سلام دفتر دوم مثنوی دکتر سروش دارید

مثنوی

مثـنوي معـنوي  گفتار دکتر عبدالکريم سروش 1

مثـنوي معـنوي  گفتار  دکتر عبدالکريم سروش 2

غزلی از مولوی با صدای دکتر عبدالکریم سروش

رَستَم از این بیت و غزل، ای شه و سلطان ازل

اين دلم باغست و چشمم ابروش	
ابر گريد باغ خندد شاد و خوش

ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود
زانک شمع از گریه روشن‌تر شود

ز امر حق وابکوا کثيرا خوانده ای
چون سر بريان چه خندان مانده ای

دیده آ بر دیگران نوحه‌گری
مدتی بنشین و بر خود می‌گری

روشني خانه باشي هم چو شمع	
گر فرو پاشي تو هم چون شمع دمع

ز آتش دل و آب دیده نقل ساز
بوستان از ابر و خورشیدست باز

ذوق خنده ديده اي اي خيره خند	
ذوق گريه بين که هست آن کان قند

خنده ها در گريه ها آمد کتيم	
گنج در ويرانه ها جو اي سليم

ذوق در غمهاست پي گم کرده اند	
آب حيوان را به ظلمت برده اند

خویش را موزون و چست و سخته کن
ز آب دیده نان خود را پخته کن

زآن که آدم زان عتاب، از اشک رَست
 اشکِ تر باشد دَمِ توبه‌پرست

بهر گریه آمد آدم بر زمین
تا بود گریان و نالان و حزین

گر ز پشت آدمی وز صلب او
در طلب می‌باش هم در طلب او

ای خنک چشمی که آن گریان اوست
وی همایون دل که آن بریان اوست

آخر هر گریه آخر خنده‌ایست
مرد آخربین مبارک بنده‌ایست

هرکه آخر بین تر او مسعود تر
هرکه آخر بین تر او مطرود تر





دکتر عبدالکریم سروش - لُب لُبّاب - اين دلم باغست و چشمم ابروش

آهنگ کمیاب وبسیار زیبای والس ماهیگیر باصدای شاپور جفرودی

والس ماهیگیر - شاپور جفرودی

شعر: مولوی | صدا: احمد شاملو | موسیقی: فرهاد فخرالدینی | از آلبوم «غزلیات مولوی» - نشر ماهور - 1389 | نقاشی چهره: ضیاءالدین جاوید
*
در وصالت چرا بیاموزم
در فراقت چرا بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی
یا من از تو دوا بیاموزم
می گریزی ز من که نادانم
یا بیامیز یا بیاموزم
پیش از این ناز و خشم می کردم
تا من از تو جدا بیاموزم
چون خدا با تو است در شب و روز
بعد از این از خدا بیاموزم
در فراقت سزای خود دیدم
چون بدیدم سزا بیاموزم
خاک پای تو را به دست آرم
تا از او کیمیا بیاموزم
آفتاب تو را شوم ذره
معنی والضحی بیاموزم
کهربای تو را شوم کاهی
جذبه کهربا بیاموزم
از دو عالم دو دیده بردوزم
این من از مصطفی بیاموزم
سر مازاغ و ماطغی را من
جز از او از کجا بیاموزم
در هوایش طواف سازم تا
چون فلک در هوا بیاموزم
بند هستی فروگشادم تا
همچو مه بی‌قبا بیاموزم
همچو ماهی زره ز خود سازم
تا به بحر آشنا بیاموزم
همچو دل خون خورم که تا چون دل
سیر بی‌دست و پا بیاموزم
در وفا نیست کس تمام استاد
پس وفا از وفا بیاموزم
ختمش این شد که خوش لقای منی
از تو خوش خوش لقا بیاموزم

مولوی - در وصالت چرا بیاموزم

▨ نام شعر: گلِ مهتاب
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد کیایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
وقتی که موج برزبرآب تیره‌تر،
می‌رفت و دور
می‌ماند از نظر؛
شکلی مهیب در دل شب چشم می‌درید،
مردی بر اسب لخت،
با تازیانه ئی از آتش،
بر روی ساحل از دور می‌دوید.
و دست های او چنان
در کار چیره‌تر
بودند و بود قایق ما شادمان بر آب؛
از رنگ‌های در هم مهتاب
رنگی شکفته‌تر به در آمد.
هم چون سپیده‌دم
در انتهای شب
کاید ز عطسه‌های شبی تیره‌دل پدید.

گل‌های «جیزر» از نفسی سرد گشت تر
زافسانهٔ غمین پر از چرک زندگی
طرح دگر بساختند؛
فانوس‌های مردم آمد به ره پدید.
جمعی به ره بتاختند.
و آن نو دمیده رنگ مصفا
بشکفت هم چنان گل و آکنده شد به نور
برما نمود قامت خود را.
با گونه‌های سرد خود و پنجه‌های زرد،
نزدیک آمد از بر آن کوه های دور
چشمش به رنگ آب،
بر ما نگاه کرد.

تا دیده‌بان گمره گرداب،
روشن‌ترش ببیند،
دست روندگان،
آسان‌ترش بچیند؛
آمد به روی لانهٔ چندین صدا فرود؛
بر بال‌های پر صور مرغ لاجورد
گرد طلا کشید.
از یک‌سره حکایت ویرانهٔ وجود
زنگار غم زدود
وز هر چه دید زرد
یک چیز تازه کرد.

آن وقت سوی ساحل راندیم با شتاب،
با حالتی که بود
نه زندگی نه خواب.
می‌خواست همرهم که ببوسد ز دست او.
می‌خواستم که او
مانند من همیشه بود پای بست او.
می‌خواستم که با نگه سرد او دمی
افسانه‌ای دگر بخوانم از بیم ماتمی
می‌خواستم که بر سر آن ساحل خموش
در خواب خود شوم
جز بر صدای او،
سوی صدای دیگر ندهم به یاوه گوش.
و آن‌جا جوار آتش همسایه‌ام
یک آتش نهفته بیفروزم.

اما به ناگهان
تیره نمود رهگذر موج؛
شکلی دوید از ره پایین،
آن‌گه بیافت بر زبری اوج
در پیش روی ما گل مهتاب،
کمرنگ ماند و تیره نظر شد؛
در زیرکاج و بر سر ساحل،
جادوگری شد از پی باطل؛
وافسرده‌تر بشد گل دل‌جو.
هولی نشست و چیزی برخاست
دوشیزه‌ای به راه دگر شد!
▨ 
نیما یوشیج
اسفند ماه ۱۳۱۸

نیما یوشیج | گل مهتاب | صدای احمد کیایی

زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
گوش بنه عربده را دست منه بر دهنم

چونک من از دست شدم در ره من شیشه منه
ور بنهی پا بنهم هر چه بیابم شکنم

زانک دلم هر نفسی دنگ خیال تو بود
گر طربی در طربم گر حزنی در حزنم

تلخ کنی تلخ شوم لطف کنی لطف شوم
با تو خوش است ای صنم لب شکر خوش ذقنم

اصل تویی من چه کسم آینه‌ای در کف تو
هر چه نمایی بشوم آینه ممتحنم

تو به صفت سرو چمن من به صفت سایه تو
چونک شدم سایه گل پهلوی گل خیمه زنم

بی‌تو اگر گل شکنم خار شود در کف من
ور همه خارم ز تو من جمله گل و یاسمنم

دم به دم از خون جگر ساغر خونابه کشم
هر نفسی کوزه خود بر در ساقی شکنم

دست برم هر نفسی سوی گریبان بتی
تا بخراشد رخ من تا بدرد پیرهنم

لطف صلاح دل و دین تافت میان دل من
شمع دل است او به جهان من کیم او را لگنم

با صدای عبدالکریم سروش

دیوان شمس- 1397.زین دو هزاران من و ما ای عجبا این چه منم

قصر سیاه‌پوشان، هفت‌پیکر، نظامی گنجوی
source: https://t.me/DrSoroush/1234
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

:نشستن بهرام روز شنبه در گنبد سیاه و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم اول
{https://ganjoor.net/nezami/5ganj/7peykar/sh26/}

Bahram and the Indian Princess in the Black Pavilion | The Seven Beauties | Nizami Ganjavi

نظامى

قصرِ سیاه‌پوشان» | راوی: عبدالکریم سروش»

آي آدم ها كه بر ساحل نشسته شاد و خندانيد
يك نفر در آب دارد مي سپارد جان
يك نفر دارد كه دست و پاي دائم مي زند
روي اين درياي تند و تيره و سنگين كه مي دانيد
آن زمان كه مست هستيد از خيال دست يابيدن به دشمن
آن زمان كه پيش خود بيهوده پنداريد كه گرفتستيد دست ناتواني را
تا توانايي بهتر را پديد آريد
آن زمان كه تنگ مي بنديد بر كمرهاتان كمربند
در چه هنگامي بگويم من
يك نفر در آب دارد مي كند بيهوده جان قربان


آي آدم ها كه بر ساحل بساط دلگشا داريد
نان به سفره جامه تان بر تن
يك نفر در آب مي خواند شما را
موچ سنگين را به دست خسته مي كوبد
باز مي دارد دهان با چشم از وحشت دريده
سايه هاتان را ز راه دور ديده
آب را بلعيده در گود كبود و هر زمان بي تابيش افزون
مي كند زين آب ها بيرون، گاه سر گه پا
آي آدم ها
او زراه دور اين كهنه جهان را باز مي پايد
مي زند فرياد و اميد كمك دارد
آي آدم ها كه روي ساحل آرام در كار تماشاييد
....

آي آدمها - نيما يوشيج / شاملو

CDMusic.ir

حصار- سپنتا مجتهدزاده, فردین خلعتبری

مرا تو بی سببی نیستی... بامداد

قسمت1-کلاس درس استاد شجریان با مهر علی-همایون و اصفهان

Monir Vakili's 1958 Charles Cros award winning album recorded in Paris, France.

First professional recording of Persian Folk Songs with vocals.


Aziz Djoun - Chants Et Danses De Perse

... دستم بنه این زمان تا روشن تر شود روزمان 
ای هم وطن دوره رنج و حرمان گذشت 
دولت پوچ دیوان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
شد از بیداری انقلاب 
کاخ سرمایه داری خراب 
فصل فضل بشر در رسید 
صبح آزادگی بر دمید 
ای هم وطن دوره رنج و حرمان گذشت 
دولت پوچ دیوان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
دوست می دارم تو را هم وطن 
دوست می دارم تو را ای چو من 
دست در دستم بنه این زمان 
تا روشنتر شود روزمان 
ای هم وطن دوره رنج و حرمان گذشت 
دولت پوچ دیوان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت 
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت

مثـنوي معـنوي گفتار دکتر عبدالکريم سروش 2

Md MK

Recent comments

toktamshirkosh@gmail.com

Related tracks