درباره‌ی این اثر، به قلم بهاره فیاضی می‌خوانیم: «در اسفند ۱۳۹۸ جامعه‌ی موسیقی یکی از بزرگترین آموزگاران و نوازندگان ساز تار، استاد هوشنگ ظریف، مرد اخلاق و هنر و مهربانی را از دست داد. تم اصلی قطعه‌ی «نجوای ماه» در سوگ و فراق ایشان به ذهنم رسید. این قطعه را به یاد و خاطره‌ی آن استاد بزرگ تقدیم می‌کنم.

سایر قطعات این آلبوم نیز در تمرینات دوران قرنطینه شکل گرفت و در آواز دشتی (سل) در میانه‌ی سال ۱۴۰۱ ضبط شد. همانند کارهای گذشته‌ام، در این آلبوم هم محوریت کار را بر روی موسیقی دستگاهی ایران با تمرکز بر روی تکنیک‌های مختلف نوازندگی تار انجام داده‌ام. این آلبوم، یادگاری از این دوران است.»

Gisu (Avaz-e Dashti)/Mahta

Mahoor Institute of Culture & Arts