موزیک پاپ قدیمی/www.facebook.com

ناصر صبوری - دختر همسایه

آهنگ بسیار زیبای " حسود " با صدای مرجان عزیز . اجرا و ضبط 1356

مرجان  .  حسود

قدغن -  شهیار قنبری

پوران با نام اصلی «فرح‌دخت عبّاسی طاقانی» متولد 1312 در دههٔ ۳۰ یکی از مشهورترین خوانندگانی ایران بود و این شهرت خود را تا اواسط دههٔ ۵۰ همچنان حفظ کرد. با نام «بانوی ناشناس» و سپس «بانو شاپوری» (نام خانوادگی همسر اول) و بعد از آن با نام مستعار «پوران» پا در وادی هنر گذاشت او خواهرزادهٔ بانو روح بخش دیگر خواننده ایرانی آن دوران است. پس از طی تحصیلات در دبیرستان اسدی و هنرستان عالی موسیقی با نام بانو ناشناس در صفحهٔ گرامافون می‌خواند که پس از آشنایی و ازدواج با همسر اول خود نام خانوادگی او را به عنوان نام مستعار خود برگزید. بعد از جدایی عباس شاپوری (ویولون‌نواز و آهنگساز) به همسری حبیب روشن زاده (مفسر ورزشی تلویزیون) در آمد که این ازدواج دوم نیز منجر به طلاق شد. دو فرزند به نام‌های امید و آرزو روشن زاده از او باقی مانده‌است. پوران در سال ۱۳۶۹ زمانی که برای دیدن نوه اش به ایران آمده بود به علت ابتلا به بیماری سرطان درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... گاهی از مدرسه و کیف و کتاب گفتی برام ... گاهی از شیطونیهای بی حساب گفتی برام ... گاهی از مردم بی عاطفه نالیدی واسم ... گاهی از عاشقی و رنج و عذاب گفتی برام ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... کاشکی میشد که بخندم همیشه ... چه کنم دست خودم نیست نمیشه ... دیگه اون روزهای زیبا نمیاد ... دیگه اون خنده به لبها نمیاد ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... گاهی از مدرسه و کیف و کتاب گفتی برام ... گاهی از شیطونیهای بی حساب گفتی برام ... گاهی از مردم بی عاطفه نالیدی واسم ... گاهی از عاشقی و رنج و عذاب گفتی برام ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره ... زندگی راستی چه زود میگذره ... آدم از فردای خود بی خبره

زندگی زود میگذره - پوران

عهدیه - هرگز هرگز

وای وای رشیدخان مویەای کوردی کورمانجی است که کوردهای کُرمانج‌ خراسان برای مرگ میر رشیدخان، سردار شجاع قوچان ساختند. متن کامل از این قرار است

امروز دو روزه للو فردا سه روزه لو
رشید نیومد للو دلم می‌سوزه لو

وای وای رشید خان سردار کورد قوچان

رفتی نگفتی للو یک یاری دارم لو
در شهر غربت للو دلداری دارم لو

وای وای رشید خان سردار کورد قوچان

این رخت کِیَه للو رخت یارمه لو
می خوام بشورم للو با آب گلها لو

وای وای رشیدخان سردار کورد قوچان

رخت حاکمه للو با چشم بشویم لو
گل بهارمه للو با چشم بشویم لو

وای وای رشید  خان سردار کورد قوچان

ناصرالدین شاه به واسطه رشوه و فساد و عیاشی در قرارداد آخال منطقه فیروزه که متعلق به کوردها بودە را به ترکمن ها با وجود تمام مبارزات و ایستادگی سردار رشیدخان قوچان واگذار میکند. شهرهای کوردی فیروزه و باقر را که هم اکنون نیز در ترکمنستان درخشش خاصی دارند، در کنار قرارداد آخال، می‌بایستی به روسیه تحویل می‌شدند. چندین بار از طرف حکومت مرکزی  به حکومت میر رشیدخان شجاع‌الدوله (سردار ایلخان کل کنفدراسیون کُرمانج خراسان / کنفدراسیون ایلی زعفرانلو) دستور حرکت به سوی ترکمنستان و تحویل فیروزه داده شده بود. اما رشیدخان هر بار به بهانه‌های مختلف زیر این بار نرفته بود و نمی‌خواست که قسمتی از سرزمین و مسکن کوردهای خراسان را (که با ریختن خون خود و عزیزانشان آن را حفظ و از کیان و شرافت آن پاسداری کرده‌اند) بخاطر عیاشی و بی‌لیاقتی شاه و همچنین فساد و رشوه دربار، تجزیه و به بیگانگان بسپارد. ناصرالدین شاە فرستاده خود را برای اجبار تحویل خاک بە خراسان ارسال میکند.
گویا فرستاده ناصرالدین شاه، با حیله سردار رشید را کە سوار بر اسب سیاهی بودە غافلگیر میکند و رشیدخان کشته میشود، وی به دیار باقی می‌شتابد (یعنی در روز دوم سفرش وفات یافت؛ امروز دو روزه للو، فردا سه روزه لو … رشید نیومد للو، دلم می سوزه لو، …). همراهان و مردم که مطلع شده بودند، بسیار آزرده و غمگین می‌شوند و جنازه را با روپوش سیاه در کالسکه‌ای قرار می‌دهند و این بار همان اسب سیاه حامل جنازه می‌گردد. اسمر (ئەسمر خان) همسر رشید خان سراینده شعر این مویه است که در اصل در مراسم پرسه و مرگ خوانده میشود، اما در دوران دولت پهلوی توسط‌ خانم پری زنگنه در دستگاه شور و به آهنگسازی واروژان هاخواندیان تبدیل به ترانه شدە است

هه سپی شه ما بی خادی، مه داغدار کر ، های دشمن له مه شاکر، مه خار و زار کر ، های قوچانه بی‌ خادیی، مه خاکسەر کر ، وای وای رشیدخان، سردار کورد قوچان .

ترجمه شعر

اسب خان بی‌صاحب ماند و ما داغدار شدیم‌ ، وای دشمن را شاد و ما را خوار و زار کرد ، وای قوچان را بی‌صاحب، ما را خاک بسر کرد ، وای وای وای (با تو هستم) رشیدخان سردار کورد قوچان .

متن بند دوم :

Îro du ro ne lêlo sibe sê ro ne lo
امروز دو روزه للو فردا سه روزه لو

Reşîd nehatiye lêlo dil dişewite lo
رشید نیومد للو دلم می‌سوزه لو

Way awy Reşîdxan serdarê kurdî  Qoçan
وای وای رشیدخان سردار کورد قوچان

Hespê şah bêxwedî ma û em daxdar kirin way
اسب شاه بی‌صاحب ماند و ما داغدار شدیم وای

Dişmen şa û em xwar û zar kirin way
دشمن را شاد و ما را خوار و زار کرد وای

Qoçan bêsahîb û em xakisar kirin way
قوچان را بی‌صاحب, ما را خاک بسر کرد وای

Way way Reşîdxan serdarê kurdî  Qoçan
وای وای با تو هستم رشیدخان سردار کورد قوچان

Tu çûy te negot lêlo, yarek min heye lo
رفتی نگفتی للو یک یاری دارم لو

Li şehrî xerîb lêlo, dildar min heye lo
در شهر غربت للو دلداری دارم لو

Way way Reşîdxan serdarê kurdî Qoçan
وای وای رشیدخان سردار کورد قوچان

Va kincên kê ne lêlo, kincê yarê ne lo
این رخت کیه للو رخت یارمه لو

Dixwazim bişom lêlo, bi ava gulan lo
می خوام بشورم للو با آب گلها لو

Way way Reşîdxan serdarê kurdî Qoçan
وای وای رشیدخان سردار کورد قوچان

Kincê hakim e lêlo, bi çavan bişom lo
رخت حاکمه لو با چشم بشویم لو

Gul bihara me lêlo, bi çavan bişom lo
گل بهارمه للو با چشم بشویم لو

Way way Reşîdxan serdarê kurdî Qoçan
وای وای رشیدخان سردار کورد قوچان

رشیدخان، سردار کورد قوچان اجرای گروه كُر دختران(+تاریخچە)

ترانه: ایرج جنتی عطایی
آهنگساز: بزرگ لشگری

دو سه شبه که چشمام به دره»
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره

می‌خوام که دل به دریا بزنم
 یه سینه حرفو یک‌جا بزنم
چرا کسی نمی‌گه به من
 عشق و امیدم به کجا رفته

شبا اگه که تنها بمونم
 با غصه‌ها تو دنیا بمونم
به کی آخه می‌تونه بگه
 او که پشیمونه چرا رفته

دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره

فردا دوباره پاییز می‌شه باز
دلش ز غصه لبریز می‌شه باز
ای آسمون بهش بگو پشیمون می‌شی
به سوز عاشقی قسم که دلخون می‌شی


دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
 دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
«خدا کنه که خوابم نبره

Marzieh - Khoda Koneh Keh Khabam Nabareh  مرضیه - خدا کنه که خوابم نبره

رفیعی در روز ۴ دی ۱۳۰۶، در بم دیده به جهان گشود. وی فرزند لطفعلی رفیعی، نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی بود.

پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در همان شهر در جوانی به‌خاطر موسیقی، تحصیل را در بم نیمه کاره گذاشت و به تهران آمد.

در تهران ابتدا با مصطفی گرگین زاده و سپس با مجید وفادار آشنا شد که حاصل آشنایی داریوش رفیعی با مجید وفادار ضبط ترانه‌هایی زیبا و ماندگار مانند: «زهره» , «شب انتظار» با مطلع : شب به گلستان تنها منتظرت بودم , «گلنار» با مطلع: گلنار، گلنار، کجایی که از غمت ناله می‌کند عاشق وفادار... و بسیاری ترانه مشهور دیگر شد.

داریوش رفیعی همچنین با جواد بدیع زاده خواننده مشهور ایرانی نیز آشنا بود، به طوری که تقریباً عضو دایمی خانواده او بود.

او پس از مدتی تحمل رنج بیماری کزاز در بیمارستان هزار تختخوابی تهران که امروزه با نام بیمارستان امام خمینی آن را می‌شناسیم در روز ۲ بهمن ۱۳۳۷ سن ۳۱ سالگی درگذشت و او در گورستان ظهیرالدوله دفن کردند. مجموعه آثار او بانام «کاروان عمر» به کوشش شهرام آقایی پور در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده‌است.

شب انتظار (منتظرت بودم)-داریوش رفیعی

دیشب خواب تورا دیدمچه رویای پرشوری
انگار که توی خواب دیدمتوسالهاازمن دوری
تورا توی باغی دیدم ، که سرتا سر خزان بود
هزارون چشم پرزه اشک ، به طاق آسمون بود

مثال عکس قرص ماه ، میون آب نشستی
تا دست بردم بگیرمت ، پرچین شدی شکستی
آه ای فلک نفرین به تو ، ببین چه میکشم من
جدا از آن مهر آفرین ، میونه آتشم من

عارف _ دیشب خواب تو را دیدم

مرا به خانه ام ببر كه شهر شهر يار نيست 
اگرچه خانه خانه نيست
سكوت نعره ميزند ...

DARIUSH PARASTAN/مرا به خانه ام ببر

نمیشه دل به هر کس داد
نمیشه از نفس افتاد
پرنده با پر بسته
نمیشه از قفس آزاد
نمیشه شب به شب خوابید
فقط کابوس وحشت دید
نمیشه در سکوت خود
صدای گریه رو نشنید
نمیشه غرق در غم بود
ولی از گریه رو گردوند
نمیشه تا ته آواز
فقط از ترس فردا خوند
گلوی ساز دلتنگی
پر از فریاد خاموشه
دوباره سر بده هق هق
بذار دست صدا رو شه!
گلوی ساز دلتنگی
پر از فریاد خاموشه
دوباره سر بده هق هق
بذار دست صدا رو شه!

نمیشه دل به هر کس داد
نمیشه دل به هر کس بست
نمیشه رفت و راهی شد
رسید اما به یک بن بست
چه رسمه ناهماهنگی
همیشه رسم تقدیره
نمیشه بود و عاشق بود
واسه عاشق شدن دیره

نمیشه غرق در غم بود
ولی از گریه رو گردوند
نمیشه تا ته آواز
فقط از ترس فردا خوند
گلوی ساز دلتنگی
پر از فریاد خاموشه
دوباره سر بده هق هق
بذار دست صدا رو شه!

گلوی ساز دلتنگی
پر از فریاد خاموشه
دوباره سر بده هق هق
بذار دست صدا رو شه!

"Nemishe" shahrokh - نمیشه" شاهرخ"

https://www.facebook.com/nader.noorbakhsh

عارف _ دیشب خواب تو را دیدم

ᴺᵃᵈᵉʳ