برخيز تا يكسو نهيم اين دلق ازرق فام را
بر باد قلّاشى دهيم اين شرك تقوى نام را

هر ساعت از نو قبله اى با بتپرستى مي رود
توحيد بر ما عرضه كن تا بشكنيم اصنام را

مى با جوانان خوردنم بارى تمنا مي كند
تا كودكان در پى فتند اين پير دُردآشام را

از مايۀ بيچارگى قطمير مردم مي شود 
ماخولياى مهترى سگ مي كند بَلعام را

زين تنگناى خلوتم خاطر به صحرا مي كشد
كز بوستان باد سحر خوش مي دهد پيغام را

غافل مباش ار عاقلى درياب اگر صاحبدلى
باشد كه نتوان يافتن ديگر چنين ايام را

جايى كه سرو بوستان با پاى چوبين مي چمد
ما نيز در رقص آوريم آن سرو سيم اندام را

دلبندم آن پيمان گسل منظور چشم آرام دل
نى نى دل ارامش مخوان كز دل ببرد آرام را

دنيا و دين و صبر و عقل‌ازمن‌برفت‌اندر غمش
جايى كه سلطان خيمه زد غوغا نماند عام را

باران اشكم مي رود وز ابرم آتش مي جهد
با پختگان‌گوى اين‌سخن،سوزش‌نباشد خام‌را

سعدى نصیحت نشنود ور‌جان در اين ره مي رود
صوفى گرانجانى ببر ساقى بياور جام را

سعدی شیرازی

آواز «قبله عشق» - شجریان - آلبوم در خیال

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

شجریان_به جز غم خوردن عشقت غمی دیگر نمیدانم

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید ... 		مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید
کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر		 ... که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید
جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب		 ... که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید
چه جور کز خم چوگان زلف مشکینت 		... بر او فتاده مسکین چو گو نمی‌آید
اگر هزار گزند آید از تو بر دل ریش		 ... بد از منست که گویم نکو نمی‌آید
گر از حدیث تو کوته کنم زبان امید		 ... که هیچ حاصل از این گفت و گو نمی‌آید
گمان برند که در عودسوز سینه من		 ... بمرد آتش معنی که بو نمی‌آید
چه عاشقست که فریاد دردناکش نیست		 ... چه مجلسست کز او های و هو نمی‌آید
بشیر بود مگر شور عشق سعدی را		 ... که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید

<سعدی>

محمّد رضا و همایون شجریان - هم آوایی در شوشتری

خوش آن دوره ی زندگی که مرا 
روشنی افزای شب تو بودی 
جلوه ی رویای شب تو بودی
بود اگر شب گرم قصه ی من
شمع بزم آرای شب تو بودی
گذشته دگر کار سودای دل از زیان و از سودم
از آنچه غمی ای تمنای دل چون تو باشی مقصودم
بیا که کنی ای امید من شام تیره روشن
به شب زنده داری چه شبها نشستم 
که ای ماه تابان تو از در درآیی
دلم را بجویی بگویی به درد چه کس مبتلایی
من اگر در عاشقی فریب دل نخورده بودم
سر خود چو مرغکان به زیر پر نبرده بودم
تو اگر ز در درآیی 
شب من سحر نمایی
به هر شبی که بی تو ام رخ سحر نبینم آن شب
ز دوریت چو مرغ شب فغان کنم غمی نباشد
اگر چه عمر من به دوری در آرزوی تو گذشته 
خوشم که این گذشته من به یاد روی تو گذشته
(الفت)

قصه ی شب با صدای بنان در آواز شوشتری (دستگاه همایون)

اجرای بسیار زیبای تصنیف ساقیا توسط استاد محمدرضا شجریان و گروه آوا در سال مرداد 1386 تالار وزارت کشور
آهنگ : سعید فرجپوری
کلام : مولانا

تصنیف ساقیا

خواننده: استاد شجریان 
شاعر: غلامرضا خان‌رئیس 
آهنگساز: غلامرضا خان‌رئیس 
دستگاه: دستگاه ماهور 
متن ترانه: زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
....................
یارم چو شمع محفل است      دیدن رویش مشکل است
سرو مرا ، پا درگِل است      {برخطّ و خالش مایل است}(2)
یار من ، دلدار من      کمتر تو جفا کن
یادی ، آخرتو ز ما کن
یادی ، آخرتو ز ما کن
....................
رفتم برِ آن ماهِرو      با او نشستم روبرو      گفتم سخن‌ها مو به مو
یار من ، دلدار من      کمتر تو جفا کن
یادی ، آخرتو ز ما کن
یادی ، آخرتو ز ما کن
....................
زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
زدست محبوب ، ندانم چون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
وزهجر رویش ، دیده جیحون‌کنم
....................
یارم چو شمع محفل است      دیدن رویش مشکل است
سرو مرا ، پا درگِل است      {برخطّ و خالش مایل است}(2)
یار من ، دلدار من      کمتر تو جفا کن
یادی ، آخرتو ز ما کن
یادی ، آخرتو ز ما کن 


تصیف زیبای ز دست محبوب استاد شجریان

شعر : حافظ 
آهنگ از : پرویز مشکاتیان

دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود
رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی 
جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود
جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست
و آتش چهره بدین کار برافروخته بود
گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم
که نهانش نظری با من دلسوخته بود
کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین دل 
در پی اش مشعلی از چهره برافروخته بود
دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت
الله الله که تلف کرد و که اندوخته بود
یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد 
آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود
گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ
یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود

شجریان_به جز غم خوردن عشقت غمی دیگر نمیدانم

MohammadMehdi Bashiri