Moj e Khun - Singers Hassan Sharghi & Haleh Seyfizadeh - Poet F.Moshiri

آلبوم همایونمثنوی
دستگاه همایون
غزلی از فخرالدین عراقی

چه خوش باشد که دلدارم تو باشی
انیس و مونس و یارم تو باشی
دل پردرد را درمان تو سازی
شفای جان بیمارم تو باشی 
ز شادی در همه عالم نگنجم
اگر یک لحظه غمخوارم تو باشی  **
ندارم مونسی در غار گیتی
بیا تا مونس غارم تو باشی  **
اگرچه سخت دشوار است کارم
شود آسان چو در کارم تو باشی **
اگر جمله جهانم خصم گردند
نترسم چون نگهدارم تو باشی 
همی نالم چو بلبل در سحرگاه
به بوی آنکه گلزارم تو باشی
چه گویم وصف حسن ماهرویی
غرض زان زلف و رخسارم تو باشی
اگر نام تو گویم ور نگویم
مراد جمله گفتارم تو باشی
از آن دل در تو بندم چون عراقی
که می‌خواهم که دلدارم تو باشی

** این ابیات در آواز نیامده است.

shajarian - چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی

Ali Ghamsari on Tar - Maktabe Tabriz

7 Sansiz

نسیم سحر بر چمن گذر کن
ز ما بلبل خسته را خبر کن
بگو آشیان را زدیده تر کن
ز بیداد گل آه و ناله سر کن
شبی سحر کن، شبی سحر کن
سکوت شب و نوای بلبل
شکرخنده زد به چهره‎ی گل
کنار بستان، به یاد مستان
بنوشان می، بنوشان می
ماه من، دلدار من، تویی آزار من
تویی تو
هر کجا همراه من، تویی دلخواه من
تویی تو
روزی آهم گیرد دامنت، سوزد با منت
گر شود دلم کوه درد و غم
همچو فرهادش از ریشه برکنم
من همان مرغ بی‎بال و پر،
شاخ بی برگ و بر،
دل آزرده‌ام
محمد تقی بهار

خواننده: صدیق تعریف
آلبوم فراق
آهنگساز: علی اکبر خان شهنازی
تنظیم: پشنگ کامکار
گروه: شید 

نسیم سحر بر چمن گذر کن... محمدرضا شجریان

Ghoghaye_eshgh_bazan_*nedayegolha*

تصنیف شور {در فراق} آهنگ: محمدرضا شجریان، غزل: سعدی

تار نوازی که بی بدیل بود و رفت و ماند: جلیل شهناز. آنکه زخمه عاشقی بر خشک سیم و چوب و پوستی می کشید و نغمه زندگی ساز می کرد و طرفه این که هنوز صدای عاشقانه هایش از آسمان به گوش می رسد. وه که چه خوش است گوش به آمیزه تار شهناز و تنبک افتتاح سپردن

بیات اصفهان؛ جلیل شهناز و امیر ناصر افتتاح

استاد بنان - دل می رود ز دستم

قسمتی از کلاس استاد شجریان
سرمشق گوشه‌ی حدی پهلوی با شعر سایه

من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی

یک نفس دردم ، هزار آواز بین !
روح را شیدایی پرواز بین

من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین ، لب خندان بیار

من خمش کردم خروش چنگ را
گر چه صد زخم است این دلتنگ را

من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی دانست و خود را می ستود

من همی کندم - نه تیشه ! - کوه را
عشق ، شیرین می کند اندوه را

در رخ لیلی نمودم خویش را
سوختم مجنون خود اندیش را

می گِرِستم در دلش با درد دوست
او گمان می کرد اشک ِ چشم ِ اوست !

گوشه‌ی حُدی پهلوی (حدی و پهلوی) - دستگاه چهارگاه - کلاس استاد شجریان

شعر از کریم فکور
آهنگ از نصراله زرین پنجه
دستگاه شور

نسیم سحر بر چمن گذر کن... محمدرضا شجریان

Kris Eriksson