دو نوازی کمانچه و سه تار - سینا جهان آبادی ، امیرحسین سام

مرضيه - بهارم دخترم


چه خوش صید دلم کردی، به‌‌نازم چشم مستت را    
 که کس آهوی وحشی را، از این خوش‌تر نمی‌گیرد

خدا را رحمی ای لیلی، که مجنون سر کویت  
   دری دیگر نمی داند، رهی دیگر نمی‌گیرد

خدا را رحمی ای منعم که درویش سر کویت
دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

با عاشقان بی‌دل تا چند ناز و عشوه   
بر بی‌دلان مسکین تا کی جفا و زاری

از عشقت ای نگارم در سوز و التهابم   
گر حال من بدانی دانم که رحم و آری

من هم به عشقت ای دل پابند و بیقرارم 
خون شد دلم خدایا زین صبر و بی قراری

 

آهوی وحشی _چهارگاه

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد
سر من مست جمالت دل من دام
خیالت گهر دیده نثار کف دریای تو دارد
ز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردم
که خیال شکرینت فر و سیمای تو دارد
غلطم گر چه خیالت به خیالات نماند
همه خوبی و ملاحت ز عطاهای تو دارد
گل صدبرگ به پیش تو فروریخت ز خجلت
که گمان برد که او هم رخ رعنای تو دارد

اگرم در نگشایی ز ره بام درآیم
که زهی جان لطیفی که تماشای تو دارد
به دو صد بام برآیم به دو صد دام درآیم
چه کنم آهوی جانم سر صحرای تو دارد
خمش ای عاشق مجنون بمگو شعر و بخور خون
که جهان ذره به ذره غم غوغای تو دارد
-----------------------
غزل شماره 759 دیوان شمس
با اجرای شهرام ناظری و نوازندگی استاد ذوالفنون از آلبوم «گل صد برگ»

گل صد برگ

ترانه سُرا : ایرج جنتی عطائی _ آهنگ و تنظیم : بابک بیات _ ترانه خوان : سیمین غانم _ سالِ انتشار : ۱۳۵۵

سیمین غانم  _ مردِ من

https://www.facebook.com/groups/215561911841183/
آهنگ :شور     عارف  
شعر ابتدا :

از  آتش  عشق  هر که  افروخته  نیست

                                           با  او  سر  سوزنی  دلم  دوخته   نیست

گر  سوخته   دل   نئی  ز ما  دور  که  ما

                                            آتش  به  دلی  زنیم  کو سوخته نیست
گوینده :روشنک

شاعر :امیر خسرو دهلوی / کاظم رجبی   ( ایزد ) / سهیلی خوانساری

مطلع آواز :

ما کیستیم عاشق از جان گذشته ای

همکاری :حبیب الله بدیعی /   

گلپا - ما کیستیم عاشق از جان گذشته ای

آي آدم ها كه بر ساحل نشسته شاد و خندانيد
يك نفر در آب دارد مي سپارد جان
يك نفر دارد كه دست و پاي دائم مي زند
روي اين درياي تند و تيره و سنگين كه مي دانيد
آن زمان كه مست هستيد از خيال دست يابيدن به دشمن
آن زمان كه پيش خود بيهوده پنداريد كه گرفتستيد دست ناتواني را
تا توانايي بهتر را پديد آريد
آن زمان كه تنگ مي بنديد بر كمرهاتان كمربند
در چه هنگامي بگويم من
يك نفر در آب دارد مي كند بيهوده جان قربان


آي آدم ها كه بر ساحل بساط دلگشا داريد
نان به سفره جامه تان بر تن
يك نفر در آب مي خواند شما را
موچ سنگين را به دست خسته مي كوبد
باز مي دارد دهان با چشم از وحشت دريده
سايه هاتان را ز راه دور ديده
آب را بلعيده در گود كبود و هر زمان بي تابيش افزون
مي كند زين آب ها بيرون، گاه سر گه پا
آي آدم ها
او زراه دور اين كهنه جهان را باز مي پايد
مي زند فرياد و اميد كمك دارد
آي آدم ها كه روي ساحل آرام در كار تماشاييد
....

آي آدمها - نيما يوشيج / شاملو

Golhaye Rangarang 541b - Elahe & Vafaei & Shajarian

عباس مهرپویا ، ازخوانندگان پیشرو ی موسیقی تلفیقی وجاز ، بیست سال پیش دراوایل خردادماه ،براثر ابتلا به

بیماری سرطان در 65  سالگی درتهران درگذشت و درامامزاده عبدالله ، درشهرری بخاک سپرده شد

عباس مهرپویا ،اولین هنرمندیست که گیتاربرقی و سازهندی سیتاررا وارد ایران وموسیقی این سرزمین کرد.

یادی ازعباس مهرپویا دربیستمین سالمرگش ،درگزارش همکار رادیو فردا،شهرام میریان


دو نوازی کمانچه و سه تار - سینا جهان آبادی ، امیرحسین سام

Behman