لیلا _ هادی حدادی

ترانه: گلِ لاله عباسی

بازخوانی: طاهر قریشی
گیتار: امیرحسین بخشی
آهنگساز: تورج شعبان‌خانی
خواننده: بانو پری زنگنه
ترانه‌سرا: فرهاد شیبانی

......................................

یه شبه مهتابی بود
رنگ چشماش آبی بود
اما تو چشمای من
هرچی بود بی تابی بود
هرچی بود بی تابی بود
یه پرنده که نگاش پرشه از آرزوهاش
اگه بال داشته باشه میتونه وایسه رو پاش
مثل آهو توی دشت
مه تا مهتابی میگشت
که دلم پر زد و رفت رو گل بوسه نشست
گل بوسه پرکشید توی برکه ماه رو دید
مثل جنگ ماه و دیو
ماه رو از تو برکه چید
دم باد بی کسی تکیه دادن به کسی
گل لاله عباسی یه سبد یه عباسی
دم باد بی کسی تکیه دادن به کسی
گل لاله عباسی یه سبد یه عباسی

Gole Lale Abbasi

میترا رهبر :: تو بیا تی مُ بنشین

نا دیده رخت/نامجو

ترانه كُجا ميری فلونی.... زنده یاد بیژن مُفید
......
ميروی و مژگانت فتنه ها می انگيزد
ميروی و مي ريزی خون خلق و ميدانی


خدا منو قربونت كنه ايشآلا، قربون دو چشمونت كنه ايشآله
كجا ميري فلوني ترسم بري و بموني

دين و دل به يك ديدن باختيم و خرسنديم
در قُمار عشق اي دل، كي بود پشيماني

خدا منو قربونت كنه ايشآلا قربون چشمونت كنه ايشآلا
كجا ميري فلوني ترسم بري و بموني

زاهدي به ميخانه، سُرخ رو ز مي ديدم
گفتمش مبارك باد بر تو اين مسلماني
...

Bijan Mofid - koja miri felooni

میگه داستان اون موقعهامونه یادته؟یادم نیست اما فکر میکنم چه قدمتی داریم ما که کلمه ی "اونموقعها" به دردمون میخوره .بزرگ شدیم رفت ...  

ما به کافه ها و دود سیگار ... دل بستیم

Like the Pale Full Moon

شعر: خیام
دکلمه: احمد شاملو
آواز: محمد رضا شجریان
آهنگ: فریدون شهبازیان
خوشنویسی: احد پناهی

«رباعی اول با صدای شاملو»
یاران به مرافقت چو دیدار کنید 
شاید زدوست یاد بسیار کنید
چون باده خوشگوار نوشید به هم
نوبت چو به ما رسد نگون‌سار کنید

«رباعی دوم با صدای شجریان»
ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
یا از پس صدهزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی

خیام | شاملو و شجریان | فریدون شهبازیان | احد پناهی | «ای کاش که جای آرمیدن بودی»

کلام: مولانا | آهنگساز: اشکان راهبر | آلبوم: خوشا سرو

www.facebook.com/delnavazan.playlist

چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید
مگر آن یار گل رخسار از آن گلزار می‌آید
چه نورست این چه تابست این چه ماه و آفتابست این
مگر آن یار خلوت جو ز کوه و غار می‌آید
سبوی می چه می‌جویی دهانش را چه می‌بویی
تو پنداری که او چون تو از این خمار می‌آید
گهی در کوی بیماران چو جالینوس می‌گردد
گهی بر شکل بیماران به حیلت زار می‌آید
خمش کردم خمش کردم که این دیوان شعر من
ز شرم آن پری چهره به استغفار می‌آید

ما به کافه ها و دود سیگار ... دل بستیم

moha.nahid@gmail.com