playlist

1401 revelation

Revolution1401

LA ELA HA ELA ALLAH

Raghs-e Azadi

Halate Parvaz (Single)

Khak In Gandoom خاک این گندم تو خیابونه

زن_مهدی یراحی

Bella Ciao (بدرود ای زیبا)
شعر فارسی: شکیب مصدق
بازسازی، تنظیم، و اجرا: فرزاد میلانی

هم‌خوان‌ها:
آرین آقاجان
هادی علی‌بیگلی
سارا حیدری
سروه حسنی
و...


به امید پایان این شب‌های سیاه ...
برای پیروزی

"امشب هم سر شد روزی دگر شد
او بلا چاو بلا چاو بلا چاو چاو چاو
می‌رویم بیرون در شهری پر خون، شاید دگر برنگردیم
شاید نبینیم یک صبح دیگر، یک صبح و یک مرگ دیگر !
 
در خیابانها با فراخوانها
او بلا چاو بلا چاو بلا چاو چاو چاو
می‌زنیم فریاد تا شویم آزاد، از بند زور و استبداد
یک بار دیگر می‌گذریم از سر، در یک جنگ نابرابر
 
 
همه پشت به پشت با دستهای مشت
او بلا چاو بلا چاو بلا چاو چاو چاو
(ترسی نداریم کم نمیاریم، هستیم تا جان در تن داریم) *2
 
ما هم صداییم یار و همراهیم
او بلا چاو بلا چاو بلا چاو چاو چاو
(پیروزی با ماست آزادی اینجاست، در مشت و در فریاد ما)*2"

Bella Ciao (accordion version) / (بدرود ای زیبا) بِلّا چاو

This is Iran availabe o all streaming platforms 

Produced by @kosfinger @soallk @illnoizgotdrip 
Sound Engineer :
Artworkers : @emadbrz @damirchi 
Label : @drillfarsi @z3ta_records 

#mahsaamini #opiran #iranprotests

Inja Irane (feat. Putak)

Inyekiam Vase

Poori - Man Delam Pore

Beat, Mix Mastering: ilakeh
Baglama Melody: ilakeh
Production Coordinator: Akio
Project Mgr.: Amir Homie
Publish, Platforms Mgr.: Arda
XXVI Records


Available on all platforms:
https://streamlink.to/MDP

YouTube: https://youtu.be/iyFGnN82dRc
Spotify: https://spoti.fi/3TUHVTs
Apple Music: https://apple.co/3Diakfy
Deezer: https://bit.ly/3D9ctKc


Lyric:
نمیشه
چشارو بست رو هرچی که هستو
به خودت بگی انتظار نمیره از تو
چیزی که عیانه چه حاجته به بیان
زبون سرخ تهش بگا میده سر سبزو
یا باید بزنم برم بیرون از ایران
فرار کنم از دیار
از این دولت بیمار
یه گوشم در، یه گوشم کَر، یه گوشه کِز
دیوار بلوکی کشیدن جلو‌ نِگام
نونا تو خون، خون جوونا توشیشه
میگفتن تتو داری تو تنت نکنی تیشرت
با نهی از منکر میزننت از ریشه
وضعیت وخیمه اوضاع اینه همیشه
مسئله اختلاس و فساد نه بی حجابی
داغ گلوله تو قلب جوونه سینه چاک
مادره نمیبره خوابش حتی با دارو
چون تازه دسته گلسو خوابونده زیر خاک

من دلم پره من دلم پره
چرا تمومی نداره استرس و دلهره
من دلم پره من دلم پره 
ببین چندتا مثل من تو این مملکت پره
من دلم پره من دلم پره
چرا تمومی نداره استرس و دلهره
خون ایرونی میجوشه توی رگام
ولی حرفی برنم صورتم زیر لگد قوره

وایسادم سر چهار راه
روهم لباسا چهارلا
که ساچمه ها نره تو تنم بدون یالله
میزنی تو ولی بازم نمیسوزه دلت برا من و ماها

بچگی میگفتم پرچمشه کفنم
اگه جنگ شه تو صف نفر اولم
حتی دوز برکت رفته تو بدنم
چی شده که الان غزیبم تو وطنم
و میزنی تو منو
میزنی و پهلوهامو میسوزونه شوکرت
میزنی تو منو
د آخه بی معرفت نمیسوزه برا من و ما دلت؟
میزنی تو منو
تاب چشامو‌ میگیره اسپری فلفلت
میزنی تو منو
اگه وجدانت آرومه چیزی نمیگم دیگه بهت

من دلم پره من دلم پره
چرا تمومی نداره استرس و دلهره
من دلم پره من دلم پره
ببین تو دست تو باطومه و تو دست من گُل
من دلم پره فقط من دلم پره

ما دنبال آزادی و آبادیم
نه بازار خبری و ترحم خارجیا
بیرون گودی و میگی بکنیم لنگش
کناره مردمی؟ یه بلیط بگیر بیا
عجیب گرده این کره خاکی
تو این اوضاعم رو میکنه واقعی و ادارو
خدا خودش الک میکنه آدمارو
خوبا رد میشن و رسوا میکنه بدارو

Man Delam Pore

بَعد ما بارون میباره عَطر آزادی 
پُر میشه این خونه از رَقص و شادی
-------------------
به امید آزادی
به امید فردایی روشن

بعد ما بارون میباره عطر آزادی- شروین | Shervin baade ma

سرود دانشکده هنر 2

Fereydoun Foroughi - Tanhatarin Ashegh

هايده؛ برای هميشه...

امروز بيست و دومين سالروز رفتن زودهنگام هايده است... البته رفتن و نه خاموشی.... خاطره ای از هايده دارم که هيچوقت فراموش نمی کنم... يکی از زيباترين خاطرات زندگی من... يک سفر کوهنوردی در ايام دانشجوئی...


....

از صبح زود از خانه زده بوديم بيرون برای کوه نوردی... مقصدمان کوهی در منطقه "Lake District" در شمال غرب انگليس بود... گروه کوهنوردی ما تقريبا يک گروه بيست نفری از دختر و پسرهای دانشجو بود... صبح با اولين هواپيما پرواز کرديم به شهر کوچکی که نزديک کوهی بود که قرار بود صعود کنيم. آنجا هم اتوبوس منتظرمان بود تا از شهر و روستاهای اطراف ما را تا پای کوه ببرد... برنامه صعود يک برنامه دو روزه بود که شب را می بايست توی کوه و در ميانه راه صعود، يک جا پيدا می کرديم و چادر می زديم و اطراق می کرديم... توی مسير هم يک کوه را بايد رد می کرديم تا به کوه اصلی برسيم... در شروع صعود با يک کوهپايه تقريبا شنی و سنگ ريزه با شيب زياد روبرو بوديم که با هر دو قدم بسمت بالا يک قدم به عقب سر می خورديم و اين کار ما را سخت می کرد و نفس مان را می گرفت، مخصوصا که کوله پشتی سنگين دوروزه و چادر و وسايل صعود هم همراهمان بود... طرف های غروب بود که شيب تند و کوه اول را رد کرده بوديم و افتاده بوديم توی يک مسير تقريبا جنگلی و خيس و سرد و بعد هم کم کم به برفی که روزهای قبل باريده بود رسيديم ... گروه در يک صف و ستون منظم صعود می کرد، طوری که ليدر گروه در جلو و بقيه دستور داشتند که دقيقا پا جا پای او بگذارند و حرکت کنند.... لغزندگی و پرتگاه های متعدد و مسيرهای باريک و ديد کم باعث شده بود که برای ايمنی بيشتر يک طناب را به کمر ليدر گروه ببنديم و از کارابين (حلقه های فلزی) متصل به کمرهای ما هم عبور کند تا آخرين نفر... شبيه دانه های تسبيح... اينجوری نه کسی گم می شد و نه سقوط ميکرد... هوا تقريبا تاريک شده بود که کوه اول را کاملا رد کرديم و به يک منطقه جنگلی که شبيه يک دره بسيار وسيع ميان دو کوه بود رسيديم... يک رودخانه هم آنجا بود، منتهی ديگر توی آن تاريکی فقط صدايش را می شنيديم... بهمراه گروه، خسته و کوفته از آن روز طولانی و سخت، آرام و بی صدا فقط ساحل نزديک آن رودخانه کوچک را گرفته بوديم و شيب تقريبا تند مسير را صعود می کرديم...هنوز همان طناب تمام اعضای گروه را به هم متصل کرده بود که توی تاريکی کسی گم نشود يا سقوط نکند... به نزديکی های کوه دوم که رسيديم ديگر هوا کاملاً تاريک شده بود و جائی را نمی ديديم؛ داشتيم دنبال جائی می گشتيم که کمی مسطح باشد و مناسب اطراق و چادر زدن؛ ولی هرچه می رفتيم نمی رسيديم و وضعيت بدتر و هوا تاريکتر می شد.... همه هم آنقدر خسته و بی انرژی شده بوديم که حتی حرف هم نمی توانستيم بزنيم... هوا سرد بود، ولی نه باد می آمد و نه صدائی شنيده می شد... اطراف مان سکوت بود و تاريکی لذت بخش ولی کمی ترسناک ... اينجور مواقع توی کوه بايستی همانجائی که هستيد يکهو توقف کنيد و همانجا هرجور که هست اطراق کنيد تا صبح، چون خطر سقوط و مخصوصا گم شدن هر لحظه بيشتر می شود ... با دستور ليدر و با همان طنابی که همه را به هم وصل کرده بود قرار شد برای ده دقيقه استراحت، بنشينيم روی همان صخره ها و چمن های خيس بين شان تا بعد فکری بحال چادرها بکنيم... گروه توی سکوت هرکس همان جائی که بود نشست و بعضی ها هم که جای بهتری داشتند همان کوله پشتی خودشان را تکيه گاه کردند و دراز کشيدند... آن روزها من يک سی دی پلير داشتم که هميشه همراهم بود، برای سفرهای اين جوری هم يک اسپيکر کوچولوی پرتابل هم همراهم می بردم برای توی چادر... کوله پشتيم را باز کردم و سی دی پليرم را بيرون آوردم... به ذهنم رسيد که اسپيکرش را هم وصل کنم و توی آن سکوت و تاريکی آهنگ را بگذارم که بقيه هم بشنوند.....

سکوت محض بود که ناگهان صدای موسيقی من بلند شد و سکوت کوهستان را شکست... نميدانستم کدام سی دی توی سی دی پليرم هست... آلبوم هايده بود... با ترانه "گل سنگم" شروع شد...
هيچوقت آن لحظه و آن آهنگ و آن حس و حال را فراموش نمی کنم... آنجائی که آهنگ با يک پيانوی آرام شروع ميشود و ...... صدا از کسی بيرون نمی آمد... توی آن خستگی، و توی آن تاريکی و سکوت کوهستان، موسيقی بود و پيانو بود و صدای آسمانی هايده... آن پيانو، آن صدا و آن موسيقی بناگهان مانند شهد گوارائی بود که به جان و تن خسته ما ريخته می شد... گل سنگم... گل سنگم... چی بگم از دل تنگم... مثل آفتاب اگه بر من... نتابی، سردم و بی رنگم...


ده دقيقه استراحت تبديل شد به نيم ساعت و يا شايد هم بيشتر... آهنگ پشت آهنگ بود که پخش می شد و همه کرخت و مسحور دراز کشيده بوديم و دل و جانمان را سپرده بوديم به امواج موسيقی و غوغای هايده... احساس می کردم که ديگر آن طناب نيست که اعضای گروه را به هم متصل و يک جسم واحد کرده است، بلکه آن موسيقی و آن نوای جادوئيست که روح و جانمان را بهم پيوسته و با خود برده است...

حلقه ای بر گردنم افکنده دوست
می برد آنجا که خاطرخواه اوست

وصف آن نيم ساعت از زندگی ام با هيچ زبان و کلمه ای ممکن نيست... ظاهراً تمام اعضای گروه هم همين حس و حال را داشتند... اين را وقتی فهميدم که روز بعد که از صعود برگشتيم توی فرودگاه سفارش کپی همان سی دی را از هر بيست تای آن کوهنوردها گرفتم... حتی آن دو سه تا همکلاسی ايرانيم که همراهمان بودند...

هنر و مخصوصا موسيقی زبان مشترک ملتهاست... هنرمند واقعی و هنر اصيل مرز زبان و زمان و مکان ندارند؛ روح و جان انسانها را هرکجا که باشند و در هر زمانی تسخير و صيقل و صفا ميدهد... ماندگار هستند و هيچ وقت نمی ميرند... چون برخواسته از درون زيبای انسانها هستند... چون خواستگاه عشق دارند...

هرگز نميرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جريده عالم دوام ما.... (حافظ)

ياد و خاطره بانوی موسيقی ايرانی، هايده، گرامی...

Hayedeh Gole Sangam

دل کوچولو دل دیوونه 
دیگه نرو از خونه 
پشیمون میشی 
پریشون میشی 
نمیدونی دیوونه 
بیرون از خونه 
دلا همه سنگ 
هر چی میبینی 
رنگه و نیرنگ 
تو مثل یه پر میبردت باد 
حتی یادتم میبرند از یاد 
دل کوچولو دل دیونه
دیگه نرو از خونه 
پشیمون میشی
پریشون میشی
نمیدونی دیونه

بمیرم واسه ی تو
که رنجها نکشیدی
چه خسته دل تنها
چه حرفها که شنیدی
حالا برگشتی بازم تو سینه
می دونی تنها منو داری
می دونم شیطون بلای جونم
منو باز آروم نمیذاری

Mahasti Dele Koochooloo

Iran Media Network
@Facebook: www.facebook.com/iranmedianetwork
@Sound Cloud: www.soundcloud.com/iranmediamusic

- WWW.IRANMEDIANETWORK.COM

#IRANMEDIANETWORK #IRANMEDIAMUSIC

Simin Ghanem - Sib #IranMediaNetwork

■ متن و اجرا در ادامه ■

یه شب تو خواب وقت سحر
شهزاده ای زرین کمر
نشسته بر اسب سپید
میومد از کوه و کمر
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش
کاشکی دلم رسوا بشه ، دریا بشه ، این دو چشم پر آبم
روزی که بختم باز بشه ، بی یار بشه ، اون که اومد به خوابم
شهزادهء رویای من شاید تویی
اون کس که شب در خواب من آید تویی تو
از خواب شیرین ناگه پریدم او را ندیدم دیگر کنارم بخدا
جانم رسیده از غصه بر لب هر روز و هر شب در انتظارم بخدا 
کاشکی دلم رسوا بشه ، دریا بشه ، این دو چشم پر آبم
روزی که بختم باز بشه ، بی یار بشه ، اون که اومد به خوابم
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش
میرفت و آتش به دلم ، میزد نگاهش


http://PersianIcons.Org
http://Sepidedam.Org
http://Sepidedam.Com
http://Sepidedam.info
http://Sepidedam.net
http://Sepidedam.tumblr.com
http://soundcloud.com/Sepidedam
http://soundcloud.com/Sepidedam-2
http://soundcloud.com/sepidedam-3

سرود دانشکده هنر 2

MatiNVorteX