«در فروبند»

در فروبند که با من دیگر
رغبتی نیست به دیدار کسی،
فکر کاین خانه چه وقت آبادان
بود. بازیچه ی دست هوسی.
 
هوسی آمد و خشتی بنهاد
طعنه ای لیک به بی سامانی،
دیدمش،راه از او جستم و گفت:
بعد از این ات شب و این ویرانی.
 
گفتم: آن وعده که با لعل لبت؟
گفت: تصویر سرابی بود آن.
گفتم: آن پیکر دیوار بلند؟
گفت: اشارت ز خرابی بود آن.
 
گفتم: آن نقطه که انگیخته دود؟
گفت: آتش زده ی سوخته ای ست،
استخوان بندیِ بام و درِ او
مرگ را لذت اندوخته ای ست.
 
گفتمش: خنده نبندد پس از این
آفتابی،نه چراغی با من.
گفت: آن به که بپوشی از شرم
چهره ی خویش به دستِ دامن.
 
دست غمناکان ـ گفتم ـ اما
از پس در به زمین می ساید.
ـ خنده آورد لبش ـ گفت: ولیک
هولی استاده به ره می پاید.

می درخشد گر افق،اهرمنی ست
نیمسوزیش به کف دود اندود.
مرد آن در که امیدش بگشاد
با بیابانِ هلاکش ره بود.

جاده خالی ست،فسرده ست امرود
هرچه می پژمرد از رنجِ دراز.
مرده هر بانگی در این ویران
همچو کز سوی بیابان آواز.
 
وز پس خفتن هر گل، نرگس
روی می پوشد در نقشه ی خار.
در فروبند دگر هیچ کسی،
نیستش با کس رایِ دیدار.


در فروبند- نیما (با صدای احمد شاملو)

In the Mirror of the Sky

Choupi (feat. Pejman Hadadi)

تکنوازی و بداهه نوازی در دستگاه سه گاه و نوا

بداهه نوازی شاه رباب| Segah & Nava Improvisation on Shah-Robab

Your Eyes

Your Eyes - Farid Elhami - Sanyar Ensemble

«از خانه بیرون می‌زنم»
کاری از ادیب قربانی

........
 از خانه بیرون می زنم 
در سینه ام آتش فشان
در کوچه می یابم تو را
ای همچو من آتش به جان

یک سو صف آدمکشان
گردان اهریمن نشان
این سو همه گردن کشان
جان های بیدار جوان

سیلاب خشم است و غضب
عصیان نسلی جان به لب
لرزیده بر خود دیو  شب
زین نعره های بی امان

بازو به بازو صف به صف
دل بی قرار و جان به کف
ردی ز خون است و شرف
بر چهره ی آزادگان

ما راه خود را یافتیم
از خانه بیرون تاختیم
زنجیرهای ترس را
از دست ها انداختیم

شب جامه بر خود می درد
زین رستخیز ناگهان !

از خانه بیرون می زنم 
در سینه ام آتش فشان
در کوچه می یابم تو را
ای همچو من آتش به جان
.......

از خانه بیرون می‌زنم

عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود
مجنون از آستانه لیلی کجا رود

گر سر فدای جان تو گردد دریغ نیست
بسیار سر که بر سر مهر و وفا رود

مشتاق گل از سرزنش خار نترسد
جویای رخ یار، ز اغیار نترسد

آنکس که چو منصور زند لاف أنا الحق
از طعنه نامحرم اسرار نترسد

سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
تا به فتوی خرد میل به زندان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای سرو روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم

من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم
تو به یک جرعه‌ی دیگر ببری از دستم

پیش از آب و گل من در دل من مهر تو بود	
با خود آوردم از آن جا نه به خود بربستم

به حق مهر و وفایی که میان من و توست	
که نه مهر از تو بریدم نه به کس پیوستم

سعدیا با تو نگفتم که مرو از پی دل	
نروم باز گر این بار که رفتم جستم

بود درد مو و درمانم از دوست
بود وصل مو و هجرونم از دوست

اگه قصابم از تن واکره پوست
جدا هرگز نگرده جانم از دوست

مرا نه سر نه سامان آفریدند
پریشانم پریشان آفریدند

پریشان خاطران رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند

بروی دلبری گر مایلستم
مکن منعم گرفتار دلستم

خدا را ساربان آهسته میران
که من واماندهٔ این قافلستم

دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند

متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست
گروهی آن گروهی این پسندند



ساز و آواز سه‌گاه - مرحوم سید‌خلیل عالی‌نژاد

شاهکار پویان بیگلر، ساز سحر

این شعر الیاس علوی تنها شعر الیاس علوی نیست، سرگذشت مردمی است که بخش تفکیک‌ناپذیری از تاریخش در گریز و مرزها شکل گرفته است. در کوه‌های بلند، در دره‌های عمیق، در کشتی‌ها، کامیون‌ها، اردوگاه‌ها. در تحقیر و مرارت مدامِ کشورهای همسایه، پاکستانی‌ها، ایرانی‌ها. آنها که تحصیل را برایشان ممنوع کردند، کار را برایشان ممنوع کردند، زندگی را برایشان ممنوع کردند. در اجازه‌ی تردد و حکم دیپورت. این شعر الیاس علوی، تنها شعر الیاس علوی نیست، سرگذشت بخشی از مردم افغانستان است، بخش بزرگی از مردم افغانستان.


برایم بخوان محمّد
می‌خواهم برگردم
از درّه سرازیر شوم
روبه‌رویم مزرعه‌ی گندم باشد
درختان زردآلو
و گل‌های خشخاش
پیرمرد شاهنامه بخواند
زن چراغ را از ایوان به اتاق بیاورد
و ما خیره به شعله...

_بس کن
این قصه کسی را به خواب هم نمی‌برد
باید جایی تفنگی سرفه کند
پایی پژمرده شود
مزرعه‌‌ای بسوزد
و ما شبانه بگریزیم
از "برغص" تا " قندهار"
از" کویته" تا "مشهد".
□
برایم بخوان محمّد
تا از یاد نبرم
محله‌ی غمگینمان را
که من از بردن نامش شرم داشتم
"ده‌متری ساختمان"
ده‌متری افغانی‌ها
کولی‌ها
بلوچ‌ها
ده‌متری قرض
اردوگاه
نامه‌ی تردّد

"هی افغانی
حواست کجاست؟"
این را کودکی گفت
که تازه زبان باز کرده بود
و من ترسیدم
از "گلشهر" تا "ورامین" ترسیدم
و کودکان به لهجه‌ام خندیدند.

به آینه نگاه کردم
به چشمان بادامی‌ام
که مرا از صف ِنان بیرون می‌کرد
و فاصله‌ام میان خانه تا مرز بود
چون یهودی‌ای که نامش
فاصله‌ی میان اردوگاه تا مرگ بود.
□
"بهار و یار و قلب بی‌قرارم"
آری بلند بخوان محمد
تا محبوبم از پشت سیمان‌ها و سیم‌های خاردار بشنود
ما در همان کوچه‌های تنگ عاشق شدیم
آرام قدم زدیم
آرام خندیدیم
و
آرام گم شدیم.
□
من ویزای پناهندگی بشردوستانه گرفتم
و به این جزیره‌ی دور آمدم
محمّد
گاهی فکر می‌کنم این خیابان‌ها را نمی‌شناسم
درخت‌های اوکالیپتوس مرا به یکدیگر نشان می‌دهند
و شب‌ها
پرنده‌ی ناشناسی به کلکین می‌کوبد
به آوازی محزون می‌گوید:
"بیگانه ... بیگانه".

می‌خواهم خودم را پیدا کنم
تو را پیدا کنم از میان گورهای دسته‌جمعی
محبوبم را از لای دیوارهای آوارگی
زنِ اولِ قصه از ایوان صدایم بزند
و من با تمام پاهایم بدوم

برایم بخوان محمّد. شعر و صدای الیاس علوی

Tak Ahang'haye Hadi Hadadi

Hadi Hadadi / Boghze Penhoon

بداهه نوازی کمانچه و پیانو - کنسرت نیاوران - حسام اینانلو پیمان یزدانیان

علی گویم علی جویم  با اوای ملکوتی و تنبور استاد سید خلیل عالی نژاد

سید خلیل عالی نژاد-علی گویم علی جویم

🎼Musician 
Tar Robab Player
Art university of Tehran
Iranian Traditional Musician

بداهه نوازی شاه رباب| Segah & Nava Improvisation on Shah-Robab

Mohamadjavad Mohamadshahi