Sara Naini Ye Tefahom

بزن چنگی مست دوباره دوتاری/
که عثمان و خواف و خراسان نمیرد
ز عثمان و خواف و دوتارش بگویم/
که در کنج دلها چه آسان نشیند
نوایی بزن پرده ی زیر و بم را/
که زخم دل ما به درمان نشیند
نوایی زدی و جهانی شد عاشق/
چنان که گل سرخ به بستان نشیند
ز رشتخوار سلام و درودی فراوان/
 که ققنوس و غوغا مقابل نشیند
تنت سالم و چهره ات سرخ و دل شاد/
مبادا غباری به عثمان نشیند
کنار قلندر نشستن چه خوب است/
چو شاهی که با ما برابر نشیند
بزن چنگیِ مست دوباره دوتاری/
که عثمان و خواف خراسان نمیرد


شعر از علی مرادزاده

تقدیم به عثمان محمدپرست - کاری از گروه هنری غوغای ققنوس

آهنگ: محمد شیر خدایی 
شعر:نواب صفا 


صلای عشق با صدای دلکش

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان‌ها
تو ای بانگ شورافکن تا سحر بزن شعله تا کران‌ها

که در خون خستگان دل‌شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

<قفس را بسوزان؛ رها کن پرندگان را؛ بشارت‌دهندگان را>

که لبخند آزادی، خوشه‌ی شادی، تا سحر بروید
سرود ستاره را، موج تشنه با، آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو، آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه‌ای به لب، سرخ و گرده‌افشان
پرد گرده گسترد، دانه پرورد، سر زند بهاران

کوهستان | خون ِارغوان‌ها

Fight or Leave.mp3

Tears(6)

پاییز آمد، لابه لای درختان، لانه کرده کبوتر ....
با صدای شهید هدی صابر 

سرود پاییز آمد با صدای شهید هدی صابر

ترانه‌ی «لالایی»- آهنگ: بابک بیات - شعر: شهریار دادور - تنظیم: بامداد بیات - صدا: شیرین مهربد - 2006

telegram.me/Goo_she

زیبا شیرازی - سفر

گلهای رنگارنگ ب۵۶۲
- آواز دشتی


----
منبع متن: 
golha.co.uk


ارکستر گل‌ها 

حبیب‌الله بدیعی
حافظ 
روشنك
سلمان ساوجی
محمدرضا شجریان
فرهنگ شریف
جلیل شهناز
عبدالوهاب شهیدی
علی صدارت
صفی‌علیشاه
طراز یزدی
عهدیه
فروغی بسطامی
جواد معروفی
ملک، جهانگیر
رضا ورزنده


------


دکلمه: روشنك	 	 	 	 
 	
در میكده رفتم خم و خم خانه تو بودی
در كعبه شدم با همه در خانه تو بودی     
در حلقه مستان می و پیمانه تو بودی
دیدیم  به هر انجمن  افسانه  تو بودی
بر موی خود آشفته و دیوانه تو بودی
در كعبه شدی سبحه در صومعه زنّار

 من رخ چو نمودی به تمنای تو بودم
افتاده به پیش قد رعنای تو بودم
در  جلوۀ  تو  محو  تماشای تو بودم
چون سایه به همراهی بالای تو بودم
در عین سكون جنبش دریای تو بودم
آورد  مرا  عشق  تو از  خانه به بازار
 		 	 
زان پیش كه آواره به صحرای تو گردم
در  فرق  ز جمع  هویدای  تو  گردم             
از منظر پنهان تو پیدای تو گردم
در انجمنت بینم و رسوای تو گردم
در مجلس مستان تو صهبای تو گردم  
سرمست در آیم به در از خانۀ خمار
 
-- صفی علیشاه 
 	 	 
***
	 
آواز : شهیدی	 	 
 	
من گرفتارم گرفتار دلم دست از جان شسته بیمار دلم 
چند پرسی علت رنجوریم زاریم گوید كه من زار دلم
از چه نگرفتی دل ما را به هیچ ای كه می گفتی خریدار دلم
با همه  مشكل گشایی  دست  او  عقده ها  افكند  در كار دلم
من گرفتارم گرفتار دلم
من گرفتارم گرفتار دلم
من گرفتارم گرفتار دلم
من گرفتارم گرفتار دلم

-- علی صدارت
 	 	 
***
	 
دکلمه : روشنك	 	 
 	
این شاخۀ رز دهن  به دستی  بوده است
این نشئه  كه  جان  شیفتۀ  حالت اوست 

این می لب لعل می پرستی بوده است   
طرز  نگهی  زچشم مستی بوده است    

-- طراز یزدی 
 	 	 	 
***

ترانه: عهدیه	 	 
 	
سحر   بلبل    حكایت    با  صبا  كرد
از آن رنگ رخم خون در دل انداخت

غلام  همت  آن  نازنینم
خوشش  باد  آن  نسیم  صبحگاهی

بهر   سو   بلبل   عاشق  در افغان
بشارت  بر  به  كوی می فروشان

كه  عشق  روی گل با ما چه ها كرد
وز آن  گلشن   به   خارم  مبتلا كرد

كه  كار   خیر   بی روی  و  ریا كرد
كه  درد   شب نشینان   را   دوا كرد

تنعم در  میان  باد  صبا   كرد
كه  "حافظ"  توبه از زهد و ریا كرد
 
-- حافظ

***
 	 	 	 
دکلمه : روشنك	 	 
 	
بیا  كه  می دهمت   بر  دو  دیده  جا   بنشین
فراغتی  است  شب   وصل  را  ز نور چراغ

ز آب  دیده  نور هر طرف  روان  جویی است
مرا  تو   مردم   چشمی   مرو مرو ز برم

خوش آمدی ز كجا می رسی بیا  بنشین
به شمع  گو سرخود گیر  یا ز پا بنشین

دمی  به   بهر   تفرج به پیش ما بنشین
مرا  تو  عمر  عزیزی   بیا  بیا   بنشین

-- سلمان ساوجی

***
	 	 	 
آواز دوم : سیاوش	 	 
 	
بالا  بلند   عشوه گر  نقش  باز  من 
دیدی دلا كه آخر پیری و زهد و علم

كوتاه   كرد   قصۀ  زهد  دراز  من
با من چه كرد دیدۀ معشوقه باز من

-- حافظ
 	 	 	 
ای كاش  جان  بخواهد  معشوق جانی ما
گر  در میان  نباشد  پای  وصال    جانان

تا بی نشان نگشتیم از وی نشان نجستیم
در  عالم  محبت   الفت   بهم  گرفتند

در  عین    بی زبانی   با  او به گفتگوییم
تا  مدعی  بمیرد  از  جان فشانی  ما

مردن  چه  فرق  دارد  با زندگانی ما
غافل  خبر   ندارد  از  بی نشانی  ما

نامهربانی   او    با     مهربانی   ما
كیفیت  غریبی است در بی زبانی ما

-- فروغی بسطامی 
 
***

دکلمه : روشنك	 	 
 	
در میكده رفتم خم و خم خانه تو بودی
در كعبه شدم با همه در خانه تو بودی               
در حلقۀ مستان می و پیمانه تو بودی
دیدم   به  هر انجمن  افسانه  تو بودی
بر موی خود آشفته و دیوانه تو بودی 
در  كعبه شدی  سبحه در صومعه زُنّار

-- صفی علیشاه

گلهای رنگارنگ ۵۶۲ب

حکایت کرد مرا دکتر تقی تفضلی ـ که سه‌تار خوش می‌نوازد و آزاده‌ای است افتاده و آدمی‌سیرت ـ که در پاریس بودم، سال‌ها پیش، و هدایت نیز در پاریس بود. گاهگهی دیداری داشتیم؛ و یک‌بار چنین پیش آمد که در گذرگاهی دیدمش، خیابانی نزدیک خانه‌ی من.

گفتیم و شنفتیم و راهکی رفتیم، پیاده، اگرچه من شوریده و رنجور بودم و او افسرده، و به خانه‌ی من که رسیدیم، خواندمش، پذیرفت و درون آمد. لختکی آسودیم، سرگرم تنقل و از ری و روم و بغداد سخن گفتن. مینایی از باده‌ی فرنگان داشتم، پیش گذاشتم. نم‌نمک لب تر کردیم تا کم‌کمک مستان شدیم و آن‌چنان‌تر. دیگر سخن را بازار نمانده بود. هر دو بر این بودیم. صفحاتی چند از الحان و نغمه‌های فرنگ به خانه داشتم، از همه دستی، گوناگون.

خواستم آن صندوقچه‌ی کوکی پیش آورم، شنیدن را. خواستم و برخاستم. لکن حرمت میهمان را، آن هم چنو عزیز میهمانی، به مشورت پرسیدم که از فلان و فلان خوشتر داری یا آن یک و آن دیگر و نام بردم تنی چند از فحول ائمه‌ی شریف‌ترین الحان فرنگ را؛ که همه را نیک می‌شناخت، به تمام و کمال، و اشارتی کافی بود.

دیدم که جواب نمی‌دهد. دیگران را نام بردم و از نو کارتران و نزدیک‌تر به زمانه‌ی ما، باز جواب نداد. خاموش ماندم که او سخن گوید. هیچ نگفت اما به پای خاست ساغری در دست، گریبان و گره زنّار فرنگ گشوده، همچنان خاموش سوی پستوی حجره رفت، که آشنا بود؛ و باز آمد. سه‌تار من در دستش. به من داد؛ و بازگشت به جای خویش و نشست، بی‌آنکه سخنی گوید. به شگفت اندر شدم که به خبر می‌شنیدم او چنین ساز و سرودها خوش ندارد و شاد شدم که به عیان می‌دیدم نه چنان است.

ساز کوکِ تُرک داشت. نواختن گرفتم. نخست کرشمه‌ی درآمدی ملایم و بعد و بعد همچنان تا بیشتر گوشه‌ها و فراز و فرودها. پنجه گرم شده بود، که ساز خوش بود و راه دلکش و جوان بودیم و شراب ما را نیک دریافته، حالتی رفت که مپرس؛ و صادق را می‌دیدم که سرمی‌جنباند و گفتی به زمزمه چیزی می‌خواند. چون چندی برآمد، برخاست. ساغر منش پُر کرده به دستی و به دیگر دست، نُقل. پیش آمد و به من داد. نوشیدم شادی او را و یادی چند تن از دوران عزیز و آزادگان ایران چنان‌ که همه دانند، برین سنّت نوشند از عهد فریدون پسر آتبین تا امروزِ روز.

«اگر یادی خوری، بر نام دوران / وگرنه شادیِ گِشت و قرینا
بر این‌سان «می» خورند احرارِ ایران / هم از ایامِ پور آتببینا»

ساغر تهی از من بستد پُر کرد و به دستم داد با اندکی نُقل و مزه و گفت: «افشاری» و به جای خویش بازگشت و بنشست، خاموش و منتظر.

من مقام دیگر کردم و دلیر براندم. گرم‌تر و بهنجارتر. می‌رفتم و می‌رفتم، همچنان دلیر. در پیچ‌وخم راهی باریک بودم، به ظرافت و سوز که ناگاه شنیدم صیحه‌ای از صادق برآمد و گفت: بس است! بس؛ و گریستن گرفت به زارزار، که دلی داشت نازک‌تر از دل یتیمی دشنام پدر شنیده.

ساز فروهشتم و سویش دویدم. دست فرا پیش زد که به خویشم گذار. گذاشتم و لختی گذشت.

باز به باده خوردن نشستیم و از این در و آن در سخن گفتیم؛ اما من مترصد بودم که سخن را به‌جایی کشانم که از آن حال که رفت طرفی دریابم. گویی به فراست دریافت. گفت: همه‌ی آنچه تو شنیده‌ای از انکار من این عالم جادویی را، این موسیقی عجیب و بزرگ و ژرف را، همه خبر است و بیشتر خبرها دروغ، اما اگر من گاهی چنان گفته‌ام، نه ازآن‌رو بوده‌ است که منکر ژرفی و پاکی و شرف و عزت این الحانم. نه. هرگز. من تاب این سِحر ندارم، که چنگ در جگرم می‌اندازد و همه‌ی درد و اندُهان خفته بیدار می‌کند. تا سر منزل جنون می‌کِشدم،‌ می‌کُشدم، من تاب این را ندارم.

- برگرفته از «حریم سایه‌های سبز»،‌ مهدی اخوان ثالث، جلد اول، چاپ دوم، ۱۳۷۲، انتشارات زمستان،‌ صص ۱۵۰ تا ۱۵۲
- این مطلب در شکل نوشتاری با نمونه‌ی شنیداری آن در برنامه‌ی «گلچین هفته» تفاوت و کم‌وبیشی‌هایی دارد.
-  این متن از سایت پرند parand.se برداشته شده است.

خاطره‌ی دکتر تقی تفضلی از صادق هدایت، به قلم مهدی اخوان ثالث، با سه تار احمد عبادی

Facebook : Mojtaba Toufan
Instagram : mojtabatoufan

ترانه‌ی «لالایی»- آهنگ: بابک بیات - شعر: شهریار دادور - تنظیم: بامداد بیات - صدا: شیرین مهربد - 2006

Mojtaba Toufan

Recent comments

Mahdi Jahan

user961118675

Related tracks