سید خلیل عالی نژاد و رامین کاکاوند

کیست که از عشق تو

دلشدگان،همایون شجریان و گروه آوازی تهران (میلاد عمرانلو)،تنظیم:همایون آرامفر


رسيد مژده که ايام غم نخواهد ماند 
چنان نماند چنين نيز هم نخواهد ماند
من ار چه در نظر يار خاکسار شدم
رقيب نيز چنين محترم نخواهد ماند
چو پرده دار به شمشير می زند همه را
کسی مقيم حريم حرم نخواهد ماند
چه جای شکر و شکايت ز نقش نيک و بد است 
چو بر صحيفه هستی رقم نخواهد ماند
سرود مجلس جمشيد گفته اند اين بود 
که جام باده بياور که جم نخواهد ماند
غنيمتی شمر ای شمع وصل پروانه 
که اين معامله تا صبحدم نخواهد ماند
توانگرا دل درويش خود به دست آور 
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
بر اين رواق زبرجد نوشته اند به زر
که جز نکويی اهل کرم نخواهد ماند
سحر کرشمه صبحم اشارتی خوش داد
که کس همیشه گرفتار غم نخواهد ماند 
ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ 
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند
موسیقی : فرهاد فخرالدینی

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد  . حافظ با صدای شاملو

محمدرضا شجریان _ آلبوم راست پنجگاه

شجریان _ تصنیف _  بت چین.

فضا را صدای غم آلود برگی که فریاد می زد
و برگی که دشنام می داد
و برگی که پیغام گنگی به لب داشت
لبریز می کرد،
و در چشم برگی که خاموش خاموش می سوخت...
نگاهی که نفرین به پاییز می کرد...

01 Harigh Khazan

Homayoun Shajarian - Afsaneye Eshgh - افسانه عشق - همایون شجریان

▪️ شعر و صدای ارژنگ آقاجری
▪️ آهنگساز: آسو کُهزادی
▫️ مینی‌هارپ، پیانو، ویولن و آوا: آسو کُهزادی
▫️ آکاردئون: کاوه غفاری
▫️ عکس و کاور: آستراخان کافه
▪️
▪️▪️
▪️▪️▪️
چای لیمویی

    خط‌خطی‌های کم موازی و بیش متقاطع، آستانه‌‌ی سکوت و تحمل ِدرد است و سرنوشت، این خط‌ها که در کف دست‌هایم خواندی و دیدی که به هیچ کجا نمی‌رسند و لیمو را در فنجان چای، دو قطره چکاندی، که نگاه نکنی به نگاهم که مستقیم و براق هدف گرفته بود زیر گلویت را؛ آن انحنایِ اغواگرِ بی‌شرم که تارهای گندمگونِ موت، از پسِ پشتِ گردنت سوار بادِ صبح پاییزی، بر آن‌جا می‌خزیدند و نگاهم را شیوه‌ی عیّاری می‌دزدیدند و به تو می‌دادند. «چه مشوّش است...» خط‌هایی که دیدی و گفتی چه مشوش است، تشویش را علامت بی‌اعتنایی که می‌زنی، فریاد است که هلهله می‌کنم در جاده‌ای که به تو نمی‌رسد، در جاده‌ای که قرار نبود به تو نرسد، همه می‌دانند، همه می‌دانستند، هیچ‌کس نگفت اما که در این طلوعِ معکوس، خورشید به پشت زمین می‌خزد، به تمتعِ مستی است اگر عکس خورشید می‌بینم در سینه‌ات، پنجره‌ایست هنوز که نبسته‌ای، دکمه‌ای که ناگزیر جاانداخته‌ای که ببندی. راستی چه مشوش است این شب‌ها و روز‌ها و لَمحه‌ای که آویخته‌ی تشویش نباشم، برزگری گریان‌ام در دشتی که گندم‌ها چیده نمی‌شوند؛ نه این‌که داس تیز نباشد، مشوش است داس! داس مشوش است، نمی‌داند که بچیند، چه را بچیند و چرا بچیند؟ گندم و جو درو بکند، از این دشت سوخته، که مسافران از دورترینِ راه‌آهن‌ها، سر از پنجره‌ی قطارهایِ به‌هرکجا‌رو، بیرون کنند و بگویند: «مزرعه‌ی سوخته را نگاه کن!» و دل بسوزانند بیچاره برزگری را که روان‌رنجورِ روان‌گردانی است که می‌گرداند دستِ مرا و باز به پشت آن هم که نگاه می‌کند هراس و هول می‌کند از این همه تشویش و باز که تمناش می‌کند این دست‌های مشوش، پلک می‌زنم و دو قطره اشک در چایم می‌چکانم و او نمی‌بیند؛ نگاه نمی‌کند که نبیند و من درو می‌کنم عطر لیموی او را و غرق می‌شوم در هزار خوشه‌ی گندم که باد می‌خزاند به‌روی سینه‌اش و از تابش خورشید می‌سوزد و آتش می‌افتد میانش و میانم و من هلهله می‌کشم و باز، جو درو می‌کند این برزگرِ پیر. خود فُقاع می‌سازد از قطره‌ای که می‌چکد در لمحه‌ای که پلک می‌بندد و فشار می‌آورد بر مردمک. تو لیمو بچکان بر پیاله‌ی چای و من درو می‌کنم سینه و گلو و گردنت را. روزی که باد نیاید دیگر، خواهم گفت برایت که سرنوشت دست‌های خط‌‌خطی‌ام چگونه شد. روزی که دیگر باد نیاید

ارژنگ آقاجری
▪️▪️▪️
▪️▪️
▪️

چای لیمویی | Lemon Tea

دویدم من...

.ماییم و آب دیده؛ در هفتمین روز خاموشی‌ات. صدات نمی‌میرد

Saze Khamoosh

Mohammadreza Shajarian - Mara Raha Kon محمدرضا شجریان - تصنیف دشتی مرا رها کن

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم-حافظ- دکلمه رضا پیربادیان

گلی دارم به گلزار زمونه
که در زیبایی و خوبی نشونه
بگویید بیش نرنجونه دلم را
که آهم سردتر از باد خزونه

01 Harigh Khazan

Mohammad Zolfaghari 1