Własne teksty, oprócz "Latem 1987" - wiersza autorstwa Andrzeja Sosnowskiego. Muzyka to sample, miksowanie, AI, Audacity i cyfrowa manipulacja... generalnie bawię się.

Dotykam Oczu

The Itch

Talking To Myself

Hotel Room

Blow Dry

Cast Away

Bound

Champagne

Cocaine

Tame

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dotykam Oczu"

Słyszę krople nut ołowianych, matowych i błyszczących,
spływają jak ciężkie łzy zastygłe w oczekiwaniu na powrót ciążenia.
 
I czuję te strużki, strużki i ciągi,
spływają, wzbierają i żłobią
zaschnięte już koryta pamięci.
 
Dotykam oczu, oczu, policzków,
szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek
krzyczy wysuszona dusza.

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Róże usychają o świcie"

róże usychają o świcie
usychają, gdy znikają sny
ukryte w mroku, więdną samotnie
w blasku kolejnych, nowych dni

kwiaty więdną o świcie
nie płaczę, bo czekam wcią
aż ból odejdzie, zwiędnie na wieki
jak sny o tobie, co przychodzą wciąż

każda noc to walka, każdy świt to ból
kwiaty usychają, ich życie gaśnie już
a ja leżę związana snem, w mocy cienia
samotność, jak wróg, nie daje wytchnienia

kwiaty więdną o świcie
nie płaczę, bo czekam wciąż
aż ból odejdzie, zwiędnie na wieki
jak sny o tobie, co przychodzą wciąż

gdy świt nadejdzie, zniknie sen
samotność pozostanie – mój los, mój ból
kwiaty uschną o świcie, a ja czekam
aż sny o tobie znikną i odzyskam spokój

Mikroelementy

Róże Usychają O Świcie

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Lewituję"

Szukam nut ołowianych, matowych i błyszczących
Spływają jak łzy zastygłe
w oczekiwaniu na powrót ciążenia.

I czuję te strużki, strużki i ciągi
spływają, wzbierają i żłobią 
zaschnięte już koryta pamięci.

Dotykam oczu, oczu, policzków,
Szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek,
Krzyczy wysuszona dusza.

Dotykam nut ołowianych, matowych i błyszczących
Spływają jak łzy zastygłe
w oczekiwaniu na powrót ciążenia.

I czuję te strużki, strużki i ciągi
spływają, wzbierają i żłobią 
zaschnięte już koryta pamięci.

Dotykam oczu, oczu, policzków,
Szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek,
Krzyczy wysuszona dusza.

Lewituję

Tekst, to wiersz Pana Andrzeja Sosnowskiego "Latem 1987" - wykorzystany za zgodą autora, za co serdecznie dziękuję.

https://www.biuroliterackie.pl/autorzy/andrzej-sosnowski-3/?view=bibliografia
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/sosnowski-latem-1987.pdf

"Latem 1987'

A było tak, że twoja śmierć usiadła w moim cieniu,
żeby się o mnie oprzeć, odetchnąć moimi myślami.
Zerwałem się z miejsca, szukałem słońca w zenicie.
Uzbroiłem się po zęby w humor i witaminy.

Wzruszyłem ramionami i strząsnąłem duszę,
zerwałem czarny bandaż, czarną łunę z pamięci.
Dodałaś mi polotu. Jadłem owoce garściami.
Mikroelementy stanęły na straży komórek.

Szybko, celowo chodziłem, od sprawy do sprawy,
wskoczyłem nawet w ślub nucąc epitalamia.
Zacząłem nawet ćwiczyć: biegi, pompki, sprężyny -
i żadnych nadużyć na niewczesny umór.

To dni były na umór, a każdy sen wściekły
po aurze przywidzeń i zawrocie zmysłów
Jak wielki napad na powierzchnię ziemi,
kołatanie ciała, żeby wejść w zimową kwaterę.

I goniłem w piętkę, traciłem wysokość,
gubiłem krok i miarę, i traciłem oddech —
zgubna poriomania, szalone podróże —
nie z Bordeaux do Nurtingen, ale zawsze.

Ziemia pod stopami wszędzie taka miękka —
czułem, że stopy grzęzną w niej po kostki.
A w nocy — łóżko było jak zapadnia
i bez szmeru usuwało się spod ciała.

Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno —
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.

Latem 1987 (tekst Andrzej Sosnowski)

Watch Yourself Boy

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dekompozycja Oddalenia"

Znowu kawy nie kawy, jedna mocna,
włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja.
Uwaga! Wielka wichura na Bałtyku!
Wiesz, że notuję sobie takie rzeczy.

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
U ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie.
I ta niecałkowita liczba godzin,
gdy tęsknota tnie czas na porcje.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się ciągle dzieje.

Sufit, sekundy, wciąż ta sama szklanka,
w hipnozę wbija mnie już ta wyliczanka.
Skleja dzień, łączy wątki, jak morfina,
kompresuje mnie, to niczyja wina.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się wokół dzieje...

...

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
To jabłko jest dla ciebie, twoja kawa będzie u mnie.
I ta czasoprzestrzeń, mocno poszarpana -
posklejamy ją ostrożnie...

...

Dekompozycja Oddalenia

Własny tekst. Aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity.

"Zbudzone ćmy"

letnią, ciemną nocą
blask ulicznych lamp
wabi zbudzone ćmy
budzi samotność

wyjdźmy więc w miasto
poszukamy nocnych cieni
wykroimy je z mroku
ostrożnie

ja nie zobaczę Twoich 
ty moich też
opowiemy je sobie dokładnie
jakby były jakieś urodziny

letnią, ciemną nocą
światło portowych lamp
wabi zbudzone ćmy
budzi samotność 

letnią, ciemną nocą
poszukajmy już nocnych cieni
opowiedzą nam pewną historię...

...jakby to było pięknie...
gdybyśmy się kiedyś
spotkali...

Zbudzone ćmy

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.

Zbudzone ćmy

Mikroelementy

Related tracks