شب می‌آی
سرشب می‌آی
دم صبح می‌آی
می‌آی به خوابم

دم به دم پرپر کنی
صد باغ گل بر رختخوابم

قربون او تن‌نما
گلشن‌نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هر شب نسیم از گلشن تو

کاشکی چون برگ نیلوفر بشم من
با سر انگشت تو پرپر بشم من

قهر مکن با من غمگین و خسته
قهر مکن با من غمگین و خسته
دلم از شیشه بوده و شکسته
دلم از شیشه بوده و شکسته

اگه تو هم ترکم کنی مجنون می‌شم من
زدوری ات دیونه و دل خون میشم من

شب می‌آی
سر شب می‌آی
دم صبح می‌آی
می آی به خوابم
دم به دم پر کنی صد باغ گل بر رختخوابم
قربون اون تن نما
گلشن نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هرشب نسیم از گلشن تو

ترانه و آهنگ: پرویز وکیلی

شب میای سر شب میای، پوران و منوچهر سخایی

بشنوید در صفحه ی تصنیف و آوازهای ایرانی
به رهی دیدم برگ خزان استاد ایرج بسطامی
اهنگسازی استاد پرویز یاحقی
شعر این تصنیف از بیژن ترقی:
به رهی دیدم برگ خزان **پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو زگلشن روکرده نهان**در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
به رهی دیدم برگ خزان **پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو زگلشن روکرده نهان**در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
ای برگ ستمدیده ی پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هم آغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی
ای عاشق شیدا دلداده ی رسوا
گویمت چرا فسرده ام
در گل نه صفایی باشد نه وفایی
جز ستم ز دل نبرده ام
آه بار غمت در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شود نوگل گلشن و دیده شود
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی پیوست
من ماندمو صد خار ستم
این پیکر بی جان
به رهی دیدم برگ خزان **پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو زگلشن روکرده نهان**در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
به رهی دیدم برگ خزان **پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو زگلشن روکرده نهان**در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود

به رهی دیدم برگ خزان استاد ایرج بسطامی

Shah Doomad شاه دوماد
Arrangement and Performance: MEHDI BEIGI تنظیم و اجرا: مهدی بیگی

Shah Doomad شاه دوماد

ویگن..یاس پر پر

آواز از همایون شجریان 
شعر از سعدی 

ناشکیبا

ویگن و ژاکلین (؟) - انتظار

پروین ـ پیک سحری

I've always loved jazz. I have such incredible admiration for the jazz greats. All of these artists were musical innovators in the truest sense of the world. Through their jams, and through their bold experimentation with music, they touched us all and had a tremendous impact on all music. I know I've been affected. Here is a little jazzy instrumental piece I finished today. I hope you enjoy it! Thank you for listening! Stay tuned!
-- Joel R. Cooper

"A Higher Dose of Rain"
by Joel R. Cooper 
(c) 2025 Joel R. Cooper, all rights reserved

Original album cover photograph by Joel R. Cooper
(c) 2025 Joel R. Cooper, all rights reserved

 

A Higher Dose of Rain

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹) خواننده ایرانی بود. محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آن تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.[۱] او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ (چند سال پیش از مرگش) به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد.
نوری در تهران زاده شد و در جوانی آواز را نزد خانم اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌داند.

دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‌های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.

آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیهٔ سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او اخیراً چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و مهربانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفرینندهٔ شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است. یکی از مهمترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.

نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و«مصطفی پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تاثیر از استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت. شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و... گنجاند.او پس از انقلاب اسلامی و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. اندگار]] موسیقی انتخاب و معرفی شد. او فارغ‏‌التحن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او در سال‌های صیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. وی به لحاظ پایبندی به اخلاقیات و پرهیز از دروغ و فریب به جایگاه والایی در بین مخاطبان و در اجتماع دست یافت.این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرد. این هنرمند در حاشیه سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودآخر عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و اجرای ترانه‌های مختلف محلی آذری، گیلکی، شیرازی و... او همچون «جان مریم»، «شالیزار»، «واسونک»، «جمعه بازار» و... به لحاظ احساس و لهجه در نهایت زیبایی و استادی است.در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان [[چهره مانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفریننده شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است که هر یک اوج حس وطن دوستی را در دل ایرانیان بیدار می‌کند. یکی از مهم‌ترین، زیباترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد.سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران به دیار باقی شتافت


نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره

من می خوام ،تا آخر دنیا ، تماشات بکنم
اگه زندگی برام چشم تماشا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

آرزوها - محمد نوری

چشم تو ( فریدون فرخزاد )


چشات بس كه قشنگه، واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست، وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست، واسه من غرق اشاره‌ست
واسه بی‌زبون صداست، وای وای وای وای چه صدایی
جهان، در سخن تو، پر از باغ و بهاره
صدا، در نگه تو، چقدر روشنی داره
واسه من چراغ میاری، وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده، وای وای وای وای چه كلامی
می‌گی باز بهار رسیده، میون اتاق دمیده
موسم سلام شده، وای وای وای وای چه سلامی

چشات بس كه قشنگه، واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست، وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست، واسه من غرق اشاره ست
واسه بی‌زبون صداست، وای وای وای وای چه صدایی
شب بی‌ستاره گم شد، دم بی‌اشاره گم شد
همه جا پر از سلام و خنده‌های عاشقانه‌ست
آسمون پر از سپیده، دلهامون پر از امیده
دیگه گریه و عزا و ناامیدی یك بهانه‌ست
واسه من چراغ میاری، وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده، وای وای وای وای چه كلامی
می‌گی باز بهار رسیده، میون اتاق دمیده
موسم سلام شده، وای وای وای وای چه سلامی

جهان، در سخن تو، پر از باغ و بهاره
صدا، در نگه تو، چقدر روشنی داره
تو چه آتیشی میاری، روی قلب من می‌ذاری
بیا باز سفر كنیم، وای وای وای وای چه بهاری
چشات از كجا می‌دونن، كه همه باید بخونن
توی چشات چی چی داری، وای وای وای وای چی چی داری

چشات بس كه قشنگه، واسه من شهر فرنگه
واسه پنجره هواست، وای وای وای وای چه هوایی
صورتت پر از ستاره‌ست واسه من غرق اشاره‌ست
واسه بی‌زبون صداست، وای وای وای وای چه صدایی
شب بی‌ستاره گم شد، دم بی‌اشاره گم شد
همه جا پر از سلام و خنده‌های عاشقانه‌ست
آسمون پر از سپیده، دلهامون پر از امیده
دیگه گریه و عزا و ناامیدی یك بهانه‌ست
واسه من چراغ میاری، وسط چشام می‌ذاری
می‌گی شب تموم شده، وای وای وای وای چه كلامی
می‌گی باز بهار رسیده، میون اتاق دمیده
موسم سلام شده، وای وای وای وای چه سلامی

Shah Doomad شاه دوماد

Mehdi Beigi

Related tracks