"دهانم تلخ بود و کم مانده بود اشک هام سرازیر شود از ملال و گرما،... و از ملال"

من از دمادم دم های بی شمار ملولم
سخن درست بگویم ز روزگار ملولم

ز چار گوش زمین ناله ها که سوی فلک شد
یکی جواب نیامد، زکردگار ملولم

از این دخیل که بستند بر ضریح تو ای کاش
یکی گشوده می آمد، ز هشت و چار ملولم

بهار بیوه زنان را چه شد که دیر بمانده ست
که گوی دیده بگردید از انتظار ملولم

من از گدایی جودانه ای محبت و حکمت
درین سیاهچاله ی پر دیو تیر و تار ملولم

کبارتان به درشتی، ضغارتان به لئامت
از آن کبار گریزان و زین ضغار ملولم

به راه بادیه رفتم که ماده شیر بگیرم
مگر شغال ندیدم، از این شکار ملولم

نه لب گشایدم از گل که بی رخ تو رسیده
نه دل کشد به نبیدم، از این بهار ملولم

صدای بلبلی ای کاش تا به گوش بیاید
ز قیل و قال کلاغان لاشه خوار ملولم

از ملال

mimOhess