طالع س
قربان قربانی مُرد مُرد
طغیان کردن موج موج
سمت ما میان فوج فوج
وای اگه رعیتا کینه کنن
به ما پیله کنن
امروز بیل و کلنگ
فردا تیر و تفنگ
قبل اینکه بخوان حیله کنن
حقشون و می خوریم ارباب
سر مَردا رو می بریم ارباب
دخترا رو می کنیم ارباب
می خوریم می بریم می کنیم ارباب
اعتراض آخرین حرف از زبون این رعیت زبونه
بپوسه توی زندون واسه اولین بوسه روی گونه


ارباب رعیت با شادی
همه قانع به غارت قامت غمگین آبادی
گرم بازار مردم آزاری
تو رو زندونی کردن آزادی


گوش کن غلام حلقه به گوش
حقش و نوش کن
سرپوش روش بذار سرجوخه کوش؟
جوخه ی آتش سهم خروش
بی اذن من نزن حتی پلکم
من مالک کل ملکم
زمین بایر و بپا کنید
خون و تو مزرعه رها کنید
نشون کنید نشا کنید
خون و بهانه ی بقا کنید
تاریخ دیده این جغرافیا 
هرگز از خون سیر نمیشه
خون تو شیشه
پیش بیشه میشه
تیشه به ریشه کلیشه میشه
هر معترض یه تیر خلاص
میده سینه تقاص
میشه قصاص
سرخ زیباترین رنگ لباس
وعده ها رو بده سر خرمن
سر و گردن به تن می ارزید
پس زن و مَردن که سر قبرن
سر دسته ها رو دست به سر کن به درو کردن
کلی ترفند توی چنته دارم
مالیات و می کنم چند برابر
چمبره می زنم روی چرخ کارگر
چک به باور
زیر چکمه ها تن
نمیرن از چنگ ما در
تازیانه جلو چشم مادر
هر کی نخواد قلاده
غمباده با زور قداره
غلاتش غارته بر باده
قانون قانون منه
باروت و تنه
این مزرعه گنج قارون منه
دشمنا مشترک تشنه ی دشنه
کشته ها پشت درشکه درشته
نیمه ی شب ببر بیرون شهر
نذار دیده بشن بدین کشیکشم
تو قیل و قال صدا قار و قوره
گشنه رو کشتن تو چاله چوله کردن
خفگی تنها چاره مونه
چوب سادگیشون چوبه دارمونه
خوش نمیشه حالم
شیفته ی شعارن
یه دل سیر از گشنگی بنالن
شکارن طعمه ی شغالن
اعتراضشون سرکوب نشه انقلابشونه
میرسن بش مثل اولین بوسه روی گونه



08 - Shivan [prod.faghan]

[هزارتو]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: فروردین ۱۴۰۱


پیچک پشت پنجره ام
منظره ام
چنبره روی حنجره ام
توی چنته ی من
خنجره جنگ چمباتمه زده تو پنجه ی غم
شیفته ی زلف زلفا پیچ و تابش
شراب نابش
چهره ی بی نقابش
وصف حالش 
چشم و ابری می کنه به قصد بارش
بی تو لب پرتگاهیم
موج می زنی انگار لب دریایی
تو بلند تر از صد تا شب یلدایی
این موهای دم اسبی سمندِ کمنده
لوندِ بلنده 
تا می تازونی چارنعل
میری زیر چارقد
ماه شب چهارده
قمر در عقرب 
قدم قدم اومد عنر عنر بَه
پره پیچ و تابی عین فنر فنر 
داری روی قمر اومدی تا روی کمر
خبر نداری خطرِ خنجره 
دمغ شدیم همه بی رمق
تو اون ور مرز منزوی
من این ور خودزنی
خورد زمین تا هوایی نشه 
ملزمیم به موندن 
این مرزای منحنی شدن معضلی 
تو اون ور شیشه من این ور شیشه
چرا هیچکی حریف شیشه نمیشه؟
میشه کلیشه فریاد آزادی
به دست ارباب قلاده ها دادیم 
مرزه بی نظمِ پر گزمه 
عزم و جزم کرده واسه فرارِ مغزا
من و تو میشیم اولین فرار قلبها
میشه غما تلمبار می ریم کلی کلنجار
این قانونمه چنگ می زنم توی تار موهات
میشه یه سمفونی بهتر از موتزارت
می پیچم دورت تنگ تر شده عرصه
تُره ی تَر قلبم رو یه لحظه
ببین با موندن تلخ تر شده مزه
راه آزادی در رفتن از مرزه
من این ور تو اون ورش
می ارزه غربتش به حسرتش
بیا شونه به شونه م تو رو بکشم شونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


بپیچم بپیچم بپیچم
به خودم تا رشد کنم قد بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
نسخشون و بپرم پر بکشم
 بپیچم بپیچم بپیچم
روی خط قرمزا خط بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
دنیام و بدون مرز بکشم


من زلفای زلفای زندونیه ظلم و بی اراده م
شراب نابم
نه توی باده م نه توی بادم
بی استفاده ام
یه مرز باریک باریکم
توی پستوی تاریک تاریخم
اجباری به چارقدم چارمیخم 
پیچک این موی بی جون منم 
دارن چِک می کنن 
با چَک زیر لچک من و کشوندنم
پیچکا فقط فکر پیچوندنن
بی چشم و رو 
مویه می کنی و می کشی مو
تو مو می بینی من پیچش مو
کی از دست این مرزا من راحت میشم؟
این ورش اسیر جهالت میشم
اون ورش وسیله ی تجارت میشم
در میرم درگیر حقارت میشم 
زخم خورده ی شیشه عین نیش ماریم
مرزای دورمون و می شماریم
اینقد درگیر مرزای بیشماریم
انگار اعتیاد به شیشه داریم
تا زبان ساکته و بیان صامت 
مکان ساقط می کنه آزادی رو 
اینو زمان ثابت کرده
که هستن سران سارق 
قرنها وطن توی قصاص و حصار بود
مرزا خون و مکیدن مثال یه زالو
تو این هزاره هزارتا هزارتو 
مرزی که بسته بود توی کارزار
توش پرواز نکردی زدی بال بال
سینه داغدار آرزوها همه تارمار
چه فرقی داره شیشه یا سیم خاردار؟
اگه تنگ تر بشه عرصه 
مزه تلخ بشه لحظه لحظه
نه بحث بزمِ نه رقص و بذله
گزمه گز بکنه توی مرز بسته
عصرِ حصره هم وطن دسته دسته
بره به سمت مرزی که نظم محضه
حالا وطن کدوم ور مرزه؟
آزادی تو دسته مرز بسته بوده 
آخ آخرین بوسه روی گونه


بپیچم بپیچم بپیچم
به خودم تا رشد کنم قد بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
نسخشون و بپرم پر بکشم
 بپیچم بپیچم بپیچم
روی خط قرمزا خط بکشم 
بپیچم بپیچم بپیچم
دنیام و بدون مرز بکشم



07 - Hezarto [prod.faghan]

[حریم]
کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: شهریور ۱۴۰۰

توی خونه ی تاریک و نمور
اونجا که نمی کنه هیچ کسی عبور
کرور کرور غم میشه مرور
ظلم میشه ظهور و
له میشه غرور
یه عجوزه عبوس و چشم کبودش
یه ورد همیشه اون ورد زبونش
زندانبانه نیست عشقی درونش
واسه یه دختر با قلب صبورش
از آسمون توده ی پر بار میاد
رعد و برق از شرق و غرب قلع و قمع می کنه
هر دفعه ارباب میاد
صدای زوزه ی گرگام میاد
می شد فقط در وقتی باز باز
گوژ پشت نسناس
وارد بشه یه داس داشت تو دستاش
وای چه چهره ی زشتی
یه کت مشکی
پیرهن زرشکی
با یه کلاه پشمی یشمی
بوی عرق تنش و عرق کشمش
یه خط عمودی زیر افق چشمش
گاهی به عجوزه سر میزنه
میگه زلفای زلفا سهم منه
چند پیک بخورم به غصه ها بخندم
اینقد گشنه م می تونم دنیا رو ببلعم
نمی چرخه واسه من چرخ گردون
باچنگ و دندون من سرپا موندم
صبر ایوب ندارم دست بجنبون
روی میز می چرخونم هی درب قندون
حوصله م سر رفته دست کم زود
اون دبه انگور بیار 
تا بشم من مست و شنگول
چه خبر از اون بچه ننه؟
همون که غرق غمه
همون که نمی خواد باشه سر به تنه من
همون که سهم منه
عشق و از من دریغش کرد
دیدم که نمیام به دیدش من
تاقافیه رو باختم ردیفش کرد
تونمیری قد کویر تشنه م
تالب به آب انگور می زنم
بگو مطربا بیان تنبور بزنن
پره درده سرم
چند پیک می خورم بعد میرم پهلوش
اون دختر ولد چموش
که همیشه بوی گلپره گلوش
دلدارم دامن گلدار و بپوش
با چین چینش
شدم اسیر صورت سیمینش
میاره اون هر دفعه بهونه
واسه اولین بوسه روی گونه

دست رنجمون رنجیدنه
جنگیدن با جبره و جهل همه
غیر غم کی به ما سر میزنه؟
این خونه حریم امن اهریمنه

پله ی اول و بالا میره
پاهام یخ زدن دستام بی حس
پله ی دوم و بالا میره
زیر فشار داره میشه قلبم پرس
پله ی سوم و بالا میره
دارم بالا میارم من از استرس
پله ی چهارم و بالا میره
خدا خودت به دادم برس
پله ی پنجم و بالا نمیره و کله پا میشه
پخش و پلا میشه
از نو پا میشه
پخش و پلا میشه
از نو پا میشه و
پخش و پلا میشه
کف بالا میاره کف خونه
تگرگ میزنه تگری میزنه
اینقد زمین خوردم 
که اشتهای هوا خوردن نداشتم
توانی واسه ی بردن نداشتم
لاکردار غیر تو من که دلبر نداشتم
یه لحظه ازت چشم برنداشتم
زلفا زل میزنه توی چشماش
توی اوج خشم باش حرف می زنه
از جامون جم نخوردیم
آزادی واسمون جرمه
به دستورت مردک آسمون جل
چقد چهچهه تو چنگ چارچوبای چوبی
سرفه پشت شیشه های دودی
هی ببین لعنتی 
من دامن گلدار نمی خوام
سرخاب سفیداب
نمی زنم واست ارباب نمی خوام
من بات نمیام
بدم میاد از صورت کریحت
سیرت کثیفت
طینت خبیثت
نیت پلیدت
عشق نمی دونی چیه رد شو از من
من واسه ی تو چند می ارزم ها؟
عشق و من تجربه کردم
گوژ پشت زشت نی در خور شانم
اشک خشک شه عشق نی قر بدم هر دم
هقهقام و قرقره کردم
این قلب غرق غم بارید
فقط می خوای از پرده پرده برداری
روح من پرپر شه پرت شه گهگاهی
چشمام تر تر شه تلخه درد داریم
طعنه میزنه 
چشم از تنهایی تره
قلبم و نمی خواد طالب تنه
مرتیکه فکر کرده مالک منه
نصیبت دیدن مرگ هر دومونه
با اولین بوسه روی گونه

دست رنجمون رنجیدنه
جنگیدن با جبره و جهل همه
غیر غم کی به ما سر میزنه؟
این خونه حریم امن اهریمنه

بی پدر تو بی مادر بودی
از کل شهر زیبا تر بودی
از جام جم مینا تر بودی
از این عرق گیرا تر بودی
مست صورت ماهت شدم ابروی هلالیت
عرق شرمت موهای شرابیت
هیچکی نه نمیگه مَردم یه بَرده ن
جز تویی که می دونی دردم رو قطعا
تویی درد قلبم دردت به قلبم
پس دور بر ندار دورت بگردم
اینقده گذاشتم لیلی به لالاش
اگه بُر نخورم باش 
بَر می خوره خانم به تریج قباش
لاله ها رو داشت جای خون تو رگاش
با دخترا حرف نزن اسباب شر میشی
از راه به در
منم ارباب شهر
حرفی نباشه روی حرفای من
بگو چشم جای نه
آزاده دارای سیرت زشتیه
شادی مثل دُمَل چرکیه
از رویا بدم میا زیادی عشقیه
جامعه عاشق پیرهن مشکیه
چهچهه ممنوع
قهقهه ممنوع
دیدن زلفات تو منطقه ممنوع
همینه که هست این منطق من بود
منطقی هم بود
تو چین و چروک دامن چین دار
دل بده دل بِبَر دل نکن دلدار
قربونت برم رفت کل رویام به گور
غر نزن قر بده بله قربان بگو
دختر و چه به این حرفا
مثل کبک باس سر باشه به زیر برفا
گفتم بمیر بگه هر چی که تو بگی ارباب
حرفم سند باشه امضا بکنه
من و اغوا بکنه
توی جمع بودن و منها بکنه
من و ارضا بکنه
من امر بکنم اون اجرا بکنه
عشق جگر شیر می خواد و شکم سیر
نه یه دل پیر که کرده تو سینه گیر
ناله های آسمون و شنیدم
زجه های مردمون و
بدون تو قدر قطره های خون و
چیدم لاله های واژگون و واست
با رعیتای نیمه جون و
کی تاوان چشم خیس رو میده؟
رویا ببافم با موهای زلفای گیس بریده
با زور بر می دارم هر چی بینمونه
واسه اولین بوسه روی گونه

06 - Harim [prod.faghan]

[تباه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: مهر ۱۴۰۰


هزار تا پا دارم یه سر
هزار تا سودا کلی دردسر
اصلا تاریک و تاره این آینده به عینه
میون این جاده با پاهای برهنه
نمی مونم زنده دل تو لکه
عین دل کودکه
یه عابر میاد 
نمی دونم به گمونم کفش دوزکه
نیمه ی گم شدم
نبودی خُل شدم
من و دل سادم این ملخا گرگ شدن
تا کشف کردم که کفاشی
یهو غش کردم از هم پاشید قلبم
قطعا تو رو نقاشی کردن
ژکوند من چقد بشاشی
یهو عاشقت شدم از عشق تو درموندم
روح و قلبم حتی از کفشام پاره تر بودن
کفش مثل دله
تنگ بشه لنگ میزنه و کلی داره گِله
پ کسی که ریگ توی کفشاشه سنگ دله
بگو درکی از لختی پای حساس داری؟
من زمین گیر تو بال پرواز داری
عاشق بالتم و کار بارت
اون بدن خال خالت
جنگ توی کارزاره
شاخک کوچکت پیچک پیچیده از لای برگاس
پس باز
خیلی خوشکل تر از زلفای زلفاس
سرخ و سیاهی
دو تا بوس بده گاهی
گاهی تو بکشی آهی
حالی به حالی بشیم و 
خالی بشیم عالی
توی آتیش عشقم بسوز
تو قطعا عروس منی
منم حجله رو هستم هنوز
قول میدم از غمت غرقم یه روز
اگه راه داره کفشم و زودتر بدوز
نذار وقتا تلف شن
ریگ توی کفشم نبود
نیستی تو مهره ی نقشه م
عاشقانه بدوز ماهرانه
هر روز بی بهانه
بهت مهر می ورزم من صادقانه
تا باشی قانع
خر از پل که گذشت 
غزل خدافظی می خونم شاعرانه
توی خونه ی قلبت کسی نمی مونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


نر و ماده مرد و زن غرق تو شبا
به هم می پیچن می پاچن از تو تباه
نمی دونن فرق عشق و احتیاج و 
مثل نیاز هزار پا به کفش دوزکا


اگه کل عمرم و بکنم فدات
مگه چند تا کفش می تونم بدوزم برات؟
چرا بپوسم به پات؟
وقتی که می دونم یه وسیله م برات
حست نیازه با عشق فرق داشت
عاشق عشق می چکه از لای حرفاش
میگه خونسرد باش
با من دلگرم باش
من هزار تا پا دارم 
عزیزم سهم تو پونصدتاش
چهره ی محتاجت پشت نقابه
تشنه ی راهه
کلی اشتها داره
عشق تصویر زلفاس تو چشمای کاوه
دستت و خوندم تو خنجر و زدی
می خوای رد بشی سریع
کل هفته رو غمی
ببین تو واسه ی رفتن اومدی
هزار تا پا داری نداری یه قلب پاک
هزار تا دیگه قرض کن بزن به چاک
لای دو تا پای نر میشه عشقش و جا بدی
وای به حال تویی که هزار تا پا داری
یه دشت و بگا میدی
عشق یه جنگه واسه جایگاه،جای ما
توی دل هم لای لاله ها،ناله ها
شنیده میشن همیشه بانگا،با نگاه
به وقتشم میریم لای پا، با یه آه
من واسه لذت پا نمیدم
واسه رهایی از ذلت سر میدم
موندم و جنگیدم
وقتی همه در میرن
باز بال میزنم میرم
پرواز می کنم میگم
بازخواست نمیشم دیدم
لای ابراس وطنم میهن
با سیلی سرخ شده این تن خال دارم
سر و باد دادن اونایی که سبک مغز بودن
با تو کار دارم
اگه دو تا بال دارم و از آزادی میگم
چون دنیای تو گرگه
پاهای تو لقمه
هم نوعت و گم کرده بودی 
نداره یک دست صدا
بودن فکرای تو دگم
آزادی به جرات و بال پرواز نیست
مرغ بال داره و تخمای بزرگ
باید من و تو ما بشیم توی زندونه زمونه
آخ آخرین بوسه روی گونه


نر و ماده مرد و زن غرق تو شبا
به هم می پیچن می پاچن از تو تباه
نمی دونن فرق عشق و احتیاج و 
مثل نیاز هزار پا به کفش دوزکا



05 - Tabah [prod.faghan]

[میوه ممنوعه]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: شهریور ۱۴۰۰


واسه دیدنت اومدم دارم بانو حراس
دل گاه می گفت کاوه از کاه کوه نساز
آوازه ی آوازت و از برزن شنیدم
آواره ی آواره ام برزخ رو دیدم
یه چشمه عشوه بیای چشمات و عشقه
زشته این تشنه رو بردی لب چشمه
بانو موهای دم اسبیت رعشه به تن رخشه
نقش چشای خمارت من و کرده نشئه
وقتی موهای آشفتت چیره بشن به نظم
کشیده بشن به حصر
با بزم رزم کنم واسه قلب تو قد
قصر پادشاهی بشه ملکه ی ذهنم 
که سیب سرخ لبای تو میوه ی ممنوعه س
عصبی بشم و عصیان بکنه
باز باد بوزه و موهات طغیان بکنه
منه مرد میدان و حیران مژگان جیران بکنه
با کنده های گنده 
یه کلبه بسازیم ما با هم روی نوک قله
تو دل بدی من قلوه
تلخ نمیشه کامم با شور شیرین آتیشمون تنده
زرنگ و زبده
بذار گرگا بدن و بدرن برن
بازم گلها بخرم ببرم بدم
خودت زلفا
لبات شیرین
چهره ت مهتاب و
چشمات شهلا
پس تو قد تموم دخترا زیبایی
گیر دادم به چشمات چون داری چشمای گیرایی
وقتی لبخند می زنی چه ژکوند زیبایی
چه صدا و سیمایی
من سیراب از سرابم میام سمت این می خونه
تشنه ی اولین بوسه روی گونه


عشقی که گرفته تصمیم به تسکین
مردی که شده درگیر تصویر
دختری که شده تسخیر و تسلیم
غمگین غمگین غمگین غمگین


من نحسم حبسم توی بدن خویشتن
خوده عدد سیزده م
هیچ وقت برنده نیستم
یه بازنده ی ذاتی
عاصی 
تو دست یه بیذات
با داد و بیداد
جواب گریه هام و می داد
بیخال من شو تو رو به جون عزیزات
من منتظر شاهزاده با اسب سفید
تو سوار خر مراد اومدی می کنه گیر
تو گل بعیده نوید بده یه روز جدید
کلی درد شدید دارم
که کسی ندید
عین خوره خون و مکید
من دختر بهارم ها نگی نگفتی
خاطر خواها دارم ها نگی نگفتی
حبس انتظارم ها نگی نگفتی
از چشم میفتی اگه نادیده گرفتیم
با تو حال بحث ندارم
آیه های یاس
پس ترس نحس طلسمم دست و بال و بست
نمونده چیزی واسه بزم
رقص بکنه موهام
تو حافظ من بشی و سعدی بخونی برام
من به پای تو بایستم 
تا تو بشینی به پام
با آوازم عجوزه میشه آزرده خاطر
طلسم و باطل بکن تو مرد عادل
تا بدم به قلب تو دل
حبس مکانم الان هم توی این زمان
اصلا چیزی که عیانه رو چه حاجت به بیان
با تو گلستان میشم درون بوستان
بی تو قرن ها غرق وسط قرون وسطی م
گیر گروه گستاخ
غم و درونم انداخت
حتی پیچک پشت پنجره من و می پیچونه
تو اولین قرار اولین بوسه روی گونه؟


عشقی که گرفته تصمیم به تسکین
مردی که شده درگیر تصویر
دختری که شده تسخیر و تسلیم
غمگین غمگین غمگین غمگین



04 - Mive Mamnoe [prod.faghan]

[اهریمن_آغاز]

کلام و اجرا: محمود
آهنگ: فغان
میکس وکال و مسترینگ: شهریار
جلد: بهناز نصاری
ضبط: استودیو گرند
تشکل: برنو
شعر: اسفند ۱۴۰۰


پر کشیده بود آزادی از میهن
قدغن بودن آوازا تقریبا
بهت زده بودن آبادی امنیت نداشت
شده بود آغاز اهریمن
جُرم میشه جَنَم
خُرد میشه خِرَد
می شکنم خورد تیشه تنم
جاودانگی ترس آدم از عدم
عالَم از عَلَم کردن جهل جنگ می خواست 
یه قدم عقب نرفت
قدم قدم افتاد قلم از قلم
تا بودی تابیدی
آزادی رفتی چه تاریخ تاریکی 
آخه اخته کردن اختر و
اوردن تو دخمه دخل دختر و
کردن ظالم و مظلوم خوب جور در و تخته رو
کوچه های ایذه گلاویز پاییزین 
تو عزلتین فقط
مردات خسته ن ندارن قدرت نبرد
دخترات حبسن توی سنت غلط
مغلطه فقط
توی کدوم قرنین؟
تو خون کی می غلتین و غرقین؟
قلبامون تحقیر و غمگین
تو عصر یخبندان دستامون قندیل‌
دختر بهار دستات و برسون
دارم یخ می زنم من وسط زمستون
این بساط طلسم بود
آزادی نیازه یا واسه تو یه حس بود؟
تن که جنس زن می گرفت می شد
خون بهای غم
موهای تو بود و مویه های من
روسری با تو سری رو مویرگای زن
ارباب کماکان تو کمین زمینه
همیشه همینه 
رئیس قبیله قوی و وقیحه
رعیتم که مست عرق جبینه
تو خروارا خرافه و دعوا و مرافه
می بافه کلاه واسه ی رعیتا کلافه
میشن بیخیال منابع و منافع
خام و خر میشی
تو خواب خرگوشی
رد میشی توی خون لاله غرق میشی
آزادی تو رو کجا بو بکشم؟
واسه چهره ت چشم و ابرو بکشم
چَشم روی چِشَم 
یه روی خوشم بده محو تو شم
چقد مویه بکنی من مو بکشم؟



11 - Kerekht [prod.faghan]

Mahmoud

Recent comments

khesh__t

Meraj

ALEF

alij

Related tracks