Name: بارون میاد | سازمان چریکهای فدایی خلق by Mir Mojtaba
Duration: 6 min 55 s
Description: سرودبارون میاد، به یاد 29 فروردین و در خون تپیدن کاظم ذوالانوار، مصطفی جوان خوشدل، بیژن جزنی و یاران بیژن

گوره‌پدره فداییان خلق گوره‌پدر مریم رجوی و مسعود رجوی حروم زاده

مرگ بر سه فاسد ملا چپی مجاهد

بهار توده‌ها شکفت  خورشید داره بیرون میاد تو روشنای آسمون  اما داره بارون میاد بارون میاد، بارون میاد . . .  به دست پُر توان خلق  پرنده‌ها آزاد می‌شن شکوفه‌ها گل می‌کنن  ویرونه‌ها آباد می‌شن اما داره بارون میاد بارون میاد، بارون میاد . . .  ای خفته د

قطعه اول از آلبوم در آینه آسمان، حاصل همنوازی کیهان کلهر و علی اکبر مرادی

(www.MusicBaran.org)

در آینه آسمان - کیهان کلهر و علی اکبر مرادی

بیا مستی مکن بنشین 
نمی بینی دگر ما را
بیا با آستین بزدای
اشک چشم‌هایم را
مرو آخر
پشیمان می شوی
دانم که می جویی
پس از من در ره میخانه هر شب
رد پایم را
من آخر می روم 
اما تو با افسوس می بوسی 
نشان دست‌هایم را
بر این پیمانه‌ها هر شب
بیا مستی مکن بنشین
نمی بینی دگر ما را
بیا با آستین بزدای
اشک چشم‌هایم را
.
چو شب‌ها باد سرگردان وحشی
سر به در کوبد
تو پنداری منم
پر می زنی از جای و می خندی
کلون کهنه را وا می کنی
اما مرا دیگر نمی یابی
به گرد شهر عمری
با دل افسرده می گردی
غم خود را به هرکس می رسد از راه می گویی
در میخانه ها را روزها 
با سنگ می کوبی
ولی ما را دیگر نمی یابی
بیا مستی مکن بنشین 
نمی بینی دگر ما را
بیا با آستین بزدای
اشک چشم‌هایم را

Sepideh Vahidi - Drunk

آفتابکاران جنگل - سر اومد زمستون

برادر بی قراره

خواننده: محمدرضا شجریان
آهنگساز: محمدرضا لطفی
شعر: اصلان اصلانیان یا سیاوش کسرایی
راوی: مهدی فتحی
سال اولین اجرا: 1358
آلبوم: چاووش

شب است و چهره میهن سیاهه
نشستن در سیاهی ها گناهه
تفنگم را بده تا ره بجویم
که هرکه عاشقه پایش به راهه
{ برادر بی قراره
برادر شعله واره
برادر دشت سینه اش لاله زاره }
شب و دریای خوف انگیز و طوفان
منو و اندیشه های پاک پویان
برایم خلعت و خنجر بیاور
که خون می بارد از دل های سوزان
{ برادر نوجوونه
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه }
{ تو که با عاشقان دردآشنایی
تو که همرزم و هم زنجیر مایی
ببین خون عزیزان را به دیوار
بزن شیپور صبح روشنایی }
برادر بی قراره
برادر نوجوونه
برادر شعله واره
برادر غرق خونه
برادر کاکلش آتش فشونه

برادر بی‌قراره‌

دق که ندانی که چیست گرفتم دق که ندانی تو خانم زیبا 
حال تمامَم از آن تو بادا گر چه ندارم خانه در این جا خانه در آن جا

سَر که ندارم که طشت بیاری که سر دَهَمَت سر

با توام ایرانه خانم زیبا!

شانه کنی یا نکنی آن همه مو را فرق سرت باز منم باز کنی یا نکنی باز

آینه بنگر به پشت سر آینه بنگر به زیرزمین با تو منم خانم زیبا

چهره اگر صد هزار سال بماند آن پشت با تو که من پشت پرده‌ام آنجا

کاکل از آن سوی قاره‌ها بپرانی یا نپرانی با تو خدایی برهنه‌ام آنجا

بی‌تو گدایم ببین گدای کوچه‌ی دنیا

با توام ایرانه خانم زیبا!

با تو از آن جا که سینه به پهلو شود مماس‏ می‌زنم این حرفها

با تو از آن جا که خیسی شبنم به روی ز‌ِهار آرزو بنشاند

با تو از آن جا که گوش‏ و دگمه‌ی پستان به ماه نشینند

با تو از آن جا که می‌شوم موازی تو فاصله یک بوسه بعد فاصله‌ها هیچ

چشم یکی داری حالا بکن دو چشمی‌اش‏ متوازی آهان متوازی آها

خواب نبینم تو را که خواب ندارم نخفته خواب نبیند

با توام ایرانه خانم زیبا!

شانه کنی جعدها به سینه‌ی من هیچ نگویم نگویمَمَ گُمَمَم!

فکر نباشد که فکر کنم فکری هیچم که خوب بگویم نگویمَمَ گُمَمَم

خاک نگویم به گاوها و پرستوها ابر نگویم

ابر نگویم به شب‌پره‌ها جغدها و شانه به سرها

فکری هیچم شعر نگویم به چشم باز ماه نگویم که ذوذنقه ماه نگویم

هیچ نگویم نگویَمَم گُمَمَم

زانو اگر زن نباشد اگر زن

پهلو اگر زعفران نباشد اگر زن هیچ نگویم

وای که از شکل شکلدار چه بیزارم شانه‌ی آشفتنم کجاست خانم زیبا؟

با توام ایرانه خانم زیبا!

غم که قلندر نشد همیشه‌ی زخمی

رو که به دریا نشد

صبح که خونین نشد آن همه سر آن همه سینه خود نه چنانم طشت بیارید

سر که به جنگل زند برگ به اجساد

رو که به دریا نشد

حال که فرخنده باد خنجر تبعید و داغگاه گلویم جای گُمَمگاه خون که سرایم

کشته که بودم تو را چرا دوباره کشتی‌ام آخر، فلان فلان شده خانم خانم زیبا

با توام ایرانه خانم زیبا!

گوش‏ چه کوچک شود که آب بخوابد سپیده باز بداند مثل دو شب چشم خانم زیبا

هیچ نگویم که خوب بداند

فکری هیچم که سوت زنم جا

شانه‌ی آشفتنم که شنیدی

روحِ برآشفتنم که گوشه‌های سقف تو لیسیدنم که شیشه شکست

واژه به بالا فکندنم به یاد نداری؟ زیرِزمین روی سرم گذاشتنم

چشم تو را دیدن از پس‏ شانه پشت به دریا و فرش‏ متنهای چه شادی

پس‏ بتوان! آه! باز هم بتوان! خویش‏ را بتوانان!

زیرِزمین روی من همه بو مویه‌ی بوسم حرفِ ندانَم

پس‏ بتوانان مرا که هیچ می‌چَمَدم سوی فکری هیچم

باغ دگر شد مرغ سخر خواند خانم زیبا

با توام ایرانه خانم زیبا!

عادت این پشت سر نِگهیدن، خانم زیبا!

هیچ نمی‌افتد از سرم

عادت این پرده را کنار زدن از پنجره

دیدن آنها آنها آنها خنجرشان گورزاد خدایی چگونه هیچ نمی‌افتد از سرم

عادت این جیغهای تیزِ به پایان نیامده که سر بدهم سر

من مگر این مرگهای جوان را مُردَم؟

من مگر این خونِ ریخته‌ام؟ جنگل درندگان محاصره در خواب چشم غزالی

من مگر این؟

عادت این گونه گفتن این حرفها به شیوه‌ی این شیوه‌های نگفتن

باز چگونه؟ که هیچ به هرگز که خاک به خورشید و من به زن و زن او آن جا

با توام ایرانه خانم زیبا!

خواستنی‌تر شدم درون خویش‏ تا که بیایی که عشق بیاید

محو شدم چون کف دریا که خفته سر دَهَم آواز

مثل نهنگی به رنگ غایبِ مخفی

ماه شناور به کفه‌های سُرینش‏ بی که بداند

ماهی از آن رو به شکل چشم تو باشد

گفتن این مردن زیبا در اوج در آن زیر زیر‌ِ جهان

راز که سبابه‌ای است بر آن لهله حلقه گوشت که حلقه

من که نخواهم نوشت که مُردَم خویشتنیدی مرا که خوب بنوشم زیر زمین را

من که نخواهم نوشت خانم زیبا!

با توام ایرانه خانم زیبا!



با توام ایرانه خانم زیبا | صدای رضا براهنی

Gerye Kon (Crying now)
Original music of: Aref Qazvini
Cover by: Hossein RangChi
----------------
"گریه کن"

گريه کن که گر سيل خون گري ثمر ندارد
ناله‌اي که نايد ز ناي دل اثر ندارد
هرکسي که نيست اهل دل، ز دل خبر ندارد
دل ز دست غم مفر ندارد
ديده غير اشک تر ندارد
اين محرم و صفر ندارد
گر زنيم چاک
جيب جان چه باک
مَرد و جز هلاک
هيچ چاره‌ی دگر ندارد
زندگي دگر ثمر ندارد

Single

Gerye Kon (Crying now)

پاییز آمد، در میان درختی ، لانه کرده کبوتر، از تراوش باران می گریزد.
خورشید از غم، با تمام غرورش پشت ابر سیاهی، عاشقانه به گریه می نشیند.
من با قلبی، به سپیدی روز، با امید بهاران،
می روم به گلستان همچو عطر اقاقی، لا به لای درختان می نشینم.
باشد روزی، به ندای بهاران، روی دامن صحرا، لاله روید
شعر هستی، بر لبانم جاری، پر توانم آری، می روم در کوه و دشت و صحرا
ره پیمای قله ها هستم من، راه خود در طوفان، د ر کنار یاران می نوردم.
در کوهستان، یا کویر تشنه، یا که در جنگلها، رهنوردی، شاد و، پر امیدم
دارم امید، که دهد، سختی کوهستان، بر روان و جانم پاکیِ این کوه و دشت و صحرا باشد روزی برسد،
شعر هستی بر لب، جان نهاده بر کف، راه انسانها را در نوردم
شعر هستی، بودن و کوشیدن، رفتن و پیوستن از کژی بگسستن جان فدا کردن در راه خلق است.

سرودهای کوهستان : پائیز آمد

Mohsen Namjoo - Bengar Be Jahan
محسن نامجو - بنگر به جهان

بنگر به جهان، بنگر به جهان، چه طرف بربستم؛ هیچ

وز حاصل عمر، وز حاصل عمر، چیست در دستم؛ هیچ
شمع طَرَبم، شمع طَرَبم، ولی چو بنشستم، هیچ
من جام جم‌ام، من جام جم‌ام، ولی چو بشکستم، هیچ

افسوس که بی‌فایده فرسوده شدیم
وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش نابوده شدیم

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حل معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده براُفتد نه تو مانی و نه من

از من اثری ز سعی ساقی مانده‌ست
وز زمزمه‌ی عطر اقاقی مانده‌ست
وز باده‌ی دوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده است

بنگر به جهان، بنگر به جهان، چه طرف بربستم؛ هیچ
وز حاصل عمر، وز حاصل عمر، چیست در دستم؛ هیچ
شمع طَرَبم، شمع طَرَبم، ولی چو بنشستم، هیچ
من جام جم‌ام، من جام جم‌ام، ولی چو بشکستم، هی

Damavand

Mohsen Namjoo - Bengar Be Jahan | محسن نامجو - بنگر به جهان

سرودبارون میاد، به یاد 29 فروردین و در خون تپیدن کاظم ذوالانوار، مصطفی جوان خوشدل، بیژن جزنی و یاران بیژن

آواز چیا

بارون میاد | سازمان چریکهای فدایی خلق

Radio Chehrazi

لبت کجاست؟ - شعر و صدای محمد مختاری

متن این ترانه از سروده‌های سعید سلطان پور است.

از درون شب تار
می شکوفد گل صبح
خنده بر لب
گل خورشید کند
جلوه بر کوه بلند

نیست تردید زمستان گذرد
وز پی اش پیک بهار
با هزاران گل سرخ
بی گمان می آید

در گذرگاه شب تار
به دروازه ی نور
گل مینای جوان
خون بیفشانده تمام
روی دیوار زمان

لاله ها نیز نهادند به دل
همگی داغ سیاه
گرچه شب هست هنوز
با سیه چنگ بر این بام آونگ
آسمان غرق ستاره است و لیک
آسمان غرق ستاره است هنوز

خوشه ها بسته ستاره گل گل
خوشه ی اختر سرخ
با تپش های سترگ
عاقبت کوره ی خورشید گدازان گردد

بارون میاد | سازمان چریکهای فدایی خلق

Mir Mojtaba

Recent comments

Mehdi

amin moghaddasi

Mohammad Amin

Related tracks