خانه اش ویران باد ، خانه اش ویران باد

از کجا که من و تو مشت رسوایان را وا نکنیم

با من اکنون چه نشستنها خاموشی ها...

فکر میکنم اولین بارم باشه . با صدای خود شاعر...

چه كسي ميخواهد من و تو ما نشويم #خانه اش ويران باد

من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار ـ
ناز انگشتای بارون تو باغم می‌کنه
میون جنگلا طاقم می‌کنه.
تو بزرگی مث شب.
اگه مهتاب باشه یا نه
                            تو بزرگی
                                        مث شب.

خود مهتابی تو اصلا، خود مهتابی تو.
تازه، وقتی بره مهتاب و
                              هنوز
شب تنها
            باید
راه دوری رو بره تا دم دروازۀ روز ـ
مث شب گود و بزرگی
                             مث شب.

تازه، روزم که بیاد
تو تمیزی
            مث شبنم
                         مث صبح.

تو مث مخمل ابری
                       مث بوی علفی
مث اون ململ مه نازکی.
                                اون ململ مه
که رو عطر علفا، مثل بلاتکلیفی
هاج و واج مونده مردد
                           میون موندن و رفتن
                                                    میون مرگ و حیات.

مث برفائی تو.
تازه آبم که بشن برفا و عریون بشه کوه
مث اون قلۀ مغرور بلندی
که به ابرای سیاهی و به بادای بدی می‌خندی . . .

من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار،
ناز انگشتای بارون تو باغم می‌کنه
میون جنگلا طاقم می‌کنه.


احمد شاملو از مجموعۀ «آیدا در آئینه»
مهر ماه سال چهل و یک
عکس‌ از: سودابه قاسملو 
با صدای : سهیل نفیسی

Man o To, Derakht o Baroon (Ahmad shamloo )

آواز اصفهان- زنده‌یاد اسحاق انور ‌راد

بخت جوان دارد آنکه با تو قرین است

حمید مصدق-رود باید شد و رفت-دکلمه اشعار با صدای خود شاعر

من آبروی عشقم

سروده و صدا: نصرت رحمانی
موسیقی: مجید انتظامی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ـ ۱۳۵۶

لیلی!
چشمت خراج ظلمت شب را
از شاعران شرق، ـ
طلب می‌کُند

من آبروی عشقم
هشدار . . . تا به خاک نریزی

پُر کُن پیاله را
آرام‌تر بخوان
آواز فاصله‌های نگاه را
در باغ‌کوچه‌های فرصت و میعاد.

لیلی!
بگشای بند موی و بیفشان
شب را میان شب
با من بدار حوصله اما نه با عتاب!
رمز شبان درد،
شعر من است!
گفتی:
گُل در میان دستت می‌پژمرد
گفتم که:
ـ خواب،
در چشم‌هایمان به شهادت رسیده است
گفتی که:
خوب‌ترینی؛

آری . . .، خو‌ب‌ام!
آرامگاه حافظ‌م
شعر ترم،
تاج سه‌ترک عرفانم
درویشم،
خاکم!!
آینه‌دار رابطه‌ام، بنشین.
بنشین، کنار حادثه بنشین.
یاد مرا به حافظه بسپار!
اما . . .
نام مرا،
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام!

لیلی!
از جای پای تو،
بر آستانه‌ی درگاه خوابگاه،
بوی فرار می‌آید

آتش مزن به سینه‌ی بستر
با عطر پیکر برهنه‌ی سبزت
پُر کُن پیاله را
با من بگو در خواب‌های پریشان چه دیده‌ای
که خواب را به شهادت رسانده‌اند در دیدگانِ ما
وانگه حرامیان در گود شب‌گرفته‌ی چشمت
با تیغ‌های آخته سنگر گرفته‌اند.
دروازه‌های شهر مدینه آغوش بسته‌اند
آغوش باز کُن
از چهارراه خواب گذر کُن
بگذار و بگذریم زین خیل خفتگان
دست مرا بگیر تا بسرایم:
در دست‌های من ـ
بال کبوتریست!

لیلی
من آبروی عاشقان جهانم.
هشدار . . .، تا به خاک نریزی!
من پاسدار حرمت دردم

ـ چشمت خراج می‌طلبد؟
آنک خراج:

لیلی!
وقتی که پاک می‌کُنی خط چشمت را
دیوارهای این شب سنگین را
درهم شکسته، آه . . .، که بیداد می‌کُنی.
وقتی که پاک می‌کُنی خط چشمت را
در باغ‌های سبز تنت، شب را ـ
آزاد می‌کُنی

لیلی!
بی‌مرز باش.
دیوار را، ‌ویران کن،
خط را به حال خویش رها کُن،
بی‌‌خط باش
با من بیا . . .، همیشه‌ترین باش!!

بارید شب
بارش سیل اشک‌ها شکست،
خط سیاه دایره‌ی شب را!
خط پاک شد
گُل در میان دستم پرپر زد و فسرد
درهم دوید خط
ویران شد!

لیلی!
بی‌خط و خال باش
با من بیا که خوب‌ترینم
با من که آبروی عشقم
با من که شعرم . . ، شعرم . . ، شعرم!
وای . . .
در من وضو بگیر
سجاده‌ام، بایست کنارم
رو کُن به من که قبله‌ی عشاق‌ام
وآنگه نماز را،
با بوسه‌ای بلند، قامت ببند!

لیلی!
با من بودن خوب است،
من می‌سرایمت!

من آبروی عشقم - نصرت رحمانی

اثری از : علی قمصری
خواننده : پوریا اخواص / هاله سیفی زاده / علی قمصری
آهنگساز : علی قمصری


زیبای وحشی _ علی قمصری

 این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم
 شب های رفته را بیاد بیآوریم
آرام و با پچ پچ برای یک دیگر از طعم کهن مرگ بگوییم
همه ی هفته در خانه را
ببندیم
 برای یک دیگر اعتراف کنیم
 که در جوانی کسی را دوست داشته ایم
که اکنون سوار بر درشکه ای مندرس
در برف مانده است
 نه
 باید دیگر همین امروز
در چاه آب خیره شد درشکه ی مانده در برف را
باید فراموش کنیم
هفته ها راه است تا به درشکه ی مانده در
برف برسیم
 ماه ها راه است تا به گلهای بنفشه برسیم
گلهای بنفشه را در شبهای رفته بشناسیم
ما نخواهیم توانست با هم مانده ی عمر را
 در میان کشتزاران برویم
اما من تنها
گاهی چنان آغشته از روز می شوم
 که تک و تنها
 در میان کشتزاران می دوم
و در
آستانه ی زمستان
 سخن از گرما می گویم
من چندان هم
برای نشستن در کنار گلهای بنفشه
بیگانه و پیر نیستم
هفته ها از آن روزی گذشته است
که درشکه ی مندرس در برف مانده بود
 مسافران
که از آن راه آمده اند
 می گویند
 برف آب شده است
 هفته ها است
 در آن خانه ای که صحبت از مرگ می گفتیم
 آن خانه
 در زیر آوار گلهای اقاقیا
 گم شده است
مرا می بخشید
که باز هم
 سخن از
 گلهای بنفشه گفتم
گاهی تکرار روزهای
 گذشته
 برای من تسلی است
مرا می بخشید

این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم / شعر وصدای احمدرضا احمدی

آوازی از اسماعیل ادیب خوانساری در دستگاه شور، به همراهی پیانوی مرتضی محجوبی و ویولن رضا محجوبی، در تاریخ نهم دی‌ماه ۱۳۲۸ خورشیدی در منزل امیری فیروزکوهی ضبط شده است.
-
Vocal: Esmaeil Adib Khansari
Piano: Morteza Mahjoubi
Violin: Reza Mahjoubi
Record: 1950s

چشم تر | آواز شور ادیب با ویولن رضا و پیانوی مرتضی‌خان

دنگ شو - بند و بلا - ۲۰۱۹
Music Producer : Shaya 
Vocal : Taha Parsa - Shaya
Kamanché : Sina Ettehad
Lyrics : Rumi
Mix & Master : Jono Grant
Cover Artist : Tara Taheri [ https://www.instagram.com/tartaheri/ ]

https://www.youtube.com/watch?v=qwJW_oupf2s


https://open.spotify.com/album/19Cs58ws5Mv8S2ZUQrU7Bh?si=PY7PppfUQXO3dMPaF8qKqA&fbclid=IwAR3nb3XilS_Nkaj4-lymS8xsxp4WYXrGgHflxqGOtlcLsQi5GHb3TtHhHvw

https://music.apple.com/ca/album/band-o-bala/1488500223?i=1488500568&fbclid=IwAR1pdmWHiy2WmRoDy0N_Z9z8-0DPYJ6aYFagqfJ3C9n-JCUCq8LJLeE07sw

دنگ شو - بند و بلا 
 شایا : آهنگ و تنظیم
 - خواننده : طاها پارسا
کمانچه : سینا اتحاد 
کلام : رومی
طراح کاور : تارا طاهری

گفتم هی می نخورم پیش تو شاها
مست شدم برد مرا تا به کجاها
عشق تو آورده قدح پر ز بلاها
روی چو زر اشک مرا هست گواها
نیست مرا جز لب تو جان و دواها
پیش تر آ تا بزند بر تو هواها
بنده ی خود را بنما بند گشاها
بند گشا بند قبا بند براها

Dang Show - Band O Bala - 2019

Single

Dozdideh (دزدیده)

آرش کمانگیر - سیاوش کسرایی/سنتور:سیامک آقایی

خیال بحر کجا
این به گل نشسته کجا

حمید مصدق-رود باید شد و رفت-دکلمه اشعار با صدای خود شاعر

Masoud Afshin

Recent comments

محمدرضا؛

Sahbaz Nader

parvin

parvin

Related tracks