“کوچ”، بخش‌ی از آخرین اثر موسيقايی است که از “عطاء جنگوک” به یادگار مانده و به زودی به شکل رسمی منتشر خواهد شد.
این مجموعه که شامل پنج قطعه‌ی سازی‌، دو قطعه‌ی آوازی و سه تصنیف است در آواز “ابوعطا” نوشته شده و خوانندگی آن را “علیرضا شاه‌محمدی” عهده‌دار بوده است.
                          
                                      ***

Composition&Arrangement: Atâ Jangouk

Ney: Pârsâ Ehteshâmi
Kamâncheh: Rouzbeh Assadiân
Daf: Hâdi Bakhtyâri
Târ: Dârioush Pirniyâkân
Setâr: Atâ Jangouk
Santour: Mas’oud Shenâssâ
Tombak: Qolâm-Rezâ Sadreddini
Târ: Yamin Qaffâri
Barbat: Mohammad Firouzi
Bam-Târ: Farid Mozaffarzâdeh

Daričè

Kuč (کوچ)

Kamancheh: Saeed Eslami
Vocal: Nava Jangouk

Qashqai Lullaby

«تار» در ترانه‌ها و آوازهای شهری استان فارس، نقش محوری و اساسی دارد.هنرمندان این مرز و بوم، ترانه‌های جهرمی را که خاص سازهای «زهی-کششی» است چنان استادانه می‌نوازند که گویی از نخستین روز با تار سرشته شده است.

گرچه ترانه‌های موسوم به جهرُمی را می‌توان میزان‌بندی و به شکل ریتمیک اجرا کرد، لیکن نوازندگان تار این مناطق در عین حال که با تنبک همراهی می‌شوند، به شکل بداهه، ترانه را با تحریرهای متنوع خواننده به گونه‌ای همراهی می‌کنند که به صورت «ترانه-آواز» شنیده می‌شود و تنبک نواز باید به حدّی ماهر باشد که در افت و خیزهای خاصّ این‌گونه همراهی، دوگانگی احساس نشود.

موسیقی استان فارس بسیار دلنشین و سرشار از زیبایی‌هاست.آوازهای بسیار حزین، ترانه‌های پرسوز و گداز و رقص‌های پرتحرّك و شاد بر گوناگونی این موسیقی می‌افزایند.

بنا بر تنوّعی که ترانه‌های جهرمی، سابوناتی و واسونک دارند در این اثر بهترین و زیباترین آن‌ها انتخاب و تنظیم شده‌اند.

باید دانست که موسیقی فارس بیش‌تر تحت تاثیر آواهای ایلات و عشایر،به‌خصوص ایل قشقایی است. برای مثال «گلابتون» را که از ترانه‌های رایج «لارستان» است باید یک آهنگ اصیل قشقایی دانست که در این ایل شکوهمند به همین نام خوانده می‌شود.

«پرستاره» را می‌توان در تاریخ موسیقی سنّتی-فولکلوریک ایران، نقطه‌ی شروعی برای آثار پربارتری چون «مال‌کنون» و «هی‌جار» به شمار آورد که زمینه‌ی موسیقی ایل بختیاری را دارند. اجرا، کاربرد سازها، تلفیق فرم‌های سنتی-فولکلور و تنظیم این اثر به گونه‌ای است بی‌سابقه.

این اثر در سال ۱۳۶۲ به نام «موسیقی محلّی فارس» منتشر شد. مجدّداً انتشار آن را به علاقه‌مندان و صاحب‌دلان تقدیم می‌داریم.


                                      ***


مقدّمه‌ سه‌تار و دُهُل جهرمی

مقدّمه و ترانه‌ی سابوناتی

مقدّمه و ترانه‌ی واسونک

مقدّمه سابوناتی

چهارمضراب جهرمی-حاجیانی

سابوناتی

گلابتون


                                       ***

با همکاری


رضا شفیعیان        سنتور

عطاء جنگوک        تار و سه‌تار

مهدی آذرسینا       کمانچه

حسین بهروزی‌نیا    عود

مرتضی اعیان         تنبک،دف،دهل


آوازها: ارژنگ(حسین سیفی‌زاده)،محمّدرضا حقیقی


اشعار واسونک و گلابتون: عمران صلاحی


طرح روی جلد: سیاوش مظلومی‌پور

Por Setareh

Por-Setârè (پُر‌ستاره)

“چِلِّه” در واژه‌نامه چهل(روز یا سال) معنی شده است.گِرِه‌ی‌ست که به کاری می‌افتد...زمان و مکان‌ی‌ست برای گوشه‌نشینی؛مکان خلوت‌ی‌ برای ریاضت کشیدن.و در نهایت،زِه کمان!

این آواز،در پاییز یک‌هزار و سیصد و نود و هفت خورشیدی به عنوان بخش موسیقایی از یک ایده‌ی تصویری خوانده شد که هنوز به انجام نرسیده است؛ایده و تصویری به بهانه‌ی روایت چهل سال سلب حقّ آوازخوانی از زنان ایرانی و ممنوعیت پخش صدای زنان در ایران.
بخش آوازی،گفت‌و‌گویی است میان دو روان(روان مردانه و روان زنانه فارغ از جنسیت نقش‌ها) که از نقطه‌ای برابر آغاز شده و با آینه‌گونگی توسّط یک نقش ادامه می‌یابد؛تا آن‌جا که صدای دیگر در تلاش برای دست یافتن به سلطه،روندِ متعادل را بر‌ هم زده و سعی در حذف و سرکوب دیگری دارد.
در بخش‌ی از توضیح کار آمده است که “روانِ رنجور در لحظات‌ی از نبودِ هم‌حسّی،تفاوت را شکل‌ی از ناهنجاری و انحراف انگاشته و تبعیض و سلطه آغاز می‌کند...امّا آثار ویران‌گرِ ماندگار و عموماً جبران‌ناپذیر این برتری‌جویی را نمی‌توان به لحظه تقلیل داد و چشم پوشیدن بر این چرخه‌ی آلوده به خشونت نیز،خود شکل‌ی از بربریت و ستم‌گری‌ است.”...
اجرای دو خطّ صدا توسّط یک خواننده نمادی از یکی بودگی و برابری در نظر گرفته شده است و هم‌چنین تلاشی‌ست افراطی برای به تصویر کشیدن تک‌صداییِ حاکم بر فضای موسیقی ایران در چهل سال گذشته.

“...دل‌م مانند پروانه مایل به آتش شده است؛می‌ترسم دل‌م عاقبت بسوزد...”


Arrangement and Vocal: Navâ Jangouk
Mixing: Peymân Salimi
Poems: Ahmad Shâmlou, Rahi Mo’ayyeri
Painting: Leonora Carrington
Photo: Paola Boscaini
Self-Portrait: Francesca Woodman
Photomontage: Navâ Jangouk


شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است،

شما که تابانده‌اید در یأسِ آسمان‌ها
امیدِ ستارگان را

شما که به وجود آورده‌اید سالیان را
قرون را

و مردانی زاده‌اید که نوشته‌اند بر چوبه‌ی دارها
یادگارها
و تاریخِ بزرگِ آینده را با امید
در بطنِ کوچکِ خود پرورده‌اید

و شما که پرورده‌اید فتح را
در زهدانِ شکست،

شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ‌ست!

Navâ Jangouk

Popular tracks