Best

The Itch

Talking To Myself

Hotel Room

Blow Dry

Cast Away

Bound

Champagne

Cocaine

Tame

Watch Yourself Boy

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

"Miraż"

w potoku mijających postaci
lichych przezroczystych niczym pajęcza pułapka
przesuwają się cienie bez imion
kroki zlewają się w jednostajny szum
słychać trzask - łamie się echo rozmowy której nigdy nie było
 
no popatrz! a myślałem że siedzimy tu od godziny...
może to tylko wiatr niesie ślady
czegoś co kiedyś istniało?
gdyby chociaż długie cięcie między spojrzeniami
to zawsze rzeźbi rysy na tafli ciszy
 
kiedy znika ktoś kto nigdy nie przyszedł
skrzypią drzwi wciąż otwarte
tłum mija ale nikt nie patrzy
ja się budzi i faluje wśród tych kroków
jakby wszyscy byli ale nikt nie istniał

Mikroelementy

Miraż

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Abel, skrzypce i uroki"

powity dźwięk
dookólność i uroki
ptak, gałązka oliwna
zmarszczone brwi i białe lilie
poruszone oddechem wspomnień

u brzegu pamięci wschodzi biała piana
zaraz odejdzie

szukam wzorca, ostatniej liny
drogowskazu bez prawa wyboru
muzyka ma grać, niech gra
niech wybrzmi cały ten walc do cna

śladów odwagi mi trzeba
zapomnianych kochanków
wspomnienia

Abel, skrzypce i uroki

Own lyrics. Arrangement, music based on AI experiments and Audacity editing. Cover artwork by me based on experiments with AI, digital manipulation.

I wrote this text inspired by Mike Tyson's emotional reaction when he left an interview after being asked about the tragic death of his daughter (https://twitter.com/historyinmemes/status/1771598439320605099):

"You Can Cry Mike"

you have to go
you understand, right?
you have to go
enough
enough
enough

on memory’s edge, white foam rises
soon it will fade away

I seek a pattern, the final line
a signpost without a choice

the music must play, so let it play
let this waltz ring out to the end

I need traces of courage
not memories

you can cry, Mike
you can cry

but just for a while, then let it pass
then stand and fight, then rise for us

we need your courage
we need your faith
with your tears, we’ll be brave

life keeps on, no waiting time
to walk the path, to find real life

you can cry, Mike
you can cry for us...

I assume it will fade
your world will fail you
fail, it will fade away

I seek a pattern, a final line
a signpost without a choice

the music must play, so let it play
let this waltz ring out to the end

let me...
traces of courage
not memories

you can cry, Mike
you can cry

but just for a while, then let it pass
then stand and fight, then rise for us

we need your courage
we need your faith
with your tears, we’ll be brave

life keeps on, no waiting time
to walk the path, to find real life

you can cry, Mike
you can cry for us...

You Can Cry Mike

My lyrics and arrangement based on AI experiments, samples and Audacity editing. Cover artwork by me.

This is a free translation of a poem that I originally wrote in Polish: https://on.soundcloud.com/kwa1RdqntxWWWM2b9

"Another Chance"

in a city's heartbeat, under neon skies
tales of solitude, where randomness lies
we drift, always solo, in urban mazes, tight
till chance drops a soulmate into this night

logic's rules, twisted, in an unexpected game
we connected in chaos, never twice the same
a spark in the concrete jungle, electric, raw
briefly, loneliness dissolves, in awe

for a moment, the universe syncs in tune
our world, less random, under a shared moon
eyes lock, minds meet, in this urban spree
in that fleeting second, we're suddenly free

but like graffiti fading on an old subway car
it's transient, a fleeting shooting star
so back we slip into the city's lone dance
awaiting randomness, for another chance...

Another Chance

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

"Niedokończone"

Sprawy niedokończone, otwarte,
nieprzegadane, zajmują umysł,
psują ciało od środka, palą myśli,
i serce – za zapomnienie, w podzięce.

Za zapomnienie, w podzięce.

Sprawy w życiu, których nie można
zostawiać na potem, chomikować,
ukradkiem psa częstować pod stołem,
gdy inni dzielą się nad nim.

Nie będą te sprawy czekały wieczności,
choćby je ona ugościć pragnęła,
i będą te sprawy bolały Cię mocno,
do kości, aż do twojego nieba.

Nie będą te sprawy czekały,
nie będą czekały, wcale,
i będą Cię one bolały mocno, do kości -
wyryją się w tobie jak w skale.

Wyryją się w tobie jak w skale..

Niedokończone

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Napisałem swobodną interpretację tego testu do wersji angielskiej: https://on.soundcloud.com/JgsswBD8fEGvtWzf6

"Pod neonowym niebem"

w mechanicznym mieście, pod neonowym niebem
snują się historie kruche, niewypowiedziane
dryfują w labiryncie oczekiwań, zawsze solo
spragnione przypadkowego dotyku bratniej duszy

zasady logiki, skręcone w dziwnej grze
zrodzone z chaosu – nigdy dwa razy tak samo
iskrzą w dżungli surowej, elektrycznej
chwilowo zasilanej blaskiem spotkania

czy czujesz wibracje?
ten żywy puls, ukryty
w nocnych drżeniach?

odliczanie jutra
i szepcząca ciemność
że nie będzie połączenia
mimo tej jednej iskry
sekunda się toczy
lecz nadzieja spłonie
w tym mechanicznym mieście

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

znów rzeczywistość staje się zsynchronizowana
mniej przypadkowa, teraz pod jednym księżycem
spojrzenia splatają się, myśli łamią reguły —
w tej wydłużonej chwili stajemy się powolni

rankiem graffiti blednie na starym wagonie metra
rozpływa się, ulatuje jak spadająca gwiazda
wracamy samotnie w rytm mechanicznego miasta
czekając znów na przypadek, na kolejną szansę

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

odliczanie jutra
i szepcząca ciemność
że nie będzie połączenia
mimo tej jednej iskry
sekunda się toczy
lecz nadzieja spłonie
w tym mechanicznym mieście

czuję wibracje
żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

świt gubi nas
wiemy to oboje
niewypowiedziane historie
popłyną dalej samotnie

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach
lśniący w twoich łzach

znów rzeczywistość staje się zsynchronizowana
mniej przypadkowa, teraz pod jednym księżycem
spojrzenia splatają się, myśli łamią reguły -
w tej wydłużonej chwili stajemy się powolni...

Pod Neonowym Niebem

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.

Pod Neonowym Niebem

Mikroelementy

Related tracks