شجریان لطفی

سخن های نهان

ابوعطا لطفي

Persian Classic (همه عالم ز تو میبینم و این نیست عجب/ ز که بینم که تویی چشم مرا بینایی)

لطفي

تار

Classic

استاد محمدرضا لطفی

موسم گل - هنگامه اخوان - محمدرضا لطفی

مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اند
ما دل به عشوۀ که دهیم اختیار چیست

شجریان و لطفی - ابوعطا

عشق یعنی خویشتن را گم کنی ,عشق یعنی خویش را گندم کنی
عشق یعنی نان ده و از دین مپرس....
عشق یعنی نان ده و از دین مپرس, در مقام بخشش از آیین مپرس
هر کسی او را خدایش جان دهد, آدمی باید که او را نان دهد

دکلمه عشق یعنی...در برنامه ی آینه داریوش

پرویز یاحقی و جلیل شهناز - بیات ترک

تار جلیل شهناز- ابوعطا: ساز تنها | shahnaz - abouata Saze e tanha

گلعذار
تار و آواز : محمدرضا لطفی
شعر: حافظ
برگه موسیقی ایران:www.facebook.com/musiqueiran1

گلعذار ؛ محمدرضا لطفی

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن - شجریان - علی حاتمی - دلشدگان

از کفم رها شد قرار دل -سه تار و آواز: محمدرضا لطفی

در این عشق بمیرید - آلبوم رمز عشق 


در این عشق بمیرید -  سه تار و آواز : محمدرضا لطفی

شهرام ناظری - خلوت خاص دلبر

همنوازی پیانو و تار

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی		دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی
چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو		بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی
نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی		آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی
در آرزوی رویت ای آرزوی جانم		دل نوحه کنان تا چند، جان نعره‌زنان تا کی
بشکن به سر زلفت این بند گران از دل		بر پای دل مسکین این بند گران تا کی
دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند		خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی
ای پیر مناجاتی در میکده رو بنشین		درباز دو عالم را این سود و زیان تا کی
اندر حرم معنی از کس نخرند دعوی		پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی
گر طالب دلداری از کون و مکان بگذر		هست او ز مکان برتر از کون و مکان تا کی
گر عاشق دلداری ور سوخته‌ی یاری		بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی
گفتی به امید تو بارت بکشم از جان		پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی
عطار همی بیند کز بار غم عشقش		عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی

آسمان عشق - غزل عطار

دوبیتی عراقی..از آلبوم زمستان است محمد رضا شجریان
نــه از رومم ، نــه از زنگم ، هــمان بیــرنگ بیــرنگم 
بیــا بگشــای در ، بگشــای ، دلتــنگم ...

دوبیتی عراقی آلبوم زمستان است...محمد رضا شجریان

تارِ مرتضی خان نی‌داوود با آوازِ قمرالموک وزیری : آوازِ دشتی

گوشه دیلمان در آواز دشتی باصدای بنان و شعر سعدی, رهی معیری به همراه :روحالله خالقی, جواد معروفی, مرتضی محجوبی، پرویز یاحقی


گوشه دیلمان آواز دشتی - استاد بنان

پیانو استاد مرتضی محجوبی : آواز دشتی

خواهم کــــــــــــــــــــه بـــــــر زلفت ، 
هر دم زنم شانه ، هر دم زنم شانه
 ترسم پریشـــــــــان کند بســــــی،
حال هرکســــــــی، چشم نرگست
مستانه مستانه ،
خواهم بر ابرویت ،
هر دم کشم وسمه ،
ترسم که مجنون کند بســــی،
مثل من کسی، چشم نرگست دیوانه دیوانه ،
خواهم کــــــــــــه بــــــر چشمت ،
هــــــــــر دم کشم سرمــــــــــــه ،
ترسم پریشان کند بســــــــــــی،
حال هر کســـی، چشم نرگست
 مستانه مستانه ،
خواهم که بر رویت ،
هـــر دم زنم بوســـــــــــه ،
ترسم کــــــه نالان کند بســـــــــــی،
 مثل من کســـی، چشم نرگست ،جانانه جانانه ،
یک شب بیا منزل مــــــــا!
حل کن دو صد مشکل ما!
ای دلبر خوشگل مــــــــــا!
دردت به جــــــان مـا شد!
روح و روان مــــــــــــا شد!

شعر از شوریده شیرازی

چشم نرگـــس - محمدرضا شجریان

پرنده‌ها
رفتند

شکوفه ها
به تماشای آب های سفید


حسین علیزاده | به تماشای آب های سفید

Zbigniew Preisner - Life After Life

اجرایی بسیار زیبا از استاد فرهنگ شریف در ابوعطا

محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، دستگاه سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲،بخش دیگر چشمه نوش
محمدرضا شجریان: آواز 
محمدرضا لطفی:سه تار
مجید خلج: تنبک
پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲
بخش دیگر چشمه نوش که مجوز انتشار نیافت.
 


محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲

خال بکنج لب يکی طرّۀ مشک فام دو

واۓ به حال مُرغ دل دانه يکی و دام دو

محتسب است و شيخ و من صُحبت عشق در ميان

از چه کنم مجابشان پخته يکی و خام دو

از رخ و زلف ای صنم روز من است همچو شب

واۓ بروزگار من روز يکی و شام دو

ساقی ماهروی من از چه نشسته غافلی

باده بيار می بده نقد يکی و دام دو

مست دو چشم دلرُبا همچو قرابه پُر ز می

در کف ترک مست بين باده يکی و جام دو

کُشته تيغ ابرويت گشته هزار همچو من

بسته چشم جادويت ميم يکی ولام دو

وعده وصل ميدهی ليک وفا نمی کُنی

من به جهان نديده ام مرد يکی کلام دو

گاه بخوان سگِ درت گاه کمينه چاکرت

فرق نمی کند مرا بنده يکی و نام دو

شعر: طاهره قره العین

خال به کنج لب یکی

جلیل شهناز (زادهٔ ۱۳۰۰ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ در تهران)، یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران بود.

زندگینامه

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد. 
در کتاب «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ١٣٢٨ آغاز کرد و در سال ١٣٣٦ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه های گوناگونی مانند برنامه گلها، ارکستر حسین یاحقی و ... به عنوان تکنواز و همنواز به فعالیت پرداخت. وی همچنین در گروه "یاران ثلاث" (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه "اساتید موسیقی ایران" کنسرت های بسیاری را در داخل و حارج از ایران اجرا نمود. شهناز در برنامه های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.»
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح،جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت. 
وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.[۱]
در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
جلیل شهناز، علاوه برنواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک و اواز -سه تار نیز آشنایی کامل دارد.که تمام فایلهای صوتی استاد موجود و در درجه استادانی چون یاحقی -پایور-ووو می نوازد معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه برنواختن، آواز هم بخواند.  
کیومرث، علیرضا، فرشته، فریبا، فروزنده و نوشین از فرزندان استاد شهنار هستند که در کشورهای آمریکا، فرانسه و ایران اقامت دارند.

درباره شیوه نوازندگی جلیل شهناز

«شهناز موسیقی ایران»، قطعه ای نواخته که در هیچکدام از آوازها و دستگاههای موسیقی ایرانی نیست. این قطعه به «شوردشت» معروف است.» (چیزی میان شور و دشتی) ...
در آیین نکوداشت استاد جلیل شهناز و زنده یاد درویش خان در فرهنگسرای هنر در سال ۱۳۸۵ گفته شده است:
استاد حسن کسائی: شناخت موسیقی کار هرکسی نیست. همه موسیقی را گوش می‌دهند و دوست می‌دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته‌اند داشته باشد بسیار نادر است. همه ساز می‌زنند و همه خوب ساز می‌زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز می‌دانند و اجرا کرده‌اند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. یعنی ردیف موسیقی ایران نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العاده‌است. من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کرده‌ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده‌است.
استاد محمدرضا شجریان: ساز شهناز در من زندگی می‌کند و من با ساز شهناز زندگی می‌کنم. من تنها خواننده‌ای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز می‌دانم. ساز این نوازنده بی بدلیل، یک ساز آوازی است؛ برخلاف دیگر نوازنده‌ها که ۸۰ درصد سازی می‌زنند و فقط ۲۰ درصد آوازی. جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیرودار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است.
داریوش پیرنیاکان: جلیل شهناز هنرمندی است که زاوایای بسیاری در سازش نهفته‌است. وی علاوه براشراف کامل بر ردیف و رموز آن، ویژگی منحصربه‌فردی دیگری نیز داشت. جواب آوازهای شاهکار و بی نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه‌های مهجور، رعایت جمله‌بندی در نوازندگی از جمله ویژگی‌های نوازندگی جلیل شهناز است.
استادپرویز یاحقی:شهناز دفتر تار بست
یک عمر توان به ساز دمساز شدن* وز ساز نواختن سرافراز شدن* صد سال توان به تار مضراب زدن* اما نتوان جلیل شهناز شدن*

درگذشت

جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه ٢٧ خرداد ١٣٩٢ در بیمارستان آراد درگذشت محمدرضا شجریان پس از درگذشت جلیل شهناز گفت: "استاد جلیل شهناز در من شور و عشق آفرید و من با صدای تار شهناز بدین جا رسیدم و کلمۀ استاد فقط لایق شهناز و استاد جلیل شهناز را بسان حافظ که تکرار ناشدنی‌ست و با احترام به تمام نوازندگان تار پس از استاد شهناز باید دفتر تار ایران بسته شود."

آثار

- آلبوم "عطرافشان" (همراه با تمبک محمد اسماعیلی)."زبان تار" (تا تمبک جهانگیر ملک)...
- کتاب "گل های جاویدان" (پانزده قطعه برای تار و سه تار). نت نگاری: هوشنگ ظریف. انتشارات سرود، تهران، 1379.
آلبوم (های) آواز و تصنیفهای ایرانی، نوبهار، ره آورد، راز، آواز شهناز، باغ نوا، بیات ترک، چهارمضراب، صد سال تار، مهر، دفتر تار، افتخار آفاق، عشق و زندگی، نوید بهاری، شور و زندگی، تار سولو، تار و ترمه، یاران زنده رود، شهناز شهنواز و... از جمله آثار جلیل شهناز است.

منبع: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2

شجریان و لطفی - ابوعطا

Mim Kh