First Time - Shahyar Ghanbari

هایده و انوشیروان روحانی تولدت مبارک

آرزویی مانده در سر آرزوی یک قمار تلخ دیگر با تمام خستگی‌ها، می‌نشینم تا ببازم برگ آخر.. 

ستار_فریب

Chahar Mezrab - Khalvatgah-e Raaz

Album : Majnoon

Genre : Iranian Classical Music 

Mode : Bayat-e Esfahan

Ney : Jamshid Andalibi

Setar : Jalal Zolfonoun

Tonbak : Mehrdad A’rabi

Year : 1997

زنده یاد جمشيد عندليبي ، زنده ياد جلال ذوالفنون و مهرداد اعرابي ، کاست مجنون ، چهار مضراب خلوتگه راز

چهارمضراب دشتی برنامه‌ی گل‌های رنگارنگ ۲۱۷-ب - کاروان

همایون شجریان- شوق دوست- مخالف سه گاه

The Lion In You is a roots reggae invocation — a sonic pilgrimage through fire, lineage, resistance, and spiritual awakening. Each track is a step deeper into ancestral memory, guided by the heartbeat of the drum and the roar of inner truth.

From the first chant to the final breath, this album is not entertainment — it is remembrance. A call to rise. A reminder that kings and queens walk barefoot among us, crowned not in gold, but in smoke, scars, and song.

These are not riddims for escape.
These are battle hymns, morning prayers, and midnight meditations.
Chants for those whose names were stolen.
Songs for those who still walk upright in Babylon.
Melodies for those who carry fire but speak peace.

Walk with it.
Burn with it.
There is a lion in you.

Warrior Still Ft My Music

Leyla Sharifi  /Şərifi / Şəripova/ Scharifi/ Лейла Шарипова  لیلا شریفی

Mohammad Hossein Yegane|Zohre and Taher|محمد حسین یگانه | داستان زهره و طاهر

آهنگ زیبای شاهرخ به نام ده بالا
Shahrokh - Dehe bala

Shahrokh - Deh'e Bala

مـراسم ختم ِ نصرت است؛ همسر استاد عبادی. احمد عبادی را می‌گویم. همان که سه‌تار می‌زد. چند نفری نشسته‌اند دور هم. جمع خودمانی است. انگاری چند تا موزیسین هم آمده باشند با سازهایشان. قاب ِ تصویر، خالی است. همه‌چیز بر اساس یک صدا شکل می‌گیرد. مخاطب از آنچه که در این اطاق می‌گذرد آگاه نیست. تنها صدا است که روایت آنچه در این اطاق می‌گذرد را به عهده دارد.

صدای نی‌ای می‌پیچد توی فضا. نوازنده‌اش کسایی است. کسایی نی می‌زند اما این صدا، تنها صدای نی نیست. صدای نی که می‌پیچد توی اطاق، انگار نغمه‌ای ریشه گرفته از اندوه متراکمی پهن می‌شود در فضا. صدا، صدای مرگ است؛ مرگی که انگاری ناخواسته اتفاق افتاده. مرگی که از یک حماسه حاصل شده است. انگار نصرت قهرمان ملتی بوده، در واقعه‌ای حماسی مرده و حالا، توی جمعی خودمانی چند نفری جمع شده باشند و با این نغمه‌ها،‌ یادش را زنده نگه می‌دارند. صدای نی، صدای زنجموره است. صدایی است که انگار، همه‌ی اندوه‌های جهان را از همه‌ی قرن‌ها جمع کرده باشد و ریخته باشد توی نی‌ای که حسن کسایی می‌نوازدش.

کسایی می‌نوازد. یک دقیقه‌ای وشاید مبلغی بیشتر. آن‌قدری که شاید شنونده را آماده‌ی دریافت همه‌ی وجوه این اندوه می‌کند. این سمفونی ِ تک نفره که نواخته می‌شود، ادیب خونساری [خیلی از قدیمی‌ها "خوانساری" را "خونساری" می‌گفتند؛ شنیده‌اید حتما] شروع می‌کند به خواندن. با صدایی خسته، درهم‌شکسته و فروریخته،‌ صدایی که قدرت ِ روزهای پیشین را ندارد و البته همین فروریختگی، سوزناکی‌اش را می‌افزاید. مثل شمشیری که کُند شده. ادیب با صدای خسته و زخمی‌اش درآمد می‌خواند: «سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت/ آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت» و انگار شعر را به خدمت می‌گیرد که این اندوه را -این آوار ِ فروریخته از هر کران را- به مخاطب منتقل کند، وگرنه همه چیز در آن قاب ِ خالی راوی ِ آن است که گویی زبان و کلام را یارای بیان این اندوه نیست.

این خط را که می‌خواند، کسایی پاسخ‌ش را با نی‌اش می‌دهد. خونساری می‌خواند: «ماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشم» و دوباره می‌خواند: «ماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشم/ خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت». و این بیت را طوری می‌خواند که تو منتظری کسی «ماجرا کم کند» و «باز آید». نی اینجا خاموش می‌ماند. عبادی -که خود سوگوار نصرت است- به کمک می‌شتابد. زخمه به سه‌تار می‌زند و پاسخ ادیب خونساری را با نوک انگشتان‌ش می‌گوید. ادیب می‌خواند: «تو که نوشم نه‌ئی، نیشم چرایی/ نمک‌پاش ِ دلم ریشم چرایی» و می‌نالد همراه با سه‌تار و نی. بعد انگار که ادامه‌ی شعر یادش نمی‌آید، نومیدانه می‌خواند: «ببین انتظارت چه کرده با روزگارم، ببین انتظارت چه کرده با روزگارم».
.......
ادامه‌ی روایت را از اینجا بخوانید:
tchaikovsky.blogfa.com/post/92

Shahrokh - Deh'e Bala

Majix HF