Al Falsh

همیشه وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و، در "درکه" وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من تنها نیستم
هر روز از گلفروشی"امیر آباد" یک شاخه گل می خریدم تنها یک شاخه
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _
و موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
آنگاه یاد زمان هایی می افتم که یک الف بچه بودم
و در زمستان های تبریز
کت پدرم را به جای پالتو می پوشیدم
و با برادر آبی چشمم از تونلِ برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم زیرا که می گفتند: این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

و با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها در میدان ساعت تبریز می رفتیم
و صبح زود برف ، روی سر مردهای اعدامی آرام می نشست و روی پلکهایشان
زنها چادر به سر همگی می گریستند  ساعت میدان اعلام وقت جهان را می کرد
من با برادر آبی چشمم تا راههای مدرسه را می دویدم
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
افسوس! ساده نبودن، تلخم کرده و گرنه می گفتم می خندیدید
وقتی که گریه ام می گیرد می روم آن پشت فوراً پیاز پوست می کنم که نفهمند
آنگاه، موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک گل سه سال تمام هر روز
شب، پس زمینه ی من نیست شب، قهرمان فیلم من است
و گلفروش که موهایش در زیر نور، آبی-بنفش می زد روزی گفت: چرا ول نمی کنی؟
گفتم که تازه نمی فهمم چرا عاشق شدن طبیعیِ انسان است و شاید از طبیعتِ انسان، بالاتر
اما در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
و موهایم را... کنار می زنم آنجا نشسته ای

گل را به دست تو می دادم می خندیدی
_ مادر بزرگم، اتفاقاً از تو خوشش می آید این مشکل تو نیست مشکل من، مادر من است _
و می خندیدی
_ اما اگر تو دوستم داری مادر چه صیغه ای است؟ _
_ از چشم های تو می ترسد _
_ چشم است، کفش نیست که دور بیاندازم و بعد یک جفت چشم نو بخرم از بازار و
بپوشم _
_ نه، او می گوید:« باید نگاه تازه بپوشد، بی اشک» _
_ گفتم که در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد و اشک ها را نمی خشکاند _

وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
«سیمین» و «مهری» و گل ها و عکسهای تو می خندند
و دست های تو می لرزند
تبریک «مهری» و «سیمین» وَ تو؟ لب می گَزی
_ نه! آ ن چشم ها با نام خانواده ی ما جور نیستند یک جوری اند
باید نگاه تازه بپوشد نگاه او... _
«سیمین» که حوصله اش سر رفته، می گوید:« مهری! ایکاش گل نمی آوردیم!»
«مهری» می گوید: « گل؟ گل؟ گل بی ارزش است! ولی برشان دار!»
و من؟ در کوچه، گل ها را از دست «سیمین» می گیرم
و «مهری»؟ در چشم هایم خاموش می نگرد و بعد، فریاد می زند:
« این چشم ها که عیبی ندارند!»
و می نشینم و شاه می رود و انقلاب می آید
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
و جنگ، تَرکِشِ سوزانی در عمق روحهای جوان می ماند
و بلشویسم بعد از هزار مسخ و تجزیه، تشییع می شود
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ «سهراب»؟ «اسفندیار»؟ وَ... چند ساله؟ ....
_ چه بزرگ!_
_ این سالها که گفته گذشته؟ _
موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای وَ من نیستم

و می پرسی: «موهایت کو؟
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ وَ... چند ساله؟ _
_ شاید هزار سال! نمی دانم موهایت کو؟ _
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
_ و بچه های تو! آنها کجایند؟ موهایت کو؟ _
من با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها می رفتم
زنها چادر به سر همگی می گریستند
و گاهی از تونل برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم
_ این بُزمجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _

موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و ، در «درکه» وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من نیستم
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
_ و موهایت کو؟ _... کنار می زنم _ 

Negahe Charkhan- Reza Baraheni | (نگاهِ چرخان ـ رضا براهنی (با صدای صمصام کشفی

▨ نام شعر: دانوب ِ خاکستری
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
______________________
آن اتفاق که روزی باید می‌افتد آیا افتاده است؟
یا من هنوز باید از این سو به آن سوی دنیا بگذرم
و چشم در چشم بگردانم   بگردم بر خطی که رویا  در انتهایش ثابت می‌ماند؟
تا آمدم درخشش خورشید را بر برف خاموش و یکدست تماشا کنم
تاریکی و هیاهو نگاه و شیشه را فرو بلعید و محو شد مسافت‌شمار

تاریخ در فضای سیاهی معلق است
و کش می‌آید در نقطه‌چینی سفید که سرعت می‌گیرد دم‌به‌دم

اینجا کجای دنیاست؟
 بعد از درخت‌های سپیدی که دیده‌ام
بعد از هزار رود که می‌باید آبی می‌زد (اما قطعا سیاه می‌زده‌ست)  
تازه عبورم از جنگل‌هایی‌ست که بوی خاسکتری می‌پیچانند
از کوره راه‌های پوشیده
همراز استخوانی کسانی که  چشم می‌گشوده‌اند از دودی خاکستری به ابری خاکستری
که سایه می‌انداخته است بر رویا و جنایت
از کوره‌های دیروز فاصله‌ای نیست تا این حافظه که محو می‌گذرد
از این تونل که بگذرم انگار باز می‌خواهد اتفاق بیفتد
خانه چه دور مانده است و گورستان‌ها چقدر تکرار می‌شوند
▨
محمد مختاری - وین لینتس  ۲۶ بهمن ۱۳۷۴ 
 از مجموعه شعر وزن دنیا صفحه‌ی ۹۳
______________________
این خوانش در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۷۷ انجام شده؛ یعنی نه ماه پیش از قتل دردناک او

محمد مختاری | دانوب خاکستری

موسیقی و فرهنگ یک جامعه متأثر از یکدیگرند و تأثیر فرهنگ را بر یکایک اجزای یک جامعه میتوان لمس کرد. یک آهنگساز یا ترانه سرا با هیجان ناشی از نبض جامعه میتواند اثری را بسازد که نتیجه‌ای بالعکس بر مخاطب و فرهنگ بگذارد. مقصود صرفا جنس صدا و ضرب آهنگ موسیقی نیست، بلکه ادبیات می‌تواند حتی بیشتر منجر به این تأثیر شود، زیرا در فرهنگ ما تأثیر کلام برموسیقی غالب است، حال آنکه موسیقی و ادبیات می‌بایست دوشادوش یکدیگر پیش روند. 
من در این اثر سعی کرده‌ام به جای تأثیر آنی، در بستر محیط اثر کنم، به شکلی که نیازها و کمبودهای احساس شنونده در دراز مدت تأمین شود. صبر، باور و اعتقاد رویش ساقه‌ی ظریف قاصدک را از شکاف قیری جاده‌های صنعتی میسر می‌کنند.
و در آخر مفتخرم به همکاری با دوستانی که با هر کدام دوره‌ای را زندگی کرده‌ام. تجربه کردیم، بزرگ شدیم و با تمام فمها و شادی‌هایمان کنار هم ساز زدیم.
سپاس از خانواده‌ی عزیزم، به ویژه برادرم علی اربابیان که همواره با ایمان و باور به حرفه و مسیرم مشوق من بوده و هست.
در این آلبوم می‌شنوید:
خیزش: هیجان، افسار گسیختگی، تناوب و سعی در خیزش از جاذبه.
درامز: مجید نظام ضیا - باس: نوید اربابیان - پیانو: حسام جبرئیلی - گیتار الکتریک: اندیشه هژبر
**********
حس مبهم: ده سال پیش با حس مبهم دریچه‌ای تازه‌ای از تلفیق ادبیات و موسیقی به رویم باز شد . من شیفته‌ی دنیای واژه ها شدم.
قصه: پویان رومزی - درامز: مجید نظام ضیا - باس/گیتار الکتریک/گیتار کلاسیک: نوید اربابیان - پیانو: حسام جبرئیلی - گیتار الکتریک: اندیشه هژبر - فلوت: سینا ممتحن - سه‌تار: اردوان عزیزی
**********
تاک خیس پاکه: تابستانهای کودکی‌ام در تاکستان سپری شد. بوی روستا، یاقوتِ ترد انگور، سطحِ آبِ چاه بالا بود.
قصه: نوید اربابیان -/پویان رومزی - درامز: مجید نظام ضیا - باس/گیتار الکتریک/ماندولین: نوید اربابیان / عود: اردوان عزیزی
**********
تلخ و واقعی: تلخی و صراحت خوشایند مزاج اکثریت نیست، شاید در تلخی واقعیت بیشتری نهفته است.
قصه:/باس/ماندولین: نوید اربابیان - درامز مجید نظام ضیا - پیانو: حسام جبرئیلی - گیتار الکتریک: اندیشه هژبر
**********
خط خنده‎ش: پر و خالی می‌شویم از بودن‌ها و نبودن‌ها...
قصه: رزیتا شکیبا - درامز: مجید نظام ضیا - باس/ گیتار الکتریک: نوید اربابیان - پیانو/آکاردئون: حسام جبرئیلی
**********
دیوونه: مقصد دیوانه را در شهر خاموش باید از کلاغ‌ها پرسید.
قصه: رضا دادخواه - داربوکا/ کاخن/کوزه: مجید نظام ضیا - گیتار آکوستیک: نوید اربابیان - پیانو: حسام جبرئیلی - گیتار الکتریک و گیتار کلاسیک: اندیشه هژبر - ویولون‌سل: شقایق جاویدفر
**********
13.8
 پیشنهاد: این اثر را با چشمان بسته و سوار بر ریتم گوش کنید و در فضای آن معلق شوید.
درامز: مجید نظام ضیا - باس: نوید اربابیان - گیتار الکتریک: مسعود فیاض زاده - سینتی سایزر: مسعود زارعی
**********
میرم از شب: سؤال! در کشاکش بین احساس و منطق تعالی کجاست؟
قصه: رزیتا شکیبا - درامز: مجید نظام ضیا - باس: نوید اربابیان - پیانو/آکاردئون: حسام جبرئیلی - گیتار الکتریک: اندیشه هژبر

امیدوارم از شنیدن این محصول گروهی لذت ببرید.
نوشِ گوش
ارادتمد نوید اربابیان

Unknown album (þ08/þ02/þ2016 07:54:09 È.Ù)

08 - Miram Az Shab

07 - 13.8

04 - Talkh-o Vaghe'i

03 - Tak-e Khis-e Paake

02 - Hes-e Mobham

01 - Khizesh

doom scrollin (demo)

Zayandeh Ghoor

unripe grapes

07 - 13.8

Navid Arbabian

Recent comments

Mohammad raad

imannaseryan

Related tracks