درباره‌ی این اثر، به قلم محمود مشهودی می‌خوانیم: «در ايران، بيشترين تراکم جمعيتیِ قومِ عرب واقع در جنوبِ غربی کشور، و مناطقِ مرکزی، غربی و جنوبیِ استان خوزستان است. قوم عربِ ساکنِ استان خوزستان را می توان، بر اساس نوع زيست، معيشت و فرهنگ، به پنج دسته ی عربِ حَضْری (شهری)، رِيفی (روستايی)، بَدَوی (صحرانشين)، مِعدان (هورنشين) و جِبيلات (عرب بختياری) تقسيم کرد.

به‌‏جز سه نوع موسيقیِ «حَضْری» (شهری)، موسيقیِ «شَعبی‏ ـ   رِيفی» (مردمی-روستايی) و موسيقیِ مردم‏‌پسند، گونه های ديگری نيز در ميان عرب‏‌های خوزستان رايج است. نقش موسيقی در مراسمِ شادمانی، رقص، حرکات حماسی، عزاداری، مذهبی و لالايی بسيار مهم و تعيين کننده است، ولی در فعاليت هايی مانند کارهای گروهی و انفرادی، مراسمِ آئينی، بازی های‌ کودکانه، مراسمِ طنز و داستان خوانی، می توان گفت، موسيقی در درجه ی دومِ اهميت قرارمی گيرد؛ به‌‏صورتی که گاهی نيز اين دسته از مراسم بدون حضور موسيقی برگزار می شوند. 

نکته ی بسيار مهمی که بايد در فرهنگ و موسيقی اعرابِ خوزستان به آن توجه شود مستقل‏‌بودن بيشترِ مراسم و فعاليت های فرهنگی‏- اجتماعیِ زنان و مردان از يکديگر است. از اين رو، کارگان(رپرتوآر) های موسيقی آنان کاملاً متفاوت با يکديگر اجرا می‏شود

Maqam-e Sikah_Hazri (Urban) Music/Music of Khuzestanian Arabs

Mahoor Institute of Culture & Arts