venus

poems

شاملو

soookooot

مردی برای تمام فصول. .

شعر 2

ناظری

Pianist: Dan Kreiger || Composer: Frédéric Chopin || Dan Kreiger (aka For Jerz) plays Frédéric Chopin's "Nocturne No. 20 in C-sharp minor, Op. posth. 1830" || Recorded by Theo Aronson in 2005.

Chopin: Nocturne No. 20 in C-sharp minor, Op. posth. 1830 [pianist: Dan Kreiger]

Ahmad Shamlou - molana احمد شاملو و دکلمه ای از شعر مولانا

اگر شیرکو بی‌کس را زودتر می شناختم اشعارش را قبل از لورکا ترجمه می کردم. افسوس که شاعر و نابغه‌ی کُرد را دیر یافتم. #شاملو

جدایی : شیرکو بیکس
اگراز شعرهایم گُل را جدا کنید، از چهار فصل یک فصلم می میرد، اگر یار را از آن جدا کنید، دو فصلم می میرد، اگر نان را از آن جدا 
کنید، سه فصلم می میرد، اگر آزادی را از آن جداکنید، سالَ‌م میمیرد و من نیز

خاک:
شاخه‌ از شدت درد از جا پرید، همین که‌ دستم را به‌ سوی شاخه‌ بردم، تنه‌ی درخت به‌ لرزه‌ در آمد، همین که‌ تنه‌ی درخت را در آغوش گرفتم، خاک زیر پایم به‌ لرزه‌ افتاد، سنگ نالید، آنگاه که‌ خم شدم و خاک را بر داشتم
تمامیِ کردستان به ضجه درآمد.

اشعاری از شیرکو بی‌کس | با صدای شاملو

Kiss Me On Piano-2010

رفته - Zand vakili

Sadeh Ast  ساده است - سروده مارگوت بیکل - با صدای شاملو

احمد شاملو - غزل مولانا - چه دانستم که این دریا مرا اینسان کند مجنون

چشمهایم را می بندم ...

 

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
با هرچه دلم قرار گیرد بیتو
آتش به من اندر زن و آنم بستان



بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی
نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کی زنده رها کند که بازم بینی

 
هر روز دلم در غم تو زارتر است
وز من دل بیرحم تو بی‌زارتر است
بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادارتر است

 
بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست
زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته میدارد دوست
 

خود ممكن آن نیست كه بردارم دل
آن به كه به سودای تو بسپارم دل
گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه كنم بهر چه می‌دارم دل

در عشق تو هر حیله که کردم هیچست
هر خون جگر که بیتو خوردم هیچست
از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان که کند مرا که دردم هیچست

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شبرا چه گنه حدیث ما بود دراز


 
دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بیرنگ رخت زمانه زندان منست
بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچ از غم هجران تو بر جان منست

 
ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی
من بی‌لب لعل تو چنانم که مپرس
تو بی‌رخ زرد من ندانم چونی

 
افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت
خامش کردم چو خامشانم می‌سوخت
از جمله کرانه‌ها برون کرد مرا
رفتم به میان و در میانم می‌سوخت

من درد تو را زدست آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگاری دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

شهرام ناظری... یادگار دوست  ....رباعیات مولانا

سکوت سرشار از ناگفته هاست | احمد شاملو

یاری اندر کس نمی بینی یاران را چه شد؟
 دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

حافظ با صدای شاملو

دلتنگیهای آدمی را 
باد ترانه‌ای میخواند،
رویاهایش را 
آسمان پرستاره نادیده میگیرد، 
و هر دانه برفی
به اشكی نریخته میماند.

سكوت،  
سرشار از سخنان ناگفته است؛
از حركات ناكرده،
اعتراف به عشقهای نهان
و شگفتیهای بر زبان نیامده.

در این سكوت،
حقیقت ما نهفته است.
حقیقت تو
و من.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

برای تو و خویش 
چشمانی آرزو میكنم 
كه چراغها و نشانه ها را
در ظلماتمان 
ببیند.

گوشی 
كه صداها و شناسه ها را
در بیهوشیمان
بشنود.

برای تو و خویش، روحی
كه این همه را
در خود گیرد و بپذیرد.

و زبانی  
كه در صداقت خود
ما را از خاموشی خویش 
بیرون كشد
و بگذارد 
ار آن چیزها كه در بندمان كشیده است
سخن بگوییم.


▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

گاه  
آنچه ما را به حقیقت میرساند
خود از آن عاری است.

زیرا
تنها حقیقت است 
كه رهایی می بخشد.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

از بختیاری ماست
ـ شاید ـ
كه  آنچه میخواهیم 
یا به دست نمیآید 
یا از دست میگریزد.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

میخواهم آب شوم 
در گستره افق
آنجا كه دریا به آخر میرسد 
و آسمان آغاز میشود.

میخواهم با هر آنچه مرا در بر گرفته
یكی شوم.

حس میكنم و میدانم
دست میسایم و میترسم
باور میكنم و امیدوارم 
كه هیچ چیز با آن به عناد برنخیزد.

میخواهم آب شوم 
در گستره افق 
آن جا كه دریا به آخر میرسد 
و آسمان آغاز میشود.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

چند بار امید بستی و دام برنهادی 
تا دستی یاریدهنده،
كلامی مهرآمیز،
نوازشی ،
یا گوشی شنوا
به چنگ آری؟

چند بار 
دامت را تهی یافتی؟

از پای منشین! 
آماده شو كه دیگر بار و دیگر بار
دام بازگُستری.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

پس از سفرهای بسیار و عبور 
از فراز و فرود امواج این دریای طوفان‌خیز،
بر آنم که در کنار تو لنگر افکنم؛
بادبان برچینم؛
پارو وا نهم؛
سُکان رها کنم؛ 
به خلوت لنگرگاهت در آیم
و در کنارت پهلو گیرم
آغوشت را بازیابم.
استواری امن زمین را
زیر پای خویش.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

پنجه در افكندهایم 
با دستهایمان 
به جای رها شدن.

سنگین سنگین بر دوش میكشیم 
بار دیگران را 
به جای همراهی كردنشان.

عشق ما نیازمند رهایی است 
نه تصاحب.

در راه خویش 
ایثار باید 
نه انجام وظیفه.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

سپیده‌دمان از پس شبی دراز
در جان خویش آواز خروسی می‌شنوم از دور دست
و با سومین بانگش
درمی‌یابم که رسوا شده‌ام.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

زخم زننده ،
مقاومت ناپذیر،
شگفت انگیز و پُر راز و رمز است؛
آفرینش و 
همه آن چیز ها 
كه "شدن" را 
امكان میدهد.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

هر مرگ اشارتیست ؛
به حیاتی دیگر

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬
 
اینهمه پیچ،
اینهمه گذر ،
اینهمه چراغ،
اینهمه علامت!
و همچنان استواری به وفادار ماندن 
به راهم،
خودم ،
هدفم ،
و به تو.

وفایی كه مرا 
و تو را
به سوی هدف
راه مینماید.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

جویای راه خویش باش
از اینسان كه منم.
در تكاپوی انسان شدن.

در میان راه،
دیدار میكنیم
حقیقت را،
آزادی را،
خود را.

در میان راه،
میبالد و به بار مینشیند
دوستییی كه توانمان میدهد
تا برای دیگران
مأمنی باشیم و یاوری. 

این است راه ما؛
تو،
و من.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

در وجود هر كس 
رازی بزرگ نهان است.
داستانی،
راهی ،
بیراهه ای،

طرح افكندن این راز
_ راز من و راز تو، راز زندگی _
پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

بسیار وقتها 
با یكدیگر از غم و شادی خویش سخن ساز میكنیم.
اما در همه چیزی رازی نیست.

گاه به سخن گفتن از زخمها نیازی نیست.

سكوتِ ملالها
از راز ما 
سخن تواند گفت.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

به تو نگاه میكنم و میدانم
تو تنها نیازمند یكی نگاهی
تا به تو دل دهد،
آسودهخاطرت کُند،
بگشایدت،
تا به درآیی.

من پا پس میكشم؛
و در نیمگشوده،
به روی تو بسته میشود.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

پیش از آنكه به تنهایی خود پناه برم؛
از دیگران شكوه آغاز میكنم.
فریاد میكشم كه:
«تركم گفته‌اند!»

چرا از خود نمیپرسم 
كسی را دارم 
كه احساسم را،
اندیشه و رویایم را،
زندگیام را ،
با او قسمت كنم؟

آغاز جداسری
شاید
از دیگران نبود.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

حلقه های مداوم،
پیاپی تا دور دست.
تصمیم درست صادقانه.

با خود وفادار میمانم آیا؟
یا راهی سهل تر اختیار میكنم؟

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

بی اعتمادی دری است.
خودستایی و بیم،
چفت و بست غرور است.
و تهیدستی،
دیوار است و لولاست
زندانی را كه در آن 
محبوس رای خویشیم.

دلتنگیمان را برای آزادی و دلخواه دیگران بودن
از رخنه هایش تنفس میكنیم.

تو و من، توان آن را یافتیم
كه برگشاییم؛
كه خود را بگشاییم.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬

سکوت سرشار از ناگفته‌هاست
سروده‌هایی از: مارگوت بیکل
ترجمه و صدای: احمد شاملو
موسیقی و پیانو: بابک بیات









Ahmad Shamloo - Sokoot Sarshar Az Nagoftehast - 1

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق

اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد

هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه ای بس باشد

شهرام ناظری یادگار دوست

سفرنامه طنزآمیز احمد شاملو را نشر مازیار در شمارگانی محدود منتشر کرد. احمد شاملو در فروردین ماه ۱۳۶۹ نوشتن «سفر میمنت» را آغاز کرده بود. 

«سفر میمنت» با صدای احمد شاملو

Σταμάτης Σπανουδάκης - Πρόσωπα

یازده قطعه از اشعار احمد شاملو با صدای خودش

my debut album 'we' is out now: https://gnash.lnk.to/weSO
shop exclusive 'we' merch bundles: http://gnash.us/bundles
get tickets to the broken hearts club tour: http://gnash.us/tour

i hate u, i love u  (feat. olivia o'brien)

i hate u, i love u (feat. olivia o'brien)

احمد شاملو - روزگار غریبیست نازنین

رباعیات خیام با دکلمه زنده یاد شاملو و آواز استاد شجریان

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

شهرام ناظری ؛ از آلبوم " چاووش 8 " ؛ تصنیف کاروان شهید

شهرام ناظری - یار مرا غار مرا

چهار قطعه شعر از شاملو با صدای همسرش بانو "آیدا"

چیدن سپیده دم از مارگوت بیگل، با ترجمه و صدای شاملو


چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!


چه بی تابانه تو را طلب می کنم!


بر پشت سمندی


گویی، نو زین


که قرارش نیست


و فاصله


تجربه ئی بیهوده ست


بوی پیرهنت


این جا، واکنون...


کوه ها در فاصله


سردند


دست، در کوچه و بستر


حضور مانوس دست تو را می جوید


و به راه اندیشیدن


یاس را، رج می زند


بی نجوای انگشتانت


فقط...


و جهان از هر سلامی خالی است

احمد شاملو/  ‏چه بی تابانه می خواهمت /  ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی است
که آوازش را از دست داده است
ای کاش 
عشق را
زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان تو
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود
آن که می گوید
دوستت می دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش را می جوید
هزار آفتاب خندان 
در خرام توست
هزار ستاره گریان 
در تمنای من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود

(سهیل نفیسی:عاشقانه (احمد شاملو

to bia by Mitra...تو بیو تیمو بنشین:میترا

<a href="http://www.gooshe.net/?p=5487">دربارۀ منیر وکیلی، خواننده اپرا، در «گوشه» بیشتر بخوانید</a>


لالایی، اپرای ایرانی، منیر وکیلی

هرگز از مرگ نهراسیده ام ، اگرچه دستانش از ابتذال شکننده تر بود هراس من باری ، از مردن در سرزمینی است که مزد گورکن از آزادی انسان افزون باشد. جستن ، یافتن و آنگاه به اختیار برگزیدن و از خویشتن خویش بارویی پی افکندن اگر مرگ را از این همه ارزشی بیشتر باشد حاشا ، حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم

احمد شاملو ـ هرگز از مرگ نهراسیدم

اشک رازیست - احمد شاملو

 ـ "وارتان"! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفکن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار. . . » 
"وارتان" سخن نگفت.
سرافراز 
دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت. . .

« ـ "وارتان"! سخن بگو!
مرغ سکوت، جوجۀ مرگي فجيع را 
در آشيان به بيضه نشسته است!»

"وارتان" سخن نگفت.
چو خورشيد 
از تيرگي بر آمد و در خون نشست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" ستاره بود 
يک دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" بنفشه بود 
گل داد و 
مژده داد: «زمستان شکست!» و 
رفت. . .

هيجدهم ارديبهشت ماه مصادف است با سالگشت کشته شدن «وارتان سالاخانيان». آزاده مردي ارمني‌الاصل که در باورمندي‌ش به عدالت اجتماعي و عشقي که به مردم داشت، شکننده‌ترين شکنجه‌ها را تاب آورد و نشکست.

«احمد شاملو» در پانويس شعر بالا که به نام «مرگ نازلي» در مجموعه شعر «هواي تازه» و به ياد «وارتان» سروده و به چاپ رسيده، دربارۀ او که در تاريخ مبارزات سياسي ايران «اسطوره ي مقاومت» لقب گرفت، نوشته است:

«وارتان سالاخانيان پس از کودتاي 28 مرداد سال 32 گرفتار شد. همراه مبارز ديگري ـ «کوچک شوشتري» ـ زير شکنجۀ ددمنشانه‌ئي به قتل رسيد و به سبب آن که بازجويان جاي سالمي در بدن آن‌ها باقي نگذاشته بودند براي ايزگم کردن، جنازۀ هر دو را به رودخانۀ جاجرود افکندند.
«وارتان» يک بار شکنجه‌ئي جهنمي را تحمل کرد و به چند سال زندان محکوم شد. منتها بار ديگر يکي از افراد حزب توده در پروندۀ خود او را شريک جرم خود قلمداد کرد و دوباره براي بازجوئي از زندان قصر احضارش کردند. من او را بيش از بازجوئي دوم در زندان موقت ديدم که در صورتش داغ‌هاي شيار وار پوست کنده شده به وضوح نمايان بود.
در شکنجه‌هاي مجدد بود که «وارتان» در پاسخ سؤال‌هاي بازجو لجوجانه لب از لب باز نکرد و حتي زير شکنجه‌هائي چون کشيدن ناخن انگشت‌ها و ساعات متمادي تحمل دستبد قپاني و شکستن استخوان‌هاي دست و پاي خويش حتي ناله‌ئي هم نکرد. . .»

!

Vartan شعر «مرگ وارتان» سرودۀ «احمد شاملو» را با صداي شاعر بشنويد

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی - نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی - یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن میگوید - علف با صحرا - ستاره با کهکشان
و من با تو سخن میگویم
نامت را به من بگو - دستت را به من بده
حرفت را به من بگو - قلبت را به من بده
من ریشه های تو را دریافته ام
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
و دستهایت با دستان من آشناست
در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را
زیرا که مردگان این سال عاشقترین زندگان بوده اند
دستت را به من بده - دستهای تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن میگویم
بسان ابر که با توفان - بسان علف که با صحرا
بسان باران که با دریا - بسان پرنده که با بهار
بسان درخت که با جنگل سخن میگوید
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست - احمد شاملو

شعر: حافظ
صدا: شاملو
موسیقی: فرهاد فخرالدینی

Sadeh Ast ساده است - سروده مارگوت بیکل - با صدای شاملو

Ne.Ka