اعظم الله اجورنا || محمد حسین پویانفر || محرم 1443 - 1400

مترجمة على قناتنا في اليوتيوب

@abaratinfo

اعظم الله اجورنا || محمد حسین پویانفر

شهر من کربلا | فصولی ، هلالی ، سیب سرخی

سوگنامه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام
محرم 1444
با نوای برادر محمدحسین پویانفر
reyhane.info

یه کنج از حرم

نماهنگ حسین تکراری نمیشه | کربلایی حسین ستوده | مداحی شور

يوم الإنتقام

نماهنگ عجب سروی حاج محمود کریمی _مداحی - نوحه

حلالم كن - محمد حسين حداديان

زائر! ز خود برون آ، وقتِ سفر رسیده
پا در ره ولا بگذار
جابر! به سوگ مولا ماه صفر دمیده
خود را به جاده ها بسپار
به قلب سالک نیست/اثر ز بیم ِ بلا
ز خود سفر باید/ به سوی کرب و بلا
چه بیم اگر این ره/ سوی بلا افتد
خوشا سری کزتن/ به کربلا افتد
اگرچه ناقابلم سر من فدای راه حسین
به غیر سر مرکبی ندارم برای راه حسین

جابر! به جای زینب، جای رباب و لیلا
باید سفر کنی امروز
زائر! به جای شیعه، سوی مزار مولا
باید خطر کنی امروز
به نوحه و افغان/به جاده باید رفت
به یاد طفل حسین/ پیاده باید رفت
ببند احرامی/ که عید قربان است
مسیر کرب و بلا/ بدون پایان است
صبا! تو خود را، به صحن مولا، به آن سرا برسان
صدای ما را، سلام ما را، به کربلا برسان

داغ تو مرهمی تا صبح ابد ندارد
ای قبله ی دل عالم
الله اکبر از این ماتم که حد ندارد
الله اکبر از این غم
حبیب آمده بر/ حبیب می گرید
به غربتِ مردِ/ غریب می گرید
اگر که بی پاسخ/ سلامِ جابر بود
بدان بدونِ سر/ امامِ جابر بود
بمیرم آخر، بمیرم آخر، به غربت مولا
غریبِ مادر، فتاده بی سر، به دشت کرب و بلا

با خاطری غمین و با قامتی شکسته
در زیر بار ماتم ها
سوی مدینه آمد این کاروان خسته
بی ساربان خود اما
چه مجلسی برپا/ در این غم آباد است
که روضه خوان اینجا/ امام سجاد است
که سنگ می گرید/ که خاک می موید
دمی که زینب از/ حسین خود گوید
ز چله ی غم، نشد که زینب، دمی شود بیرون
چهل صباح و چهل مساء از غم تو گرید خون

شاعر: حسن صنوبری

زائر ز خود برون آی وقت سفر رسیده - میثم مطیعی

شب تا صبح ميخونم برات لالايي
من پایه این نیزه تو اون بالایی
ارومه جون رباب
با لا لایی مادر بخواب
ببین به یاد توه مرگی به نوشه یک قطر اب
بخواب کنار عمو .. خواب فرات ببین
منم دعات میکنم سرت نیفته زمین

لالالالا گل عطشان وخسته
سرت رو نیزه دار رو نیزه نیزه بسته
/
.. دشمن پیش چشم من اب مینوشه
گهواره ات را دیدم داره میفروشه
امون از این قافله هم سفر با من حرمله
به من نشونت میده .. راس تو را از این فاصله
من از گهواره تو محال دل ببرم
دیگه اروم نمیشم محاله اب بخورم!

لالالا لا عزیز خفته  رونه
چی بزرگه برای این گلوت نه

/

داغ کام خشکت منٍ سوزونده
جای تیغ افتاب رو چهرت مونده
چشای باز عمو دوخته شده به زخم گلوت
به نیزه دارت میگم باباتو بیار رو به روت
لبات تکون میخوره داری صدام میکنی
وقتی زمین میخورم داری نگام میکنی

لالالالا گلم اروم میگیره
روی  گلوی بریده اش اخ جای تیره

زائر ز خود برون آی وقت سفر رسیده - میثم مطیعی

Mohtadun - مهتدون